Entering the Next Level of Value Generation: Servitization and Digitization for Industry 4.0 by ifm electronic

Ifm electronic is a mid-sized wold market leader in sensor electronics for industry and automotive applications. The hidden champion shows an impressive growth trajectory in the last 20 years from around 200 mio. € to 1 bn. € in 2019. In this case study, the ambitious leaders of this company start to elaborate the strategy for achieving the next billion. Students are required to identify the drivers of growth in the past decades and evaluate the steadiness of this recipe for success in the context of major shifts and technological advances in key customer industries such as industry 4.0 and new business models driven by digitization and servitization. Thus, students will explore the benefits and limits of business model innovation and investigate further strategic options for growth

Clinical, echocardiographic, and pacing parameters affecting atrial fibrillation burden in patients with tachycardia-bradycardia syndrome

Background: The influence of various factors on atrial fibrillation (AF) development in the population of tachycardia-bradycardia syndrome (TBS) patients remains unclear. There are no data on the impact of different right ventricular pacing percentage (RVp%) profiles. Aim: The purpose of the study was to evaluate the relationship between the AF burden (AFB) and various clinical, echocardiographic, and pacing parameters in TBS patients. Methods: We performed a prospective, one-year registry of TBS patients with documented AF referred for dual-chamber pacemaker (DDD) implantation. Results: The data of 65 patients were analysed. The median 12-month RVp% and AFB was 9.4% and 1.0%, respectively. During the follow-up 14% of patients had no AF (p = 0.003), and the withdrawal of AF symptoms was observed in 49% of patients (p < 0.0001). The AFB was related to the left atrium diameter (r = 0.31, p = 0.02), especially in the subjects with left ventricular ejection fraction < 60% (r = 0.44, p = 0.04). Based on the relative change of RVp%, three groups of various RVp% profile were established: stable, decreasing, and increasing RVp%. In the stable RVp% group (n = 21) there was a quadratic correlation between the 12-month RVp% and AFB (r = 0.71, p = 0.0003). In the stable RVp% > 20% subgroup there was a significant increase of AFB in comparison to the RVp% ≤ 20% subgroup (ΔAFB 1.8% vs. 0.0%, p = 0.03, respectively). In the increasing RVp% group (n = 28) the AFB increased whereas in the decreasing RVp% (n = 16) it remained stable (ΔAFB 0.67% vs. 0.0%, p = 0.034, respectively). Conclusions: DDD implantation in TBS patients is related to a significant reduction in AF symptoms, and left atrial diameter correlates with cumulative AFB in the mid-term observation. Stable RVp% > 20% is associated with AF progression whereas lower stable RVp% may stabilise AF development. Increasing RVp% may be associated with the AFB increase in comparison to the decreasing RVp% subgroup in which AFB remains stable.Background: The influence of various factors on atrial fibrillation (AF) development in the population of tachycardia-bradycardia syndrome (TBS) patients remains unclear. There are no data on the impact of different right ventricular pacing percentage (RVp%) profiles. Aim: The purpose of the study was to evaluate the relationship between the AF burden (AFB) and various clinical, echocardiographic, and pacing parameters in TBS patients. Methods: We performed a prospective, one-year registry of TBS patients with documented AF referred for dual-chamber pacemaker (DDD) implantation. Results: The data of 65 patients were analysed. The median 12-month RVp% and AFB was 9.4% and 1.0%, respectively. During the follow-up 14% of patients had no AF (p = 0.003), and the withdrawal of AF symptoms was observed in 49% of patients (p < 0.0001). The AFB was related to the left atrium diameter (r = 0.31, p = 0.02), especially in the subjects with left ventricular ejection fraction < 60% (r = 0.44, p = 0.04). Based on the relative change of RVp%, three groups of various RVp% profile were established: stable, decreasing, and increasing RVp%. In the stable RVp% group (n = 21) there was a quadratic correlation between the 12-month RVp% and AFB (r = 0.71, p = 0.0003). In the stable RVp% > 20% subgroup there was a significant increase of AFB in comparison to the RVp% ≤ 20% subgroup (ΔAFB 1.8% vs. 0.0%, p = 0.03, respectively). In the increasing RVp% group (n = 28) the AFB increased whereas in the decreasing RVp% (n = 16) it remained stable (ΔAFB 0.67% vs. 0.0%, p = 0.034, respectively). Conclusions: DDD implantation in TBS patients is related to a significant reduction in AF symptoms, and left atrial diameter correlates with cumulative AFB in the mid-term observation. Stable RVp% > 20% is associated with AF progression whereas lower stable RVp% may stabilise AF development. Increasing RVp% may be associated with the AFB increase in comparison to the decreasing RVp% subgroup in which AFB remains stable

