The permanence of socio-economically marginal structures within urban space: The example of Bogotá

The subject of this paper is an analysis of marginal spatial development processes taking place in Bogotá, one of the largest cities in the Southern Hemisphere. Bogotá, the capital of Colombia, situated on a high plateau (Sabana de Bogotá) at over 2,500 metres above sea-level, has currently approximately 8 million inhabitants. In Bogotá, as in any major South American city, we find the characteristic, highly pronounced diversification of urban space in terms of quality, urban landscape features, and living conditions. Marginal areas in Bogotá, characterised by a low quality of urban space, can be divided into two types, their origin and attributes linked to the general social processes that have taken place here in the 20th century. They are distinguished as follows: (a) marginal districts on the outskirts of the city, resulting from a period of dynamic and unplanned urbanisation, from the 1970s until now; and (b) marginal districts in the centre of the city. This article aims to show the mechanisms that contribute to the formation of and changes in these two types of urban space

Od geografii regionalnej do geografii rozwoju

Oddajemy do rąk Czytelnika kolejny tom z serii „Podstawowe idee i koncepcje w geografii” pt. Dorobek polskiej geografii po konferencji w Rydzynie. Ocena krytyczna. [...] Właśnie minęło 30 lat od przełomowej dla polskiej geografii konferencji w Rydzynie (1983 r.). Miała ona duże znaczenie dla przemian teorii i praktyki geografii. W Rydzynie zwrócono uwagę na odmienne od dotychczasowych możliwości interpretacyjne rzeczywistości badawczej geografii rozwijane zwłaszcza w krajach anglosaskich. W kontekście tym przedstawiono nowe pola badawcze naszej dyscypliny zwłaszcza nieistniejącą wcześniej geografię społeczną jej podejścia radykalne i behawioralne oraz zaprezentowano perspektywę humanistyczną w badaniach geograficznych. Mimo trudności instytucjonalnych w przebijaniu się efektów tej innowacyjnej konferencji do teorii i empirii polskiej geografii, czas pokazał, że jej dorobek nie został zaprzepaszczony. Niniejszy tom składa się z 13 prac, w których autorzy podjęli teoretyczną refleksję nad rolą konferencji w Rydzynie dla polskiej geografii oraz krytyczny namysł nad dorobkiem geografii po konferencji

Ekstraktywizm jako główna strategia zawłaszczania ziem pod nowe inwestycje. Konflikty społeczne w turystycznym regionie Bahia de Tela w Hondurasie

The article addresses the threat of displacement and violence against the local population – Garifuna in Honduras, in the context of development processes based on intensive exploitation of natural resources. It assumes that the people of Garifuna are subjected to the processes of rugging out of the occupied lands and pushing them to the margins of economic life in the tourist region, where the authorities, while not respecting community property rights, use violence and persecution to take control of their territory. The aim of this article is to analyze the case of the Bahia de Tela region on the Caribbean Sea in the context of the often implemented policy of extravagance in developing countries.Artykuł porusza kwestie zagrożenia wysiedleniem i przemocą stosowanymi wobec ludności miejscowej – Garifuna w Hondurasie, w kontekście procesów rozwojowych opartych na intensywnej eksploatacji zasobów naturalnych. Zakłada, że ludność Garifuna poddana jest procesom rugowania z zajmowanych ziem i spychania na margines życia gospodarczego w regionie turystycznym, gdzie władze, nie respektując prawa własności wspólnotowej, stosują przemoc i prześladowania celem przejęcia kontroli nad jej terytorium. Celem artykułu jest analiza przypadku regionu Bahia de Tela nad Morzem Karaibskim w kontekście często wdrażanej w krajach rozwijających się polityki ekstraktywizmu

Dyskusja generalna – osiągnięcia, zaniedbania i perspektywy polskiej geografii po konferencji w Rydzynie

Oddajemy do rąk Czytelnika kolejny tom z serii „Podstawowe idee i koncepcje w geografii” pt. Dorobek polskiej geografii po konferencji w Rydzynie. Ocena krytyczna. [...] Właśnie minęło 30 lat od przełomowej dla polskiej geografii konferencji w Rydzynie (1983 r.). Miała ona duże znaczenie dla przemian teorii i praktyki geografii. W Rydzynie zwrócono uwagę na odmienne od dotychczasowych możliwości interpretacyjne rzeczywistości badawczej geografii rozwijane zwłaszcza w krajach anglosaskich. W kontekście tym przedstawiono nowe pola badawcze naszej dyscypliny zwłaszcza nieistniejącą wcześniej geografię społeczną jej podejścia radykalne i behawioralne oraz zaprezentowano perspektywę humanistyczną w badaniach geograficznych. Mimo trudności instytucjonalnych w przebijaniu się efektów tej innowacyjnej konferencji do teorii i empirii polskiej geografii, czas pokazał, że jej dorobek nie został zaprzepaszczony. Niniejszy tom składa się z 13 prac, w których autorzy podjęli teoretyczną refleksję nad rolą konferencji w Rydzynie dla polskiej geografii oraz krytyczny namysł nad dorobkiem geografii po konferencji

