Efficacy of subsequent treatments in patients with hormone-positive advanced breast cancer who had disease progression under CDK 4/6 inhibitor therapy

Background: There is no standard treatment recommended at category 1 level in international guidelines for subsequent therapy after cyclin-dependent kinase 4/6 inhibitor (CDK4/6) based therapy. We aimed to evaluate which subsequent treatment oncologists prefer in patients with disease progression under CDKi. In addition, we aimed to show the effectiveness of systemic treatments after CDKi and whether there is a survival difference between hormonal treatments (monotherapy vs. mTOR-based). Methods: A total of 609 patients from 53 centers were included in the study. Progression-free-survivals (PFS) of subsequent treatments (chemotherapy (CT, n:434) or endocrine therapy (ET, n:175)) after CDKi were calculated. Patients were evaluated in three groups as those who received CDKi in first-line (group A, n:202), second-line (group B, n: 153) and ≥ 3rd-line (group C, n: 254). PFS was compared according to the use of ET and CT. In addition, ET was compared as monotherapy versus everolimus-based combination therapy. Results: The median duration of CDKi in the ET arms of Group A, B, and C was 17.0, 11.0, and 8.5 months in respectively; it was 9.0, 7.0, and 5.0 months in the CT arm. Median PFS after CDKi was 9.5 (5.0–14.0) months in the ET arm of group A, and 5.3 (3.9–6.8) months in the CT arm (p = 0.073). It was 6.7 (5.8–7.7) months in the ET arm of group B, and 5.7 (4.6–6.7) months in the CT arm (p = 0.311). It was 5.3 (2.5–8.0) months in the ET arm of group C and 4.0 (3.5–4.6) months in the CT arm (p = 0.434). Patients who received ET after CDKi were compared as those who received everolimus-based combination therapy versus those who received monotherapy ET: the median PFS in group A, B, and C was 11.0 vs. 5.9 (p = 0.047), 6.7 vs. 5.0 (p = 0.164), 6.7 vs. 3.9 (p = 0.763) months. Conclusion: Physicians preferred CT rather than ET in patients with early progression under CDKi. It has been shown that subsequent ET after CDKi can be as effective as CT. It was also observed that better PFS could be achieved with the subsequent everolimus-based treatments after first-line CDKi compared to monotherapy ET.Breast Cancer Consortiu

Fosfor içeren yanmaz özellikli suda yayınık poliüretan boya sentezi ve karakterizasyonu

