Patterns of misogyny in Turkey's contemporary political discourse:an analysis of the Presidential speeches

In 2010, R. T. Erdoğan publicly acknowledged that he does not believe in equality between women and men. Following the subsequent general election in 2011, Erdoğan has solidified his power first as Prime Minister and, since August 2014, as the President of Turkey. Thus, his patriarchal and Islamist discourse on women has become stronger and more visible. The more powerful Erdoğan has become, the wider his discourse on women has been appreciated by the society. His discourse has started to reinforce women’s ‘place’ in society both in public and private spheres. This article examines Erdoğan’s speeches between August 2014 and August 2019, focusing on International Women’s Day (8th of March), Mothers’ Day (second Sunday of May), and International Day for the Elimination of Violence Against Women (25th of November) using the framework of ‘Logic of Misogyny’ (Kate Manne 2019) to determine to what extent patterns of misogyny inform Erdoğan’s discourse on women’s rights, equality and agency. In order to deconstruct Erdoğan’s discourse and analyse the relationship between discourse and misogyny, this article adopts feminist critical discourse analysis (FCDA) as the research method. In doing so, the article aims to contribute to the literature on both FCDA and misogyny with a study focusing on Turkey.In 2010, R. T. Erdoğan publicly acknowledged that he does not believe in equality between women and men. Following the subsequent general election in 2011, Erdoğan has solidified his power first as Prime Minister and, since August 2014, as the President of Turkey. Thus, his patriarchal and Islamist discourse on women has become stronger and more visible. The more powerful Erdoğan has become, the wider his discourse on women has been appreciated by the society. His discourse has started to reinforce women’s ‘place’ in society both in public and private spheres. This article examines Erdoğan’s speeches between August 2014 and August 2019, focusing on International Women’s Day (8th of March), Mothers’ Day (second Sunday of May), and International Day for the Elimination of Violence Against Women (25th of November) using the framework of ‘Logic of Misogyny’ (Kate Manne 2019) to determine to what extent patterns of misogyny inform Erdoğan’s discourse on women’s rights, equality and agency. In order to deconstruct Erdoğan’s discourse and analyse the relationship between discourse and misogyny, this article adopts feminist critical discourse analysis (FCDA) as the research method. In doing so, the article aims to contribute to the literature on both FCDA and misogyny with a study focusing on Turkey

Convergence of Finite Memory Q-Learning for POMDPs and Near Optimality of Learned Policies under Filter Stability

In this paper, for POMDPs, we provide the convergence of a Q learning algorithm for control policies using a finite history of past observations and control actions, and, consequentially, we establish near optimality of such limit Q functions under explicit filter stability conditions. We present explicit error bounds relating the approximation error to the length of the finite history window. We establish the convergence of such Q-learning iterations under mild ergodicity assumptions on the state process during the exploration phase. We further show that the limit fixed point equation gives an optimal solution for an approximate belief-MDP. We then provide bounds on the performance of the policy obtained using the limit Q values compared to the performance of the optimal policy for the POMDP, where we also present explicit conditions using recent results on filter stability in controlled POMDPs. While there exist many experimental results, (i) the rigorous asymptotic convergence (to an approximate MDP value function) for such finite-memory Q-learning algorithms, and (ii) the near optimality with an explicit rate of convergence (in the memory size) are results that are new to the literature, to our knowledge.Comment: 32 pages, 12 figures. arXiv admin note: text overlap with arXiv:2010.0745

Q-Learning for Continuous State and Action MDPs under Average Cost Criteria

For infinite-horizon average-cost criterion problems, we present several approximation and reinforcement learning results for Markov Decision Processes with standard Borel spaces. Toward this end, (i) we first provide a discretization based approximation method for fully observed Markov Decision Processes (MDPs) with continuous spaces under average cost criteria, and we provide error bounds for the approximations when the dynamics are only weakly continuous under certain ergodicity assumptions. In particular, we relax the total variation condition given in prior work to weak continuity as well as Wasserstein continuity conditions. (ii) We provide synchronous and asynchronous Q-learning algorithms for continuous spaces via quantization, and establish their convergence. (iii) We show that the convergence is to the optimal Q values of the finite approximate models constructed via quantization. Our Q-learning convergence results and their convergence to near optimality are new for continuous spaces, and the proof method is new even for finite spaces, to our knowledge.Comment: 3 figure

Q-Learning for MDPs with General Spaces: Convergence and Near Optimality via Quantization under Weak Continuity

