25 research outputs found

    Recambio valvular aórtico aislado en pacientes mayores de 75 años mediante abordaje mínimamente invasivo y bioprótesis sin sutura

    Get PDF
    Programa Oficial de Doutoramento en Ciencias da Saúde. 5007V01[Abstract] Introduction Study on the influence of sutureless aortic valvular bioprosthesis on the postoperative inflammatory response and on the clinical impact following the implementation of a minimally invasive surgery program (MIS) using sutureless bioprosthesis. Methods Preliminary phase: Randomized clinical trial. Group P (sutureless bioprosthesis through CMI, n = 20), Group C (conventional bioprosthesis through MIS, n = 20). Determination of biomarkers of inflammatory response were obtained. Sutureless-MIS program assessment: Restrospective study. Group A: Sutureless bioprosthesis through MIS (n = 108). Group B: Conventional bioprosthesis through full sternotomy (n = 115). Results Preliminary phase: Randomized clinical trial. Group P (sutureless bioprosthesis through CMI, n = 20), Group C (conventional bioprosthesis through MIS, n = 20). Determination of biomarkers of inflammatory response were obtained. Sutureless-MIS program assessment: Restrospective study. Group A: Sutureless bioprosthesis through MIS (n = 108). Group B: Conventional bioprosthesis through full sternotomy (n = 115). Results Preliminary phase: Reduction of surgical times in Group P versus group C, associated with lower postoperative levels of IL-6 (p = 0.021). Sutureless-MIS program assessment: Perioperative mortality was 1/223 patients, belonging to group B. Surgical times, ICU and hospital stays, transfusional requirements and postoperative aortic valve gradients were lower in group A (p < 0.05). Group A showed a higher rate of pacemaker implantation (p = 0.051). Conclusion The MIS using sutureless aortic bioprosthesis allowed a significant reduction in surgical times associated with lower levels of IL-6 and was shown as a safe and effective technique, providing clinical benefits when compared to conventional surgery.[Resumo] Introducción Estudio sobre a influencia das biopróteses valvulares aórticas sen sutura na resposta inflamatoria postoperatoria e sobre o impacto clínico tras a implementación dun programa de cirurxía mínimamente invasiva (CMI) con biopróteses sen sutura. Métodos Fase preliminar: Estudo aleatorizado. Grupo P (Bioprótese sen sutura mediante CMI, n = 20), Grupo C (Bioprótese convencional mediante CMI, n = 20). Realizouse determinación de marcadores de resposta inflamatoria. Avaliación do programa CMI-sen sutura: Estudo restrospectivo. Grupo A: Bioprótese sen sutura mediante CMI (n = 108). Grupo B: Bioprótese convencional mediante esternotomía completa (n = 115). Resultados Fase preliminar: Reducción dos tempos quirúrxicos no grupo P fronte ó grupo C, asociada a menores niveis postoperatorios de IL-6 (p = 0.021). Avaliación do programa CMI-sen sutura: A mortalidade perioperatoria foi de 1/223 pacientes, pertencente ó grupo B. Os tempos quirúrxicos, estancias na UCI e hospitalaria, requirimentos transfusionais e gradientes valvulares aórticos postoperatorios foron menores no grupo A (p < 0.05). O grupo A presentou maior tasa de implante de marcapasos (p = 0.051). Conclusión A CMI con biopróteses aórticas sen sutura permitiu unha reducción significativa dos tempos quirúrxicos asociada a unha disminución dos niveis de IL-6 e mostrouse como una técnica segura e efectiva, engadindo beneficios clínicos respecto da cirurxía convencional.[Resumen] Introducción Estudio sobre la influencia de las bioprótesis valvulares aórticas sin sutura en la respuesta inflamatoria postoperatoria y sobre el impacto clínico tras la implementación de un programa de cirugía mínimamente invasiva (CMI) con bioprótesis sin sutura. Métodos Fase preliminar: Estudio aleatorizado. Grupo P (Bioprótesis sin sutura mediante CMI, n = 20), Grupo C (Bioprótesis convencional mediante CMI, n = 20). Se realizó determinación de marcadores de respuesta inflamatoria. Evaluación del programa CMI-sin sutura: Estudio retrospectivo. Grupo A: Bioprótesis sin sutura mediante CMI (n = 108). Grupo B: Bioprótesis convencional mediante esternotomía completa (n = 115). Resultados Fase preliminar: Reducción de tiempos quirúrgicos en el grupo P frente al grupo C, asociada a menores niveles postoperatorios de IL-6 (p = 0.021). Evaluación del programa CMI-sin sutura: La mortalidad perioperatoria fue de 1/223 pacientes, perteneciente al grupo B. Los tiempos quirúrgicos, estancias en UCI y hospitalaria, requerimientos transfusionales y gradientes valvulares aórticos postoperatorios fueron menores en el grupo A (p < 0.05). El grupo A presentó mayor tasa de implante de marcapasos (p = 0.051). Conclusión La CMI con bioprótesis aórticas sin sutura permitió una reducción significativa de los tiempos quirúrgicos asociada a disminución de niveles de IL-6 y se mostró como una técnica segura y efectiva, aportando beneficios clínicos respecto a la cirugía convencional

