KUZEYDOĞU AKDENİZ’DE DENİZSUYU, SEDİMAN VE BALIKLARIN SİNDİRİM KANALINDA MİKROPLASTİK KİRLİLİĞİ

Marine litter and microplastic pollution is a growing problem for the world and Turkish seas. In this study, the levels of microplastics in surface water, water column, sediment as well as in fish digestive system from the northeastern Mediterranean Sea were studied in 2015 and 2016. The impact of virgin microplastics on seabream juveniles was also investigated at the laboratory. Number of microplastics in surface water were between 16339 and 520213 particles km-2 in 2015, and, between 39559 and 1043675 particles km-2 in 2016. For watercolumn samples, microplastic abundances ranged between 0.58 and 26.37 particles m-3 in 2015. In 2016, abundances ranged between 0.17 and 13.83 particles m-3. Insediment samples, the KRDSW1 station exhibited highest microplastic abundance with 1720 particles L-1 whilst SEYSW3 station, despite highest concentrations ofmicroplastics for surface water samples, displayed the lowest sediment abundance with 80 particles L-1 in 2015. In 2016, quantities of microplastic particles rangedbetween 73.33 particles L-1 and 553.33 particles L-1 for sediment samples. Although size range of microplastic particles was various, 94% of microplastic particles were between 0.1 and 2.5 mm in size. The least variation in the repetitive samples among the sediment compared to other media (i.e. sea surface and water column) indicates that sediment sampling is better for monitoring the levels of marine litter in Turkish seas. In 2015, a total of 1337 fish individuals encompassing 28 species (14 families) and in 2016, 175 individuals encompassing 2 species (2 families) were collected. A total of 1822 microplastic particles were extracted from stomach and intestines of fish specimens in 2015. In our study, 58% (771 specimens) and 53% (92 specimens) of all individuals contained microplastic particles either in the stomach or intestine in 2015 and 2016, respectively. These are among the highest values compared to those reported in the literature. The high numbers of fish used in these analyses enable us to determine which fish species are suitable as monitoring subjects by also taking into consideration their occurrence and economic viability. Because of the high microplastic density in their digestion system in 2015 fish sampling, the red mullet Mullus barbatus from demersal fishes, and the horse mackerel Trachurus mediterraneus, from pelagic species both economically important and wide spread species were suggested to be indicator species in national monitoring studies of Turkish seas. Specimens with ingested microplastic particles (total 120 microplastic particles) were varied 30-69% for Mullus barbatus and 46-60% for Trachurus mediterraneus in different stations in 2016. Higher number of ingested microplastic particles coincided with seawater and sediment stations that contained high amount of microplastic particles (Kruskal-Wallis and multiple comparisons of mean ranks; p < 0.01) both 2015 and 2016. This indicates that sampling fish and its environment could provide more insights in evaluating microplastic levels in the sea. For all samples (seawater, sediment and biota samples in 2015 and 2016) combined, fiber and hard plastic particles were the most abundant microplastic followed by nylon, rubber and others. Share of fibers increased from surface towards the sediment. Fibers and hard plastic particles were abundant in stations close to the mouths of the three major rivers in the sampling area. Dominant colour of microplastics were blue, black, red and green. After the microplastic feeding experiment in adult gilt-head seabream (Sparus aurata), accumulation of 6 common types of microplastics in gastrointestinal organs or to translocate to liver and muscles were monitored and recorded. Results of laboratory analysis showed that 5.3 % of all analyzed livers contained at least one microplastic particle. However, ingestion of virgin microplastics did not induce stress, altered growth rate, caused pathology, or caused microplastics accumulation in gastrointestinal tract of fish. Being the first detailed study on microplastics in the northeastern Mediterranean, results obtained here will serve as a baseline for future studies. The sample size of the present study (total 1512 combining 2015 and 2016) is the highest compared to previous studies. The results obtained here indicate that microplastic pollution is an important problem for the northeastern Mediterranean coasts of Turkey.Dünya ve Türkiye denizleri için denizel atık ve mikroplastik kirliliği artış gösteren bir problemdir. 