The radical left's turn towards civil society in Greece: One strategy, two paths

The Communist Party of Greece (KKE) and the Coalition of the Radical Left (SYRIZA) made remarkable ‘turns towards civil society’ over the last decade. It is argued that this was primarily a response aimed at strengthening their social legitimacy, which had reached its lowest point in the early 1990s. Differences in the way the two parties attempted to stabilise and engage their membership and re-establish links to trade unions and new social movements can be attributed to their distinct ideological and organisational legacies. Despite those differences, their respective linkage strategies were both successful until the game-changing 2012 Greek national elections, which brought about the remarkable rise of SYRIZA and the electoral demise of the KKE

Η στρατηγική του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος στην ύστερη Μεταπολίτευση: Μεταξύ δύο μοντέλων κινητοποίησης

Η παρούσα διατριβή ασχολείται με την περιγραφή και την ανάλυση της στρατηγικής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στην περίοδο της ύστερης Μεταπολίτευσης δίνοντας έμφαση στην πολιτική συμμαχιών και στα μοντέλα πολιτικής κινητοποίησης που αυτό ανέπτυξε, ειδικότερα στα χρόνια από το 1996 έως και το 2005. Το βασικό επιχείρημα της διατριβής είναι ότι κατά τη διάρκεια της ύστερης Μεταπολίτευσης το ΚΚΕ αναπτύσσει δύο διακριτά μοντέλα κινητοποίησης (εργατικό-συνδικαλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό) τα οποία αντιστοιχούν σε δύο διακριτές συμμαχιακές λογικές (στενή, ανοικτή) σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο. Από το 1996 έως και το 2002 τα δύο μοντέλα κινητοποίησης βρίσκονται σε μία σχέση ισοτιμίας μεταξύ τους και σταδιακά μετά το 2002 το εργατικό-συνδικαλιστικό επικρατεί του αντιιμπεριαλιστικού και ως εκ τούτου η στενή λογική συμμαχιών έναντι της σχετικά πιο ανοικτής. Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται η επισκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφικής συζήτησης για τα δυτικοευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα, με έμφαση στην κρίση εντός της οποίας διήλθαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και πως αυτή εξέβαλε στην ανάδυση του αστερισμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μετά. Εν συνεχεία, στο ίδιο κεφάλαιο, επιχειρείται η ανακατασκευή της συμμαχιακής εμπειρίας της ελληνικής Αριστεράς από το 1950 και μετά, με έμφαση στην ανάδειξη των στοιχείων εκείνων τα οποία κληρονομούνται αλλά και με τα οποία αντιπαρατίθεται το ΚΚΕ της ύστερης Μεταπολίτευσης. Στο δεύτερο κεφάλαιο, περιγράφεται η υλοποίηση της συμμαχιακής στρατηγικής του κόμματος από το 1991 έως και το 2000 με σημείο αναφοράς το 15ο Συνέδριο του κόμματος (Μάιος 1996). Στο ένα μέρος περιγράφεται η ανασυγκρότηση των μετωπικών σχημάτων του κόμματος στο συνδικαλιστικό κίνημα και η προετοιμασία για τη δημιουργία του ΠΑΜΕ τον Απρίλιο του 1999. Στο δεύτερο μέρος περιγράφεται η αντίστοιχη διαδικασία στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με μεγαλύτερη έμφαση στις κινητοποιήσεις του 1999 για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Στο τρίτο μέρος εξετάζεται η εφαρμογή της συμμαχιακής στρατηγικής του ΚΚΕ στις εκλογές της περιόδου 1993-2000 (βουλευτικές, ευρωπαϊκές, αυτοδιοικητικές). Στο τρίτο κεφάλαιο θα καλυφθεί η παρέμβαση των δύο μοντέλων κινητοποίησης και του κόμματος την περίοδο 2001-2002 με αναφορά στις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό και ενάντια στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Θα εξεταστεί επίσης η στρατηγική του ΚΚΕ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002, η οποία είναι ενδεχομένως και η πλέον ανοικτή εκλογική στρατηγική στην ιστορία του κόμματος. Στο τέταρτο κεφάλαιο θα αναλυθεί η συγχώνευση των δύο μοντέλων κινητοποίησης την περίοδο 2003-2004 με έμφαση στην κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού με αφορμή την Ελληνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση το πρώτο εξάμηνο του 2003 και την κινητοποίηση ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ την ίδια περίοδο. Θα προσεγγιστεί η αποτύπωση αυτής της συμμαχιακής στροφής στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2004 και η εν τέλει συνεδριακή κατοχύρωση του πρώτου σταδίου αυτής της αλλαγής στο 17ο Συνέδριο του κόμματος (Φεβρουάριος 2005) – τυπικά θα ολοκληρωθεί με το 19ο Συνέδριο του κόμματος (Απρίλιος 2013).The present PhD thesis describes and analyses the strategy of the Communist Party of Greece (KKE) during the 1990s and the 2000s in reference to its coalition politics and the models of political mobilization it developed. The basic argument is that during this period the KKE developed two distinct models of political mobilization – one ‘labour-unionist’ and one ‘anti-imperialist’ that corresponded to two distinct coalition logics – a narrow one and an open one. From 1996 to 2002 these two models of political mobilization are coexisting through KKE’s political practice and gradually from to 2002 and afterwards the ‘labour-unionist’ model prevails over the ‘anti-imperialist’. Thus the ‘narrow’ logic of political and social coalitions prevails over the relatively ‘open’ one. The strategy of the party is studied through an extensive analysis of party documents and the party’s official newspaper (‘Rizospastis’) from 1992 to 2005

