Association between structural and vascular indices of subclinical atherosclerosis and the characteristics of the polycystic ovary syndrome in healthy postmenopausal women

Introduction: Women with polycystic ovary syndrome (PCOS) are characterized by an accumulation of cardiovascular risk factors, which possibly increase the risk of cardiovascular disease (CVD), from a relatively young age. Menopause on the other hand, presents an additional negative effect towards metabolic dysfunction. However, the association between cardiovascular risk and PCOS after menopause has not been adequately investigated. We aimed to evaluate the effect of PCOS on markers of subclinical atherosclerosis in non-diabetic postmenopausal women. Methods: 286 postmenopausal women with intact ovaries participated in this cross-sectional analysis. Presence of ≥3 characteristics corresponded to the PCOS phenotype: central obesity, insulin resistance, current hyperandrogenism or history of clinical androgen excess, history of irregular menses or infertility. We compared markers of vascular structure and function [intima-media thickness, atheromatous plaques presence as well as flow-mediated dilation, pulse wave velocity (PWV) and augmentation index, respectively] between women with a PCOS phenotype and the rest of the sample, who served as controls. Results: Higher levels of PWV were observed in women with PCOS when compared with controls (9.46±1.74 vs. 8.60±1.51 m/s, P=0.001, univariate). Increasing components of PCOS associated with higher levels of PWV (P-value for linear trend < 0.001). Multivariate regression analysis showed that PWV was predicted by the PCOS phenotype, age and systolic blood pressure. Conclusion: Asymptomatic, non-diabetic, postmenopausal women with a putative PCOS phenotype exhibit increased arterial stiffness, independently of age, body mass index or blood pressure. This might present one mechanism explaining the effect of PCOS towards the development of CVD later in life.Εισαγωγή: Οι μεταβολικές διαταραχές που εκδηλώνονται σε γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) φαίνεται να συσχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο υπέρτασης και καρδιαγγειακής νόσου. Η εμμηνόπαυση αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για την εκδήλωση καρδιαγγειακής νόσου, ωστόσο η σχέση ανάμεσα στον καρδιαγγειακό κίνδυνο και το PCOS μετά την εμμηνόπαυση δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς. Στόχος της μελέτης μας ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης του PCOS ως προς την ανάπτυξη υποκλινικής αθηροσκλήρυνσης, σε μη-διαβητικές εμμηνοπαυσιακές γυναίκες.Μέθοδοι: Η παρούσα μελέτη διασταύρωσης συμπεριέλαβε 286 εμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ακέραιες και τις δύο ωοθήκες. Ο φαινότυπος PCOS ορίστηκε από την παρουσία τουλάχιστον τριών από τα παρακάτω: ινσουλινοαντοχή, κεντρική παχυσαρκία, τρέχουσα υπερανδρογοναιμία ή ιστορικό κλινικά έκδηλης υπερπαραγωγής ανδρογόνων, ιστορικό υπογονιμότητας καθώς και ιστορικό διαταραχών της εμμήνου ρύσεως. Παραδοσιακοί παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου καθώς και δείκτες αγγειακής δομής (πάχος έσω-μέσου χιτώνα, παρουσία αθηρωματικής πλάκας) και αγγειακής λειτουργίας (εξαρτώμενη από τη ροή αγγειοδιαστολή της βραχιονίου αρτηρίας, ταχύτητα σφυγμικού κύματος [PWV], κεντρικός αυξητικός δείκτης) εκτιμήθηκαν συγκριτικά ανάμεσα σε γυναίκες με φαινότυπο PCOS και το υπόλοιπο δείγμα, που χρησιμοποιήθηκε ως ομάδα ελέγχου.Αποτελέσματα: Οι γυναίκες με φαινότυπο PCOS (Ν=43) παρουσίασαν υψηλότερες τιμές συστολικής αρτηριακής πίεσης (ΣΑΠ) και τριγλυκεριδίων και χαμηλότερες τιμές HDL-χοληστερόλης σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Οι μέσες τιμές του PWV διέφεραν σημαντικά ανάμεσα στις γυναίκες PCOS και την ομάδα ελέγχου (9.46±1.74 vs. 8.60±1.51 m/s, P=0.001, μονοπαραγοντική ανάλυση). Η πολυπαραγοντική γραμμική παλινδρόμηση κατέδειξε ότι η παρουσία του PCOS φαινοτύπου, σε συνδυασμό με την ηλικία και τη ΣΑΠ ήταν οι μόνοι ανεξάρτητοι προβλεπτικοί παράγοντες της PWV.Συμπεράσματα: Η αρτηριακή σκληρία είναι αυξημένη σε ασυμπτωματικές, μη-διαβητικές εμμηνοπαυσιακές γυναίκες, που εκδηλώνουν τα χαρακτηριστικά του υποθετικού PCOS φαινοτύπου, ανεξάρτητα από την ηλικία, το δείκτη μάζας σώματος ή την αρτηριακή πίεση. Αυτή η συσχέτιση πιθανόν να αποτελεί ένα μηχανισμό μέσω του οποίου το PCOS αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης καρδιαγγειακής νόσου και υπέρτασης, παράλληλα με την αύξηση της ηλικίας

