Ανομοιογένεια αερισμού προσδιοριζόμενη με την καμπύλη του όγκου του εκπνεόμενου CO2 προς τον όγκο του εκπνεόμενου αέρα κατά την ήρεμη αναπνοή σε ασθματικούς ασθενείς

Η καμπύλη του όγκου του εκπνεόμενου CO2 (VCO2) προς τον αναπνεόμενο όγκο αέρα (VT) (καμπύλη VCO2/VT) αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για την μέτρηση της ανομοιογένειας του αερισμού γιατί επιτρέπει το διαχωρισμό του αναπνεόμενου όγκου σε τρία λειτουργικά μέρη: το μέρος του εκπνεόμενου αέρα που δεν περιέχει CO2 (V0), το μέρος του μεταβατικού όγκου (Vtr) και το μέρος του κυψελιδικού όγκου (VΑ). Επιπρόσθετα, επιτρέπει τη μέτρηση του κυψελιδικού FCO2 κατά τη διάρκεια της ήρεμης αναπνοής . Σε αυτή την μελέτη εξετάσαμε αν οι αλλαγές που αφορούν στην ανομοιογένεια του αερισμού που επισυμβαίνει αμέσως μετά τη χορήγηση μεταχολίνης μπορούν να εκτιμηθούν χρησιμοποιώντας την καμπύλη VCO2/VT σε ασθματικούς ασθενείς. Η καμπύλη VCO2/VT λήφθηκε κατά τη διάρκεια της ήρεμης αναπνοής από 16 ασθματικούς ασθενείς που υποβλήθηκαν σε δοκιμασία μεταχολίνης. Αποδείχθηκε ότι ο μεταβατικός όγκος και ως εκ τούτου και ο λόγος του νεκρού χώρου του Bohr προς τον αναπνεόμενο όγκο (VD,Bohr = V0+Vtr) αυξήθηκαν σημαντικά αμέσως μετά τη χορήγηση μεταχολίνης ενώ ο λόγος του V0 προς τον αναπνεόμενο όγκο δεν επηρεάστηκε. Η μεταβολή των ανωτέρω λόγων δεν επηρεάστηκε από την επί τοις εκατό πτώση της FEV1.0 επακόλουθη της χορήγησης μεταχολίνης.The expired CO2 gas volume versus tidal volume (VCO2/VT) curve is a useful tool for assessing unevenness of ventilation because it allows the separation of tidal volume into three functional compartments: (a) the CO2-free expired air (V0), (b) the transitional volume (Vtr), (c) the alveolar volume (VA) and the measurement of alveolar FCO2 during resting breathing in normal subjects and patients with COPD. In this paper, we have investigated whether changes pertaining to unevenness of ventilation taking place immediately after the administration of methacholine can be assessed using the VCO2 /VT curve in asthmatic patients. The VCO2/VT curve was obtained during tidal breathing from 16 stable asthmatic patients who underwent a methacholine challenge test. It has been found that the Vtr, and hence Bohr’s dead space (VD,Bohr = V0+Vtr), over tidal volume ratios were significantly increased immediately after the methacholine administration, whilst the V0 over tidal volume ratio was not affected. The change of the above ratios was not related to the percentage decrease of FEV1.0 following methacholine administration. The expired CO2 gas volume versus tidal volume (VCO2/VT) curve is a useful tool for assessing unevenness of ventilation because it allows the separation of tidal volume into three functional compartments: (a) the CO2-free expired air (V0), (b) the transitional volume (Vtr), (c) the alveolar volume (VA) and the measurement of alveolar FCO2 during resting breathing in normal subjects and patients with COPD. In this paper, we have investigated whether changes pertaining to unevenness of ventilation taking place immediately after the administration of methacholine can be assessed using the VCO2 /VT curve in asthmatic patients. The VCO2/VT curve was obtained during tidal breathing from 16 stable asthmatic patients who underwent a methacholine challenge test. It has been found that the Vtr, and hence Bohr’s dead space (VD,Bohr = V0+Vtr), over tidal volume ratios were significantly increased immediately after the methacholine administration, whilst the V0 over tidal volume ratio was not affected. The change of the above ratios was not related to the percentage decrease of FEV1.0 following methacholine administration. The expired CO2 gas volume versus tidal volume (VCO2/VT) curve is a useful tool for assessing unevenness of ventilation because it allows the separation of tidal volume into three functional compartments: (a) the CO2-free expired air (V0), (b) the transitional volume (Vtr), (c) the alveolar volume (VA) and the measurement of alveolar FCO2 during resting breathing in normal subjects and patients with COPD. In this paper, we have investigated whether changes pertaining to unevenness of ventilation taking place immediately after the administration of methacholine can be assessed using the VCO2 /VT curve in asthmatic patients. The VCO2/VT curve was obtained during tidal breathing from 16 stable asthmatic patients who underwent a methacholine challenge test. It has been found that the Vtr, and hence Bohr’s dead space (VD,Bohr = V0+Vtr), over tidal volume ratios were significantly increased immediately after the methacholine administration, whilst the V0 over tidal volume ratio was not affected. The change of the above ratios was not related to the percentage decrease of FEV1.0 following methacholine administration