2015 ve 2016 yıllarında, mikroplastiklerin Bu çalışmada kuzeydoğu Akdeniz‟in su yüzeyi, su kolonu, sediman ve balık sindirim organlarındaki seviyesi üzerine çalışma yapılmıştır. Ham mikroplastiklerin yavru çipura balıkları üzerindeki etkileri de laboratuvarda araştırılmıştır. 2015 yılı deniz yüzeyi örneklemerinden elde edilen mikroplastik miktarı 16339 ve 520213 adet km-2 arasında, ve 2016 yılında ise 39559 ve 1043675 adet km-2 arasındadır. 2015 yılı su kolonu örneklerindeki mikroplastik miktarı 0.58 ve 26.37 adet m-3 arasındadır. 2016 yılında ise bu oran 0.17 ve 13.83 adet m-3 arasında değişmektedir. 2015 yılı sediman örneklemesinde, KRDSW1 istasyonu 1720 adet L-1 mikroplastik parçacığı ile en yüksek mikroplastik yoğunluğunu göstermiĢ iken, SEYSW3 istasyonu, yüzey suyu örneklerinde en yoğun mikroplastik miktarına sahip olmasına rağmen sedimanda 80 adet L-1 mikroplastik parçacığı ile en düşük yoğunluğu göstermigtir. 2016 yılında, mikroplastik parçacıklarının sediman örneklerindeki miktarları 73.33 ve and 553.33 adet L-1 arasında değişmektedir. Mikroplastiklerin boyutları değişkenlik göstermekte ise de, parçacıkların %94 ü 0.1 ila 2.5 mm arasındadır. 2015 ve 2016 yılında sırasıyla, 1337 bireyi oluşturan 28 balık türü (14 aile) ve 175 bireyi oluşturan 2 balık türü (2 aile) örneklenmiştir. 2015 yılında gerçekleştirilen çalışmada, balıkların mide ve bağırsaklarında toplamda 1822 mikroplastik parçacığı tespit edilmiĢtir. Bu çalışmada, 2015 ve 2016 yıllarında sırası ile örneklerin 771 (%58) ve 92 (%58)‟sinin ya mide ya da bağırsaklarında mikroplastik parçacığı tespit edilmiştir. Bu bulgular literatürde bulunan yüksek miktarlara sahip çalışmalar arasındadır. Yüksek sayıda örnek kullanılarak gerçekleştirilen analizler sonucunda, bulunabilirliği ve ekonomik değeri de dikkate alınarak, hangi balık türlerinin izleme çalışmalarında kullanılabileceği de belirlenmiştir. 2015 yılında sindirim organlarında yüksek miktarda mikroplastik parçacığı tespit edilmesi nedeni ile bentik tür olan barbun Mullus barbatus ve pelajik tür olan istavrit Trachurus mediterraneus hem ekonomik olarak önemli hem de geniş yayılım alanlarına sahip türler oldukları için Türkiye denizlerinde ulusal izleme çalıĢmalarında indikatör tür olması öngörülmektedir. 2016 yılında bu balıklarda tespit edilen mikroplastik oranları (toplamda 120 mikroplastik parçacığı) Mullus barbatus türü için %30-%69 ve Trachurus mediterraneus türü için %46-%60‟dır. Her iki yılda da yüksek miktarda mikroplastik parçacığı tespit edilen istasyonların, deniz suyu ve sediman açısından da yüksek mikroplastiklere sahip olduğu gözlemlenmiştir (Kruskal-Wallis testi ve çoklu karşılaştırma testleri; p<0.001). Balıklar ve yaşadıkları ortamların birlikte örneklenmesi, mikroplastik kirlilik durumunun daha iyi değerlendirilmesine olanak sağlamaktadır. Tüm örnekler (2015 ve 2016 yılında yapılan deniz suyu, sediman ve biyota örnekleri) birleştirildiğinde, en yoğun tespit edilen mikroplastik tipleri olan fiber ve sert plastic parçacıklarını naylon, kauçuk ve diğerleri takip etmektedir. Fiberlerin oranı su yüzeyinden sedimana doğru artış göstermektedir. Fiber ve sert plastik parçacıklarının yoğun bulunduğu istasyonların, örnekleme bölgesindeki üç büyük nehire yakın olduğu tespit edilmiştir. Genelde mavi, siyah, kırmızı ve yeşil renkli mikroplastiklerin baskın olduğu görülmüştür. Bu çalışmada, Çipura balıklarının 6 yaygın ham mikroplastik çeşidi ile beslenmesini müteakip, sindirim organlarında, karaciğerde ve dokuda birikimi laboratuvar deneyleri ile de araştırılmıştır. Laboratuvar analizi sonuçlarında, analizleri gerçekleştirilmiş olan tüm karaciğer örneklerinin %5.3‟ünde en az 1 mikroplastik parçacığının varlığı gözlemlenmiştir. Ancak ham mikroplastik parçacıklarının yenilmesi balıklar üzerinde strese, büyüme oranı değişimine, patolojik hastalığa ya da sindirim sisteminde birikime neden olmamıştır. Kuzeydoğu Akdeniz‟de mikroplastikler üzerine ilk detaylı çalışma olması nedeniyle, bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, bundan sonraki çalışmalar için temel bilgi kaynağı niteliğindedir. Gerçekleştirilen çalışmadaki balık örnekleme sayısı (2015 ve 2016 yılında toplamda 1512 birey) dünyada yapılan tüm çalışmalara göre en yüksek olanıdır. Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, mikroplastik kirliliğinin Türkiye‟nin kuzeydoğu Akdeniz kıyılarında önemli bir sorun olduğunu göstermektedir.M.S. - Master of Scienc

