Hand hygiene habits and hand eczema prevalence of healthcare workers during the COVID-19 pandemic

Aim: Hand hygiene has become an important building block in the prevention of the spread of coronavirus disease 2019 (COVID-19). The current study was conducted to determine the hand hygiene habits of healthcare workers and possible risk factors for hand eczema during the COVID-19 pandemic. Materials and Methods: The hand hygiene habits of healthcare personnel working at a university hospital since COVID-19 pandemic started were questioned between December 2020 and February 2021 and they were dermatologically examined to screen for hand eczema. Results: Of the 150 healthcare workers, 56 (37.3%) were doctors and 94 (62.7%) were nurses, and 40 (26.7%) were men and 110 (73.3%) were women. The rate of participants that reported washing their hands more frequently than 25 times daily was 46.0% (n=69), and the rate of disinfectant use was 59.3% (n=89). While 88 (58.7%) of the participants used a moisturizer daily, 62 (41.3%) did not use a moisturizer. Fifteen (10.0%) participants were diagnosed with hand eczema. Conclusion: There was an increase in the daily frequencies of hand washing and use of disinfectants during the COVID-19 pandemic, but our data did not reveal any statistically significant risk factor of hand eczema

Occupational facial dermatoses related to mask use in healthcare professionals

Background Mask use can lead to facial dermatoses due to factors, such as hyperhydration, seborrhea, high humidity caused by sweating, and the occlusive effect of the mask. Aim We investigated mask-related facial dermatoses in healthcare personnel who, since the beginning of the COVID-19 pandemic, had to wear a mask for long hours. Methods In this study, healthcare professionals working at Medipol Mega University Hospital since the beginning of the pandemic were screened for facial dermatoses between December 2020 and February 2021 with a dermatological examination and interview. Results Of the 101 healthcare professionals, 51 (50.5%) were doctors and 50 (49.5%) nurses, and 36 (35.6%) were male and 65 (64.4%) were female. All the participants had been actively working at the hospital for 35-46 weeks since the beginning of the pandemic and wearing N95 or surgical masks for an average of 6-13 h a day. During the dermatological examination, the most common facial dermatosis was acne, which was observed in 55.4% (n = 56) of the cases. Of the 56 acne cases, 41.1% (n = 23) had acne in their history, while 58.9% (n = 33) had new-onset acne. Being female, using a N95 surgical mask compared to surgical mask, and the daily average duration of mask use were determined as risk factors for acne development due to mask use. Conclusions The use of masks, more frequently N95, caused both an increase in existing acne and the development of new acne

Increased expression of YAP1 in prostate cancer correlates with extraprostatic extension.

Objective:Yes associated protein 1 (YAP1) is a member of the Hippo pathway, acting as a transcriptional coactivator. To elucidate the role of YAP1 and phosphorylated (p)YAP1 in prostate cancer (PCa) tumorigenesis, we investigated their expression in clinical samples of PCa and cell lines. Methods:Fifty-four tumor, adjacent nontumor, and prostate intraepithelial neoplasia (PIN) tissues from patients with PCa after radical prostatectomy were selected from a retrospective cohort and studied using immunohistochemistry (IHC). Protein and mRNA expression levels of YAP1 were evaluated by Western blot analysis and quantitative real-time reverse transcription PCR, respectively, in cancer cell lines. Publicly available gene expression datasets were downloaded to analyze YAP1 mRNA and protein levels in PCa tissue samples. Results:IHC analysis of PCa tissues revealed that YAP1 staining intensities were moderate to weak in the nucleus and cytoplasm of tumor cells, whereas adjacent normal epithelia showed strong staining. We observed that benign prostates were characterized by higher expression levels of both nuclear (P=0.004) and cytosolic (P=0.005) YAP1. pYAP1 staining was weak in the cytoplasm and absent in the nucleus of all the tissues investigated. YAP1 expression was an indicator of extraprostatic extension (EPE). The level of YAP1 was negatively correlated with the level of the androgen receptor (AR) in The Cancer Genome Atlas dataset and Western blot analysis of cell lines. Conclusions:Our study suggested that YAP1 expression is heterogeneous in PCa tissue samples; therefore, YAP1 might play different roles in different aspects of PCa progression. This might involve AR-YAP1 interplay in PCa

