THE DIGITAL CONTENT DIRECTIVE’S IMPLICATIONS ON THE EXERCISE OF COPYRIGHT AND MARKET COMPETITION

Directive (EU) 2019/770 aims to strike a balance between achieving a high level of consumer protection and promoting the competitiveness of enterprises, laying down common rules on certain requirements concerning contracts between traders and consumers for the supply of digital content or a digital service. Although Directive (EU) 2019/770 should generally be without prejudice to national copyright laws, much of the digital content is covered by copyright protection. Copyright-protected works play a significant role in the digital content markets. With regards to copyright law, of particular interest is Article 10 of the Directive (EU) 2019/770, entitling consumers to remedies from the trader of digital content for lack of conformity, where restrictions resulting from a violation of an intellectual property right prevent or limit the use of the content. Although Article 10 should safeguard copyright-protected works, taking the complete Directive (EU) 2019/770 into consideration, in a certain way, it seems to have a questionable effect on copyright rightsholders and also on competition in relevant markets. Therefore, this research examines the possible implications of Directive (EU) 2019/770 on the exercise of copyright and market competition, with a view to the copyright-competition interaction issue

LA PIRATERIA NEL DIRITTO ALL\u27ASSICURAZIONE MARITTIMA CON ATTENZIONE PER I RISCATTI

After the 2008 Somali attacks, piracy has gained significant popularity among scholars. However, despite lots of ongoing debates and written papers in the last decade, some crucial issues have been left unresolved, starting from the definition of piracy. When discussing piracy within the context of marine insurance, certain specific characteristics of marine insurance law should be taken into consideration. Namely, international law definition, criminal law definition and other definitions of piracy cannot properly satisfy the need of marine insurance law. After the proper understanding of piracy within marine insurance law is determined, there are some other important issues that need to be discussed. Certainly, one is categorization of piracy as a peril. Question whether piracy is a marine peril or a war peril? Further on, one of the most discussed issue of modern piracy are ransom payments. Can they even be considered legal? If yes, are they recoverable from marine insurers and on which basis? Answers to previously mentioned questions will be given in the following paper.Nakon napada somalijskih pirata u 2008. godini, piratstvo je steklo značajnu popularnost u znanstvenoj literaturi. Međutim, neovisno o brojnim raspravama i znanstvenim istraživanja koja su se provela na temu piratstva kroz zadnjih desetak godina, neka bitna pitanja ostala su i dalje nerazriješena, počevši od same definicije piratstva. U analizi piratstva iz perspektive pomorskog osiguranja, potrebno je uzeti u obzir određene specifičnosti prava pomorskog osiguranja. Međunarodnopravna, kaznenopravna i druge postojeće definicije piratstva nisu zadovoljavajuće za potrebe prava pomorskog osiguranja. Stoga je prije svega potrebno pronaći prikladno shvaćanje instituta piratstva u kontekstu pomorskog osiguranja. Nakon toga, moguće je prijeći na određena druga sporna pitanja piratstva u pomorskom osiguranju. Jedno od njih svakako je kategorizacija piratstva kao osiguranog rizika tj. smatra li se piratstvo pomorskim osiguranim rizikom ili ratnim osiguranim rizikom. Iako je kroz povijesni razvoj tretman piratstva fluktuirao između jednog i drugog shvaćanja, uzimajući u obzir prirodu piratstva te praksu osiguratelja, piratstvo bi se trebalo smatrati pomorskim osiguranim rizikom. Nadalje, jedno od najviše raspravljanih pitanja u modernog piratstva su otkupnine i mogu li se one uopće smatrati pravno dopuštenima. Analizom sudske prakse i prakse osiguratelja može se zaključiti da se naknađivanje otkupnina iz pomorskih polica osiguranja može ipak smatrati pravno opravdanim pri čemu bi se otkupnina trebala tretirati kao sui generis osigurani slučaj.Nach dem Angriff der somalischen Piraten im Jahr 2008, hat Piraterie in wissenschaftlicher Literatur an Bedeutung bekommen. Ungeachtet zahlreicher Diskussionen und wissenschaftlicher Forschungen über Piraterie in den letzten zehn Jahren, sind manche wesentliche Fragen trotzdem unbeantwortet geblieben, beispielsweise, die Frage, wie man Piraterie definieren sollte. Bei der Analyse der Piraterie aus der Perspektive der Seeversicherung muss man bestimmte Besonderheiten des Seeversicherungsrechts in Betracht ziehen. Die völker-und strafrechtlichen