Kuzey Doğu Akdeniz Deniz Suyu Ve Sedimanında Mikroplastik Yoğunlukları

Plastikler diğer endüstri malzemelerine göre ucuz, hafif, uzun ömürlü ve suya dayanıklı olması nedeni ile günümüzde ham madde olarak tercih edilmektedir. Ülkemiz, dünya plastik üretimi sektöründe 2. sırada olan Avrupa endüstrisinde %13,7 lik payla ilk 5 ülke arasında yer almaktadır. Giderek artan plastik kullanımımın yanında, plastik atıkların geri dönüşümü için ihtiyaç duyulan altyapıların gelişmişliği özellikle gelişmekte olan ülkelerde plastik atıkların yönetimine dair sorunlar yaratmaktadır. Bundan dolayı denizel ortamdaki plastik atıkları sayısı her geçen gün artmaktadır. Denizel ortamda uzun süreler boyunca UV ışığı ve fiziksel aşınmaya maruz kalmaları neticesinde plastikler parçalanma eğilimindedirler. Doğada bulunan ve 5mm’den küçük boyutlarda olan plastik parçacıklar mikroplastik olarak adlandırılmaktadır. Bu parçacıklar, boyutu ve fiziksel özellikleri nedeni ile denizel ekosistem üzerinde olumsuz etkilere sebebiyet vermektedir. Çalışmamızda, Kuzeydoğu Akdeniz sahil bölgelerinin deniz suyu ve sediman örneklerinde mikro plastik varlığı değerlendirilmiştir. 18 istasyonda örneklemeler gerçekleştirilmiş ve toplam 1463 adet mikro plastik tespit edilmiştir. Belirlenen parçacıklar fiziksel özelliklerine göre sınıflandırılmış ve boyları ölçülmüştür. Sırasıyla su yüzeyi, su kolonu ve sediman örneklerinde, 42±46,7 Adet/m3 , 23,6±18,41 Adet/m3 ve 18,6±17,9 Adet/L yoğunluklarında mikroplastik varlığı tespit edilmiştir. Nehir ağızları ve yoğun nüfusa sahip yerleşim alanlarının sahil bölgeleri yoğun mikroplastik kirliliğinin tespit edildiği bölgelerdir. Mikroskobik plastik yoğunluğuna göre ülkemizde ilk kez gerçekleştirilmiş olan bu çalışma, ileride gerçekleştirilecek çalışmalar için bilgi niteliğindedir

Westward spreading of the Pope ’ s ponyfish Equulites popei in the Mediterranean : new occurrences from Antalya Bay with emphasis on its abundance and distribution

The Pope‟s ponyfish Equulites popei (Whitley, 1932) is a marine fish native to the wide Indo-Pacific area and is considered an alien species in the Mediterranean Sea. A total of 10 individuals were collected, in May 2019, from Antalya Bay (Turkey, northwestern Levant Basin). These records represent the westernmost occurrence of the fish in the Mediterranean Sea. We also provide information on its catch per unit area (27 ind.km-2) and the maximum depth of its occurrence (150 m) in the Mediterranean Se

Metataxonomics for the Micro-plastic and other Particle Attached Habitats in the Northeastern Mediterranean Sea

Plastic now pollutes every corner of earth and it is one of the major environmental problems of nowadays. Beside of being directly harmful as a mimic of food sources of marine organisms, as being suitable substrate for different kind of microbes they have also indirect damage. Metataxonomics analysis using Next Generation Sequencing (NGS) technology have revealed numerous previously unrecognized microorganisms. In the present study, micro-plastic attached bacterial community of samples taken from four different depths (0, 25, 150, 200 m) from a North-eastern Mediterranean offshore station (200 m) were investigated using metataxonomics amplicon sequencing technique. Targeted marine samples were micro-plastic attached microorganisms, but because of the limited evidence it has been called as Micro-plastic and other particle attached habitats. Those samples also compared with free-living organisms in the area. About 664 Operational Taxonomic Units (OTUs-sequence variants) from 65,457 sequences were observed for all the depths. Caulobacteraceae was the most dominant order in the micro-plastic particle attached marine environment, which the members of taxa are usually known to be biofilm colonizer whereas, SAR 11 clade found to be abundant in the free-living community. Another common bacterium for marine environment was Phenylobacterium that degrades the Chloridazon herbicide and Acinetobacter junii which was shown to have the ability todegrade biodegradable plastic. This is a first study using a culture-independent approach for identify the North-eastern Mediterranean free-living and micro-plastic particle-attached marine microorganisms