Inverse Metabolic Engineering Of Propolis-resistant saccharomyces Cerevisiae

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2016Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2016Propolis, bal arılarının kovanlarını inşa etmek ve funguslar ile bakterilere karşı kovanlarını korumak için bitki ve ağaçlardan toplayarak oluşturdukları reçineli bir bileşiktir. Propolis eski zamanlardan beri yerel tıp alanında kullanılmaktadır.  Saccharomyces cerevisiae ökaryotik bir maya hücresidir ve fungus alemine aittir. Hücre yapısı yuvarlak ve hücre büyüklüğü 10 µm ile 5µm arasında değişmektedir. S. cerevisiae oksijen varlığında glukozu karbondioksit ve suya kadar parçalarken,  oksijen olmadığında glukozu etanole çevirerek oksijensiz solunum yapar. Maya hücreleri tomurcuklanma ile aseksüel üreme gerçekleştirirler. S. cerevisiae genom dizisi belirlenen ilk ökaryotik organizmadır ve diploid veya haploid formda bulunabilir. Bu tez çalışmasında tersine metabolik mühendislik yaklaşımıyla, propolise dirençli S. cerevisiae mayası elde edilerek fizyolojik açıdan incelenmiştir. Bu amaçla,  öncelikle referans suş ve EMS ile rastgele kimyasal mutasyona uğratılmış S.cerevisiae suşu farklı konsantrasyonlarda propolis içeren ortamlarda büyümeye bırakılarak inhibe edici propolis konsantrasyonu ve seleksiyon deneylerinde kullanılacak propolis konsantrasyonu belirlenmiştir. Başlangıçta uygulanan propolis konsantrasyonu 150 µg/mL iken, propolis konsantrasyonu yavaş yavaş arttırılarak 57 mutant popülasyon elde edilmiştir ve 57. popülasyonda 710 µg/mL propolis stresi uygulanmıştır. Böylelikle propolise yüksek dirençli bir popülasyon elde edilmiştir. Son popülasyon seyreltilip katı YMM besiyerine ekilerek bu besiyerinden 12 farklı koloni rastgele seçilmiştir. Seçilen bu kolonilerin propolis direnci çeşitli fizyolojik analizlerle belirlenmiştir. Seçilen 12 mutant koloni, son popülasyon ve referans suşun propolis direncini belirlemek için öncelikle damlatma (spot) testleri gerçekleştirilmiştir. Hücreler farklı konsantrasyonlarda propolis içeren katı YMM ortamında üretilerek, üreme miktarları karşılaştırılmıştır. Damlatma test sonuçlarına göre, 12 mutant koloni arasından, en dirençli gözlenen 5 farklı koloni (FD7, FD8, FD10, FD11, FD12) seçilmiştir. Ayrıca 710 µg/mL propolis içeren katı besiyerinde mutant koloniler üreme güçlüğü çekmişlerdir. Bu durum, propolis stresinin katı ve sıvı ortamlardaki etkisinin farklı olabileceğini göstermektedir. Seçilen beş mutant bireyin propolis stresine olan direncini gözlemlemek amacıyla Most Probable Number (MPN) testi uygulanmıştır. Mutant koloniler 200 µg/mL, 500 µg/mL ve 710 µg/mL propolis stresi içeren MPN platelerine ekilerek, oluşan bulanıklık miktarlarından yola çıkılıp canlı hücre sayısı MPN tablosu yardımıyla hesaplanmıştır. MPN sonuçlarına göre ; mutant koloniler en iyi üremeyi 200 µg/mL propolis konsantrasyonunda göstermiş olup, en iyi üreyen mutant birey de FD11 mutant bireyidir. Çapraz direnç testinde ise propolise direnç geliştirmiş olan mutant bireylerin başka hangi stress türlerine de direnç kazandığı incelenerek karşılaştırma yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda 0.1-0.3-0.5-0.8 mM NiCl2 , 1-2-2.2 mM CoCl2, 0.1-0.3-0.4-0.5-0.8  mM CuSO4 , 