    Long-Term outcomes and durability of the mitroflow aortic bioprosthesis

    Get PDF
    [Abstract] Background. This study aims to determine the incidence and causes of structural valve deterioration (SVD) among all models of Mitroflow bioprostheses (A12/LX/DL), as well as to define their long-term clinical and hemodynamic performance. Methods and Results. We retrospectively reviewed a series of 1023 patients who underwent aortic valve replacement with Mitroflow bioprostheses between 2001 and 2014. A small aortic root was found in 22.4% of patients. There were two cases of severe patient-prosthesis mismatch. Only 31 patients developed SVD. The rate of incidence was 8.1 cases per 1000 patient-years. Cumulative incidence of SVD was 1.4% and 3% at five and 10 years, respectively. Freedom from SVD was 97.4% and 88.2% at five and 10 years, respectively. Anticalcification phospholipid reduction treatment (PRT) for model DL was a protective factor for SVD. Multivariable analysis confirmed age <70 years and use of 19 mm valve as independent predictors of SVD. Cumulative survival was 76.6% at five years and 42.3% at 10 years (mean follow-up 3.8 ± 3.1 years). In multivariable analysis, neither the use of small aortic prosthesis (p = 0.18) nor the occurrence of SVD (p = 0.85) was found to be independent predictors of long-term survival. Conclusions. Mitroflow valves demonstrate an acceptable rate of SVD and satisfactory long-term hemodynamic performance, particularly in patients with small aortic roots, age >70 years, and cases with severe left ventricular hypertrophy. PRT might contribute to improved long-term durability

    Estado serológico frente a Toxoplasma gondii en receptores de trasplante cardiaco: ¿un factor pronóstico independiente?

    Get PDF
    [Resumen] Introducción y objetivos. Analizar la influencia pronóstica del estado serológico frente a Toxoplasma gondii en receptores de trasplante cardiaco (TC). Métodos. Se realizó un estudio retrospectivo unicéntrico con 657 receptores de TC entre 1991 y 2015. Mediante dos modelos multivariantes de Cox se comparó la supervivencia y la incidencia de episodios clínicos adversos de los receptores seropositivos (n = 481) y los receptores seronegativos (n = 176) frente a T. gondii. El modelo 1 incluyó edad y sexo, y el modelo 2 incluyó otros factores de confusión potenciales. Resultados. Con una mediana de seguimiento de 2.903 días (rango intercuartílico: 898-4.757), fallecieron 250 pacientes seropositivos (52%) y 72 receptores seronegativos (41%) frente a T. gondii. Los pacientes seropositivos presentaron mayor mortalidad no ajustada tras el TC (hazard ratio [HR] = 1,31; intervalo de confianza del 95% [IC95%], 1,00-1,70). Tras el ajuste multivariante, este efecto perdió su significación estadística (modelo 1: HR = 1,09; IC95%, 0,83-1,43; modelo 2: HR = 1,12; IC95%, 0,85-1,47). La seropositividad frente a T. gondii del receptor se asoció de modo independiente con mayor riesgo de rechazo agudo (modelo 1: HR = 1,36; IC95%, 1,06-1,74; modelo 2: HR = 1,29; IC95%, 1,01-1,66). Los modelos multivariantes no pusieron de manifiesto una influencia significativa del estado serológico frente a T. gondii del receptor sobre la incidencia de infección, neoplasias, enfermedad vascular del injerto o el desenlace combinado muerte cardiaca o retrasplante. Tampoco se observó una influencia pronóstica significativa de la concordancia donante-receptor respecto al estado serológico frente a T. gondii. Conclusiones. El presente estudio no ha puesto de manifiesto un efecto pronóstico independiente del estado serológico frente a T. gondii en los receptores de TC

    Galectina-3 circulante tras el trasplante cardiaco: dinámica a largo plazo y valor pronóstico