Αναζητώντας το δίκιο στην οθωμανική περιφέρεια: η περίπτωση της Κρήτης (17ος-18ος αιώνας). Μαρτυρίες από τα ιεροδικαστικά κατάστιχα.

Αντικείμενο της παρούσας μελέτης συνιστά η αναζήτηση του δίκιου στο νησί της Κρήτης κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Συγκεκριμένα, γίνεται προσπάθεια διαμόρφωσης μιας εικόνας για την κοινωνία του Χάνδακα και, κατ&apos; επέκταση, της Κρήτης κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου στο νησί αλλά και προσέγγισης του ρόλου, που κατείχε το ιεροδικείο στην οθωμανική κοινωνία, μέσα από τη μελέτη όλων των ιεροδικαστικών κωδίκων του Χάνδακα, που έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο επεξεργασίας και μετάφρασης. Η μελέτη αυτή βασίστηκε, ουσιαστικά, σε περιλήψεις των ιεροδικαστικών καταστίχων, που έχουν εκδοθεί μέχρι το 2021, έτος ολοκλήρωσης της συγγραφής της εργασίας. Η διαμόρφωση στρατηγικών των διαδίκων, με αποτέλεσμα να επηρεάζουν τις αποφάσεις των δικαστών και να εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους, συνιστά ένα ζήτημα προς ανάλυση, με στόχο την καλύτερη κατανόηση της σχέσης, που είχε διαμορφωθεί μεταξύ των υπηκόων και του κύριου θεσμού απονομής της δικαιοσύνης, του ιεροδικείου. Στην προσπάθεια εξαγωγής συμπερασμάτων για την αποτελεσματικότητα του δικαιοδοτικού έργου μέσα στο πλαίσιο της διατήρησης των κοινωνικών ισορροπιών, που είχε θέσει ως στόχο η οθωμανική διοίκηση, οι κύριοι προβληματισμοί, που τίθενται σχετίζονται με την ίδια τη λειτουργία των μουσουλμανικών δικαστηρίων στην οθωμανική κοινωνία, με αφορμή το παράδειγμα του νησιού της Κρήτης. Έτσι, εξετάζονται ζητήματα, όπως ο ρόλος του συμβιβασμού στη νομική διαδικασία και η λειτουργία της προφορικότητας, που αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της νομικής διαδικασίας των ιεροδικείων, στην αποτελεσματικότητα του δικαιοδοτικού έργου. Συγχρόνως, οι χρήσεις των μουσουλμανικών δικαστηρίων αποτελούν ακόμα ένα ζητούμενο της εργασίας. Άραγε η αναζήτηση του δίκιου ήταν πάντα ο μοναδικός λόγος, που προσέφευγε ένας υπήκοος στο ιεροδικείο, ή οι διαδικασίες, που ακολουθούσαν στην πράξη τα οθωμανικά ιεροδικεία, πολλές φορές διαμόρφωναν το έδαφος για την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων; Η εργασία χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος επιχειρείται η διαμόρφωση του θεωρητικού υποβάθρου του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης, η οποία βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά σε βιβλιογραφική έρευνα. Οι πηγές του οθωμανικού δικαίου, η θέση του ιεροδικείου στη διαδικασία της απονομής της δικαιοσύνης, τα εκκλησιαστικά και κοινοτικά δικαστήρια, τα οποία λειτουργούσαν στο πλαίσιο του νομικού πλουραλισμού, που επικρατούσε στο οθωμανικό κράτος, και η οργάνωση του δικαστικού συστήματος στην Κρήτη συνιστούν τα θέματα, που πραγματεύονται στα κεφάλαια αυτού του μέρους. Στο δεύτερο μέρος κεντρικό ρόλο έχει η παρουσίαση του υπό μελέτη αρχείου, αντλώντας στοιχεία για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τις στρατηγικές των διαδίκων στον χώρο του ιεροδικείου. Πριν από αυτή την παρουσίαση, όμως, γίνεται αναφορά στους δικονομικούς κανόνες των οθωμανικών ιεροδικείων, με στόχο την καλύτερη κατανόηση της διαδικασίας απονομής της δικαιοσύνης, όπως αυτή προβλεπόταν από τον Ισλαμικό Ιερό Νόμο. Στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο του δεύτερου μέρους γίνεται προσπάθεια προσέγγισης των προβληματισμών, που αναπτύχθηκαν παραπάνω, με στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων για τη