0.5-1-1.5 mM H2O2 , 2-2.5-3 mM CrCl3, 10 mM ZnCl2, 0.5-1-1.5 M MgCl2, 15-25-30-35-40 mM NH4FeSO4, 15-20 mM MnCl2, 8-12 % (v/v) etanol , 12 mM AlCl3, 0.5-1 M NaCl, 150 µg/mL genetisin, 10 mM kafein içeren katı YMM  besiyerinde damlatma testi uygulanmıştır. Test sonucuna göre mutant koloniler NiCl2, NH4FeSO4, genetisin ve kafein bileşiklerine dirençlilik fakat etanol ve H2O2 bileşiklerine karşı ise duyarlılık göstermiştir. Damlatma sonuçlarını desteklemek amacıyla mutant bireylerin direnç ve duyarlılık gösterdiği stress koşullarında MPN testi de uygulanmıştır. Genetik kararlılık testinde propolise karşı yüksek direnç gösteren FD10 ve FD11 mutant kolonilerinin propolise olan dirençlerinin kalıcı olup olmadığı araştırılmıştır. FD10 ve FD11 ardarda beş pasajlama boyunca propolis içermeyen taze besiyerinde üretilmiş ve bu suşlardan -80 oC stok kültürleri yapılmıştır. Daha sonra bu kültürler canlandırılarak YMM ve 250 µg/mL propolis içeren YMM ortamlarında MPN testi uygulanmıştır. MPN sonuçlarına göre FD10 ve FD11 kolonilerinin genetik olarak kararlı olduğu gözlenmiştir. FD11’in FD10’a göre daha yüksek bir üreme oranına sahip olduğu da  görülmüştür. FD11 suşunun üreme eğrilerinin eldesi için öncelikle doz tarama deneyi uygulanmış ve deney sonuçlarına göre 200  µg/mL propolis konsantrasyonu referans suş ve FD11 mutantı için uygun propolis konsantrasyonu olarak belirlenmiştir. Üreme eğrisi deneyleri 200  µg/mL propolis içeren ve içermeyen (kontrol) besiyeri ortamlarında gerçekleştirilmiştir. Referans suş ve FD11’in 200  µg/mL propolis varlığında ve propolissiz ortamdaki optik yoğunluklarının 600 nanometre dalgaboyunda düzenli aralıklarla ölçümü ile üreme eğrileri elde edilip, birbiriyle kıyaslanmıştır. Üreme analizi sonunda, hücre kuru ağırlıkları da ölçülüp kıyaslanmıştır. Ayrıca; tüketilen glukoz, üretilen gliserol, asetat ve etanol gibi metabolitlerin miktarı yüksek basınçlı sıvı kromotografisi (HPLC) cihazı ile belirlenmiştir. Depo karbonhidratlarından trehaloz ve glikojen miktarları, enzimatik bir yöntem yardımıyla hesaplanmıştır. Son olarak, hücre içindeki oksidasyon düzeyleri reaktif oksijen deneyi ile saptanmıştır. Tüm bu çalışmalar referans suş ile propolise dirençli mutant suşun fizyolojik farklılıklarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Sonuç olarak, bu çalışmada propolise yüksek düzeyde direnç gösteren ve genetik açıdan kararlı bir S. cerevisiae mutant suşu elde edilmiştir. Yapılan fizyolojik analizler, mutant suşun kafein ve NiCl2 streslerine karşı çapraz direnç gösterdiğini ve hücre içi ROS düzeylerinin referans suşa kıyasla daha düşük olduğunu göstermiştir. Yapılacak genomik, transkriptomik ve proteomik analizler, S. cerevisiae’de propolis direnç ve tepkisinin moleküler altyapısının anlaşılmasına katkı sağlayabilecektir.Propolis is a resinous, sticky and dark colored substance that bees produce by mixing their own waxes with resins obtained from plants. Propolis is a resiny compound that bees collect and use as a building material and to protect their hives against fungi and bacteria. Propolis has been used at least to 300 BC and its use continues today in natural medicine and personal products. Chemical content of propolis is quite complex due to more than 300 ingredients such as polyphenols, phenolic aldehydes, sesquiterpene quinines, coumarins, amino acids, steroids and inorganic compounds, which have been identified in propolis samples.  