Reinforcement learning algorithms often require finiteness of state and action spaces in Markov decision processes (MDPs) and various efforts have been made in the literature towards the applicability of such algorithms for continuous state and action spaces. In this paper, we show that under very mild regularity conditions (in particular, involving only weak continuity of the transition kernel of an MDP), Q-learning for standard Borel MDPs via quantization of states and actions converge to a limit, and furthermore this limit satisfies an optimality equation which leads to near optimality with either explicit performance bounds or which are guaranteed to be asymptotically optimal. Our approach builds on (i) viewing quantization as a measurement kernel and thus a quantized MDP as a POMDP, (ii) utilizing near optimality and convergence results of Q-learning for POMDPs, and (iii) finally, near-optimality of finite state model approximations for MDPs with weakly continuous kernels which we show to correspond to the fixed point of the constructed POMDP. Thus, our paper presents a very general convergence and approximation result for the applicability of Q-learning for continuous MDPs

Novel mathematical methods for analysis of brain white matter fibers using diffusion MRI

White matter fibers connect and transfer information among various gray matter regions of the brain. Diffusion Magnetic Resonance Imaging (DMRI) allows in-vivo estimation of fiber orientations. From the estimated orientations, a 3D curve representation of the trajectory of fibers can be reconstructed in a process known as tractography. Automatic classification of these \tracts" into classes of anatomically known fiber bundles is a very important problem in neuroimage computing. In this thesis, three automatic fiber classification methods are proposed. The first two are based on combining neuroanatomical priors with density-based clustering. The first method includes brainstem heuristics but the second is more general and can be applied to any fiber pathway in the brain. Further, the second method introduces a novel fiber representation, Neighborhood Resolved Fiber Orientation Distribution(NRFOD), that represents a tract as a set of histograms that encode the distribution of fiber orientations in its neighborhood. The third method utilizes the NRFOD representation to directly map a tract to a probability estimate for each bundle class in a supervised classification framework. A practical training and validation set creation methodology is proposed. Additionally, the thesis includes statistical significance tests to investigate whether the structural change between pre-operative and post-operative fiber bundles after a tumor resection operation are related to the change in patient's cognitive performance scores. To this end, a fiber bundle to fiber bundle registration method and various quantitative measures of the structural change are proposed. We present results over DMRI data with clinical evaluations of 30 patients with brainstem tumors

