Third, fourth, sixth cranial nerve palsies, a systematic review

Εισαγωγή Το κοινό κινητικό (CN III τρίτο κρανιακό νεύρο), το τροχιλιακό (CN IV τέταρτο κρανιακό νεύρο) και το απαγωγό (CN VI έκτο κρανιακό νεύρο) αποτελούν τα οφθαλμοκινητικά νεύρα. Οι παρέσεις των οφθαλμοκινητικών νεύρων είναι αρκετά συχνές, μπορεί να είναι είτε συγγενείς είτε επίκτητες και οφείλονται σε ποικίλα αίτια και παθολογία όπως αγγειακά προβλήματα, όγκοι, φλεγμονές ή τραύματα. Η διάγνωσή του βασίζεται κυρίως στην κλινική εικόνα. Ωστόσο, περαιτέρω έλεγχος μπορεί να είναι απαραίτητος, ώστε να βρεθεί το αίτιο και η κατάλληλη θεραπεία. Σκοπός Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η αναγνώριση των πιο συχνών αιτιών πάρεσης του κάθε ενός από τα οφθαλμοκινητικά νεύρα κατά σειρά συχνότητας, σύμφωνα με την ανασκόπηση μελετών που διενεργήθηκε. Υλικό και μέθοδος Διενεργήθηκε έρευνα μέσω του Pubmed για κλινικές μελέτες που αφορούν την πάρεση του κοινού κινητικού νεύρου, του τροχιλιακού νεύρου και του απαγωγού νεύρου. Μετά από ανάλυση των αποτελεσμάτων, αρχικά με βάση τον τίτλο και την περίληψη, και κατόπιν με βάση το πλήρες κείμενο, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η καταλληλόλητα τους για την παρούσα μελέτη, επελέγησαν 56 μελέτες συνολικά, που αναλύθηκαν εις βάθος και παρουσιάζονται, ταξινομημένες ανά κρανιακό νεύρο και ανά αίτια.5 Αποτελέσματα Από τις 57 μελέτες που αναλύθηκαν, οι 23 αφορούσαν το κοινό κινητικό νεύρο , (CN ΙII) 7 αφορούσαν το τροχιλιακό νεύρο (CN IV) και 26 το απαγωγό νεύρο (CN VI). Από αυτές τις μελέτες, 10 αναφερόντουσαν και στα τρία οφθαλμοκινητικά νεύρα. Συμπεράσματα Από τα παρέσεις των οφθαλμοκινητικών νεύρων, η πάρεση του απαγωγού είναι η πιο συχνή , μετά του κοινού κινητικού και τέλος του τροχιλιακού. Τα αίτια και η παθολογία για την πάρεση του κάθε ενός από αυτά τα κρανιακά νεύρα διαφέρουν, καθώς παρατηρήθηκε ότι το πιο συχνό αίτια για πάρεση του κοινού κινητικού νεύρου ήταν αγγειακά κυρίως σε διαβητικούς ασθενείς και ανευρύσματα, για το τροχιλιακό ήταν τραύμα και συγγενείς παθήσεις και για το απαγωγό ήταν ισχαιμία από αγγειακά αίτια και όγκοι. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία ήταν αναγκαία.Introduction Oculomotor nerve (CN III third cranial nerve), trochlear nerve (CNIV fourth cranial nerve And abducens (CN VI sixth cranial nerve) constitute the ocular motor cranial nerves.Ocular motor nerve palsies are commonly encountered and they can be either congenital or acquired. Causes and underlying pathology of ocular motor nerve palsies are variable and include vascular problems, tumors , infections and trauma. Diagnosis is mainly based on clinical presentation. However, further investigation may be necessary in order to find the cause and the appropriate treatment. Aim The aim of this study is to identify the causes of palsy of each of the ocular motor neurons in order of frequency, according to the systematic review which was carried out. Material and methods Searches were conducted in Pubmed to identify clinical studies on oculomotor, trochlear and abducens nerve palsy. 56 studies satisfying inclusion criteria were incorporated in the present analysis. Their findings are categorized on the basis of underlying causes. Results Among 57 studies which were analyzed, 23 studies refer to the oculomotor nerve,7 (CN ΙII), 7 refer to the trochlear nerve and 26 refer to the abducens nerve. 10 of these studies refer to all three ocular motor cranial nerves. Conclusions Among the ocular motor nerve palsies, abducens nerve palsy was found to be the most common, followed by the oculomotor nerve palsy and finally the trochlear nerve. Causes and underlying pathology of each of ocular motor nerve palsies vary. The most common cause for oculomotor nerve palsy was vascular causes especially in diabetics and aneurysm patients. In trochlear nerve palsy the most common cause was trauma and congenital causes and for the abducens nerve the most common cause was ischemia due to vascular causes and tumors. Prompt diagnosis and treatment are essential