The strategy of the Communist Party of Greece during the 1990s and the 2000s: between two models of mobilization

The present PhD thesis describes and analyses the strategy of the Communist Party of Greece (KKE) during the 1990s and the 2000s in reference to its coalition politics and the models of political mobilization it developed. The basic argument is that during this period the KKE developed two distinct models of political mobilization – one ‘labour-unionist’ and one ‘anti-imperialist’ that corresponded to two distinct coalition logics – a narrow one and an open one. From 1996 to 2002 these two models of political mobilization are coexisting through KKE’s political practice and gradually from to 2002 and afterwards the ‘labour-unionist’ model prevails over the ‘anti-imperialist’. Thus the ‘narrow’ logic of political and social coalitions prevails over the relatively ‘open’ one. The strategy of the party is studied through an extensive analysis of party documents and the party’s official newspaper (‘Rizospastis’) from 1992 to 2005.Η παρούσα διατριβή ασχολείται με την περιγραφή και την ανάλυση της στρατηγικής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στην περίοδο της ύστερης Μεταπολίτευσης δίνοντας έμφαση στην πολιτική συμμαχιών και στα μοντέλα πολιτικής κινητοποίησης που αυτό ανέπτυξε, ειδικότερα στα χρόνια από το 1996 έως και το 2005. Το βασικό επιχείρημα της διατριβής είναι ότι κατά τη διάρκεια της ύστερης Μεταπολίτευσης το ΚΚΕ αναπτύσσει δύο διακριτά μοντέλα κινητοποίησης (εργατικό-συνδικαλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό) τα οποία αντιστοιχούν σε δύο διακριτές συμμαχιακές λογικές (στενή, ανοικτή) σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο. Από το 1996 έως και το 2002 τα δύο μοντέλα κινητοποίησης βρίσκονται σε μία σχέση ισοτιμίας μεταξύ τους και σταδιακά μετά το 2002 το εργατικό-συνδικαλιστικό επικρατεί του αντιιμπεριαλιστικού και ως εκ τούτου η στενή λογική συμμαχιών έναντι της σχετικά πιο ανοικτής. Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρείται η επισκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφικής συζήτησης για τα δυτικοευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα, με έμφαση στην κρίση εντός της οποίας διήλθαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και πως αυτή εξέβαλε στην ανάδυση του αστερισμού της ριζοσπαστικής Αριστεράς από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μετά. Εν συνεχεία, στο ίδιο κεφάλαιο, επιχειρείται η ανακατασκευή της συμμαχιακής εμπειρίας της ελληνικής Αριστεράς από το 1950 και μετά, με έμφαση στην ανάδειξη των στοιχείων εκείνων τα οποία κληρονομούνται αλλά και με τα οποία αντιπαρατίθεται το ΚΚΕ της ύστερης Μεταπολίτευσης. Στο δεύτερο κεφάλαιο, περιγράφεται η υλοποίηση της συμμαχιακής στρατηγικής του κόμματος από το 1991 έως και το 2000 με σημείο αναφοράς το 15ο Συνέδριο του κόμματος (Μάιος 1996). Στο ένα μέρος περιγράφεται η ανασυγκρότηση των μετωπικών σχημάτων του κόμματος στο συνδικαλιστικό κίνημα και η προετοιμασία για τη δημιουργία του ΠΑΜΕ τον Απρίλιο του 1999. Στο δεύτερο μέρος περιγράφεται η αντίστοιχη διαδικασία στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με μεγαλύτερη έμφαση στις κινητοποιήσεις του 1999 για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Στο τρίτο μέρος εξετάζεται η εφαρμογή της συμμαχιακής στρατηγικής του ΚΚΕ στις εκλογές της περιόδου 1993-2000 (βουλευτικές, ευρωπαϊκές, αυτοδιοικητικές). Στο τρίτο κεφάλαιο θα καλυφθεί η παρέμβαση των δύο μοντέλων κινητοποίησης και του κόμματος την περίοδο 2001-2002 με αναφορά στις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό και ενάντια στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Θα εξεταστεί επίσης η στρατηγική του ΚΚΕ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002, η οποία είναι ενδεχομένως και η πλέον ανοικτή εκλογική στρατηγική στην ιστορία του κόμματος. Στο τέταρτο κεφάλαιο θα αναλυθεί η συγχώνευση των δύο μοντέλων κινητοποίησης την περίοδο 2003-2004 με έμφαση στην κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού με αφορμή την Ελληνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση το πρώτο εξάμηνο του 2003 και την κινητοποίηση ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ την ίδια περίοδο. Θα προσεγγιστεί η αποτύπωση αυτής της συμμαχιακής στροφής στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2004 και η εν τέλει συνεδριακή κατοχύρωση του πρώτου σταδίου αυτής της αλλαγής στο 17ο Συνέδριο του κόμματος (Φεβρουάριος 2005) – τυπικά θα ολοκληρωθεί με το 19ο Συνέδριο του κόμματος (Απρίλιος 2013)