λειτουργία του ιεροδικείου στην οθωμανική κοινωνία. Τέλος, η μελέτη καλύπτει χρονικά συνολικά πέντε φάσεις, τα έτη 1661-1665, δηλαδή πριν την παράδοση του Χάνδακα, και στη συνέχεια τα χρονικά διαστήματα 1669-1675, 1683-1686, 1688-1689 και 1750-1767. Ο διαχωρισμός σε πέντε περιόδους βασίστηκε στις χρονολογίες των 3396 εγγράφων, που μελετώνται.The object of this study is to examine the laws regarding the island of Crete during the 17th and 18th century. Specifically, an attempt is being made to recreate an accurate portrayal of the Handakas society and, by extension, of Crete during Ottoman rule but also of the role the religious court held in ottoman society, through the study of all the court codes of Handakas, which have already been processed and translated. This study was based on the summaries of judicial settlements, which have been issued up until 2021, the same year this study was completed. The developing strategies of the respected parties, whose purpose is influencing the judges’ decisions and serving their own interests, is a subject worth analyzing to better understand the relationships between the citizens and the main institution of the administration of justice, the kadi-court. In attempting to draw conclusions about the effectiveness of the judicial work in the context of the maintenance of a social balance, one of the Ottoman administrations goals, the main concerns which are raised are related to the very function of the muslim courts in the Ottoman society, as in the occasion of the island of Crete. Therefore, issues such as the role of compromising in the legal process and the validity of the oral testimony, which was an integral part of the legal process, are being studied in accordance with its effectiveness of the judicial process. Simultaneously, the uses of the Muslim courts are another topic of this study. This raises the question: was the search for justice always the reason a citizen resorted to the religious court or did the procedures that these courts followed; help lay the way for personal interests? This study is divided into two parts. In the first part an attempt is made in creating the theoretical background of the justice system, which was based almost exclusively on bibliographic research. The sources of Ottoman law, the position of the kadi-court in the process of the administration of justice, the ecclesiastical and community courts, which operated within the framework of legal pluralism, which in turn prevailed in the Ottoman state, and the organization of the judicial system in Crete are topics covered in the chapters of this section. In the second part, the presentation of the documents under study plays a central role, collecting data to draw conclusions on the strategies of the parties in the courtroom. Before this, however, reference is made to the procedural rules of the Ottoman kadi-courts, with the aim of better understanding the process of administering justice, as provided by the Islamic Holy Law. In the third and final chapter of the second part, an attempt is made in approaching the concerns, which have been created, with the intent of reaching a conclusion regarding the function of the kadi-court in Ottoman society. Lastly, the study covers a total of five phases: the years 1661-1665, i.e., before the tradition of Handaka, and then the periods of 1669-1675, 1683-1686, 1688-1689 and 1750-1767. The division into 5 periods is based on the timelines of 3396 documents that have been studied