Radiomics in psoriatic arthritis and breast cancer: Assessing disease burden and predicting survival through MR image analysis

Sammendrag Radiomics i psoriasisartritt og brystkreft: Vurdering av sykdom og prediksjon av overlevelse gjennom MR-bildeanalyser Psoriasisartritt er en kronisk inflammatorisk leddsykdom som utvikler seg hos pasienter med hudpsoriasis. Sykdommen innebærer betennelse i ett eller flere ledd og er heterogen med ulike kliniske mønstre. Behandling rettes mot betennelsene og avhenger av sykdommens aggressivitet. Tidlig diagnose og målrettet behandling er viktig for å forhindre progressiv leddskade, deformormasjoner og funksjonshemming som oppstår ved vedvarende betennelse. Brystkreft er den vanligste kreftformen hos kvinner i Norge. Mens kvinner diagnostisert med brystkreft i et tidlig stadium har høy overlevelsesrate, innebærer diagnosen avansert brystkreft en dårligere prognose. Tidlig prognostisk informasjon kan ha betydning for valg av behandling og veilede oppfølging etter behandling. Magnetisk resonans (MR) avbildning kan bistå i diagnose av psoriasisartritt, og brukes t rutinemessig for å vurdere behandlingsrespons i brystkreft. Bildene vurderes kvalitativt ved visuell inspeksjon. Radiologisk tolkning av bilder krever lang trening, er tidkrevende og kan vise høy inter-rater-variasjon. Radiomics, uthenting av kvantitative egenskaper fra medisinske bilder, kan forenkle tolkningav MR-bildene. Det er viktig å finne kvantitative mål fra MR som er pålitelige, sensitive og spesifikke for diagnostiske, prediktive og prognostiske formål. Hensikten med dette prosjektet er å bidra til utvikling av kvantitative analysemetoder for MRbilder og oppnå objektive og kvantitative MR-bildebaserte mål for diagnostiske og prognostiske formål. De spesifikke målene med dette prosjektet var å implementere et rammeverk for behandling og analyse av longitudinelle data innhentet med forskjellige skannere og protokoller, etablere kvantitative MR-bildebaserte mål for subtile beinmargsødem i ryggrad og iliosakralledd hos pasienter med psoriasisartritt, og vurdere prognostisk verdi av tekstur-egenskaper ekstrahert fra dynamisk kontrastforsterkede MR-bilder av lokalavansert brystkreft. Den første artikkelen evaluerte terskling for kvantifisering av benmargsødem i ryggrad og iliosakralledd hos pasienter med psoriasisartritt, og sammenlignet de kvantitative målene fra terskling med et semi-kvantitativt scoringssystem etablert av spondyloarthritis research consortium of Canada (SPARCC). Kvantitative mål fra terskling viste en signifikant positi

Comparative study of gastric bypass to gastric bypass plus funovs resection in patients with morbid obesity

