Der letzte Gott und das dionysische. Martin Heideggers Weg zum anderen Anfang

Die Anwesenheit des Dionysischen im Denken Heideggers kann anhand zweier sich gegenseitig beleuchtender Ebenen analysiert werden: der direkten Explorierung des dionysischen Motivs bei der Interpretation der Dichtung F. Hölderlins und der Philosophie F. Nietzsches sowie der dionysischen Struktur des Da-Seins selbst. Die Seinsvergessenheit und der Nihilismus machen das Ergebnis der Auffassung des Seins als des Ideals aus, im Kontext dessen sich das Sein durch die Anwesenheit kennzeichnen soll, und was sich damit verbindet durch Zugänglichkeit und Nützlichkeit. Eine solche Kraftsteigerung – wie Heidegger betont, indem er sich u. a. auf Sophokles' Antigone beruft – führt den Menschen endgültig zum Machtverlust gegenüber dem Sein und zu einem mit dem Leiden verbundenen Unterziehen des Menschen der Gewalt des Seins selbst. Im Kontext der Erfüllung der Metaphysik erscheint das Dionysische als eine Selbstreflektiertheit des Menschen (Dasein) und des Seins, wo die Steigerung des Negativen – das Verschmerzen der Erfahrung des Verlassenseins durch das Sein und die Verborgenheit des Seins selbst – einen Horizont von Möglichkeiten der Offenbarung des Seins in seinem Kernwesen eröffnet (der andere Anfang). In einer weiteren Perspektive erweist sich das Dionysische als der grundlegende Modus des Seins (und der mit seinem Verständnis verbundenen europäischen Kultur) als einer ewigen Anziehung (die Kehre) von Offenheit und Verborgenheit, die in den entscheidenden Momenten der Geschichte des Seins ans Wort kommt. Das Dionysische waltet über dem Übergang zwischen dem ersten Anfang (Unverborgenheit), der Konstitution der Metaphysik (Wendung von φύσις (physis) zu εἶδος (eidos)), der Dekonstruktion der Metaphysik (Umkehrung des Platonismus) und dem neuen Anfang (Überwindung der Metaphysik). Das Dionysische als das Kehrhafte bedeutet ewige Verwandlung der Position, die Kehre, die zum Wesen der Philosophie angehört

Filosofía de arquitectura y arquitectónicos de filosofía

La filosofía, como otro fenómeno, conceptualiza el trabajo arquitectónico, cada vez, mediante la selección de un objeto arquitectónico definido que simboliza un principio suprasensorial del mundo. Los ejemplos de esos objetos, analizados, fueron modelados (Platón), edificados (Kant) y cultivados (Heidegger). Este ensayo presenta cómo la filosofía adquiere, desde la arquitectura, las relaciones y a través de ellos articula su propio dominio de los problemas. En la base de la metáfora arquitectónica, la filosofía construye un entramado nocional capacitado para presentar el mundo como una entidad: proyecto, trabajo, demiurgo, materia. Este documento apunta a reconstruir la relación inherente entre la arquitectónica de la filosofía y la metafísica (en la noción heideggeriana). Así mismo, el artículo presenta la conexión entre el pensamiento proyecto metafísico y un proyecto poético; conexión que es una condición de la existencia arquitectónica de la filosofía

O tragizmie cnoty zadufanej : analiza estetyczno-etycznych aspektów pedagogiki tragicznej Henryka Elzenberga, cz. 1

