Rozszczepione spojrzenia, inskrypcje, scenotafia : o Kieślowskiego filmowaniu żałoby

"Niedawno doznałam dziwnego uczucia. Poczułam nagle, że zostałam sama. A nic się nie zmieniło .. . ". ,"Zniknął ktoś z twojego życia", "Właśnie." Ta wymiana zdań pomiędzy ojcem i Weroniką w filmie Kieślowskiego "Podwójne życie Weroniki" natychmiast prowadzi nas na sarn skraj pewnej hipotezy: filmy Kieślowskiego w szczególny sposób są filmami na temat żałoby. Można to ująć jeszcze bardziej radykalnie: sama ich czasowość, to jak akcja rozwija się w czasie, pozostaje w całości odniesione do żałoby, do tego, co - parafrazując Diderota - można by nazwać "wzajemnym oczekiwaniem na siebie u owego kresu prawdy, jakim jest umieranie." Mourir-s 'atrendre aux limites de la verite. (Pożyczam tutaj motto od Jacquesa Derridy z jego Aporii; niebawem to niego nawiążę) [...]"

Changes in the Quality of Life of Hypertensives after Replacing Short-acting Nifedipine with Amlodipine

Wstęp Celem badania była ocena jakości życia (QoL) oraz tolerancji i zadowolenia z terapii chorych z nadciśnieniem tętniczym, leczonych uprzednio nifedypiną po zmianie tego leku na amlodypinę. Materiał i metody Badaniem objęto 230 osób (121 mężczyzn i 109 kobiet), leczonych hipotensyjnie krótkodziałającą nifedypiną przez co najmniej 3 poprzedzające miesiące (w średniej dawce 30,1 mg/dobę), w mono- lub politerapii, z wyjściowymi wartościami ciśnienia skurczowego (SBP) nieprzekraczającymi 180 mm Hg, a ciśnienia rozkurczowego (DBP) &#8212; 105 mm Hg. Nifedypinę zastępowano amlodypiną w dawce 5 mg/dobę i kontynuowano leczenie przez 12 tygodni. Osobom, u których po 6 tygodniach leczenia amlodypiną DBP > 90 mm Hg lub SBP > 160 mm Hg zwiększano dawkę amlodypiny do 10 mg/dobę. Jakość życia badanych oceniano dwukrotnie &#8212; przed wdrożeniem leczenia amlodypiną oraz po jego zakończeniu, używając Psychologicznego Wskaźnika Dobrego Samopoczucia (PGWB). W tym samym czasie chorzy oceniali tolerancję i zadowolenie z terapii nifedypiną i amlodypiną za pomocą oddzielnej ankiety. Wyniki Zastąpienie krótkodziałającej nifedypiny przez amlodypinę doprowadziło do uzyskania normalizacji ciśnienia tętniczego krwi (< 140/90 mm Hg) u 61% (vs. 19% podczas stosowania nifedypiny) i znamiennej poprawy jakości życia u 83% leczonych. Pod wpływem 12-tygodniowego leczenia amlodypiną uzyskano wartości DBP < 90 mm Hg u 92% leczonych (vs. nifedypina 47%). Stwierdzono większą redukcję wartości SBP po leczeniu amlodypiną u kobiet niż u mężczyzn. Całkowity wskaźnik jakości życia mierzonej testem PGWB istotnie się poprawił u obu płci (p < 0,01) po 12 tygodniach stosowania amlodypiny. Najwyższy poziom jakości życia po leczeniu amlodypiną