Lower Ghrelin Levels and more Exaggerated Postprandial Peptide-YY, Glucagon-like Peptide-1 and Insulin Responses Αfter Gastric Fundus Resection in Patients Undergoing Roux-en-Y Gastric Bypass.A Randomized clinical Trial.Background: Laparoscopic Roux-en Y-Gastric bypass (LRYGBP) is the commonest available option for the surgical treatment of morbid obesity. Weight loss following bariatric surgery has been linked to changes of gastrointestinal peptides, shown to be implicated also in metabolic effects and appetite control. The purpose of this study was to evaluate whether gastric fundus resection in patients undergoing LRYGBP enhances the efficacy of the procedure in terms of weight loss, glucose levels and hormonal secretion.Methods: 12 patients underwent LRYGBP and 12 patients LRYGBP plus gastric fundus resection (LRYGBP+FR). All patients were evaluated before and at 3, 6, and 12 months postoperatively. Blood samples were collected after an overnight fast and 30, 60 and 120 min after a standard 300 kcal mixed meal.Results: Body weight and body mass index decreased markedly and comparably after both procedures. Fasting ghrelin decreased three months after LRYGBP, but increased at 12 months to levels higher than baseline while after LRYGBP+FR was markedly and persistently decreased. Postprandial GLP-1, PYY and insulin responses were enhanced more and postprandial glucose levels were lower after LRYGBP+FR compared to LRYGBP. Postoperatively, ghrelin changes correlated negatively with GLP-1 changes.Conclusions: Resection of the gastric fundus in patients undergoing LRYGBP was associated with persistently lower fasting ghrelin levels, higher postprandial PYY, GLP-1 and insulin responses and lower postprandial glucose levels compared to LRYGBP. These findings suggest that fundus resection in the setting of LRYGBP may be more effective than RYGBP for the management of morbid obesity and diabetes type 2.Χαμηλότερα επίπεδα γκρελίνης και αυξημένη μεταγευματική απόκριση Πεπτιδίου YY, Πεπτιδίου τύπου γλυκαγόνης -1 (GLP-1) και ινσουλίνης, μετά από εκτομή του θόλου, σε ασθενείς που υποβάλλονται σε γαστρική παράκαμψη κατά Roux-en-Y. Τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη. Η λαπαροσκοπική γαστρική παράκαμψη κατά Roux-en-Y είναι μία από τις πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες βαριατρικές επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας. Η απώλεια βάρους μετά από βαριατρικού τύπου επεμβάσεις έχει συσχετισθεί με τις επερχόμενες μεταβολές των γαστρεντερικών ορμονών, που έχει δειχθεί ότι συνδέονται με τον έλεγχο του μεταβολισμού και της όρεξης.Σκοπός: Η μελέτη της επίδρασης της εκτομής του θόλου του στομάχου σε ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία που υποβάλλονται σε λαπαροσκοπική γαστρική παράκαμψη στην έκκριση των ορμονών, τα επίπεδα της γλυκόζης αλλά και την απώλεια βάρους. Μέθοδος: Δώδεκα ασθενείς υποβλήθηκαν σε λαπαροσκοπική γαστρική παράκαμψη και δώδεκα σε λαπαροσκοπική γαστρική παράκαμψη και εκτομή του θόλου του στομάχου. Όλοι οι ασθενείς μελετήθηκαν προοπτικά πρίν και τρείς, έξι και δώδεκα μήνες μετά την επέμβαση. Η συλλογή των δειγμάτων έγινε μετά από δωδεκάωρη νηστεία και 30, 60 και 120 λεπτά μετά την χορήγηση πρότυπου γεύματος θερμιδικού φορτίου 300 Kcal.Αποτελέσματα: Το σωματικό βάρος και ο δείκτης μάζας σώματος μειώθηκαν σημαντικά (p<0.001) και στις δύο ομάδες χωρίς όμως διαφορές μεταξύ των ομάδων. Για την ομάδα της γαστρικής παράκαμψης τα επίπεδα γκρελίνης νηστείας μειώθηκαν στους τρείς μήνες μετεγχειρητικά και αυξήθηκαν στούς δώδεκα μήνες σε επίπεδα υψηλότερα σε σχέση με τα προεγχειρητικά (p<0.01), αντίθετα, μετά από λαπαροσκοπική γαστρική παράκαμψη και εκτομή του θόλου, τα επίπεδα γκρελίνης νηστείας μειώθηκαν σημαντικά και παρέμειναν χαμηλά σε όλες τις χρονικές στιγμές της μελέτης (p<0.01). H μεταγευματική απόκριση του PYY, του GLP-1 και της ινσουλίνης ενισχύθηκαν μετεγχειρητικά (p<0.01) και στις δύο επεμβάσεις αλλά η απόκριση ήταν σημαντικά μεγαλύτερη και τα μεταγευματικά σάκχαρα χαμηλότερα μετά από γαστρική παράκαμψη και εκτομή του θόλου του στομάχου (p for interaction <0.05). Μετεγχειρητικά οι μεταβολές της γκρελίνης συσχετίστηκαν αρνητικά με τις μεταβολές του GLP-1.Συμπεράσματα: Η εκτομή του θόλου του στομάχου σε ασθενείς που υποβάλλονται σε λαπαροσκοπική γαστρική παράκαμψη οδηγεί σε χαμηλότερα βασικά επίπεδα γκρελίνης, σε μεγαλύτερη μεταγευματική απόκριση GLP-1, PYY και ινσουλίνης και σε χαμηλότερα σάκχαρα σε σχέση με την λαπαροσκοπική γαστρική παράκαμψη. Η εκτομή του θόλου του στομάχου με συνοδό γαστρική παράκαψη μπορεί να αποδειχθεί μια πολύ χρήσιμη καινούργια χειρουργική τεχνική για την αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας και του σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ

Unevenness of ventilation assessed by the expired CO2 gas volume versus VT curve in asthmatic patients

The expired CO2 gas volume versus tidal volume (VCO2/VT) curve is a useful tool for assessing unevenness of ventilation because it allows the separation of tidal volume into three functional compartments: (a) the CO2-free expired air (V0), (b) the transitional volume (Vtr), (c) the alveolar volume (VA) and the measurement of alveolar FCO2 during resting breathing in normal subjects and patients with COPD. In this paper, we have investigated whether changes pertaining to unevenness of ventilation taking place immediately after the administration of methacholine can be assessed using the VCO2 /VT curve in asthmatic patients. The VCO2/VT curve was obtained during tidal breathing from 16 stable asthmatic patients who underwent a methacholine challenge test. It has been found that the Vtr, and hence Bohr’s dead space (VD,Bohr = V0+Vtr), over tidal volume ratios were significantly increased immediately after the methacholine administration, whilst the V0 over tidal volume ratio was not affected. The change of the above ratios was not related to the percentage decrease of FEV1.0 following methacholine administration.Η καμπύλη του όγκου του εκπνεόμενου CO2 (VCO2) προς τον αναπνεόμενο όγκο αέρα (VT) (καμπύλη VCO2/VT) αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για την μέτρηση της ανομοιογένειας του αερισμού γιατί επιτρέπει το διαχωρισμό του αναπνεόμενου όγκου σε τρία λειτουργικά μέρη: το μέρος του εκπνεόμενου αέρα που δεν περιέχει CO2 (V0), το μέρος του μεταβατικού όγκου (Vtr) και το μέρος του κυψελιδικού όγκου (VΑ). Επιπρόσθετα, επιτρέπει τη μέτρηση του κυψελιδικού FCO2 κατά τη διάρκεια της ήρεμης αναπνοής . Σε αυτή την μελέτη εξετάσαμε αν οι αλλαγές που αφορούν στην ανομοιογένεια του αερισμού που επισυμβαίνει αμέσως μετά τη χορήγηση μεταχολίνης μπορούν να εκτιμηθούν χρησιμοποιώντας την καμπύλη VCO2/VT σε ασθματικούς ασθενείς. Η καμπύλη VCO2/VT λήφθηκε κατά τη διάρκεια της ήρεμης αναπνοής από 16 ασθματικούς ασθενείς που υποβλήθηκαν σε δοκιμασία μεταχολίνης. Αποδείχθηκε ότι ο μεταβατικός όγκος και ως εκ τούτου και ο λόγος του νεκρού χώρου του Bohr προς τον αναπνεόμενο όγκο (VD,Bohr = V0+Vtr) αυξήθηκαν σημαντικά αμέσως μετά τη χορήγηση μεταχολίνης ενώ ο λόγος του V0 προς τον αναπνεόμενο όγκο δεν επηρεάστηκε. Η μεταβολή των ανωτέρω λόγων δεν επηρεάστηκε από την επί τοις εκατό πτώση της FEV1.0 επακόλουθη της χορήγησης μεταχολίνης

Simulation of basal ganglia's physiology in Parkinson's disease through a detailed multi-layer computational model