Abstract

We introduce a suitable notion of bisimulation for the family of Heyting-valued modal logics introduced by M. Fitting. In this family of logics, each modal language is built on an underlying space of truth values, a Heyting algebra H. All the truth values are directly represented in the language which is interpreted on relational frames with an H-valued accessibility relation. We prove that for each language, an H-indexed family of bisimulations can be defined which implies a relative invariance result for the truth values of modal formulas. A bisimulation game is further defined and relevant results, such as the tree model property are examined. If the underlying algebra H is finite, the modal language can be equivalently reformulated to a form relevant to epistemic situations with many interrelated experts. In this context, our bisimulations are transformations of Hmodal models which guarantee that the epistemic consensus of a predefined group of the involved experts is invariant under the bisimulation relation.

Diversidad malacológica en un ecotono sublitorial mediterráneo de fondos blandos

Molluscan diversity associated with sublittoral soft-bottoms was studied in Heraklion Bay as part of a long-term multidisciplinary research programme in the coastal environment of northern Crete (eastern Mediterranean). Quantitative benthic samples were collected in a pilot survey from a grid of 28 stations, followed by a seasonal sampling carried out over a seven- station transect located from 10 to 40 m depth. Univariate and multivariate analyses indicated the presence of a clear zonation along the depth gradient for the molluscan fauna and three main associations were identified in bathymetric zones parallel to the coastline. The structure of the local molluscan communities revealed the existence of an extended transition zone (ecotone) between a shallow sandy association and a deeper muddy one and a functional pattern, based on the feeding guilds, was evident along the environmental gradient. Application of graphical techniques, by using molluscan taxocoenosis, indicated a rather naturally disturbed habitat. Beta-diversity measures indicated different seasonal community adaptations to the prevailing environmental conditions. Results derived from this study revealed that beta-diversity may be a good descriptor for the assessment of the strength and breadth of sublittoral transition zones along environmental gradients.La diversidad malacológica asociada a la zona infralitoral de fondos blandos se ha estudiado en la bahía de Heraklion como parte de un programa de investigación multidisciplinar a largo plazo en la costa norte de Creta (Mediterráneo Oriental). Muestras cuantitativas del bentos fueron recogidas durante un muestreo piloto realizado en una parrilla de 28 estaciones. A continuación se realizó un muestreo estacional en un transecto de siete estaciones situadas entre 10 y 40 m de profundidad. Los análisis univariables y multivariables indicaron la presencia de una clara zonación malacológica a lo largo del gradiente de profundidad, identificándose tres asociaciones principales en zonas batimétricas paralelas a la línea de costa. La estructura de las comunidades locales de moluscos puso de manifiesto la existencia de una extensa zona de transición (ecotono) entre la asociación de arena somera y la de fango profundo y evidenció un patrón funcional basado en los tipos de alimentación a lo largo del gradiente ambiental. La aplicación de técnicas gráficas, empleando la taxocenosis de moluscos, indicó un hábitat perturbado. Lla diversidad beta indicó diferentes adaptaciones de las comunidades estacionales a las condiciones ambientales reinantes. Los resultados obtenidos en este estudio muestran que la diversidad beta puede ser un buen descriptor para la evaluación de la capacidad y la amplitud de las zonas de transición sublitoral a lo largo de gradientes ambientales.

