Chapter 3: The Baroque Text

Page range: 45-5

Chapter 11: Satirical Writings

Page range: 269-29

Chapter I: Introduction

Page range: 1-1

Chapter 6: A Renaissance Figure: Magnús Ólafsson of Laufás

Page range: 121-14

Félagsfærniþjálfun einstaklinga með geðklofasjúkdóm

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn Skoða/Opna(view/open)Geðklofi er sjúkdómur í heila sem veldur líffræðilegum og starfrænum truflunum. Algengi er um 1% (1). Sjúkdómsmyndin er flókinn og margbreytileg í eðli sínu og greining getur verið vandasöm en hún er byggð á skilgreindum skilmerkjum í DS M-IV (1). Aðaleinkenni sjúkdómsins er truflun á hugsun. Einkennum geðklofa er skipt í 5 víddir. Algengustu jákvæðu einkennin (positvie symptoms) eru ranghugmyndir, ofskynjanir og hugsanatruflanir en undir neikvæð einkenni (negative symptoms) flokkast hugsanafátækt, fámælgi, tilfinningaleg flatneskja, framtaksleysi, félagsleg einangrun, truflun á geðslagi og skert vitræn geta. Skerðing á vitrænni getu (cognitive symptoms) lýsir sér helst í skertri athygli, minni, einbeitingu, hæfni til að skipuleggja og að vinna með fleiri en eitt áreiti í einu. Þunglyndi og vonleysi (affective symptoms) eru algengustu truflanir á geðslagi hjá fólki með geðklofa (1, 2). Fimmta vídd einkenna eru svo árásargirni og fjandsemi (agressive and hostile symptoms). Segja má að þessar einkenna víddir passi saman líkt og púsluspil. Þær eru gagnlegar við kortlagningu hvers einstaklings varðandi getu, þarfir og alvarleika einkenna

Sjúkraþjálfun á hestbaki, nú einnig stunduð á Íslandi

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenThis article is a short review of the history of equine assisted therapy in Iceland, and an introduction to horseback riding as a therapeutic physical activity. Riding has many benefits; physical, social and psychological. The position of the rider on the horse facilitates proper sitting posture. It facilitates normal movements, balance and righting reactions where the rider must respond to approximately 100 impulses per minute while the horse is moving. Sitting astride the horse can maintain and /or improve the range of movement, particularly in the hip joints. The rhythm of the horse’s movement and corresponding proprioceptive input to the rider’s joints facilitates the relaxation of spastic muscles. On the other hand increased proprioceptive and vestibular sensory input through the movement of the horse may increase muscle tonus in a rider with hypotonus. Many people with disabilities are not able to explore their environment, experience movements or take risks in the same way as their peers. The rider is able to cross terrain that would be inaccessible in a wheelchair. Therapeutic riding is fun, and therefore lack of motivation and therapy burn-out do not exist. In Sterba’s review article from 2007, he points out that improvement of gross motor function was obtained in most of the studies he investigated, pelvic movement was normalized, co-contraction, joint-stability and weight shifting, as well as postural and equilibrium responses was improved. Last but not least equine assisted therapy improved dynamic postural stabilization, recovery from perturbations and anticipatory and feedback postural controlHestar hafa um árabil verið notaðir á Íslandi sem frístundatilboð fyrir fatlaða einstaklinga. Sjúkraþjálfun á hestbaki er lítt þekkt hér á landi en reiðmennska fyrir fatlaða hefur verið stunduð með ýmsum hætti undanfarna áratugi. Víða erlendis hefur skapast hefð fyrir sjúkraþjálfun á hestbaki (hippotherapy / terapi ridning) og kemur heilbrigðiskerfið með mismiklum hætti að kostnaði þessu tengdu. Ísland hefur að mörgu leyti sérstöðu þegar kemur að reiðmennsku þar sem hér stunda hana mun fleiri en almennt tíðkast hjá nágrannaþjóðunum. Íslenski hesturinn er talinn hafa marga kosti sem nýtast vel í sambandi við þjálfun fatlaðra á hesti

Könnun á ástæðu gerðar vistunarmats á LSH

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenInngangur Vistunarmat aldraðra (VMA) er lögformlegt fjórþátta matskerfi, sem tekur til félagslegra þátta, líkamlegs heilsufars, andlegrar líðanar og færniþátta sem þarf að útfylla þegar sótt er um varanlegt vistunarúrræði fyrir aldraða einstaklinga1. Vistunarmatið gildir jafnframt sem umsókn um vistunarúrræði til þeirrar öldrunarstofnunar sem það er sent til. Fyrir fólk í heimahúsi sér þjónustuhópur aldraðra hvers sveitarfélags um að framkvæma matið en sérstakur matshópur fyrir Reykjavík. Fyrir sjúklinga sem ekki komast heim af sjúkrahúsi er vistunarmatið framkvæmt af þverfaglegu teymi; félagsráðgjafa, hjúkrunarfræðingi og sérfræðingi í öldrunarlækningum. Ekki ber að gera vistunarmat fyrr en ljóst er um endanlega færni sjúklings að lokinni fullri endurhæfingu. Algengt er að óskir um að umsókn um vistrými komi frá fleirum en umsækjanda sjálfum. Til þess að heimilt sé að gera vistunarmat þarf skriflega beiðni sem undirrituð er af umsækjanda. Ef hann er ekki fær um að skrifa undir sjálfur, er ætlast til að umboðsaðili hans skrifi undir beiðnina. Ýmsar ástæður, aðrar en fötlun umsækjanda, geta valdið því að sjúklingur er ekki talinn geta útskrifast af sjúkrahúsinu. Í þessari könnun er gerð tilraun til að varpa ljósi á þá þætti sem geta legið að baki gerðar vistunarmatsins