S. cerevisiae is a eukaryotic organism, also named as baker’s yeast or budding yeast. S. cerevisiae cells are mainly oval-shaped but cell size varies between 10 µm long and 5 µm wide, according to environmental conditions. In the present study, propolis-resistant S.cerevisiae population was obtained under gradually increasing propolis stress levels, by using an inverse metabolic engineering strategy. Reference strain(905) and its mutagenised form (906) were screened under increasing propolis stress levels to determine the initial stress level for selection. 150 µg/ml propolis was chosen as the initial propolis level and it was increased by 10 µg/ml at each step during selection. Totally, 57 mutant populations were obtained and their survival rates decreased, when propolis levels were increased. EMS mutagenised population (906) gained resistance and showed growth even at 710 µg/ml propolis concentration. The final population was incubated on solid YMM plates and twelve individual mutant colonies were chosen randomly. These propolis-resistant colonies were tested for their propolis-resistance, using spot assay and MPN method. According to spot assay results, more resistant colonies were determined among twelve individual mutants. Colonies were named as FD7, FD8, FD10, FD11 and FD12. MPN method was used for quantification of propolis stress resistance of mutant colonies. MPN tests showed that FD10 and FD11 were the most resistant colonies to propolis. Cross-resistance tests were applied to propolis-resistant mutants to determine their potential resistance against other stress types. S.cerevisiae mutants were grown on solid YMM containing ; 0.1-0.3-0.5-0.8 mM NiCl2 , 1-2-2.2 mM CoCl2, 0.1-0.3-0.4-0.5-0.8 mM CuSO4 , 0.5-1-1.5 mM H2O2 , 2-2.5-3 mM CrCl3, 10 mM ZnCl2, 0.5-1-1.5 M MgCl2, 15-25-30-35-40 mM NH4FeSO4, 15-20 mM MnCl2, 8-12 % (v/v) ethanol , 12 mM AlCl3, 0.5-1 M NaCl, 150 µg/ml geneticin, 10 mM caffeine, to determine their potential cross-resistances. The genetic stability analyses were performed using FD10 and FD11 mutants, to test if their resistance is permanent or not. It was shown that the mutants tested were genetically stable. At last, growth curves and cell dry weight measurements of FD11 mutant and the reference strain were obtained and compared to each other. HPLC analysis was used to determine concentrations of important metabolites, such as residual glucose, glycerol, acetate and ethanol.Trehalose and glycogen levels were measured by an enzymatic assay. Finally, reactive oxygen species were detected by ROS assay for both reference strain and FD11, with and without propolis stress.  To conclude, a highly propolis-resistant and genetically stable S. cerevisiae mutant was obtained in this study. Physiological analyses revealed that the mutant was cross-resistant against caffeine and NiCl2 stress and has lower levels of ROS generation. Future genomic, transcriptomic and proteomic analyses may help understand the molecular basis of propolis resistance and response in S. cerevisiae.Yüksek LisansM.Sc