Dyskusja

Oddajemy do rąk Czytelnika kolejny tom z serii „Podstawowe idee i koncepcje w geografii” pt. Dorobek polskiej geografii po konferencji w Rydzynie. Ocena krytyczna. [...] Właśnie minęło 30 lat od przełomowej dla polskiej geografii konferencji w Rydzynie (1983 r.). Miała ona duże znaczenie dla przemian teorii i praktyki geografii. W Rydzynie zwrócono uwagę na odmienne od dotychczasowych możliwości interpretacyjne rzeczywistości badawczej geografii rozwijane zwłaszcza w krajach anglosaskich. W kontekście tym przedstawiono nowe pola badawcze naszej dyscypliny zwłaszcza nieistniejącą wcześniej geografię społeczną jej podejścia radykalne i behawioralne oraz zaprezentowano perspektywę humanistyczną w badaniach geograficznych. Mimo trudności instytucjonalnych w przebijaniu się efektów tej innowacyjnej konferencji do teorii i empirii polskiej geografii, czas pokazał, że jej dorobek nie został zaprzepaszczony. Niniejszy tom składa się z 13 prac, w których autorzy podjęli teoretyczną refleksję nad rolą konferencji w Rydzynie dla polskiej geografii oraz krytyczny namysł nad dorobkiem geografii po konferencji

Spatial structure of the economy – the evolution of nodes and networks in South and Central America

The form assumed contemporarily by spatial organization in South and Central America as a network of nodes and spatial linkages represents the outcome for the space of this region of long-acting external influences plus internal conditions that have – at different times in different ways – shaped spatial relationships and the manner in which space in this part of the world is planned. Naturally, the spatial structure of today’s economy is influenced further by globalization, with growing competition for access to resources, be these either mineral deposits or agricultural in nature. These impacts ensure that, notwithstanding the widely-voiced opinion on the need to protect nature in areas of the continent supporting moist tropical forests, and in the high Andes, the governments of the different countries continue to award concessions allowing corporations of global reach to exploit resources of value that are in demand worldwide. This aggressive “resources race” has its serious consequences with regard to the forms and scope the region’s spatial management and organization assume

Livelihoods in the discussion about economic safety in peripheral regions

In the discussion on the possibilities for emerging from a state of backwardness and underdevelopment that may be available to rural parts of developing countries, and in the search for a concept that might help reduce poverty levels in these same areas, reference is made to various strands of thought through which authors basically evoke one or other of the fundamental “schools” of development present in the subject literature for more than three decades now. Last two decades at least have brought a downward trend for the numbers working in agriculture in the world as a whole, the share of the overall workforce engaged in this kind of activity remains considerable in many developing countries. Agriculture continues to represent a basic source of income, thanks to which large groups of people in rural areas continue to have upkeep. And while today’s world has a globalized system of food production, there remain – and continue in a strong position – the two key systems of farm production, i.e. commercial (albeit of diff ering magnitudes and production profi les) and subsistence (thanks to which the populations living in underdeveloped, poor and marginalized rural areas continue to be able to maintain their lives, if “only just”). Th e concept of livelihood used in this study is very useful in helping us understand the process of the accumulation – and the accessing – of certain non-material features and material goods known in general as assets, which allow each household or each community to devise a strategy by which the basic existential needs are to be safeguarded. Th ese are also sought in the context of features of the surroundings in which communities operate. It is accepted that the environment defi ned in this way is variable and vulnerable to all kinds of change, be this institutional, political or environmental (Carney 1998).W geografi i rozwoju ważnym zagadnienie, które jest szeroko omawiane w literaturze są kwestie ubóstwa, zacofania i braku możliwości rozwoju na szczeblu lokalnym, w regionach trudnodostępnych, zamieszkanych przez ludność tubylczą. Oprócz czynników lokalizacyjnych przyczyn tej sytuacji szuka się w historii gospodarczej i politycznej regionów, a szczególnie w procesach politycznych odpowiedzialnych za redystrybucję ziemi rolnej od czasów kolonialnych. Reformy rolne realizowane w krajach andyjskich w latach 60. XX wieku nie zmieniły radykalnie tej sytuacji i w dalszym ciągu istnieją rzesze rolników gospodarujących na niewielkich poletkach (minifundios). Stąd też projekty rozwojowe kładą duży nacisk na promowanie działalności pozarolniczej na obszarach wiejskich, także w krajach globalnego Południa Kwestia ta ma fundamentalne znaczenie dla poprawy warunków życia ludności wiejski i zwiększenia jej aktywów (Kinsey 2002). Liczba osób, pracujących w rolnictwie, wykazuje wprawdzie w skali globalnej od co najmniej dwóch dekad wyraźną tendencję spadkową, jednak w dalszym ciągu w krajach rozwijających się ich udział w zatrudnieniu jest znaczny. Rolnictwo w dalszym ciągu stanowi podstawowe źródło utrzymania znacznych grup ludności regionów wiejskich. We współczesnym, zglobalizowanym systemie produkcji żywności utrzymują się i nie schodzą ze swoich silnych pozycji dwa najważniejsze systemy produkcji rolnej: gospodarstwa towarowe (różnej wielkości i o różnym profi lu produkcji) oraz gospodarstwa subsystencyjne, dzięki którym utrzymuje się ludność wiejska obszarów nierozwiniętych, ubogich, zmarginalizowanych

