Aegina, Hellanion Oros

Results of the 2021 excavation on top of the Mt Oros on Aegina (Greece

The genetic history of the Southern Arc: a bridge between West Asia and Europe

By sequencing 727 ancient individuals from the Southern Arc (Anatolia and its neighbors in Southeastern Europe and West Asia) over 10,000 years, we contextualize its Chalcolithic period and Bronze Age (about 5000 to 1000 BCE), when extensive gene flow entangled it with the Eurasian steppe. Two streams of migration transmitted Caucasus and Anatolian/Levantine ancestry northward, and the Yamnaya pastoralists, formed on the steppe, then spread southward into the Balkans and across the Caucasus into Armenia, where they left numerous patrilineal descendants. Anatolia was transformed by intra–West Asian gene flow, with negligible impact of the later Yamnaya migrations. This contrasts with all other regions where Indo-European languages were spoken, suggesting that the homeland of the Indo-Anatolian language family was in West Asia, with only secondary dispersals of non-Anatolian Indo-Europeans from the steppe

Nécropoles et société dans l’Athènes archaïque : les découvertes de la nécropole du Phalère

La nécropole du Phalère : une Athènes inconnue Les fouilles menées sur le site de Phalère (2012-2022), au sud de la plaine d’Athènes et à proximité de la mer, ont révélé une nécropole bien stratifiée datée par la céramique du Géométrique Récent à la fin de la période classique (viiie-ive siècles av. J.-C.), mais regroupant un nombre particulièrement élevé de sépultures de l’époque archaïque. Deux petites parties de cette nécropole avaient été explorées en 1911 (Kourouniotis) et 1915 (Pelekidi..

Les routes minoennes : Rapport préliminaire - Défense de la circulation ou circulation de la défense

Τό πρόγραμμα συστηματικής Ιρευνας του μινωικού όδικοΰ δικτύου εϊχε προετοιμασθεί άπό μία σειρά προκαταρκτικών μελετών (τοπογράφηση μινωικών σύγχρονων οικισμών οί όποιοι θά πρέπει να επιζητούσαν τή μεταξύ τους σύνδεση — μελέτη της τοπωνυμίας — μελέτη των στοιχείων πού παραδόθηκαν άπό τους ταξιδιώτες καί τους αρχαιολόγους) καί άπό μεθοδική ανάλυση τών βασικών αρχών γιά τήν κατασκευή του δικτύου αύτοΰ. Ή επιτόπου διερεύνηση άρχισε τό 1984 στή Δυτική Κρήτη, στην περιοχή Σάμωνα-Στύλου Άποκορώνου δπου αποκαλύφθηκαν δύο δρόμοι παράλληλης κατεύθυνσης, παρόμοιας κατασκευής αλλά διαφορετικής χρονολόγησης, καί επιλέχθηκε μετά μία περιοχή πιλότος στό νοτιοανατολικό άκρο της Κρήτης ή οποία έχει διερευνηθεί διεξοδικά. Αυτό τό επαρχιακό οδικό δίκτυο εντάσσεται στά δημόσια έργα υποδομής του μινωικού κόσμου. Χαράχθηκε καί συντηρήθηκε μέ τίς ίδιες προσπάθειες πού χρειάστηκαν γιά τήν κατασκευή τών μεγάλων κτηρίων. Πλαισιώθηκε άπό ένα πυκνό πλέγμα μεμονωμένων μεγαλιθικών κτισμάτων. Τά χαρακτηριστικά αυτών τών κατασκευών, τά όποια είναι πανόμοια, οδηγούν στή σκέψη δτι πρόκειται γιά οικοδομικό πρόγραμμα κεντρικής εξουσίας πού πραγματοποιήθηκε γιά στρατιωτικούς λόγους.Ce programme systématique d'étude du réseau routier minoen a commencé par une série d'études préliminaires (topographie des habitats minoens contemporains, qui devaient être reliés entre eux ; étude de la toponymie ; étude des informations fournies par les voyageurs et les archéologues) et par une analyse méthodique des principes de base ayant présidé à la construction de ce réseau. La recherche sur le terrain a commencé en 1984, en Crète occidentale, dans la région de Samônas-Stylou Apokorônou, où ont été découvertes deux routes parallèles, de technique semblable, mais de dates différentes. Puis on a choisi comme région pilote le Sud-Est de la Crète qui a été longuement exploré. Ce réseau routier provincial est comparable aux autres constructions publiques minoennes. Il a été tracé et entretenu au prix des mêmes dépenses d'énergie que les grands bâtiments. Il est encadré par un réseau serré de constructions isolées faites de gros blocs. Leurs caractéristiques, semblables d'un bâtiment à l'autre, amènent à penser qu'il s'agit d'un programme de construction dû à un pouvoir central réalisé à des fins militaires.Chryssoulaki Stella, Tzedakis Yannis, Veniéri Yanna, Voutsaki Sophia. Les routes minoennes : Rapport préliminaire - Défense de la circulation ou circulation de la défense. In: Bulletin de correspondance hellénique. Volume 113, livraison 1, 1989. pp. 43-75