Aortocaval Fistula in a Behcet's Disease Patient

Behcet's disease (BD) is a chronic, recurrent, systemic disease that is characterized by oral and genital ulcers and oculocutaneous inflammatory lesions. Cardiovascular involvement especially large artery involvement is a serious and vital complication of BD. Pseudoaneurysms in the major arteries may be the cause of sudden death in BD. In our case a pulsatile abdominal mass was determined to be an aortic pseudoaneurysm associated with BD and an aortocaval fistula. Here we report this case and a short review of literature because this is the first reported aortocaval fistula in a BD patient in English literature

Cinsiyet ve Yaş Farklılıklarının Ergenlerin Depresyon, Anksiyete Bozukluğu, Kendine Zarar Verme, Psikoz, Travma Sonrası Stres Bozukluğu, Alkol-Uyuşturucu Bağımlılığı ve Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu İle İlişkili Sorunlara Etkisi

Amaç: Bu çalışma ile ergenlerin cinsiyet ve yaşlarına göre depresyon, anksiyete bozukluğu, kendine zarar verme, psikoz, travma sonrası stres bozukluğu, alkol-uyuşturucu bağımlılığı ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ile ilişkili sorunlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Araştırma tanımlayıcı olarak, 2014-2015, 2015- 2016 öğretim yılında Milli Eğitim Müdürlüğü’ne bağlı liselerdeki 15-18 yaş grubu öğrencilerde gerçekleştirilmiştir. Araştırma da toplam 917 ergen örnekleme alınmıştır. Veriler, Ergenleri Tanıtıcı Form, Ergenler İçin Ruhsal Sorunlar Tarama Ölçeği kullanılarak toplanmış ve uygun istatistiksel analizlerle değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya 386’sı kız, 531’i erkek, toplam 917 ergen katılmış, bunların yaş ortalaması 15,82±1,09 yıldır. Örneklem grubundaki öğrencilerin Ergenler İçin Ruhsal Sorunlar Tarama Ölçeği ortalamasına göre; %77,1’inin depresyon, %75,0’inin anksiyete bozukluğu, %65,3’ünün psikoz, %96,5’inin dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ile ilişkili sorunlarının olabileceği belirlenmiştir. Öğrencilerin Ergenler İçin Ruhsal Sorunlar Tarama Ölçeği ortalamalarına göre; depresyon, anksiyete bozukluğu, kendine zarar verme, psikoz, travma sonrası stres bozukluğu, alkol-uyuşturucu bağımlılığı ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ile ilişkili sorunlarının cinsiyete göre dağılımına ilişkin sonuçlar incelendiğinde; örneklem grubundaki kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre depresyon ve anksiyete bozukluğu ile ilişkili sorunlarının, erkek öğrencilerin de kız öğrencilere göre psikoz, alkol bağımlılığı ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ile ilişkili sorunlarının yüksek olduğu belirlendi. Sonuç: Ergenlerin ilk üç sırada dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu, depresyon ve anksiyete bozukluğu ile ilişkili sorunlarının yüksek olduğu düşünülürse; çocuk ergen ruh sağlığı alanında ulusal politikalar oluşturmanın temel bileşenlerinden birisi bu yaş grubunda ruhsal bozuklukların belirlenmesidir

The Age and Gender Presentation in the Formations of Gallstones

DergiPark: 379059tmsjAims: The aim of this study is to determine age and gender differences in gallstones. Methods: First of all, we searched the general knowledge about gallstones. Then, we retrospectively evaluated 330 patients who applied to the General Surgery Department of Trakya University with the diagnosis of gall bladder stone between 09.01.2015-03.30.2016. Results: Two hundred and eight (63%) patients were female and 122 (37%) were male. 106 (32.1%) patients were over 65 years old and the least risky group in forming gallstones was under 20 years of age. Conclusion: In Trakya University General Surgery Department, gall bladder stones are mostly seen in patients over 65 years of age and higher in women compaired to men