Lima: the City of the King and the City of the Poor

Lima, miasto założone przez Francisca Pizarra jako Miasto Królów, było w okresie kolonii hiszpańskiej najważniejszym ośrodkiem politycznym i gospodarczym w Ameryce Południowej. Charakteryzowała się piękną architekturą, regularnym planem ulic, ale również bardzo głęboką segregacją społeczną, w której biali potomkowie hiszpańskich konkwistadorów stanowili warstwę uprzywilejowaną. Okres po uzyskaniu niepodległości, który nie przyniósł reform społecznych i utrwalił panujące podziały przyczynił się do stagnacji w rozwoju, a wiek XX, szczególnie od lat 60. spowodował napływ do stolicy imigrantów ze wsi, którzy nie znajdując możliwości mieszkania w mieście lokowali się na jego peryferiach i dali impuls do tworzenia się rozległych przestrzeni ubogiego budownictwa na otaczających Limę pustynnych wzgórzach.Lima, the city founded by Francisco Pizarro as the City of the Kings, was during the Spanish colonies the most important political and economic center in South America. It was characterized by beautiful architecture, a regular street plan but also a very deep social segregation, Where white, descendants of Spanish conquistadors were a privileged class. The period after independence, which did not bring about social reform and consolidated the prevailing divisions, contributed to the stagnation of development. And the 20th century, especially since the 1960s, caused an influx of immigrants from the countryside to the capital, those who did not find the possibility of living in the city were located on its periphery gave impetus to the creation of vast areas of poor districts on the surrounding Lima desert hills

Urbanisation processes in zones threatened by volcanic activity: The case of Latacunga at the foot of Cotopaxi in Ecuador

Where abrupt and dangerous natural phenomena unfold in highly populated areas, they destroy buildings and infrastructure and, above all, cause death and injury among local inhabitants. In the case of the active Ecuadorean volcano Cotopaxi, eruptions have already posed considerable threats to nearby towns and cities due to activated mudslides (lahars) that flow rapidly down its slopes. Interviews conducted with inhabitants of vulnerable residential areas of the town of Latacunga have led the authors to conclude that – in danger zones associated with possible mudslides – the lack of building land, inappropriate management of the allocation of building plots and still-inadequate early warning and monitoring systems have favoured the chaotic spread of built-up areas and thus pose a threat to the lives of inhabitants should Cotopaxi erupt again

Re-Shared Urban Space: New Actors and Processes in South American Cities

Following stormy debate regarding the role of globalisation and global space in development, geographical analyses are now tending to return to matters of place, and its role in people’s lives. Given that Latin America’s cities were founded by Europeans, one might expect them to be characterised by processes and phenomena similar to European experiences and general processes of globalisation today. In fact, however, specific socio-cultural features arising from both the colonial and pre-colonial past of this region, political factors (especially that reflecting the presence of powerful elites descended from the Spanish) and economic features (interest in the region’s resources being displayed by foreign investors) have all conspired to ensure that Latin America is characterised by a development trajectory distinct from those in other regions, as well as by contemporary structures in urbanised areas being shaped by diverse political and economic forces, mechanisms ever-present in the region’s culture and politics deriving from social stratification, strong regionalisms, and diversified economic potential and global relationships