Hormone therapy regimens for managing the menopause and premature ovarian insufficiency

The transition to menopause is associated with a changing hormonal milieu, leading to bothersome menopausal symptoms in the short-term and chronic health problems in the long-term. Premature ovarian insufficiency (POI) is characterized by the cessation of menses before the age of 40 years. Hormone replacement therapy (HRT) is indicated to restore sex hormones to normal premenopausal levels and prevent chronic diseases, such as osteoporosis and cardiovascular disease. Menopausal hormone therapy (MHT) is indicated in perimenopausal and postmenopausal women over 45 years of age for managing menopausal symptoms, symptoms of vulvovaginal atrophy, and reducing the risk of postmenopausal osteoporosis. Individualization is the key to management, aiming at maximizing efficacy and minimizing clinically relevant risks. This review aimed to present the hormone therapy regimens for women during the transition or after menopause and women with POI and early menopause, as well as advise on: i) the initiation of MHT, ii) steps for monitoring during follow up, iii) weaning and discontinuation of treatment. (c) 2021 Elsevier Ltd. All rights reserved

Antimüllerian Hormone as a Tool to Predict the Age at Menopause

This study aimed to assess an eligible cut-off value of anti-Müllerian hormone (AMH) to detect ovarian senescence in a group of premenopausal Greek women to evaluate the possible link between AMH-values and the severity of climacteric symptoms during a follow-up of 24 months. This study included 180 women (group A, 96 women of late reproductive stage/early perimenopause; group B, 84 women in late perimenopause). We measured AMH blood levels and assessed climacteric symptoms using the Greene scale. Log-AMH is inversely associated with postmenopausal status. The AMH cut-off of 0.012 ng/mL predicts the postmenopausal status with a sensitivity of 24.2% and specificity of 30.5%. The postmenopausal stage associated with age (OR = 1.320, 95%CI: 1.084–1.320) and AMH (values ≥ vs. p-value p-value = 0.027). In conclusion, AMH levels measured in the late premenopausal period are inversely associated with the time to ovarian senescence. In contrast, AMH levels measured in the perimenopausal period are inversely associated only with the severity of VMS. Therefore, a cut-off of 0.012 ng/mL predicts menopause with low sensitivity and specificity, making it challenging to use in a clinical setting

Determinants of Secondary Hyperparathyroidism in Bariatric Patients after Roux-en-Y Gastric Bypass or Sleeve Gastrectomy: A Pilot Study

Objective. Nutritional deficiencies are common after bariatric surgery. We aimed to assess the prevalence and possible predictors of secondary hyperparathyroidism (SHPT) in bariatric patients. Methods. A total of 95 patients who had undergone Roux-en-Y gastric bypass (RYGB) or sleeve gastrectomy (SG) were assessed after a median of 3 years after surgery. Anthropometric/demographic and weight-loss parameters were compared according to the presence of SHPT, independently for men/premenopausal women and postmenopausal women. Results. SHPT was highly prevalent (men/premenopausal women, 52.1%; postmenopausal women, 31.9%). Among men/premenopausal women, multivariate analysis indicated that SHPT was predicted by (a) 25-hydroxyvitamin D levels (Exp(B) = 0.869, P-value = 0.037), independently of age, sex, smoking; (b) calcium (Exp(B) = 0.159, P-value = 0.033) and smoking, independently of age and sex; (c) magnesium (Exp(B) = 0.026, P-value = 0.046) and smoking, independently of age and sex. Among postmenopausal women, SHPT was predicted by menopausal age independently of age, smoking, and levels of 25-hydroxyvitamin D or calcium. The development of SHPT was not associated with the type of surgery. Conclusions. RYGB and SG exhibited similar effects regarding the regulation of the hypothalamus-pituitary-parathyroid axis after surgery. Vitamin D status and menopausal age appear to determine SHPT on the long term. SHPT should be sought and vigorously treated with calcium and vitamin D supplementation