A Techno-Economic Analysis of a PV-Battery System in Greece

A techno-economic assessment has been carried out to evaluate the economic feasibility of energy self-consumption from a combination of photovoltaics and lead-acid batteries (PV-BAT). The Total annual economic cost (TAEC) and the cost per unit of energy were first calculated, from PV-BAT data collected over a 12 month period and then from energy system model data for the same period. A comparison of the actual renewable energy yield to optimal model output revealed that energy was restrained partially due to limited storage resources. The cost per kilowatt-hour for the two examined scenarios ranged from 0.55 to 0.62 €/kWh and from 0.42 to 0.46 €/kWh, respectively, showing room for further cost reductions. Despite currently lower energy purchasing costs from electricity providers, these findings constitute a significant price indication of the kilowatt-hour produced by PV-BAT, showing the need for further investigation into how battery sizing can be optimized and battery cost can be reduced

Surface modified nitinol stents release metal ions in blood

Intravascular nitinol stents are used in the treatment of atherosclerosis and intracranial aneurysms. Despite the unique physical properties of shape memory and superelasticity, the chemical composition of NiTi has raised concerns due to the presence of nickel ions within the alloy which can have adverse effects on human health. Currently, stents are manufactured from corrosion resistant alloys which form protective titanium oxide films, insulating the bulk material from the corrosive physiologic fluid. However, nanometer thick regions of oxides are lost at locations of high strain due to significant bending, micromotion between overlapping stents or local calcification1‐2. Recent studies have revealed that some stents undergo corrosion in vivo, with significant release of metallic ions into surrounding tissues3–4. In this project, a range of techniques has been employed to modify the surface of miniature NiTi stents in order to mimic in vivo corrosion and correlate the amount of nickel ions released with the findings in explanted tissue

Surface modified nitinol stents release metal ions in blood

Intravascular nitinol stents are used in the treatment of atherosclerosis and intracranial aneurysms. Despite the unique physical properties of shape memory and superelasticity, the chemical composition of NiTi has raised concerns due to the presence of nickel ions within the alloy which can have adverse effects on human health. Currently, stents are manufactured from corrosion resistant alloys which form protective titanium oxide films, insulating the bulk material from the corrosive physiologic fluid. However, nanometer thick regions of oxides are lost at locations of high strain due to significant bending, micromotion between overlapping stents or local calcification1‐2. Recent studies have revealed that some stents undergo corrosion in vivo, with significant release of metallic ions into surrounding tissues3–4. In this project, a range of techniques has been employed to modify the surface of miniature NiTi stents in order to mimic in vivo corrosion and correlate the amount of nickel ions released with the findings in explanted tissue