Safety of construction works in the vicinity of underground power networks

W artykule przedstawiono jedno z większych wyzwań, jakie czeka na wykonawców, podczas realizacji większości prac budowlanych - praca w pobliżu podziemnych sieci elektroenergetycznych. Uszkodzenia sieci elektroenergetycznych wiążą się z ogromnym ryzykiem. Zdarza się, że są one przyczyną poważnych wypadków, w tym również ciężkich, zbiorowych i śmiertelnych. Statystyki zaraportowanych zdarzeń potencjalnie wypadkowych w latach 2015-2021 w badanym przedsiębiorstwie budowlanym pokazują, że zdarzenia, związane z uszkodzeniami podziemnych sieci elektrycznych, stanowią znaczący procent wszystkich raportowanych zdarzeń.The article presents one of the major challenges that await contractors during the implementation of most construction works - work in the vicinity of underground power grids. Damage to power grids carries enormous risks. It happens that they cause serious accidents, including serious, group and fatal ones. Statistics of reported near misses in the years 2015-2021 in the surveyed construction company show that events related to damage to underground electrical networks constitute a significant percentage of all reported events

Significance of near misses for work safety in construction

W budownictwie odnotowuje się największy udział liczby wypadków śmiertelnych w stosunku do wszystkich wypadków. Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza wszystkich zdarzeń niebezpiecznych, zarejestrowanych w dużym przedsiębiorstwie budowlanym na przestrzeni ostatnich kilku lat. Szacuje się, że liczba zdarzeń potencjalnie wypadkowych jest kilka razy większa od liczby wypadków. Zdarzenia potencjalnie wypadkowe stanowią istotne „wyprzedzające” źródło wiedzy na temat wypadków. Warunkiem pozyskiwania wiedzy na podstawie zdarzeń potencjalnie wypadkowych jest ich systematyczne rejestrowanie i analizowanie.The construction industry has the highest share of fatal accidents in relation to all accidents. The subject of this article is the analysis of all hazardous events registered in a large construction company over the last few years. It is estimated that the number of near misses is several times greater than the number of accidents. Near-miss incidents constitute an important „advance” source of knowledge about accidents. The condition for acquiring knowledge on the basis of near misses is their systematic recording and analysis

„Wspierający prowadnik” dla ułatwienia udowego dostępu żylnego do krioablacji balonowej: raport wstępny