In this study, phosphorus containing flame retardant water-dispersed polyurethane paints were produced by incorporating different amounts of phosphorus compound onto the polyurethane main chain. The novel flame retardant compound was synthesized in three steps. In the first step, monobenzalpentaerythritol was produced from benzaldehyde and pentaerythritol. In the second step, phosphorylation of monobenzal pentaerythritol was performed. Final step includes the formation of phosphorus phenyl dihydroxyl from the hydrolyzation of the resulting product in acetic acid solution. IllWater-dispersed polyurethane paint was produced using polyester polyol, isophorone diisocyanate and dimethylol propionic acid (DMPA) as a hydrophilic monomer. To improve the physical and thermal properties of the waterborne polyurethanes, 5% (w/w) polyisocyanate and melamine were used as crosslinking agents. By changing the feed ratio of polyester and phosphorus compound, the flame retardant water-dispersed polyurethane paints with different phosphorus contents were obtained. All the synthesized products were characterized by H-NMR, P-NMR and IR spectroscopies, and the thermal stabilities of the polymers were evaluated by their DSC and TGA thermograms. The effects of increasing phosphorus content on the physical and thermal properties of polyurethane paints were also examined. The addition of phosphorus phenyl dihydroxyl to the main chain increased the hardness but slightly decreased the gloss values of the polyurethane paints. All the samples showed superior impact resistance, and flexibility. Increasing phosphorus content increased the char yield and the maximum fire retardancy was reached at 1.5%P content with the limiting oxygen index value of 29. Further addition of phosphorus decreased the flame resistance of polyurethane paints.Bu çalışmada, fosfor içerikli bileşiğin değişik oranlarda poliüretan ana zincirine bağlanması sağlanarak, yanmaya dayanıklı suda yayınık poliüretan boyalar üretilmiştir. Yanmaya dayanıklı madde sentezi üç aşamada gerçekleştirilmiştir. Birinci aşamada, benzaldehit ve pentaeritritol tepkimesinden monobenzalpentaeritritol elde edilmiştir. İkinci aşamada, monobenzalpentaeritritolün fosforlanması sağlanmıştır. Son aşama ise oluşan ürünün asetik asit çözeltisi içerisinde hidrolizi sonucu fosfor fenil dihidroksil oluşumunu içermektedir.Suda yayınık poliüretan boya, poliester poliol, izoforon diizosiyanat ve hidrofilik monomer olarak da dimetilol propiyonik asit (DMPA) kullanılarak üretilmiştir. Suda yayınık poliüretan boyaların fiziksel ve termal özelliklerini iyileştirmek amacıyla karşıt bağlayıcı olarak %5 oranında poliizosiyanat ve melamin kullanılmıştır. Ayrıca, poliester/ fosfor içerikli madde oranının değiştirilmesiyle, farklı miktarlarda fosfor içeren yanmaya dayanıklı suda yayınık poliüretan boyalar elde edilmiştir. Sentezlenen ürünlerin yapı özellikleri 'H-NMR, 3,P-NMR ve İR spektrometreleri ile belirlenmiş olup, polimerlerin ısıl davranışları DSC ve TGA yöntemleri ile ortaya çıkırılmıştır. Ayrıca fosfor miktarındaki artışın poliüretan boyanın fiziksel, mekanik ve ısıl özelliklerine etkisi incelenmiştir. Fosfor fenil dihidroksilin poliüretan ana zincirine bağlanmasıyla boyaların sertlik değerlerinin arttığı ancak parlaklık değerlerinin az miktarda düştüğü gözlenmiştir. Bütün boya örnekleri üstün çarpma dayanımı ve esneklik göstermişlerdir. Ayrıca, fosfor miktarındaki artışın yanma esnasında kömürleşme miktarım artırdığı görülmüştür. Poliüretan boyanın yanmaya karşı en üst dayanıklılık değerine 29 oksijen indeksi ile % 1.5 fosfor içerdiğinde ulaşılmıştır. Daha fazla fosfor eklenmesinde ise poliüretan boyanın yanmaya karşı dayanıklılığının azaldığı gözlenmiştir

Devre tatil sözleşmesi

TEZ ÖZETİDEVRE TATİL SÖZLEŞMESİTezin temel konusu, devre tatil sistemi ve devre tatil sözleşmesidir. Bunun için, 1.Bölümde; devre tatil sözleşmesinin tanımı yapıldı. Devre tatil sisteminde yer alan diğer sistemlerle farkı anlatıldı. Zaman zaman Avrupa Birliği Hukukundaki devre tatil sözleşmeleri ile farkı vurgulandı. Sözleşmede yer alması gereken zorunlu koşullar belirli bir yer ve belirli bir zaman olarak verildi. Devre tatil sözleşmesi bir akitip sözleşme olarak kabul edildi. Devre tatil sözleşmesi Türk Hukukunda Tüketici Hukuku içeresinde yer alan fakat tüm koşulları düzenlenmediği için atipik bir sözleşme olarak kalan bir sözleşme olarak vurgulandı. 2.Bölümde; sözleşmenin tarafları anlatıldı. Eğer sözleşme tüketici hukuku içindeyse devre tatil sahibi tüketici olarak kabul edildi. Diğer taraf ise ünite sağlayıcı olarak adlandırıldı. Bu bölümde kişilerin hak ve borçları yer aldı. Bu bölümde temel borçlar; ünitenin teslim edilmesi, servis hizmeti verilmesi, değişimli ünite ve hafta sağlanması, devre tatil bedeli ödenmesi, süre bitiminde ünitenin terkedilmesi, diğer devre tatil sahiplerinin rahatsız edilmemesi gibi borçlardır. 3.Bölümde; devre tatil sisteminde yönetim kavramı ve yönetim sözleşmesi anlatıldı. Bölüm içinde işletme aidatı sorunları yer aldı. Tezin sonunda sistemin genel bir özeti ve değerlendirme yapıldı. The summery of my write contains and gives the general iformation about the system of time sharing systems and time sharing contracts.Frihst chapter: I explained the matter of time sharing and compared the contracts which has been included in time sharing system and the diffrence between different time sharing systems which placed in European Community Low. In the contract it has to have a certain place and a certain time piece.Time sharing contracts accepted as a non-typical contract and also the contract placed in a comsumer low in Turkish Low system. The reason is all matters of time sharing contract has not been arranged property.Second chapter: Explanation abaout the person placed in the contract. If the contract is in the consumer low, the owners of the time sharing, accepted as a consumer. Also in this chapter owners wrights has been explained. Checking out the units, service fees payments and peyments of time sharing, prosedures of checking, flaxible units and flaxible times (week), alsa been pointed in this chapter. Third chapter: General management of time sharing system and certain problems and details of time sharing contracts. Also monthly serving fees has been placed in this capter

