Promotion of Polish culture in Japan – outline of the situation

W artykule, w pierwszej części, zdefiniowane są główne obszary promocji kultury polskiej w świecie, z podziałem na dwa kierunki: wewnętrzny (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), oraz zewnętrzny (poza granicami Polski). Stwierdza się, że w chwili obecnej, mimo stale zwiększanych nakładów na promocję Polski i jej interesów w świecie oraz mimo znaczącej roli Japonii jako rynku dla polskiej kultury i sztuki, Japonia nie jest uznawana za kraj priorytetowy dla rozwijania współpracy kulturalnej. Wynika to z odległości geograficznej, nadal stosunkowo niskiego, w porównaniu z innymi krajami, zaangażowania inwestorów japońskich w Polsce oraz różnicy w podejściu do dóbr kultury w Polsce i Japonii. Przedstawione są dalej główne okresy historyczne, dające się wyodrębnić w działaniach polskich czynników rządowych na rzecz popularyzacji dokonań polskich twórców w tym kraju (autorka przyjęła, że są trzy): I. Okres międzywojenny (a więc obejmujący około dwudziestu lat), II. Okres powojenny do końca lat osiemdziesiątych (około czterdziestu pięć lat) oraz III. Okres najnowszy, po przemianach polityczno-społecznych (trwający już ćwierćwiecze). Przedstawione są główne dziedziny promocji i znajomości w Japonii kultury polskiej w poszczególnych okresach. Oprócz twórców znanych w świecie jeszcze przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości, takich jak laureaci literackiej nagrody Nobla: Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, czy w muzyce Fryderyk Chopin, w okresie międzywojennym na arenę światową, w tym także do Japonii, wkracza polskie wzornictwo i sztuki plastyczne. Aktywna promocja kultury polskiej, poprzez ambasadę, placówki handlowe oraz impresariaty, nabiera po II wojnie światowej dynamiki dopiero w latach sześćdziesiątych. Znaczącą rozpoznawalność posiada tzw. „polska szkoła filmowa” (E. Munk, A. Wajda) i „polska szkoła plakatu” (J. Młodożeniec, H. Tomaszewski, F. Starowieyski, J. Lenica, W. Świerzy). Dużą renomę uzyskała polska pedagogika pianistyczna (H. Czerny-Stefańska, prof. A. Jasiński), uznaniem cieszą się polskie orkiestry filharmoniczne (Filharmonia Narodowa, Sinfonia Varsovia). Szczególne znaczenie mają dla twórców teatru nazwiska Jerzego Grotowskiego i Tadeusza Kantora. W okresie ostatniego ćwierćwiecza utrwaliła się wiodąca rola Polski jako swoistego lokalnego mocarstwa kulturowego, jeśli porównać to z sytuacją innych krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Dzięki staraniom Ambasady RP i Ministerstwa Spraw Zagranicznych, po wielu latach starań, dochodzi do otwarcia w listopadzie 2011 roku, pierwszego w Azji, Instytutu Polskiego w Tokio. Promocja kultury polskiej odbywa się obecnie poprzez organizację, finansowanie lub współfinansowanie, nadzór merytoryczny nad szeregiem wydarzeń służących upowszechnieniu dokonań polskich twórców, myślicieli, osobistości, ale także polskiego krajobrazu kulturowego. Polskie placówki współpracują z organizacjami pozarządowymi, takimi jak Forum Polska (założone w 2005 r.), Tama (organizacja polonijna). W ramach projektów rocznych realizowane są przedsięwzięcia służące popularyzacji różnych sfer aktywności myśli i twórczości Polaków. Specjalne znaczenie mają oddolne inicjatywy na rzecz przyjaźni z Polską i współpracy z polskimi artystami lub regionami w Polsce, stowarzyszenia lokalne. W dalszej części artykułu przedstawione są instytucje zaangażowane we wspieranie kultury polskiej i dziedzictwa narodowego w środowisku międzynarodowym, zwłaszcza zaś Instytut Adama Mickiewicza. Stwierdza się, że Japonia nie jest w jakiś sposób szczególnie wyróżniona w programach tej instytucji. W chwili obecnej, to jest na cztery lata przed setną rocznicą nawiązania oficjalnych stosunków, należy zastanowić się, jak dalej promować kulturę polską w Japonii. Jakie mechanizmy stosować, na jakich instytucjach się oprzeć, jak je finansować? To pytanie autorka pozostawia na koniec artykułu, przedstawiając dane szacunkowe kwot przeznaczanych w budżecie państwa na rozwój kultury (w latach 2008–2014). W konkluzji autorka dochodzi do wniosku, iż nawet bez znacznego zwiększenia nakładów finansowych można znakomicie poprawić efektywność działań promocyjnych poprzez polepszenie koordynacji współpracy między resortami: spraw zagranicznych, kultury i dziedzictwa narodowego, gospodarki, sportu i turystyki i polskimi instytucjami w Japonii. Najkorzystniejsze wydaje się autorce postawienie strategicznego celu, jakim byłoby przeprowadzenie znaczącej kampanii reklamowej Polski, jej „marki” i jej dokonań z okazji jubileuszu setnej rocznicy nawiązania stosunków oficjalnych, który przypada w 2019 roku.The organizers of the conference wish to acknowledge the National Bank of Poland’s generous funding of this publication