Background: Some electrophysiological techniques, such as balloon cryoablation, involve the use of steerable sheaths of large diameter (outer diameter 15 Fr or more). Their introduction to the femoral vein may be difficult, especially in patients who have had numerous venipunctures in this area. Aim: The authors describe a modification of typical venous access with the use of a “buddy wire” technique, facilitating the insertion of the cryoablation sheaths to the femoral vein. Methods: A case-control study. The study involved a retrospective analysis of 27 consecutive procedures of balloon cryoablation of pulmonary veins performed in 2015 by the first author, compared to 23 consecutive procedures of balloon cryoablation performed in 2014 without a “buddy wire” technique. The study and control groups did not vary significantly. There were 11 women in both groups. The average age of the patients was 55.9 years. The “buddy wire” technique was the only difference in procedure performance between the control and study groups. In the study group a short introducer was inserted through a puncture of the right femoral vein, and then two wires were introduced through it. One of them was secured, so that it could not move, while the other served as a typical trans-septal puncture monitored with the use of X-ray. The standard trans-septal sheet was replaced with a 15 Fr steerable sheath, inserted through the same puncture site next to the secured “buddy wire”. The short wire was then removed from the femoral vein. Typical balloon cryoablation of pulmonary veins was performed. After the end of the procedure, the puncture site was secured with a haemostatic suture for 12–18 h. Results: Femoral access with a 15 Fr steerable sheath and cryoablation were safely performed in all patients in the study group and in 22 out of 23 in the control group (100% vs. 95.6%, p = NS). Pulmonary vein isolation in one patient was performed using another technique. No damage to steerable sheaths was observed. There were no vascular complications requiring extended hospitalisation, blood transfusion, or surgical interventions in either group. The “door-to-door” time of the procedures ranged from 2 h 32 min on average in the study group to 2 h 43 min on average in the control group (p = NS). There was significant reduction in fluoroscopy time: 7 min 15 s on average from 11 min 25 s (p = 0.0009). Conclusions: The use of the “buddy wire” technique may lead to significant reduction in fluoroscopy time during cryoablation of pulmonary veins by facilitating the insertion of the steerable sheaths to the femoral vein.Wstęp: Niektóre z technik elektrofizjologicznych, np. do krioablacji balonowej, wykorzystują naczyniowe koszulki sterowalne o dużej średnicy. Wprowadzenie ich do żyły udowej, zwłaszcza u pacjenta po wielokrotnych nakłuciach naczyń w tej okolicy, może sprawiać istotne trudności. Cel: Celem pracy było opisanie modyfikacji typowego dojścia żylnego z wykorzystaniem techniki „wspierającego prowadnika” dla ułatwienia wprowadzania koszulek do krioablacji do żyły udowej. Metody: Badanie miało charakter kliniczno-kontrolny. Przeprowadzono retrospektywną analizę kolejnych 27 zabiegów krioablacji balonowej żył płucnych wykonanych w 2015 r. przez pierwszego autora. Grupę kontrolną stanowiły 23 zabiegi wykonane w 2014 r. przez ten sam zespół, podczas których nie wykorzystywano techniki „wspierającego prowadnika”. Grupa badana i kontrolna nie różniły się istotnie pod względem cech demograficznych. Pacjenci byli w wieku średnio 55,4 roku w grupie badanej i 56,4 roku w grupie kontrolnej. Wykonanie zabiegu w grupie badanej i kontrolnej różniło się jedynie wykorzystaniem „wspierającego prowadnika”. W grupie badanej poprzez nakłucie prawej żyły udowej wprowadzano krótki introduktor, a poprzez niego dwa prowadniki. Krótki prowadnik pozostawiano w pachwinie i zabezpieczano przed przesunięciem, natomiast z wykorzystaniem długiego prowadnika wykonywano typowe nakłucie transseptalne pod kontrolą skopii rentgenowskiej. Następnie wymieniano standardową koszulkę transseptalną na koszulkę sterowalną 15 F, przeprowadzając ją przez jedno miejsce wkłucia obok pozostawionego w pachwinie prowadnika. Następnie usuwano krótki prowadnik z żyły udowej. Wykonywano typową krioablację balonową żył płucnych. Po zakończeniu zabiegu miejsce wkłucia zabezpieczano szwem hemostatycznym na okres 12–18 h po zabiegu. Wyniki: Koszulki transseptalne o dużej średnicy wprowadzono bez powikłań u wszystkich pacjentów z grupy badanej i u 22 osób z grupy kontrolnej (100 vs. 95,6%, p = NS). U 1 chorego przeprowadzono ablację żył płucnych inną techniką. Nie zaobserwowano uszkodzeń koszulek sterowalnych. U żadnego z pacjentów nie stwierdzono powikłań naczyniowych wymagających przedłużonej hospitalizacji, przetoczeń krwi czy interwencji chirurgicznej. Czas trwania zabiegu „door-to-door” wynosił średnio 2 h 32 min w grupie badanej i 2 h 43 min w grupie kontrolnej i nie różnił się istotnie między grupami. Wykazano skrócenie czasu fluoroskopii z 11 min 25 s w grupie kontrolnej do 7 min 15 s z 11 min 25 s w grupie badanej (p = 0,0009). Wnioski: Wykorzystanie techniki „wspierającego prowadnika” sprzyja skróceniu czasu fluoroskopii w takcie zabiegów krioablacji balonowej żył płucnych poprzez ułatwienie wprowadzania koszulek sterowalnych do żyły udowej

Osoby z wysokim prawidłowym ciśnieniem tętniczym posiadają odmienną charakterystykę metaboliczną i hemodynamiczną względem osób z optymalnym ciśnieniem tętniczym