Safra kesesi kanserinde Helikobakter 16SrDNA ve üreaz gen analizi

Background/aim: The presence of Helicobacter species has been shown in bile and the resected gallbladder of patients with chronic cholecystitis. Therefore, an association between Helicobacter and gallbladder carcinoma might be proposed. The aim of this study was to analyze the presence of Helicobacter DNA in gallbladder carcinoma. Materials and methods: Thirty-one patients diagnosed as gallbladder carcinoma in the E;Uuml;TF Pathology Laboratory between 1995-2000 were included in the study. Sections were taken from their paraffin-embedded gallbladder tissue. Polymerase chain reaction (PCR) for Helicobacter 16SrDNA and urease gene was performed. Normal gallbladder tissues of 10 liver transplantation donors were used as controls. Results: Helicobacter urease gene was found positive only in one patient with gallbladder adenocarcinoma. Helicobacter 16SrDNA and urease gene were both negative in all the gallbladder tissues of the other cases with gallbladder carcinoma and of the control group. Conclusion: Thus, our data did not support the proposed association between Helicobacter species and gallbladder carcinoma.Giriş ve amaç: Kronik kolesistit hastalarının, safra ve rezeke safra keselerinde, Helikobakter türlerinin varlığı gösterilmiştir. Bu veriler, Helikobakter türlerinin safra kesesi kanseri ile ilişkisini akla getirmektedir. Bu çalışmada, safra kesesi kanserinde Helikobakter DNA analizi amaçlanmı ştır. Gereç ve yöntem: 1995-2000 yılları arasında EÜTF Patoloji laboratuvarı nda, rezeke safra keselerinde kanser saptanan 31 olgu çalışmaya alınmıştır. Bu hastaların parafin bloklarından alınan kesitlerde, polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ile Helikobakter 16SrDNA ve üreaz gen analizi yapılmıştır. Kontrol grubu olarak karaciğer transplantasyon donörü 10 olgunun normal safra kesesi dokuları kullanılmıştır. Bulgular: Safra kesesi adenokarsinomu olan tek bir olgunun tümöre komşu, tümörsüz safra kesesi dokusunda üreaz geni pozitif bulunmuştur. Safra kesesi kanserli diğer olguların, tümörlü ve tümörsüz dokularında ve kontrol grubunun normal safra kesesi dokularında Helikobakter 16SrDNA ve üreaz geni saptanmamıştır. Sonuç: Bu bulgular, safra kesesi kanseri ile Helikobakter türleri arasında öngörülen ilişkiyi desteklememektedir

The moderating role of posttraumatic growth in secondary traumatic stress–burnout relationship: a sample of child psychiatrists from Turkey