Cierpienie stanowi niezbywalny aspekt ludzkiej egzystencji. Wymaga ono po pierwsze wyjaśnienia, a po drugie przyswojenia, w czym szczególną rolę odgrywają religia i sztuka. W religii i tragedii greckiej zwracano uwagę na wychowawczą rolę cierpienia, co wyrażała formuła pathei mathos ("ucz się przez cierpienie"), a w judaizmie i chrześcijaństwie należało ono do środków, jakimi w formowaniu człowieka posługuje się boska sprawiedliwość. W aksjocentryzmie Henryka Elzenberga cierpienie stanowi korelat przekraczania sfery wartości względnych (hedonistycznych i utylitarnych) oraz realizacji wartości samoistnych. Część pierwsza artykułu prezentuje analizę rozważań Elzenberga w zakresie kulturotwórczej roli tragiczności, ogniskujących się na interpretacji szekspirowskiego Juliusza Cezara, będącej zarazem krytyką racjonalistycznego modelu wychowawczego. Brutus, jawiący się jako ucieleśnienie przymiotów moralnych, wzór stoickiego mędrca i republikanina, jednocześnie charakteryzuje się oderwaniem od życia, afektualną oziębłością, ślepotą aksjologiczną i biernością, co powoduje, iż niszczy tych, których kocha, i to, co kocha.Suffering is an inalienable aspect of human existence. It requires, firstly, an explanation and, secondly, an assimilation, in which religion and art play special role. In Greek religion and tragedy, attention was paid to the educational role of suffering, which was expressed by the formula pathei mathos ("learn through suffering"), and in Judaism and Christianity it was one of the means used in shaping man by divine justice. In Henryk Elzenberg's axiocentrism, suffering is a correlate of crossing the sphere of relative values (hedonistic and utilitarian) and the realization of objective values. The first part of the article presents an analysis of Elzenberg's reflections on the culture-creating role of tragedy, focusing on the interpretation of Shakespeare's Julius Caesar, which is also a critique of the rationalist educational model. Brutus, who appears as the embodiment of moral qualities, the model of the stoic sage and the republican, on the other hand is characterized by detachment from life, emotional coldness, axiological blindness and passivity, which cause him to destroy those he loves and what he loves

Philosophy of architecture and architectonics of philosophy

Philosophy, just as it does with other phenomena, conceptualizes architectonic work each time selecting a definite architectonic object symbolizing a supersensory principle of the world. The examples of such objects, which were analyzed, are temple (Plato), edifice (Kant) and farmhouse (Heidegger). This paper presents how philosophy takes over from architecture the interrelationships, and through them, it articulates its own domain of problems. On the basis of architectonic metaphor, philosophy constructs notional framework enabling presenting the world as an entity: project, work, Demiurg, matter. This paper aims to reconstruct the inherent relationship between the architectonic of philosophy and metaphysics (in the Heideggerian notion). It shows the connection between the metaphysical project thinking and poetic project one - the connection which is a condition of architectonic existence of philosophy.La filosofía, como otro fenómeno, conceptualiza el trabajo arquitectónico, cada vez, mediante la selección de un objeto arquitectónico definido que simboliza un principio suprasensorial del mundo. Los ejemplos de esos objetos, analizados, fueron modelados (Platón), edificados (Kant) y cultivados (Heidegger). Este ensayo presenta cómo la filosofía adquiere, desde la arquitectura, las relaciones y a través de ellos articula su propio dominio de los problemas. En la base de la metáfora arquitectónica, la filosofía construye un entramado nocional capacitado para presentar el mundo como una entidad: proyecto, trabajo, demiurgo, materia. Este documento apunta a reconstruir la relación inherente entre la arquitectónica de la filosofía y la metafísica (en la noción heideggeriana). Así mismo, el artículo presenta la conexión entre el pensamiento proyecto metafísico y un proyecto poético; conexión que es una condición de la existencia arquitectónica de la filosofía

Filozofia życia jako model artystycznego ugruntowania dyskursu filozoficznego. Rozważania nad książką H. Benisza pt. Schopenhauer-Nietzsche-Heidegger. Fundamentalne kwestie filozofii życia, Wydawnictwo Marek Derewiecki, Kęty 2015, ss. 600