sowie auch andere Definitionen der Piraterie eignen sich nicht für das Seeversicherungsrecht. Deshalb ist es vor allem notwendig, das Rechtsinstitut der Piraterie im Kontext der Seeversicherung aufzufassen. Erst danach kann man versuchen, andere umstrittene Fragen der Piraterie im Bereich der Seeversicherung zu beantworten. Eine dieser Fragen ist bestimmt die Kategorisierung der Piraterie als versichertes Risiko, beziehungsweise, die Frage, ob Piraterie als das durch die See- oder durch die Kriegsversicherung versicherte Risiko angesehen werden sollte. Obwohl in der Geschichte der Begriff der Piraterie zwischen diesen zwei Auffassungen schwankte, wird in dieser Arbeit die Ansicht vertreten, dass man aufgrund der Natur der Piraterie und der Praxis des Versicherers die Piraterie als das durch die Seeversicherung versicherte Risiko ansehen sollte. Des Weiteren stellt die Frage des Lösegelds eine der meist diskutierten Fragen im Bereich der modernen Piraterie dar, insbesondere bezüglich dessen, ob das Lösegeld überhaupt rechtlich zulässig ist. Aus der Analyse der Rechtsprechung und der Praxis des Versicherers kann man schließen, dass der Ersatz vom Lösegeld aufgrund eines Seeversicherungsscheins trotzdem rechtlich zulässig ist, wobei man das Lösegeld als einen sui generis versicherten Fall behandeln sollte.Dopo l\u27attacco dei pirati somali nel 2008, la pirateria è divenuta alquanto popolare nella letteratura scientifica. Tuttavia, indipendentemente dal numero di diatribe e di ricerche scientifiche condotte al riguardo negli ultimi dieci anni, alcune importanti questioni sono rimaste irrisolte, a partire dalla definizione stessa di pirateria. Nell\u27analisi della pirateria da un punto di vista dell\u27assicurazione marittima, occorre prendere in considerazione determinate peculiarità del dritto all\u27assicurazione marittima. Le definizioni di pirateria offerte dal diritto internazionale, piuttosto che dal diritto penale o da altre branche, non soddisfano le esigenze del diritto all\u27assicurazione marittima. Pertanto, anzi tutto, si rende necessario individuare un\u27interpretazione adeguata dell\u27istituto della pirateria nel contesto dell\u27assicurazione marittima. Successivamente, è possibile passare ad altre questioni controverse della pirateria nell\u27assicurazione marittima. Una di queste questioni sicuramente è data dalla categorizzazione della pirateria alla stregua di un rischio assicurativo; precisamente capire se la pirateria vada intesa quale rischio previsto nell\u27assicurazione marittima oppure si tratti di un rischio assicurato di guerra. Benché nel corso del tempo il trattamento della pirateria è rimbalzato dall\u27una all’altra categorizzazione, tenendo conto della natura della pirateria e la prassi degli assicuratori, la pirateria andrebbe intesa quale rischio previsto nell\u27assicurazione marittima. Ancora, una delle questioni più dibattute relative alla pirateria moderna è quella dei riscatti ed in particolare se questi siano ammissibili sotto il profilo giuridico. Analizzando la giurisprudenza e la prassi degli assicuratori, si può concludere che il rimborso del pagamento del riscatto possa considerarsi giustificato, ritenendo il riscatto quale un’ipotesi assicurata sui generis

The regulation of the institute of coercion in Roman law and modern legal systems

Rimski pravni sustav je vjerojatno najutjecajniji pravni sustav svjetske pravne povijesti. Mnogobrojni njegovi instituti i pravna rješenja posluţila su suvremenim teoretičarima i zakonodavcima kao temelj za izgradnju njihovih sustava. Tako se u odreĎenim elementima moţe traţiti povezanost izmeĎu pravne zaštite rimskog instituta prinude (metus) i suvremenog instituta sile i prijetnje. Staro rimsko civilno pravo bilo je izrazito kruto te nije bilo u stanju pratiti razvoj i zbivanja u rimskom društvu. Takav se sustav, pogotovo u doba Sulinog reţima, pokazao nedoraslim zahtjevima novog doba te je iziskivao proširenje pravne regulacije što je pogotovo bilo vidljivo kod sklapanja pravnih poslova gdje je vrijedilo načelo coactus volui, tamen volui (unatoč tomu što je moja volja bila pod prinudom, formirao sam volju) koje se kosilo s načelom pravednosti.1 Još prije nego što su rimski pravnici klasičnog doba preko svojih kazuističkih rješenja počeli sve više pridavati značaj volji, prekretnicu u rimskom pravu kod uvaţavanja i zaštite volje stranaka u pravnom prometu je bila regulacija instituta instituta mana volja, metus-a (prinuda) i dolus-a (prijevara) u prvoj polovici 1. st. pr. n. e.. Dok se u pravnoj nauci o dolus-u puno pisalo i raspravljalo, metus je, unatoč velikom značaju u pravnoj povijesti, ostao nezasluţeno zapostavljen