Internal Communication in a Digital Environment: a Research Study on Businesses

Kurumsal verimlilik, kurumsal bağlılık, kurumsal imaj ve itibar gibi nedenlerle işletmeler açısından bir gereklilik olan kurum içi iletişim, çalışanlar açısından da bir haktır. Bu nedenle çağdaş yönetim yaklaşımıyla işletmeler sadece dış hedef kitleleriyle değil, aynı zamanda iç hedef kitleleriyle de etkili iletişimi gerçekleştirmek zorundadır. Her iletişim aracının en kısa zamanda Halkla İlişkiler araç ve yöntemi haline geldiği gerçeği, dijital iletişim teknolojilerinin de işletmelerin Halkla İlişkiler stratejilerine dahil olmasının bir nedenidir. Ancak, işletmelerin yapısı ile yararlanılan halkla ilişkiler araç ve yöntemleri arasında bir ilişkiden söz edilebilir. Bu çalışmada, Çerkezköy’de faaliyet göstermekte olan farklı büyüklüklerdeki 70 işletmenin insan kaynakları birimiyle bir saha araştırması gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın amacı, iletişim teknolojilerinde yaşanan değişimin kurum içi iletişime etkisi ile dijital iletişimin kurum içi iletişimde kullanım yaygınlığını ortaya çıkararak işletmelerin büyüklüğü ile kullanılan iletişim aracı/yöntemi arasındaki ilişkiyi anlamaya yöneliktir. Çalışmada nitel ve nicel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Elde edilen bulgular ışığında işletmelerin kurum içi iletişim uygulamalarında dijital iletişimi kullandığı, sosyal medya yöntemlerinin ise işletmelerin büyüklüklerine göre farklılıklar gösterdiği görülmüştür.Corporate productivity, corporate loyalty and corporate reputation, as well as the right to information of the employees all foster the need for internal communication For this reason, companies need to carry out effective communication techniques not only with their external stakeholders, but within the company itself as well. The fact that every communication tool evolves into a tool and method of public relations necessitates the need for companies to include digital communication technologies into their public relations strategies. There is also a correlation between the structure of said companies and the way they conduct public relations. In this study, a field research was carried out with the human resources units of 70 companies of different sizes operating in Çerkezköy in order to understand the relationship between the changes in communication technologies and the internal communication techniques employed by these enterprises, as well as the relationship between the size of a company and the communication tools and strategies they choose to employ. Both quantitative and qualitative research methods were used throughout the study. The findings of the study reveal that digital communication is widely used in internal communications and also that the utilization of social media as a communication tool varied between companies of different sizes

DİJİTAL HALKLA İLİŞKİLER: FENOMENLER DİJİTAL MARKA ELÇİSİ OLABİLİR Mİ?

Dijitalleşme sonucu ortaya çıkan yeni iletişim kanalları Halkla İlişkiler uygulamaları açısından hedef kitleye ulaşabilmek için yeni bir alternatif oluşturmuş, internet kullanımının hızla yaygınlaşması sonucunda ise markalar yeni iletişim ortamı bağlamında yeni arayışlara girmiştir. İnsanların kişisel deneyimlerini başkalarına anlatmak ya da başkalarının deneyimlerinden yararlanmak isteği içerisinde olmaları WOM’un halkla ilişkiler ve/veya iletişim stratejilerine dâhil edilmesine neden olmuş, markalar için ise bir pazarlama iletişimi biçimi haline gelmesine zemin hazırlamıştır.Türkiye’de 253 üniversite öğrencisi ile gerçekleştirilen bu araştırmanın amacı sosyal medya fenomenlerinin Dijital Halkla İlişkiler bağlamında marka elçisi olarak rolünü anlamaya yöneliktir. Çalışmada kalitatif ve kantitatif yöntemler kullanılmıştır. Elde edilen bulgular ışığında sosyal medyanın, marka farkındalığı yaratılmasında özellikle genç nüfus açısından önemli bir işleve sahip olduğu ve markaların Halkla İlişkiler stratejileri içerisinde etkili bir platform olarak değerlendirilmesi gerektiği, fenomenlerin ise WOM’a katkı sağlayacağı, görülmüştür