Οι τελευταίες επιστολές του Σαντόρε ντι Σανταρόζα από το έργο Memorie e lettere inedite του Nicomede Bianchi. Μια απόπειρα συλλογικής σχολιασμένης μετάφρασης και τεκμηρίωσης

Με αφορμή τα διακόσια χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821 δημιουργήθηκε μια ομάδα συλλογικής μετάφρασης στο πλαίσιο του μαθήματος «Μετάφραση Γενικών Κειμένων από Ιταλικά στα Ελληνικά» του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Μετάφραση και Διερμηνεία» του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διδάσκοντες την Καθηγήτρια Ιστορίας και Μετάφρασης Ιταλικής Λογοτεχνίας Ζώζη Ζωγραφίδου και τον Δρ. Μεταφρασεολογίας Ηλία Σπυριδωνίδη, με στόχο τη μελέτη, τη σχολιασμένη μετάφραση και την τεκμηρίωση ενός αμετάφραστου ιταλικού κειμένου σχετικά με την Επανάσταση. Για το σκοπό αυτό, παρουσιάζονται στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας, ως μια απόπειρα συλλογικής σχολιασμένης μετάφρασης και τεκμηρίωσης, μερικά αποσπάσματα από αμετάφραστες επιστολές του Ιταλού φιλέλληνα Σαντόρε ντι Σανταρόζα συνοδευόμενες από σχόλια του Nicomede Bianchi που περιλαμβάνονται στο έργο του Memorie e lettere inedite. On the occasion of the two hundredth anniversary of the Revolution of 1821, a collective translation group was created in the frame of the course "Translation of General Texts from Italian to Greek" of the Joint Postgraduate Studies Programme (J.P.P.S.) «Conference Interpreting and Translation» of Aristotle University of Thessaloniki taught by Professor of History and Translation of Italian Literature Zozi Zografidou and Dr. of Translation Studies Ilias Spyridonidis with the aim to study, to annotate and document a translation of an Italian text related to the Greek Revolution which has not been translated before into Greek. For this purpose, some fragments of untranslated letters of the Italian philhellene Santorre di Santarosa accompanied by Nicomede’s Bianchi comments included in the work Memorie e lettere inedite are presented in the context of this study, as an attempt of a collective annotated translation and documentation

Ionomics

<p>Trace elements in their ionic form mediate biochemical reactions in human cells by acting as enzyme cofactors or centers for stabilizing protein structures. Deficit or accumulation of these substances lead to cell toxicity and severe diseases in humans and therefore, intracellular trace ion concentrations (i.e. the "ionome") must be tightly controlled. Inductively coupled plasma mass spectrometry (ICP-MS) was used to determine and quantify the intracellular trace ion concentrations. In ionomics assays HEK cells overexpressing a particular doxycycline-inducible SLC transporter were used to quantify the change of inorganic ions by ICP-MS upon cell lysis. ICP-MS based ionomics is rather a low throughput assay, as a significant volume of sample is required.</p&gt