Les routes minoennes - Le poste de Χοιρόμανδρες et le contrôle des communications

0 οδικός σταθμός στη θέση Παράγκα Χοιρομανδρών είναι ένα από τα σημαντικότερα φυλάκια της αρτηρίας που συνδέει το μινωικό οικισμό της Αμπέλου (Ξηρόκαμπος) με την πυκνοκατοικημένη περιοχή της Πάνω Ζάκρου και την ανακτορική ομώνυμη πόλη. Οι τελευταίες ανασκαφές του κτίσματος κατά το έτος 1989 και οι συμπληρωματικές τοπογραφικές έρευνες στην κοιλάδα των Χοιρομανδρών, επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για ισχυρό κτήριο αμυντικού χαρακτήρα που αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου οικοδομικού προγράμματος με στόχο τον έλεγχο των επικοινωνιών. Θεμελιώθηκε κατά τους ΜΜΙΙ χρόνους και χρησιμοποιήθηκε συνεχώς ως τα ΥΜΙΒ χρόνια, οπότε και κατέρρευσε, χωρίς να είναι δυνατόν να διακριβωθεί αν η χρήση του άλλαξε κατά τη διάρκεια των επαλλήλων κατοικήσεων. Η αρχιτεκτονική διαρρύθμιση και τα ευρήματα βρίσκουν παράλληλα τόσο σε άλλα οδικά φυλάκια όσο και σε κτήρια της μεσομινωϊκής περιόδου κατά την οποία πιστεύεται ότι σχεδιάστηκε το μινωικό οδικό δίκτυο.Le poste routier du lieu-dit Παράγκα, à Χοιρόμανδρες, est l'un des postes de garde les plus importants de la route reliant l'habitat minoen d'Aμπέλoς (Ξηρόκαμπος) à la région fortement peuplée de Πάνω Ζάκρος et à la ville palatiale du même nom. La dernière campagne de fouille de la construction, dans le courant de l'année 1989, et les études topographiques complémentaires effectuées dans la vallée de Χοιρόμανδρες, ont confirmé qu'il s'agit d'une puissante construction à caractère défensif, s'insérant dans un programme plus vaste, destiné à contrôler les communications. Il fut fondé au MM II et resta en usage jusqu'au MR IB, époque à laquelle il s'écroula, mais il est impossible de préciser si son utilisation a changé lors des occupations successives. L'aménagement architectural et les trouvailles ont des parallèles, aussi bien dans d'autres postes de garde routiers que dans des édifices datant du Minoen Moyen, l'époque où devrait avoir été dessiné le réseau routier minoen.Chryssoulaki Stella, Tzedakis Yannis, Veniéri Yanna, Avgouli Maria. Les routes minoennes - Le poste de Χοιρόμανδρες et le contrôle des communications . In: Bulletin de correspondance hellénique. Volume 114, livraison 1, 1990. pp. 43-62

Bioarchaeological field analysis of human remains from the mass graves at Phaleron, Greece

In 2016, archaeological excavations undertaken by the Ephorate of Antiquities of West Attica, Piraeus and Islands 3.8 km south-west of Athens, Greece, revealed mass burials of 79 skeletons in three rows. The burials are dated to the 7th century BC. The anthropological field documentation was undertaken by The Swedish Institute of Athens, and followed established bioarchaeological protocols regarding taphonomic processes, age, sex, injuries, and pathological changes. The descriptions and interpretations should be regarded as preliminary field observations. A majority of the individuals were young adult or juvenile males, most of them without signs of active disease and with a generally good oral health status, but with corroded iron shackles around their wrists. Cause of death could not be determined although extensive and likely perimortem fractures were observed. The only object related to injury and/or possible cause of death was an arrowhead found in the chest of one of the skeletons. Why and where the individuals were killed is a matter of conjecture; the observations from the field documentation neither validate, nor disprove the hypothesis that these individuals were captives and victims of the socalled "Cylonian conspiracy" in the 7th century BC

Praisos IV: a preliminary report on the 1993 and 1994 survey seasons

Two seasons of fieldwalking were undertaken in the environs of the city of Praisos in Eastern Crete in 1993 and 1994. This is a preliminary report on the results. The topography of the area is described, as are the survey methods used. Finds include sites of FN/EM I date; MM ‘megalithic’ structures and one possible sanctuary; few remains of Neopalatial date. Attention is concentrated on the LM III, PG, G and Orientalising periods which saw a movement of settlement from the refuge settlement of Kypia above Kalamafki to Praisos itself. The urban survey of 1994 indicates that Praisos was a considerable settlement well before the Classical period, and there seems to be some overlap in the periods in which Kypia and Praisos were occupied. Further work was also undertaken on the Classical and Hellenistic periods in the Praisos area. Later periods have proven more difficult to pin down through analysis of their surface remains