The topic of this paper is a critical analysis of Henryk Benisz’s book – “Schopenhauer- Nietzsche-Heidegger. Fundamental questions of life philosophy”. Benisz shows that Schopenhauer’s, Nietzsche’s and Heidegger’s conceptions belong to immanent transformations of the “post-Kantian” philosophical tradition. Its most central aim is to establish the philosophical discourse beyond the scientific and metaphysical language and to overcome the nihilism and the “death of God” (death of Christian God). The philosophy of life transforms the meaning of Plato’s difference between truth and fiction, philosophy and poetry (tragedy), vita contemplativa and vita activa, between Christian view of eternal spiritual life and neopagan scarification of body. According to Benisz, the most influential and creative philosophy of life is Dionysian philosophy, which is based on the figure of the dynamic, cosmic, self-transforming and suffering divinity. Dionysus symbolizes the eternal cosmic order of eternal recurrence  and of  life growing up, also divinity without the supernatural, meta-physical reference (Christ) and the non-metaphysical and tragic “humanity” (superman) without resentment and sin. In Dionysian world the philosophy become art, because philosopher belongs to the life and to its tragic metamorphosis.Przedmiotem artykułu jest krytyczna analiza książki Henryka Benisza Schopenhauer-Nietzsche-Heidegger. Fundamentalne kwestie filozofii życia. Autor wykazuje, iż koncepcje Schopenhauera, Nietzschego i Heideggera stanowią składowe wewnętrznej transformacji pokantowskiej tradycji filozoficznej, jej stopniowego przekształcania się w filozofię życia. Jako wątek podstawowy owej tradycji jawi się dążenie do ugruntowania dyskursu filozoficznego poza językiem nauki i metafizyki, a także przezwyciężenie nihilizmu i śmierci Boga (śmierci chrześcijańskiego Boga). Konsekwentnie zatem filozofia życia przekształca znaczenie Platońskiego rozróżnienia pomiędzy prawdą a fikcją, filozofią i poezją (tragedią), vita contemplativa a vita activa, pomiędzy chrześcijańskim ujęciem wiecznego życia duchowego a neopogańską sakralizacją ciała. Według Benisza najbardziej znacząca i kreatywną odmianą filozofii życia jest filozofia dionizyjska, która opiera się na figurze dynamicznej, kosmicznej, samo-transformującej się i cierpiącej boskości. Dionizos symbolizuje porządek kosmiczny związany z wiecznym powrotem i wzmaganiem się życia, a zatem boskość pozbawioną ponadnaturalnego i metafizycznego odniesienia (Chrystus), niemetafizyczne i tragiczne człowieczeństwo (nadczłowiek) kształtujące się poza fenomenami resentymentu i grzechu. W świecie dionizyjski filozofia staje się sztuką, ponieważ filozof należy do życia i do jego tragicznych transformacji

Arsenic interactions with bog iron ores – As(III) and As(V) adsorption–desorption study