    Get PDF
    [Abstract] Introduction and objectives: Circulating galectin-3 (Gal-3) is elevated and significantly correlates with all-cause and cardiovascular mortality in patients with heart failure. However, the relationship between serum Gal-3 and heart transplant (HT) outcomes is unclear. The aim of this study was to describe the longitudinal trend and prognostic value of Gal-3 levels after HT. Methods: Banked serum samples were available from 122 HT recipients, collected before transplant and at 1, 3, 6, and 12 months posttransplant. Gal-3 levels in these serum samples were measured by enzyme immune assay. Multivariable Cox regression was performed to determine the prognostic value of 12-month posttransplant Gal-3 serum levels. The primary endpoint was the composite variable all-cause death or graft failure over long-term posttransplant follow-up. Results: Circulating Gal-3 concentration steadily decreased during the first year after HT (median values: pretransplant, 19.1 ng/mL; 1-year posttransplant, 14.6 ng/mL; P<.001). Circulating Gal-3 levels 1-year posttransplant were associated with an increased risk of all-cause death or graft failure (adjusted HR per 1 ng/mL, 1.04; 95%CI, 1.01-1.08; P=.008). The predictive accuracy of this biomarker was moderate: area under the ROC curve, 0.72 (95%CI, 0.60-0.82; P<.001). Conclusions: Circulating Gal-3 steadily decreased during the first year after HT. However, 1-year posttransplant Gal-3 serum levels that remained elevated were associated with increased long-term risk of death and graft failure.[Resumen] Introducción y objetivos. Los valores plasmáticos de galectina-3 (Gal-3) están elevados y se correlacionan con la mortalidad total y cardiovascular en pacientes con insuficiencia cardiaca, pero su correlación con el pronóstico tras el trasplante cardiaco (TxC) es desconocida. El objetivo fue describir la tendencia evolutiva y el valor pronóstico de este biomarcador tras el TxC. Métodos. Mediante enzimoinmunoensayo, se midieron las concentraciones plasmáticas de Gal-3 en muestras de suero de 122 receptores de TxC, antes y 1, 3, 6 y 12 meses después de este. Mediante regresión de Cox se analizó el valor pronóstico del valor plasmático de Gal-3 a los 12 meses del TxC. El objetivo primario del estudio fue la variable combinada muerte o disfunción del injerto. Resultados. Las concentraciones de Gal-3 disminuyeron progresivamente durante el primer año tras el TxC (medianas: pretrasplante, 19,1 ng/ml; 1 año postrasplante, 14,6 ng/ml; p < 0,001). Los valores de Gal-3 1 año tras el TxC se asociaron con mayor riesgo de muerte o disfunción del injerto (HR por 1 ng/ml: 1.04; IC95%: 1,01-1,08; p = 0,008). La capacidad predictiva del biomarcardor fue moderada: área bajo la curva ROC, 0,72 (IC95%: 0,60-0,82; p < 0,001). Conclusiones. Las concentraciones plasmáticas de Gal-3 disminuyeron progresivamente durante el primer año tras el TxC. Un valor plasmático elevado de Gal-3 1 año tras el TxC se correlacionó con un pronóstico adverso.Instituto de Salud Carlos III; PI12/0267

    Clonal chromosomal mosaicism and loss of chromosome Y in elderly men increase vulnerability for SARS-CoV-2

    Full text link
    The pandemic caused by severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2, COVID-19) had an estimated overall case fatality ratio of 1.38% (pre-vaccination), being 53% higher in males and increasing exponentially with age. Among 9578 individuals diagnosed with COVID-19 in the SCOURGE study, we found 133 cases (1.42%) with detectable clonal mosaicism for chromosome alterations (mCA) and 226 males (5.08%) with acquired loss of chromosome Y (LOY). Individuals with clonal mosaic events (mCA and/or LOY) showed a 54% increase in the risk of COVID-19 lethality. LOY is associated with transcriptomic biomarkers of immune dysfunction, pro-coagulation activity and cardiovascular risk. Interferon-induced genes involved in the initial immune response to SARS-CoV-2 are also down-regulated in LOY. Thus, mCA and LOY underlie at least part of the sex-biased severity and mortality of COVID-19 in aging patients. Given its potential therapeutic and prognostic relevance, evaluation of clonal mosaicism should be implemented as biomarker of COVID-19 severity in elderly people. Among 9578 individuals diagnosed with COVID-19 in the SCOURGE study, individuals with clonal mosaic events (clonal mosaicism for chromosome alterations and/or loss of chromosome Y) showed an increased risk of COVID-19 lethality
    corecore