Mra görüntülerinden damar ayrıştırılması ve damar yüzeyinin oluşturulması

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Bilişim Ensititüsü, 2012Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Informatics, 2012Kalp-damar hastalıklarının özellikle batılı ülkelerde ölüm sebeplerinin başında gelmesi, damar yapısının 3 boyutlu olarak oluşturulmasını çok önemli kılmaktadır. Hastaya özel oluşturulan damar yüzeyi, görselleştirilerek teşhis veya cerrahi planlama amaçlı kullanılabilir. Bunun yanında, oluşturulan yüzey temel alınarak yapılacak olan hesaplamalı sıvı dinamiği(HSD) simülasyonları ile hastalık oluşma riski yüksek olan bölgeler tespit edilebilir ve böylece gelecekte bazı hastalıkların herhangi bir belirti göstermeden önce engellenmesi mümkün olabilir. Hastaya özel HSD simülasyonlarının çok önemli iki uygulaması ateroskleroz ve serebral anevrizma yırtılması riskinin belirlenmesidir. Aterosklerotik plakların, kan akışının düzgün olmadığı ve damar duvarı üzerindeki kayma gerilmesinin düşük olduğu bölgelerde oluşma riskinin daha fazla olduğu bilinmektedir. Anevrizma yırtılması riski için de benzer hemodinamik etkiler rol oynamaktadır. Kan akışının hastanın içinde ölçülmesi güvenilir veya rahat bir işlem olmadığından, akışın hastaya özel damar yapısı üzerinde HSD simülasyonu yapılarak ölçülmesi gerekmektedir. Damar yapısının 3 boyutlu olarak oluşturulması problemi iki ana adımdan oluşur. İlk önce, hacim verisindeki bütün vokseller damara ait veya değil olarak etiketlenir. Bu adıma damar ayrıştırılması adı verilir. Daha sonra, bu ayrıştırılmış veri kullanılarak damar yapısı poligonal meş şeklinde 3 boyutlu olarak oluşturulur. Eğer meş sadece görselleştirme amaçlı değil, ayrıca simülasyonlar için de kullanılacaksa meşin yüksek kalitede olması gerekir. Yani, meşi oluşturan çokgenlerin açı ve büyüklükleri nümerik simülasyona uygun olmalıdır. Ne yazık ki, 3 boyutlu verilerden damar ayrıştırılmasının manuel olarak yapılması uzun ve zahmetli bir işlemdir. Ayrıca, ayrıştırılmış veriden yüksek kaliteli meş oluşturmak da kolay değildir. Bu nedenle, hem otomatik ve yarı-otomatik damar ayrıştırılması, hem de ayrıştırılmış veriden poligonal meş şeklinde yüzey oluşturulması sorunları bilimsel yazında çokça incelenmiştir ve birçok farklı yaklaşım bulunmaktadır. Bu iki adım için ayrı ayrı yapılan çalışmaların sayısına kıyasla, iki adımı birleştirmek ile ilgili fazla çalışma bulunmamaktadır ve mevcut çalışmalar genelde tek bir anatomik bölgeye odaklıdır. Biz bu çalışmada MRA verisinden damar ayrıştırılması ve damar yüzeyinin oluşturulmasına odaklanarak, bütün anatomik bölgelerde çalışan, kalın, dar, sağlıklı ve hastalıklı her türlü damarı ayrıştırabilen ve mümkün olduğunca az kullanıcı müdahalesine gerek duyan birleşik bir model tasarlamayı hedefliyoruz. MRA verisini seçmemizin nedeni MRA'nın, CTA ve DSA gibi anjiyografi tekniklerine kıyasla hasta için daha az risk taşıması ve görüntüdeki en parlak yapıların damar olduğu varsayımının genelde geçerli olmasıdır. Bu varsayım, damar ayrıştırılması adımını kolaylaştıracaktır. Damar ayrıştırılması adımında yerel geometri bilgisini kullanarak evrimleşen bir level-set yaklaşımı kullanılmıştır. Daha açık olarak söylersek, damar yüzeyi, 3 boyutlu bir hiperyüzeyin sıfır level-seti olarak ifade edilmiş ve yerel multi-scale Hessian ve ortalama eğrilik bilgisinden türetilen bir evrim fonksiyonun rehberliği ile evrimleştirilmiştir. Hessian bilgisi ve damarların görüntüdeki en parlak yapı olduğu varsayımı kullanılarak, parlak ve boruya benzeyen bir yapı içerisinde bulunan noktalar tespit edilebilir. Ortalama eğrilik de eğriliği fazla olan damarlarda ayrıştırmanın devam etmesi için itici bir rol oynar çünkü bu gibi kıvrımlı damarlarda boruya benzerlik düşük olduğundan Hessian bilgisi yetersiz kalabilmektedir. Evrim fonksiyonu, Hessian bilgisinden türetilen bir ölçü ile ortalama eğriliği, kullanıcı tarafından belirleyen katsayılar yardımıyla dengeler. Evrim süreci, bir kısmi türevli diferansiyel denklem için başlangıç değer probleminin çözümü olarak modellenmiştir. Başlangıç yüzeyi, damar içerisinde olduğu bilinen noktaların etrafında küreler oluşturulmak suretiyle seçilebilir. Noktaların otomatik seçimi için de evrim fonksiyonunda kullandığımız Hessian ölçüsü kullanılabilir. Bu ölçünün en yüksek olduğu noktaların bir damar içerisinde olma olasılığı çok yüksektir. Tabii ki, bazı görüntülerdeki sorunlar, bu otomatik seçilimi etkileyebilmektedir ve böyle durumlarda kullanıcı müdahalesi gerekmektedir. Başlangıç yüzeyi belirlendikten sonra yüzey, evrim fonksiyonu rehberliği altında, yakınsama sağlanıncaya kadar evrimleşir. Damar ayrıştırılma adımının sonuçları, gerçek MRA verileri üzerinde görsel olarak ve sentetik olarak oluşturulmuş ve gürültü eklenmiş veriler üzerinde sayısal olarak değerlendirilmiştir. Sonuçlara