Abstract Background Secondary traumatization is a common occupational hazard for professionals working with distressed and traumatized people, especially children. If not properly managed, secondary traumatization can lead to symptoms similar to posttraumatic stress disorder. This condition is known as secondary traumatic stress (STS) and is linked to adverse mental health outcomes, such as burnout. Nevertheless, exposure to a traumatic event or its disturbing details can contribute to personal transformation, allowing an individual to move beyond pre-traumatic functioning and awareness. This process is called posttraumatic growth and is associated with positive mental health outcomes. The current study examined the relationship between STS and burnout and whether posttraumatic growth moderates this relationship in a sample of child psychiatrists. Methods An online questionnaire was designed and distributed to participants. A total of 59 child psychiatrists working in Turkey completed measures including the Copenhagen Burnout Inventory-work burnout subscale, the Posttraumatic Growth Inventory, and the Secondary Traumatic Stress Scale. Results While STS was positively related to burnout (r = 0.661, p < .001), posttraumatic growth moderated this relationship. In other words, the relationship between STS and burnout was weaker for child psychiatrists with higher posttraumatic growth. Conclusions Promoting posttraumatic growth may be a good way to reduce burnout among child psychiatrists. Individual or group supervision can promote posttraumatic growth by providing a supportive environment for child psychiatrists. Balancing workloads and creating time for self-care can also contribute to their growth

Metallicity and absolute magnitude calibrations for F-G type main-sequence stars in the Gaia era

In this study, photometric metallicity and absolute magnitude calibrations were derived using F-G spectral type main-sequence stars in the Solar neighbourhood with precise spectroscopic, photometric and Gaia astrometric data for UBV photometry. The sample consists of 504 main-sequence stars covering the temperature, surface gravity and colour index intervals 5300 4 (cgs) and 0.3 < (B- V) 0 < 0.8 mag, respectively. Stars with relative trigonometric parallax errors sp/p = 0.01 were preferred from Gaia DR2 data for the estimation of their MV absolute magnitudes. In order to obtain calibrations, (U - B) 0 and (B - V) 0 colour indices of stars were preferred and a multi-variable second order equation was used. Calibrations are valid for main-sequence stars in the metallicity and absolute magnitude ranges -2 < [Fe/H] < 0.5 dex and 2.5 < MV < 6 mag, respectively. The mean value and standard deviation of the differences between original and estimated values for the metal abundance and absolute magnitude are [Fe/H] = 0.00 +/- 0.11 dex and MV = 0.00 +/- 0.22 mag, respectively. In this work, it has been shown that more precise iron abundance and absolute magnitude values were obtained with the new calibrations, compared to previous calibrations in the literature

F-G Tayf Türü Anakol Yıldızları için Yeni Fotometrik Metal Bolluğu ve Mutlak Parlaklık Kalibrasyonu

Çalışmada, UBV fotometrisi için Güneş civarından seçilen tayfsal, fotometrik ve astrometrik verileri duyarlı belirlenmiş F ve G tayf türündeki anakol yıldızlarından fotometrik metal bolluğu ve mutlak parlaklık kalibrasyonları oluşturulmuştur. Kalibrasyon yıldızlarının seçiminde etkin sıcaklıkları 5300 &lt; Teff &lt; 7300 K, yüzey çekim ivmeleri log g ≥ 4 (cgs) ve renk indeksleri 0.3 &lt; (B-V)0 &lt; 0.8 kadir aralığındaki 504 F ve G tayf türünden anakol yıldızları kullanılmıştır. Yıldızların MV mutlak parlaklıklarının hesaplanmasında rölatif paralaks hataları σπ/π ≤ 0.01 olan Gaia DR2 verileri tercih edilmiştir. Yıldızların (U-B)0 ve (B-V)0 renk indekslerine duyarlı kalibrasyonların oluşturulmasında ikinci dereceden çok değişkenli denklem formunun kullanılması tercih edilmiştir. Oluşturulan metal bolluğu kalibrasyonu -2 &lt; [Fe/H] &lt; 0.5 dex ve mutlak parlaklık kalibrasyonu da 2.5 &lt; MV &lt; 6 kadir aralığındaki anakol yıldızları için geçerlidir. Her iki kalibrasyondan hesaplanan veriler ile orijinalleri arasındaki farklarının ortalamaları ve standart sapmaları, sırasıyla, ∆[Fe/H] = 0.00 ± 0.11 dex ve ∆MV = 0.00 ± 0.22 kadirdir. Literatürdeki diğer kalibrasyonlar ile karşılaştırıldığında bu çalışmadaki kalibrasyonların güncel metal bolluğu ve mutlak parlaklık değerlerinin daha duyarlı tayin edildiği gösterilmiştir