Background: The ESH classification of blood pressure includes the high-normal blood pressure (HNBP) category, which is within normal limits but associated with increased cardiovascular (CV) risk. Aim: To identify additional CV risk factors and early signs of target organ damage in healthy individuals with HNBP. Methods: Healthy volunteers (n = 74) with optimal blood pressure or HNBP were compared with respect to metabolic and haemodynamic parameters. Results: The HNBP was associated with higher serum uric acid (333.1 &#177; 65.4 vs 267.7 &#177; 65.4 &mu;mol/L, p < 0.05) and glucose (4.7 &#177; 0.3 vs 4.5 &#177; 0.3 mmol/L, p < 0.01) concentrations, intima-media thickness (0.39 &#177; 0.06 vs 0.36 &#177; 0.04 mm, p < 0.05), systemic vascular resistance index (2,678.2 &#177; 955.9 vs 1,930.2 &#177; 625.5 dyn x s x m2/cm5, p < 0.001), lower total arterial compliance index (1.04 &#177; 0.42 vs 1.44 &#177; 0.48 mL/[mm Hg x m2], p < 0.01) and baroreflex sensitivity (14.2 &#177; 3.8 vs 18.0 &#177; 8.8 mm Hg2/Hz, p = 0.05). Conclusions: The observed differences in metabolic and haemodynamic profile in HNBP may adversely affect CV risk in these individuals.Wstęp: Klasyfikacja ciśnienia tętniczego wg ESH wyróżnia ciśnienie &#8222;wysokie prawidłowe&#8220; (HNBP), które mieści się w granicach normy, lecz wiąże się z wyższym ryzykiem sercowo-naczyniowym. Cel: Celem pracy było określenie dodatkowych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego i wczesnych zmian narządowych u zdrowych osób z HNBP. Metody: Porównano zdrowych ochotników (n = 74) z ciśnieniem optymalnym lub HNBP pod względem czynników metabolicznych i hemodynamicznych. Wyniki: Osoby z HNBP wykazywały wyższe stężenia kwasu moczowego (333,1 &#177; 65,4 v. 267,7 &#177; 65,4 &#956;mol/l, p < 0,05) i glukozy (4,7 &#177; 0,3 v. 4,5 &#177; 0,3 mmol/l, p < 0,01), wyższy wskaźnik intima-media (0,39 &#177; 0,06 v. 0,36 &#177; 0,04 mm, p < 0,05), wyższy wskaźnik obwodowego oporu naczyniowego (2678,2 &#177; 955,9 v. 1930,2 &#177; 625,5 dyn x s x m2/cm5, p < 0,001) oraz niższy wskaźnik całkowitej podatności naczyniowej (1,04 &#177; 0,42 v. 1,44 &#177; 0,48 ml/[mm Hg x m2], p < 0,01) i niższą czułość odruchu z baroreceptorów (14,2 &#177; 3,8 v. 18,0 &#177; 8,8 mm Hg2/Hz, p = 0,05). Wnioski: Różnice w profilu metabolicznym i hemodynamicznym wykazane u osób z HNBP mogą się wiązać ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym w tej grupie pacjentów

The normative status of high-risk medical services

Różnorakie świadczenia medyczne - na przykład chirurgiczne lub farmakologiczne - wiążą się nieraz z wysokim ryzykiem dla osób, którym są udzielane. Lecz w sytuacji szerzącej się groźnej choroby zakaźnej, takiej jak Covid-19, udzielanie potrzebnych świadczeń osobie nią zarażonej może być również związane z wysokim ryzykiem dla tych, którzy ich udzielają: dla ratowników medycznych, lekarzy, pielęgniarek, czy ogólnie dla pracowników opieki zdrowotnej. W dalszych wzmiankach o wysokim ryzyku towarzyszącym niektórym świadczeniom medycznym będzie chodziło o ten drugi przypadek. Rozpatrując tak rozumiane "świadczenia wysokiego ryzyka", można brać pod rozwagę ich normatywny status - niejako miejsce, jakie zajmują w przestrzeni różnych wartości i powinności, obowiązków i swobód. Aby określić to normatywne stanowisko medycznych świadczeń związanych z wysokim ryzykiem, trzeba odpowiedzieć na kilka pytań

COOL AMI EU pilot trial: a multicentre, prospective, randomised controlled trial to assess cooling as an adjunctive therapy to percutaneous intervention in patients with acute myocardial infarction

Aims: We aimed to investigate the rapid induction of therapeutic hypothermia using the ZOLL Proteus Intravascular Temperature Management System in patients with anterior ST-elevation myocardial infarction (STEMI) without cardiac arrest. Methods and results: A total of 50 patients were randomised; 22 patients (88%; 95% confidence interval [CI]: 69-97%) in the hypothermia group and 23 patients (92%; 95% CI: 74-99) in the control group completed cardiac magnetic resonance imaging at four to six days and 30-day follow-up. Intravascular temperature at coronary guidewire crossing after 20.5 minutes of endovascular cooling decreased to 33.6°C (range 31.9-35.5°C). There was a 17-minute (95% CI: 4.6-29.8 min) cooling-related delay to reperfusion. In “per protocol” analysis, median infarct size/left ventricular mass was 16.7% in the hypothermia group versus 23.8% in the control group (absolute reduction 7.1%, relative reduction 30%; p=0.31) and median left ventricular ejection fraction (LVEF) was 42% in the hypothermia group and 40% in the control group (absolute reduction 2.4%, relative reduction 6%; p=0.36). Except for self-terminating paroxysmal atrial fibrillation (32% versus 8%; p=0.074), there was no excess of adverse events in the hypothermia group. Conclusions: We rapidly and safely cooled patients with anterior STEMI to 33.6°C at the time of coronary guidewire crossing. This is ≥1.1°C lower than in previous cooling studies. Except for self-terminating atrial fibrillation, there was no excess of adverse events and no clinically important cooling-related delay to reperfusion. A statistically non-significant numerical 7.1% absolute and 30% relative reduction in infarct size warrants a pivotal trial powered for efficacy. ClinicalTrials.gov Identifier: NCT0250983