107 σ.Τα βασικά γάγγλια παίζουν σημαντικό ρόλο σε πολλές κινητικές διαταραχές. Μία από αυτές είναι η νόσος του Πάρκινσον, που προκαλείται από τον εκφυλισμό των κυττάρων που παράγουν έναν ειδικό νευροδιαμορφωτή, την ντοπαμίνη. Ωστόσο, οι ακριβείς νευροπαθολογικοί μηχανισμοί που συντελούνται στη νόσο του Πάρκινσον δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως. Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η εξερεύνηση και επέκταση ενός ρεαλιστικού πολυεπίπεδου υπολογιστικού μοντέλου των βασικών γαγγλίων με σκοπό τη μελέτη του ρόλου των βασικών γαγγλίων στη νόσο του Πάρκινσον. Η μελέτη επικεντρώνεται στην επίδραση της μεταβολής της ισχύος των μετασυναπτικών δυναμικών, η οποία θεωρείται ότι διαμορφώνεται από τη ντοπαμίνη, σε φυσιολογική και παρκινσονική κατάσταση. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται η υπόθεση ότι η ντοπαμίνη διαμορφώνει την ισχύ των μετασυναπτικών δυναμικών, διαμορφώνοντας τα όχι μόνο σε πλάτος, αλλά και σε διάρκεια. Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώνεται από τις προσομοιώσεις, καθώς η χαρακτηριστικότερη παρκινσονική έκφραση, η κορυφή στην βήτα περιοχή συχνοτήτων των φασμάτων των δυναμικών τοπικού πεδίου του υποθαλαμικού πυρήνα, εμφανίζεται αν και μόνο αν μεταβληθεί τόσο το πλάτος, όσο και η διάρκεια των μετασυναπτικών δυναμικών. Η υλοποίηση του υπολογιστικού μοντέλου και η διεξαγωγή των προσομοιώσεων έγιναν με την βοήθεια του περιβάλλοντος προσομοίωσης NEURON.The basal ganglia play a central role in several movement disorders. One of them is Parkinson’s disease, which is caused by the degeneration of the cells that produce a special neuromodulator called dopamine. However, the exact neuropathological mechanisms underlying Parkinson’s disease are yet to be completely understood. The subject of this thesis is to explore and extend a detailed multi-level computational model of the basal ganglia, in order to study their role in Parkinson's disease. The study focuses on the effect of changes in the power of postsynaptic potentials, which is considered to be formed by dopamine, both in normal and parkinsonian state. More specifically, the considered hypothesis claims that dopamine modulates postsynaptic potentials, by altering, not only their amplitude, but also their duration. This hypothesis is confirmed by simulations, since the characteristic expression of Parkinson’s disease, the peak at the beta frequency range of the power spectral density function of local field potentials of the subthalamic nucleus, occurs if, and only if, the amplitude and the duration of postsynaptic potentials are changed. NEURON simulation environment was used in order to develop the computational model and run simulations.Ιωάννα Ι. Χροναίο

A rare case of lipoid pneumonia attributed to amiodarone

Abstract We report a case of endogenous lipoid pneumonia secondary to long-term use of amiodarone (> 30 years) for atrial fibrillation in a 76-year-old Caucasian woman, presenting with cough and dyspnea. Endogenous Lipoid pneumonia is a rare underdiagnosed condition more prevalent in adults. It is usually asymptomatic and a diagnosis is generally made in patients who have become clinically unstable or when an abnormal lung shadow is found on a chest X-ray. In the case here described it was diagnosed by fiberoptic bronchoscopy with bronchoalveolar lavage (BALF) where fat-laden macrophages (oil red O stain) were identified. Since a history of use of oil-based products had been ruled out, amiodarone was deemed to be the most likely cause of lipoid pneumonia. The patient was managed with the replacement of amiodarone with digoxin and treated with oral prednisolone. The patient has remained clinically stable with radiological improvement during a follow-up of two years

Evaluating the Impact of High Intensity Interval Training on Axial Psoriatic Arthritis Based on MR Images

High intensity interval training (HIIT) has been shown to benefit patients with psoriatic arthritis (PsA). However, magnetic resonance (MR) imaging has uncovered bone marrow edema (BME) in healthy volunteers after vigorous exercise. The purpose of this study was to investigate MR images of the spine of PsA patients for changes in BME after HIIT. PsA patients went through 11 weeks of HIIT (N = 19, 4 men, median age 52 years) or no change in physical exercise habits (N = 20, 8 men, median age 45 years). We acquired scores for joint affection and pain and short tau inversion recovery (STIR) and T1-weighted MR images of the spine at baseline and after 11 weeks. MR images were evaluated for BME by a trained radiologist, by SpondyloArthritis Research Consortium of Canada (SPARCC) scoring, and by extraction of textural features. No significant changes of BME were detected in MR images of the spine after HIIT. This was consistent for MR image evaluation by a radiologist, by SPARCC, and by texture analysis. Values of textural features were significantly different in BME compared to healthy bone marrow. In conclusion, BME in spine was not changed after HIIT, supporting that HIIT is safe for PsA patients