PIRACY IN LIGHT OF MARINE INSURANCE LAW WITH A VIEW OF RANSOM PAYMENTS

After the 2008 Somali attacks, piracy has gained significant popularity among scholars. However, despite lots of ongoing debates and written papers in the last decade, some crucial issues have been left unresolved, starting from the definition of piracy. When discussing piracy within the context of marine insurance, certain specific characteristics of marine insurance law should be taken into consideration. Namely, international law definition, criminal law definition and other definitions of piracy cannot properly satisfy the need of marine insurance law. After the proper understanding of piracy within marine insurance law is determined, there are some other important issues that need to be discussed. Certainly, one is categorization of piracy as a peril. Question whether piracy is a marine peril or a war peril? Further on, one of the most discussed issue of modern piracy are ransom payments. Can they even be considered legal? If yes, are they recoverable from marine insurers and on which basis? Answers to previously mentioned questions will be given in the following paper

The regulation of the institute of coercion in Roman law and modern legal systems

Rimski pravni sustav je vjerojatno najutjecajniji pravni sustav svjetske pravne povijesti. Mnogobrojni njegovi instituti i pravna rješenja posluţila su suvremenim teoretičarima i zakonodavcima kao temelj za izgradnju njihovih sustava. Tako se u odreĎenim elementima moţe traţiti povezanost izmeĎu pravne zaštite rimskog instituta prinude (metus) i suvremenog instituta sile i prijetnje. Staro rimsko civilno pravo bilo je izrazito kruto te nije bilo u stanju pratiti razvoj i zbivanja u rimskom društvu. Takav se sustav, pogotovo u doba Sulinog reţima, pokazao nedoraslim zahtjevima novog doba te je iziskivao proširenje pravne regulacije što je pogotovo bilo vidljivo kod sklapanja pravnih poslova gdje je vrijedilo načelo coactus volui, tamen volui (unatoč tomu što je moja volja bila pod prinudom, formirao sam volju) koje se kosilo s načelom pravednosti.1 Još prije nego što su rimski pravnici klasičnog doba preko svojih kazuističkih rješenja počeli sve više pridavati značaj volji, prekretnicu u rimskom pravu kod uvaţavanja i zaštite volje stranaka u pravnom prometu je bila regulacija instituta instituta mana volja, metus-a (prinuda) i dolus-a (prijevara) u prvoj polovici 1. st. pr. n. e.. Dok se u pravnoj nauci o dolus-u puno pisalo i raspravljalo, metus je, unatoč velikom značaju u pravnoj povijesti, ostao nezasluţeno zapostavljen

The regulation of the institute of coercion in Roman law and modern legal systems

Rimski pravni sustav je vjerojatno najutjecajniji pravni sustav svjetske pravne povijesti. Mnogobrojni njegovi instituti i pravna rješenja posluţila su suvremenim teoretičarima i zakonodavcima kao temelj za izgradnju njihovih sustava. Tako se u odreĎenim elementima moţe traţiti povezanost izmeĎu pravne zaštite rimskog instituta prinude (metus) i suvremenog instituta sile i prijetnje. Staro rimsko civilno pravo bilo je izrazito kruto te nije bilo u stanju pratiti razvoj i zbivanja u rimskom društvu. Takav se sustav, pogotovo u doba Sulinog reţima, pokazao nedoraslim zahtjevima novog doba te je iziskivao proširenje pravne regulacije što je pogotovo bilo vidljivo kod sklapanja pravnih poslova gdje je vrijedilo načelo coactus volui, tamen volui (unatoč tomu što je moja volja bila pod prinudom, formirao sam volju) koje se kosilo s načelom pravednosti.1 Još prije nego što su rimski pravnici klasičnog doba preko svojih kazuističkih rješenja počeli sve više pridavati značaj volji, prekretnicu u rimskom pravu kod uvaţavanja i zaštite volje stranaka u pravnom prometu je bila regulacija instituta instituta mana volja, metus-a (prinuda) i dolus-a (prijevara) u prvoj polovici 1. st. pr. n. e.. Dok se u pravnoj nauci o dolus-u puno pisalo i raspravljalo, metus je, unatoč velikom značaju u pravnoj povijesti, ostao nezasluţeno zapostavljen