CPEF, CP Eftirfylgni

Efst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkin

The weight of school children and its relationship to performance in studies and well-being

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenObjective: There has been significant weight gain among Western populations during the past few decades, including children and adolescents. The aim of this research was to investigate the possibility of discovering a correlation between the weight of primary school children and their well-being and performance in studies. There was also an interest in determining the weight development of children and adolescents during a period of thirty years and attempting to answer the question whether they were still putting on weight. Methods and materials: The target population of the research project comprised pupils in the 4th, 7th and 10th grades of primary schools within the service area of Akureyri Health Centre during the winter of 2000-2001. The above classes were chosen on the basis of the fact that they all sat the national coordinated examination. Data were collected to discover Body Mass Index (BMI, weight/height_, kg/m_), measure performance in studies (the results in nationally coordinated examinations in Icelandic and arithmetic) and assess well-being by means of a questionnaire (Youth Self Report, YSR), which was only presented to the 7th and 10th grade. Furthermore, BMI was determined for corresponding groups from the school years 1970-71, 1980-81 and 1990-91, using information obtained from school health reports for the pupils in question. Results: This group consisted of 819 pupils and information was available on 568 of those, or about 70%. The weight gain which turned out to have occurred between the years 1970 and 1990 did not occur in the final decade of the 20th century and this applies to all three year groups. No difference was between those living in urban and rural areas. This was found to be the case, both when comparing the average BMI of the year groups and the proportion of children who are above a certain threshold of criteria. Furthermore, it was found that excessive weight/obesity is related to slack study results and a poor state of well-being among pupils in the 10th grade of the primary school. Such a relationship, however, did not exist among students in the 7th grade. Heavier pupils in the 4th grade perform better in their studies than their lighter peers, although this difference is not statistically significant. Conclusions: The unfavourable trend towards weight gain that we have seen in the past may now be changing. Other research pointing in the same direction has not been found, however, and more results are needed before this can be stated as a fact. Weight has a stronger influence on the well-being of adolescents in their upper teens, or towards the end of primary school, than is the case with younger pupils. This research does not explain why, although it may be assumed that the social environment of older children and adolescents is a significant factor in this respect. As the children grow older, a correlation begins to appear between being overweight and having less performance in studies and none of the heavier pupils show excellent school performance.Tilgangur: Þyngdaraukning meðal vestrænna þjóða er veruleg síðustu áratugi og á það einnig við um börn og unglinga. Markmið þessarar rannsóknar var að kanna hvort finna mætti tengsl á milli þyngdar grunnskólabarna og hvernig þeim liði og árangurs þeirra í námi. Ennfremur var áhugi á að sjá hver hefur verið þróun í þyngd barna og unglinga á þrjátíu ára tímabili og leita svara við spurningunni hvort þau væru enn að þyngjast. Efniviður og aðferðir: Rannsóknin náði til nemenda í 4., 7. og 10. bekk grunnskóla á starfssvæði Heilsugæslustöðvarinnar á Akureyri veturinn 2000-2001. Umræddir árgangar urðu fyrir valinu þar sem þeir þreyttu allir samræmd próf. Gögnum var safnað til að finna líkamsþyngdarstuðul, LÞS (Body Mass Index, BMI, þyngd/hæð_, kg/m_), mæla námsárangur (niðurstöður samræmdra prófa í íslensku og stærðfræði) og líðan með spurningalista (Youth Self Report, YSR) sem var eingöngu lagður fyrir 7. og 10. bekk. Ennfremur var fundið LÞS fyrir sambærilega hópa frá skólaárunum 1970-71, 1980-81 og 1990-91 og voru þær upplýsingar unnar úr heilsufarsskýrslum skóla fyrir þessa nemendur. Niðurstöður: Í þessum hópi voru alls 819 nemendur og fengust upplýsingar um 568 þeirra eða um 70%. Marktæk þyngdaraukning reyndist vera milli áranna 1970 og 1990 en var ekki til staðar á tíunda áratug 20. aldar og á það við alla árgangana þrjá. Á það bæði við þegar borið er saman meðaltal LÞS þessara árganga og hlutfall þeirra barna sem eru yfir ákveðnum viðmiðunarmörkum. Enginn munur var eftir búsetu í þéttbýli eða dreifbýli. Þá kom í ljós að ofþyngd/offita tengist slöku námsgengi og slakri líðan meðal nemenda í 10. bekk grunnskóla. Slík tengsl eru ekki til staðar meðal nemenda í 7. bekk. Þyngri nemendur í 4. bekk sýna betri námsárangur en þeir sem léttari eru en sá munur er þó ekki marktækur. Ályktanir: Hugsanlega er sú óhagstæða þróun í átt til þyngdaraukningar sem verið hefur að breytast. Þó hafa ekki fundist aðrar rannsóknir sem benda í sömu átt og þarf því frekari niðurstöður áður en hægt er að fullyrða að svo sé. Þyngd hefur meiri áhrif á líðan eldri unglinga eða undir lok grunnskóla en þeirra sem yngri eru. Þessi rannsókn svarar ekki hvers vegna en gera má ráð fyrir að hin auknu félagslegu áhrif sem börn og unglingar verða fyrir þegar þau eru eldri skipti hér verulegu máli. Eftir því sem börnin verða eldri þá fer að gæta sambands milli þess að vera of þungur og ganga lakar í námi og meðal þungra eru engir nemendur sem ná ágætum námsárangri