Gökdağ ailesinin 1915-1935 yılları arasındaki yaşantıları, Sibirya'ya sürgünleri ve Türkiye'ye zorunlu göçü

Ankara : İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi İktisadi, İdari ve Sosyal Bilimler Fakültesi, Tarih Bölümü, 2014.This work is a student project of the The Department of History, Faculty of Economics, Administrative and Social Sciences, İhsan Doğramacı Bilkent University.by Ünsal, Mehmet Süha

Virgin microplastics are not causing imminent harm to fish after dietary exposure

Among aquatic organisms, fish are particularly susceptible to ingesting microplastic particles due to their attractive coloration, buoyancy, and resemblance to food. However, in previous experimental setups, fish were usually exposed to unrealistically high concentrations of microplastics, or the microplastics were deliberately contaminated with persistent organic chemicals; also, in many experiments, the fish were exposed only during the larval stages. The present study investigated the effects of virgin microplastics in gilt-head seabream (Sparus aurata) after 45 days’ exposure at 0.1 g kg-1 bodyweight day-1 to 6 common types of microplastics. The overall growth, biochemical analyses of the blood, histopathology, and the potential of the microplastics to accumulate in gastrointestinal organs or translocate to the liver and muscles were monitored and recorded. The results revealed that ingestion of virgin microplastics does not cause imminent harm to the adult gilt-head seabream during 45 days of exposure and an additional 30 days of depuration. The retention of virgin microplastics in the gastrointestinal tract was fairly low, indicating effective elimination of microplastics from the body of the fish and no significant accumulation after successive meals. Therefore, both the short- and the long-term retention potential of microplastics in the gastrointestinal tract of fish is close to zero. However, some large particles remained trapped in the liver, and 5.3 % of all the livers analyzed contained at least one microplastic particle. In conclusion, the dietary exposure of S. aurata to 6 common types of virgin microplastics did not induce stress, alter the growth rate, cause pathology, or cause the microplastics to accumulate in the gastrointestinal tract of the fish.This is a manuscript of an article published as Jovanović, Boris, Kerem Gökdağ, Olgaç Güven, Yilmaz Emre, Elizabeth M. Whitley, and Ahmet Erkan Kideys. "Virgin microplastics are not causing imminent harm to fish after dietary exposure." Marine pollution bulletin 130 (2018): 123-131. doi: 10.1016/j.marpolbul.2018.03.016. Posted with permission.</p

Virgin microplastics are not causing imminent harm to fish after dietary exposure

Among aquatic organisms, fish are particularly susceptible to ingesting microplastic particles due to their attractive coloration, buoyancy, and resemblance to food. However, in previous experimental setups, fish were usually exposed to unrealistically high concentrations of microplastics, or the microplastics were deliberately contaminated with persistent organic chemicals; also, in many experiments, the fish were exposed only during the larval stages. The present study investigated the effects of virgin microplastics in gilt-head seabream (Sparus aurata) after 45 days’ exposure at 0.1 g kg-1 bodyweight day-1 to 6 common types of microplastics. The overall growth, biochemical analyses of the blood, histopathology, and the potential of the microplastics to accumulate in gastrointestinal organs or translocate to the liver and muscles were monitored and recorded. The results revealed that ingestion of virgin microplastics does not cause imminent harm to the adult gilt-head seabream during 45 days of exposure and an additional 30 days of depuration. The retention of virgin microplastics in the gastrointestinal tract was fairly low, indicating effective elimination of microplastics from the body of the fish and no significant accumulation after successive meals. Therefore, both the short- and the long-term retention potential of microplastics in the gastrointestinal tract of fish is close to zero. However, some large particles remained trapped in the liver, and 5.3 % of all the livers analyzed contained at least one microplastic particle. In conclusion, the dietary exposure of S. aurata to 6 common types of virgin microplastics did not induce stress, alter the growth rate, cause pathology, or cause the microplastics to accumulate in the gastrointestinal tract of the fish