obserwowano u osób z najniższymi wartościami ciśnienia tętniczego krwi oraz u tych, którzy przez cały czas badania przyjmowali 5 mg amlodypiny na dobę. Badani znamiennie wyżej oceniali tolerancję amlodypiny niż uprzednio stosowanej nifedypiny oraz byli z niej bardziej zadowoleni. Wnioski Zastąpienie krótkodziałającej nifedypiny przez amlodypinę zapewnia lepszą kontrolę ciśnienia tętniczego krwi oraz istotną poprawę jakości życia, niezależnie od płci, wieku, czasu trwania nadciśnienia tętniczego, stopnia jego zaawansowania oraz liczby zażywanych leków hipotensyjnych.Background The purpose of the study was to evaluate the quality of life (QoL), tolerance and satisfaction with the therapy among hypertensive patients receiving amlodipine, which replaced nifedipine. Material and methods The study population consisted of 230 patients (121 men and 109 women) receiving short-acting nifedipine (mean dose 30,1 mg daily) for at least 3 months in mono- or polytherapy, with SBP not exceeding 180 mm Hg and DBP 105 mm Hg. Nifedipine was replaced with amlodipine in a dose of 5 mg daily &#8212; the treatment was continued for 12 weeks. In those patients in whom DBP > 90 mm Hg and/or SBP > 160 mm Hg was found at 6 weeks, the dose of amlodipine was increased to 10 mg daily. The quality of life was evaluated twice: before and after amlodipine therapy using the Psychological General Well Being Index (PGWB). Additionally the patients evaluated tolerance and satisfaction with previous nifedipine and amlodipine therapy using a separate questionnaire. Results The replacement of short-acting nifedipine with amlodipine resulted in blood pressure normalisation (BP < 140/90 mm Hg) in 61% of the patients (vs 19% on nifedipine) and a significant improvement of quality of life in 83% of patients. After 12-week amlodipine treatment DBP below 90 mm Hg was achieved in 92% of the patients (vs. 47% on nifedipine). SBP decrease was greater after amlodipine in women than in men. The total index of the PGWB improved significantly in both sexes (p < 0,01) after 12 weeks on amlodipine. The highest quality of life was observed in patients with the lowest BP after amlodipine and in those who all the time received amlodipine 5 mg daily. The responders ranked amlodipine tolerance significantly higher than nifedipine and they were satisfied more with amlodipine than during previous treatment with nifedipine. Conclusion The replacement of short-acting nifedipine with amlodipine provides a better control of arterial BP and improves significantly the quality of life, irrespective of sex, age, duration and severity of hypertension as well as the number of hypotensive drugs administered