Goodbye Polsko, Hello Anglio

Joanna Czechowska Speaks with Joanna KosmalskaThis interview is part of a literature project DEC-2011/01/B/HS2/05120 financed by the National Science Centre

The concept of strategic partnership as an input in the modern alliance theory

Artykuł poświęcony jest nowej instytucji międzynarodowych stosunków politycznych – partnerstwu strategicznemu. Autorka analizuje w nim realia prowadzenia polityki zagranicznej w pierwszej dekadzie XXI wieku oraz zabiera głos w dyskusji pomiędzy neoliberałami a neorealistami odnośnie naturalnej skłonności państw do rywalizacji lub współpracy. Osadzając swoją koncepcję w ramach realistycznej teorii sojuszy omawia także stan badań literatury przedmiotu oraz rozróżnienie na sojusze sensu stricte i sensu largo, przychylając się do szerszego rozumienia tego terminu. Główny trzon tekstu stanowi jednak prezentacja modelu idealnego badanej instytucji. Autorka przedstawia i uzasadnia w nim swoją definicję oraz zestaw cech konstytutywnych materialnego partnerstwa strategicznego.The article is devoted to the new institution of the international political relations – a strategic partnership. The author analysis the realities of the foreign policy conduct in the first decade of the 21st century and takes side on the discussion between neoliberals and neorealists on the states' natural tendency to rivalry or cooperation. Settling her concept in the framework of the realists theory of allliances, the author describes the condition of research on the issue and differentiate between the sensu stricte and sensu largo alliance, moving closer the the wider understanding of the term. The core of the essay though is the presentation of the perfect model of the issue. Therefore, the author presents and justifies her own definition and sets constitutive features of the material strategic partnership

Joint Bodies and the Regularization of Strategic Interaction: A Comparison of the European Union's Strategic Partnerships with Japan and India

In recent years, the European Union’s strategic partnerships have undergone a new wave of institutionalization. Relations with both India and Japan are a case in point: after a decade or more of under-institutionalized and situational interaction generally framed by political declarations, a more contractual model of bilateral relations has emerged and with it the proliferation of joint bodies. Such joint bodies and the overall regularization of bilateral contacts play an important but largely overlooked role in sustaining the strategic partnership. This article assesses the rationale and performance of joint institutional frameworks devised for the EU–Japan and EU–India strategic partnerships. Informed by an original conceptual approach, the article assesses the regularization and intensification of strategic interaction in these two partnerships

POLISH SOCIAL WORKERS, POSITIVE ORIENTATION AND THEIR READINESS TO CHANGE

The author has researched the relation between social workers’ positive orientation and their level of readiness to change. The study included 103 Polish social workers from social welfare centres in Lublin Province, which is classified as one of the poorest administrative regions in the EU. Random sampling of cases for the study was used. Lublin, Poland, is a city in which the prevalence of social assistance provided by social workers is on an average level compared to the entire country. The aim of the presented studies was to verify the correlation of the positive orientation of social workers employed in Lublin, Poland, with their readiness for change. The results of the research have revealed that most subjects presented a low level of all the traits which were analysed and which define the readiness to change. The study also revealed statistically significant correlation between the positive orientation and the readiness to change in general and in the following traits: confidence, drive, optimism, and resourcefulness.