Arsenic is a toxic element, elevated concentration of which in the environment can result from both anthropogenic activity and natural geochemical processes. The contamination of water, especially groundwater, with As has been recognized as a major environmental problem (Choong et al. 2007). The mobility and toxicology of As is related to its valence state which can be (+III) or (+V), depending mainly on pH and redox conditions. Because even low As concentrations in drinking water causes severe health effects, the technologies of its effective removal are thought to be very important (Mohan & Pittman 2007). Among many methods developed for removing aqueous arsenic species, the adsorption onto iron oxyhydroxides or oxyhydroxide-rich sorbents is one of the most effective. Despite many studies, the factors affecting the adsorption processes, especially those related to the sorbent properties, are still far from being fully understood (e.g. Adra et al. 2016). In this work we investigated As(III) and As(V) adsorption and desorption by bog iron ores – natural ferruginous sediments which have been recently demonstrated to exhibit very good sorption properties. For this study four samples of bog iron ores, were collected at different sites in the Polish Lowlands: Kolechowice (KOL), Biadaszki (BD), Strzyżew (ST) and Dębe Małe (DM). They represent different bog iron ore types which, in spite of having diversified structures, mineral composition and, subsequently, physical and chemical properties, revealed good sorption affinities for trace elements in previous work (Rzepa et al. 2009). In batch experiments the influence of various factors on adsorption were studied, including initial As concentrations, initial pH values and competitive adsorption of As(III) and As(V). The effect of initial As concentrations was studied in the range of 0.01–20 mM As(III) or As(V) at pH 7.5. The influence of pH was evaluated by the adsorption of 5 mM As solution in the pH range of 2–12. The experiment of competitive adsorption of arsenite and arsenate was performed for various proportion of As(III) to As(V) in the range of initial concentrations 0.025–20 mM at pH 7.5. The bonding strength of As with bog iron ore surface was estimated on the basis of three-step desorption experiments, which were conducted for the samples previously treated with As(III) or As(V) at pH 7.5 and at constant 20 mM initial concentration of arsenic. Arsenic concentrations in filtered (filter with a 0.22 μm pore size) solutions after all the experiments were analyzed using AAS and UV-Vis spectrophotometry. The results showed that arsenic sorption depends on its oxidation state. All the bog iron ores bound more As(III) than As(V). The highest amount of As(III) was sorbed by ST sample (458 mmol/kg), lower by KOL (430 mmol/kg) and DM (427 mmol/kg), and the lowest by BD (333 mmol/kg). However, in the case of As(V), the order was different: the highest amount of As was sorbed by BD sample (264 mmol/kg), lower by ST (218 mmol/kg), and the lowest by DM (163 mmol/kg) and KOL (158 mmol/kg). The highest uptake (80–95%) of As(III) was noted at lower initial concentrations, while the highest uptake (60–70%) of As(V) was observed at higher initial concentrations. As(III) sorption effectiveness was >80% throughout the pH range of 4 to 9 and was almost independent on pH in that range. In contrast, the As(V) sorption was higher at slightly acidic pH and significantly decreased in alkaline conditions. At pH around 3, sorption efficiency of both As(III) and As(V) decreased, which is likely due to the increased solubility of iron oxyhydroxides (Zeng, 2004). The results of competitive sorption experiments revealed that at low concentrations of both As species reduction of sorption efficiency of As(III) occurred. Sorption of As(V) was also affected, but only if amount of As(III) was higher than As(V). On the contrary, at high As(V) and As(III) concentrations, As(V) did not influence As(III) sorption, but As(III) substantially increased sorption of As(V). Desorption of arsenic by foreign ligands resulted in extraction of more than 70% of absorbed As(III) and As(V). In the absence of the exchange ligand, i.e., in deionized water, desorption of As(V) and As(III) was considerably lower, but noticeable. This study shows that bog iron ores are very good arsenic sorbents. However, the extent of As removal seems to be affected by various factors including As species and the composition of the ores themselves. As(V) is immobilized less effectively than As(III), and the process is influenced by pH values. It is believed, that the uptake of As by bog ores is controlled primarily by iron oxyhydroxides, as main components of these rocks, but mechanisms predominant in As(III) and As(V) adsorption are different and affected by presence of e.g. phosphate and silicate ions (Ociński et al. 2011). There are no simple correlations between mineralogy and sorption capacity. Due to the variability in chemical and mineral composition of different types of bog iron ores, various levels of arsenic removal can be obtained. Such properties of the ores, combined with their ubiquity in many near-surface environments may be regarded as an incentive for the environmental protection practice