Changes in the quality of life of hypertensives after replacing short-acting nifedipine with amlodipine

Wstęp Celem badania była ocena jakości życia (QoL) oraz tolerancji i zadowolenia z terapii chorych z nadciśnieniem tętniczym, leczonych uprzednio nifedypiną po zmianie tego leku na amlodypinę. Materiał i metody Badaniem objęto 230 osób (121 mężczyzn i 109 kobiet), leczonych hipotensyjnie krótkodziałającą nifedypiną przez co najmniej 3 poprzedzające miesiące (w średniej dawce 30,1 mg/d.), w mono- lub politerapii, z wyjściowymi wartościami ciśnienia skurczowego (SBP) nieprzekraczającymi 180 mm Hg, a ciśnienia rozkurczowego (DBP) — 105 mm Hg. Nifedypinę zastępowano amlodypiną w dawce 5 mg/d. i kontynuowano leczenie przez 12 tygodni. Osobom, u których po 6 tygodniach leczenia amlodypiną DBP > 90 mm Hg lub SBP > > 160 mm Hg zwiększano dawkę amlodypiny do 10 mg/d. Jakość życia badanych oceniano dwukrotnie — przed wdrożeniem leczenia amlodypiną oraz po jego zakończeniu, używając Psychologicznego Wskaźnika Dobrego Samopoczucia (PGWB). W tym samym czasie chorzy oceniali tolerancję i zadowolenie z terapii nifedypiną i amlodypiną za pomocą oddzielnej ankiety. Wyniki Zastąpienie krótkodziałającej nifedypiny przez amlodypinę doprowadziło do uzyskania normalizacji ciśnienia tętniczego krwi (< 140/90 mm Hg) u 61% (vs 19% podczas stosowania nifedypiny) i znamiennej poprawy jakości życia u 83% leczonych. Pod wpływem 12-tygodniowego leczenia amlodypiną uzyskano wartości DBP < 90 mm Hg u 92% leczonych (vs nifedypina 47%). Stwierdzono większą redukcję wartości SBP po leczeniu amlodypiną u kobiet niż u mężczyzn. Całkowity wskaźnik jakości życia mierzonej testem PGWB istotnie się poprawił u obu płci (p < 0,01) po 12 tygodniach stosowania amlodypiny. Najwyższy poziom jakości życia po leczeniu amlodypiną obserwowano u osób z najniższymi wartościami ciśnienia tętniczego krwi oraz u tych, którzy przez cały czas badania przyjmowali 5 mg amlodypiny na dobę. Badani znamiennie wyżej oceniali tolerancję amlodypiny niż uprzednio stosowanej nifedypiny oraz byli z niej bardziej zadowoleni. Wnioski Zastąpienie krótkodziałającej nifedypiny przez amlodypinę zapewnia lepszą kontrolę ciśnienia tętniczego krwi oraz istotną poprawę jakości życia, niezależnie od płci, wieku, czasu trwania nadciśnienia tętniczego, stopnia jego zaawansowania oraz liczby zażywanych leków hipotensyjnych.Background The purpose of the study was to evaluate the quality of life (QoL), tolerance and satisfaction with the therapy among hypertensive patients receiving amlodipine, which replaced nifedipine. Material and methods The study population consisted of 230 patients (121 men and 109 women) receiving short-acting nifedipine (mean dose 30,1 mg daily) for at least 3 months in mono- or polytherapy, with SBP not exceeding 180 mm Hg and DBP 105 mm Hg. Nifedipine was replaced with amlodipine in a dose of 5 mg daily — the treatment was continued for 12 weeks. In those patients in whom DBP > 90 mm Hg and/or SBP > 160 mm Hg was found at 6 weeks, the dose of amlodipine was increased to 10 mg daily. The quality of life was evaluated twice: before and after amlodipine therapy using the Psychological General Well Being Index (PGWB). Additionally the patients evaluated tolerance and satisfaction with previous nifedipine and amlodipine therapy using a separate questionnaire. Results The replacement of short-acting nifedipine with amlodipine resulted in blood pressure normalisation (BP < 140/90 mm Hg) in 61% of the patients (vs 19% on nifedipine) and a significant improvement of quality of life in 83% of patients. After 12-week amlodipine treatment DBP below 90 mm Hg was achieved in 92% of the patients (vs. 47% on nifedipine). SBP decrease was greater after amlodipine in women than in men. The total index of the PGWB improved significantly in both sexes (p < 0,01) after 12 weeks on amlodipine. The highest quality of life was observed in patients with the lowest BP after amlodipine and in those who all the time received amlodipine 5 mg daily. The responders ranked amlodipine tolerance significantly higher than nifedipine and they were satisfied more with amlodipine than during previous treatment with nifedipine. Conclusion The replacement of short-acting nifedipine with amlodipine provides a better control of arterial BP and improves significantly the quality of life, irrespective of sex, age, duration and severity of hypertension as well as the number of hypotensive drugs administered

Polymorphic ventricular tachycardia in acute myocardial infarction without ST elevation in a patient with thrombocytopenia

67-year-old woman with thrombocytopenia (treated with prednisolon and azathiopryn) was admitted because of acute myocardial infarction without ST segment elevation (NSTEMI). From the 2nd day we observed increasing QTc interval from 461 ms with normal potassium level. Suddenly on the 6th day of the so far uncomplicated AMI ventricular fibrillation developed and was succesfully treated with DC shock, and amiodarone (150 mg i.v.) was administred because of recurrent NSVT. Potassium level was 2.9 mmol/l. Within the next 2 days in the morning hours we observed episodes of reccurent polymorphic ventricular tachycardia (PMVT), always progressing into ventricular fibrillation (VF). The ECG showed QT interval – 520 ms, QTc – 602 ms. The patient was given an increasing dose of β-blocker and lidokaine in i.v. infusion. After this regimen PMVT/VF did not recur and QT was normalized. Additionally successful PCI of LAD with 80% stenosis was performed. The paper discusses the problem of PMVT in the settings of AMI