bakıldığında Hessian bilgisinin, ortalama eğriliğe baskınlığı artırıldığında ayrıştırılan bölgenin damar olma olasılığının daha yüksek olduğu ancak özellikle yüksek eğrilikli damarların ayrıştırılmadığı görülmüştür. Tersine olarak, ortalama eğriliğin baskınlığı artırıldığında daha fazla damar ayrıştırılmakta ancak aşırı ayrıştırma durumunun ortaya çıkma şansı da artmaktadır. Ortalama eğrilik, noktanın damar içinde olup olmadığı ile ilgili bir bilgi taşımadığından bu beklenen bir durumdur. Diğer bir önemli gözlem de kullanıcı tarafından belirlenen katsayıların seçiminin ayrıştırılmaya etkisinin, gerçek görüntülerde sentetik görüntülere kıyasla çok daha yüksek olduğudur. Bunun iki nedeni vardır: Birincisi, sentetik görüntülerdeki tek bozulma Gaussian gürültü iken gerçek görüntülerde birçok farklı sorun olabilmesidir. İkinci neden, sentetik görüntülerde eğriliği yüksek olan damar olmamasıdır. Daha önce de bahsettiğimiz gibi, damarın eğriliği yüksek olduğunda Hessian ölçüsü yüksek değerler vermemekte ve ayrıştırmanın devam etmesi için eğrilikten destek gelmesi gerekmektedir. Böylece, önerdiğimiz metodun en önemli sorunu, kullanıcı tarafından belirlenen katsayıların doğru seçilimidir. Üzerinde çalıştığımız veriler için iyi sonuçlar veren katsayılar önermiş olsak da bu katsayıların genelleştirilebilir olduğunu söyleyemeyiz. Tıbbi görüntülerde birçok farklı artifact olması ve damarların çok farklı geometrik şekillerde bulunabilmesi, her görüntü için kullanıcı müdahalesi olmadan iyi sonuç verecek bir metod bulmayı çok zor hale getirmektedir. Çalışmamızın ikinci kısmı, birinci kısmın sonucunu, yani damar yüzeyini kapalı olarak ifade eden 3 boyutlu bir hacmin ayrık örneklemesini, kullanarak yüzeyi çokgenler yardımıyla ifade etmektir. Kapalı ifade edilmiş yüzeyleri çokgenleştirmek için kullanılan standart yöntem üçgenler kullanarak bu işlemi yapan Marching Cubes'dur. Bu yöntem çok hızlı ve isabetli olmakla beraber düşük kaliteli üçgenlerden (çok dar açılı veya çok küçük) oluşan oldukça çıkıntılı yüzeyler oluşturmaktadır. Bu nedenle, sonuçta elde ettiğimiz yüzeyi nümerik simülasyonlarda kullanmak istiyorsak, Marching Cubes uygun bir yöntem değildir. Dolayısıyla, yüksek kaliteli üçgenlerden oluşan daha pürüzsüz yüzeyler oluşturduğu bilinen bir advancing front metodunu tercih ettik. Advancing front metodlarının temel dezavantajı yavaş olmalarıdır ancak nümerik simülasyonlar için kullanılacak yüzeylerin oluşturulma aşamasının gerçek zamanlı olması gerekmediğinden bu soruna tahammül edilebilir. Yöntemde, yüzeyin pürüzsüzlüğü ile verilen veriye bağlılığını dengeleyen, kullanıcı tarafından tanımlanan katsayılar bulunmaktadır. Bu katsayılar, oluşturulan yüzeyin nasıl bir uygulamada kullanılacağına ve girdi olarak alınan verinin ne kadar gürültülü olduğu gözönünde bulundurularak seçilmelidir. Ayrıca, yüzey girdi verisine ne kadar bağlı olursa yöntemin çalışma süresinin de o kadar uzayacağı hesaba katılmalıdır. Son olarak, yüzeyin daha da pürüzsüzleştirilmesi için Taubin pürüzsüzleştirmesi kullanılmıştır. Bu yöntem, Laplacian veya Gaussian gibi klasik pürüzsüzleştirme yöntemlerinin aksine, doğru kullanıldığında, yüzeyde daralma oluşturmamaktadır. Sonuçlar, Marching Cubes yöntemiyle elde edilen sonuçlarla görsel olarak karşılaştırılmış ve önerilen yöntemin Marching Cubes'a kıyasla çok daha yüksek kalitede yüzeyler oluşturduğu ve kıyaslanabilir isabette olduğu görülmüştür. Çalışmamızın bütünü gözönüne alındığında üzerinde durulması gereken en önemli nokta, her adımda istenilen bazı özelliklerin elde edilmesi için istenen başka özelliklerden vazgeçilmesi gerektiğidir. Damar ayrıştırılması kısmında isabetlilik ile kullanıcı müdahalesine gereksinim, hesaplama pahası (computation cost) ve genellik, damar yüzeyi oluşturulması kısmında ise isabetlilik ile pürüzsüzlük ve hesaplama pahası dengelenmelidir. Bu dengeleme işlemini yaparken, elde edilecek olan yüzeyin kullanılacağı özel tıbbi uygulamanın gereksinimleri dikkate alınmalıdır. Birkaç örnek vermek gerekirse, tehşis için yeterli olan bir isabet oranı, beyin ameliyatı planlaması için yeterli olmayabilir. Damar yüzeyinin pürüzsüz olması nümerik simülasyonlar için gerekli olmakla beraber tehşis veya ameliyat planlaması için istenmeyen bir durum olabilir. Sonuç yüzeyindeki çokgen sayısı ameliyat planlaması veya tehşis için bir sorun oluşturmayacak ancak nümerik simülasyonun hızını ciddi şekilde etkileyecektir. İdeal olarak gelecekte ulaşılmak istenilen nokta, verilen herhangi bir tıbbi süreç için herhangi bir tıbbi görüntüyü hiçbir kullanıcı müdahalesi veya düzeltmesine gerek olmaksızın anlamlı şekilde işleyecek bir programa sahip olunmasıdır. Ancak şu an bu noktadan uzak olunduğundan, bir algoritmanın her durumda işe yaramasını beklememek gerekir. Dolayısıyla, tıbbi uygulamalar üzerinde çalışan