Nephron sparing surgery as the treatment of choice in renal cell carcinoma

Wprowadzenie. Rozwój technik obrazowych układu moczowego sprawił, iż coraz częściej rozpoznajemy guzy nerek mniejszych rozmiarów, we wczesnym etapie rozwoju oraz o mniejszym stopniu złośliwości. Wprawdzie nadal standardowym leczeniem chorych z RCC pozostaje radykalna nefrektomia, obserwujemy jednak wzrost liczby zabiegów oszczędzających miąższ nerki (NSS – Nephron Sparing Surgery). Cel pracy. Celem pracy była retrospektywna ocena onkologiczna stanu 108 chorych poddanych NSS. Materiał i metodyka. Pacjenci zostali podzieleni na dwie podgrupy w zależności od wielkości guza: T1a (≤ 4 cm) i T1b (≥ 4 ≤ 7 cm). Czas obserwacji wynosił nie mniej niż 24 miesiące. Rak jasnokomórkowy nerki stanowił 83,9% wszystkich guzów. Wyniki. Najczęściej (51,7%) występowały guzy o typie złośliwości G2. Skumulowany odsetek chorych przeżywających bez wznowy procesu nowotworowego w operowanej nerce i/lub okolicznych węzłach chłonnych lub przerzutów odległych po 2- i 3-latach wynosił odpowiednio 99% i 93%. Nasze wyniki wskazują, iż NSS guzów nerek w stopniu zaawansowania pT1a i pT1b jest zabiegiem bezpiecznym i skutecznym. Wielkość guza w stopniu pT1 nie ma wpływu na 2- i 3- letnie przeżycie bez wznowy procesu nowotworowego w nerce operowanej. Wnioski. Badanie ultrasonograficzne w trakcie operacji pozwala na identyfikację dodatkowych ognisk nowotworowych i optymalny dobór cięcia operacyjnego. Jest również niezwykle przydatne w ocenie guzów zlokalizowanych w centralnej części nerki.Introduction. Advances in imaging diagnostics have contributed to the frequent detection of small kidney tumours both at an early stage and of low grade. Although radical nephrectomy is still the gold standard in Renal Cell Carcinoma (RCC) treatment, yet it slowly ceases to be the standard approach and open or laparoscopic Nephron Sparing Surgery (NSS) is becoming more and more common. A i m. The purpose of the study was to determine the functional and oncological outcomes of NSS for RCC basing on an analysis of 108 patients. Material and methods. The patients were divided into two groups: T1a (≤4 cm) and T1b (≥4 ≤ 7 cm). We performed an analysis of all patients with a minimal follow-up time of 24 months. In the majority of patients the diagnosis was clearcell carcinoma(83.9%). Results. G2 tumours were the most common (51.7%). The cumulative proportion of survivors without local relapse within the operated kidney and/or in the local lymph nodes and without distant metastases after 2 and 3 years was 99% and 93%, respectively. Our results support the fact that in pT1a and pT1b patients NSS is a safe and effective procedure. The size of pT1 tumours has no bearing on 2-year and 3-year recurrence-free survivals. Conclusion. Intraoperative ultrasound allows for further identification of additional neoplasmatic foci and for the use of the best surgical approach. Intraoperative ultrasound is useful in NSS, and especially in those cases, where the tumor lies in the central part of the kidney

Insights into the Transposable Mobilome of Paracoccus spp. (Alphaproteobacteria)

Several trap plasmids (enabling positive selection of transposition events) were used to identify a pool of functional transposable elements (TEs) residing in bacteria of the genus Paracoccus (Alphaproteobacteria). Complex analysis of 25 strains representing 20 species of this genus led to the capture and characterization of (i) 37 insertion sequences (ISs) representing 9 IS families (IS3, IS5, IS6, IS21, IS66, IS256, IS1182, IS1380 and IS1634), (ii) a composite transposon Tn6097 generated by two copies of the ISPfe2 (IS1634 family) containing two predicted genetic modules, involved in the arginine deiminase pathway and daunorubicin/doxorubicin resistance, (iii) 3 non-composite transposons of the Tn3 family, including Tn5393 carrying streptomycin resistance and (iv) a transposable genomic island TnPpa1 (45 kb). Some of the elements (e.g. Tn5393, Tn6097 and ISs of the IS903 group of the IS5 family) were shown to contain strong promoters able to drive transcription of genes placed downstream of the target site of transposition. Through the application of trap plasmid pCM132TC, containing a promoterless tetracycline resistance reporter gene, we identified five ways in which transposition can supply promoters to transcriptionally silent genes. Besides highlighting the diversity and specific features of several TEs, the analyses performed in this study have provided novel and interesting information on (i) the dynamics of the process of transposition (e.g. the unusually high frequency of transposition of TnPpa1) and (ii) structural changes in DNA mediated by transposition (e.g. the generation of large deletions in the recipient molecule upon transposition of ISPve1 of the IS21 family). We also demonstrated the great potential of TEs and transposition in the generation of diverse phenotypes as well as in the natural amplification and dissemination of genetic information (of adaptative value) by horizontal gene transfer, which is considered the driving force of bacterial evolution