Pseudo-Wellens syndrome in a patient with vasospastic angina

Wellens syndrome is characterised by negative or biphasic T waves in V2–V4 leads and critical stenosis of proximal part of the left descending coronary artery. These ECG changes without atherosclerotic changes in coronary angiography, i.e. coronary artery spasm are called pseudo-Wellens syndrome. We describe a patient with acute coronary syndrome and pseudo-Wellens syndrome as a cause of vasospastic angina. These ECG abnormalities need differentiation with acute pulmonary embolism

Angioplastyka w miejscach rozgałęzień naczyń wieńcowych - doświadczenie własne

Wstęp: Celem pracy była ocena bezpośrednich oraz odległych wyników przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI) w zwężeniach zlokalizowanych w miejscach rozgałęzień tętnic wieńcowych. Materiał i metody: Analizą objęto 47 chorych (40 mężczyzn i 7 kobiet) w wieku 54,2 &plusmn; 10,6 roku (37&#8211;81 lat) poddanych zabiegom PCI. Miarą skuteczności zabiegów było uzyskanie optymalnego wyniku angiograficznego (zwężenie rezydualne < 20% w naczyniu głównym oraz < 30% w bocznicy przy uzyskaniu napływu obwodowego TIMI 3 w obu naczyniach). W przypadku suboptymalnego wyniku lub powstania dyssekcji zaburzającej przepływ implantowano stent. Wyniki: U 24 chorych (51,1%) skuteczna okazała się angioplastyka balonowa, natomiast u 23 pacjentów (48,9%) implantowano stenty: u 20 chorych do głównego naczynia, u 3 do obu naczyń tworzących rozgałęzienie. Optymalny wynik angiograficzny uzyskano w 100% naczyń głównych (n = 47) i w 85% bocznic (n = 39). W okresie okołozabiegowym wystąpiły 3 zawały bez załamka Q (6,4%) jako jedyne powikłania. Ponowną rewaskularyzację naczynia przeprowadzono u 9 chorych (19,15%), w tym u 6 (12,8%) w naczyniu głównym, a u 3 (6,4%) w bocznicy. Po 12-miesięcznej obserwacji duże niekorzystne zdarzenia sercowe wystąpiły u 12 (25,53%) pacjentów. Wnioski: Angioplastyka balonowa w miejscach rozgałęzień, w razie niezadowalającego wyniku uzupełniona implantacją stentu, jest zabiegiem bezpiecznym i pozwala uzyskać dobre wyniki bezpośrednie i odległe. (Folia Cardiol. 2004; 11: 1&#8211;8

Zalecenia dotyczące postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na pierwotne nowotwory złośliwe kości

Mięsaki kości u dorosłych stanowią heterogenną grupę bardzo rzadkich nowotworów pochodzenia mezenchymalnego (poniżej 0,5% nowotworów złośliwych u dorosłych). Prawidłowe rozpoznanie i skuteczne leczenie skojarzone pierwotnych nowotworów kości są sumą współpracy radiologów, chirurgów onkologów i chirurgów ortopedów, onkologów klinicznych, radioterapeutów, rehabilitantów, patologów, specjalistów medycyny nuklearnej i biologów molekularnych. Bezwzględnym warunkiem w diagnostyce i leczeniu pierwotnych nowotworów złośliwych kości jest wielodyscyplinarna współpraca wielospecjalistyczna w doświadczonych ośrodkach. Polepszenie diagnostyki mięsaków kości, wprowadzenie zasad terapii skojarzonej i postęp technologiczny spowodowały rozszerzenie wskazań do stosowania operacji oszczędzających kończynę oraz poprawiły odległe wyniki leczenia