bilgisayar bilimcilerin, hekimlerle yakın bir işbirliği içerisinde çalışmaları ve böylece geliştirdikleri yöntemin kullanılacağı tıbbi uygulamanın gereksinimlerinden haberdar olmaları büyük önem arz etmektedir.3D surface reconstruction of vascular structures plays a very important role in the medical field as vascular problems can be lethal and are in fact among the leading causes of death. The reconstructed patient specific vessel structure can be visualized and used for diagnostic and surgical planing purposes. Furthermore, analysing the vascular structure and detecting risk areas using CFD simulations can help in making therapeutic decisions and might, in the future, make it possible to prevent some diseases before they show any symptoms. Two very important applications of patient specific CFD simulations are the evaluation of the risk of atherosclerosis and cerebral aneurysm rupture. Atherosclerotic plagues are known to occur more frequently in regions where the flow is not laminar and wall sheer stress is low. Hemodynamic factors are also thought to play a role in the risk of aneurysm rupture. As measuring blood flow in vivo is not reliable or convenient, the only way to assess the risk is by numerical simulation on patient specific 3D vessel structure. The vessel surface reconstruction problem consists of two main steps. First, all the voxels in the volume data are labeled as vessel or non-vessel. This step is called vessel segmentation. Then, using the segmentation, the vessel surface is reconstructed as a polygonal mesh. If the mesh is to be used for numerical simulations instead of only visualization, then the mesh should be high quality which means that it should contain polygons of similar sizes and angles. Regrettably, manual segmentation of 3D data is a lengthy and cumbersome process and reconstruction of a high quality surface from the segmented data is not trivial. Therefore, both the problem of automatic or semi-automatic vessel segmentation from medical images and the problem of reconstructing a high quality surface from segmented volume data have been extensively studied in literature and there are many different types of approaches. Compared to the amount of research that study vessel segmentation and surface reconstruction seperately, the number of studies that aim to combine these methods for the purpose of patient specific numerical simulations is relatively low and they generally consider only a specific anatomical region. In this work, we focus on vessel segmentation and reconstruction from MRA data and we aim to design a unified model that works on all anatomical regions, can detect both large and small vessels and uses minimal user interaction. For the segmentation step, a level-set evolution scheme based on local geometric information is used. More specifically, the vessel surface is represented as the zero level-set of a 3D hypersurface and the hypersurface is evolved under guidance of an evolution function derived from multi-scale Hessian analysis and mean curvature. The evolution is modeled as an initial value problem resulting from a PDE. The surface can be initialized automatically using the Hessian analysis to detect bright tubular structures. The results are analysed visually on real MRA data and quantitatively on a synthetically created dataset deformed with various noise intensities. It is seen from the results that the proposed method is promising. The second step of our work is to construct a polygonal representation of the vessel surface using the result of the first part which is an implicit representation of the vessel surface as a discrete sampling of a 3D volume. The standart classical method for polygonizing implicit surfaces is Marching Cubes which constructs a surface with triangles. Although Marching Cubes is fast and guaranteed to be accurate, it generates a very rough surface and can contain low quality triangles(highly acute-angled triangles). Thus, it is not suitable if we want to run numerical simulations using the resulting surface. Therefore, we use an advancing front method which is known to generate smoother surfaces with better triangle quality. Advancing front methods have the downside of being slow but this is not such a big issue when the surface reconstruction is done offline. Finally, Taubin smoothing is used to further smooth the surface. Compared to simpler smoothing methods like Laplacian and Gaussian smoothing which produce shrinkage, Taubin smoothing does not change the topology of the vessel structure if used correctly. The results obtained from using an advancing front method and Taubin smoothing are compared to the classical Marching Cubes results visually to show that much higher triangle quality is achieved while maintaining acceptable accuracy.Yüksek LisansM.Sc