Obligation or Voluntary Disclosure of Medical Confidentiality

The relationship between the patient and medical personnel, related to the satisfying of health needs, is covered by the principle of confidentiality, and the question of possible disclosure requires a statutory basis defined in a strict manner, with the principle of minimisation also imposed by law. The wording of the statutory exceptions does not imply explicitly that the absence of the obligation to maintain secrecy is tantamount to the obligation to disclose it. As a general rule, a doctor is obliged to be discreet, while with regard to exceptions only “the provision does not apply”. The question arises whether and under what circumstances this obligation to disclose exists, and whether it can be legally enforced. There are no clear obligations for the doctor, nor for the amendment of the regulations, allowing the disclosure of medical secrets after the patient’s death with the consent of a close relative, nor the release of secrets by a court in non-contentious proceedings. The place where a doctor released from secrecy should disclose it is only the court conducting a trial in a specific case, when the doctor is summoned as a witness. Medical confidentiality therefore retains its special status, but a change that allows the court to break the patient’s previous objection to it is detrimental to the most personal legal interests of persons who can no longer feel safe with their secrets. It is also a disgrace to doctors who are being urged to break their silence, contrary to fundamental deontological principles. However, the wording of the regulations allows for evasion, dictated by loyalty to the deceased patient who entrusted his/her secrets in the trust that they will be kept even after [email protected] Boratyńska – dr hab. nauk prawnych, adiunkt w Pracowni Prawa Medycznego i Biotechnologii Katedry Prawa Cywilnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, wykładowca Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.Uniwersytet Warszawski, PolskaBeauchamp T.L., Childress J.F., Zasady etyki medycznej, wyd. IV (tłum. W. Jacórzyński), Warszawa 1996.Boratyńska M., Autonomia pacjenta a granice upoważnienia osoby bliskiej i zaufanej, „Prawo i Medycyna” 2014, nr 1.Boratyńska M., Konieczniak P., Naruszenie zasad ostrożności jako przesłanka odpowiedzialności cywilnej, karnej i zawodowej lekarza, „Prawo i Medycyna” 1999, nr 3.Boratyńska M., Konieczniak P., Prawa pacjenta, Warszawa 2001.Boratyńska M., Konieczniak P., Zasady prawa medycznego. Podstawy i przesłanki legalności czynności medycznych, (w:) M. Boratyńska, P. Konieczniak (red.), System Prawa Medycznego t. 2, cz. 1: Regulacja prawna czynności medycznych (red. nacz. E. Zielińska), Warszawa 2019.Boratyńska M., Wolny wybór. Gwarancje i granice prawa pacjenta do samodecydowania, Warszawa 2012.Dukiet-Nagórska T., Świadoma zgoda pacjenta w ustawodawstwie polskim, „Prawo i Medycyna” 2000, nr 6–7.Filar M., Lekarskie prawo karne, Kraków 2000.Huk A., Tajemnica zawodowa lekarza, „Prokuratura i Prawo” 2001, nr 6.Kapko M., (w:) E. Zielińska (red.), Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Komentarz, Warszawa 2008.Kubiak R., Zachowanie tajemnicy medycznej po śmierci pacjenta, (w:) E. Zielińska (red.), System prawa medycznego t. 2, cz. 1: Regulacja prawna czynności medycznych, Warszawa 2019.Safjan M., Problemy prawne tajemnicy lekarskiej, „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 1995, nr 1.Serwach M., Problematyka osoby bliskiej oraz możliwości zwolnienia lekarza z obowiązku zachowania tajemnicy medycznej w świetle nowych przepisów, „Medycyna Praktyczna” 2019, nr 3.Świderska M., Zgoda osoby bliskiej na ujawnienie tajemnicy lekarskiej po śmierci pacjenta (po nowelizacji), „Przegląd Prawa Medycznego” 2019, nr 1.252314

Dysfunkcjonalność ochrony praw pacjenta małoletniego. Część 1: Reprezentowanie interesów i prawo do informacji

The article considers the functionality of protecting the rights of the child as a patient from abuse of parental authority and assesses the possibility of independent activity of adequately mentally mature children. In Polish medical law, the age ceiling for limited decision-making capacity in of consent to medical acts is set too high. The legislation only regulates the issue of decisional age from the side of the validity of the consent for the provision of medical service and the due medical information. Even the best parent is, after all, only a third party to the personal interests of his/her child and is not entitled to the right to exercise his/her rights as a patient. The consequences of neglecting care in matters that do not require immediate medical attention can be harmful when they result in future bodily dysfunctions, such as worsening visual impairment or dramatic dental defects. Medical law, however, does not differentiate between the rights of a minor. A highly defined decision age ceiling is dysfunctional in many respects because it does not distinguish between a newborn and a 15-year-old, whereas already school adolescents show at least a limited understanding of their own health matters health. Although the law provides for applying for the authorization of a guardianship court, this method is completely ineffective unless it is carried out by an adult. The child should be equipped with the legal means to act independently, freely, and free of to act without the involvement of protective services, at least in relatively simple and obvious matters. After a deeper analysis of the norms, it appears that the legal sanctions for medical assistance in ordinary health matters, given to a child under conditions of abuse of parental authority, can be overruled by an argument of a conflict of goods and interests.W artykule rozważana jest funkcjonalność ochrony praw dziecka jako pacjenta przed nadużyciami władzy rodzicielskiej oraz oceniana jest możliwość samodzielnej aktywności odpowiednio dojrzałych umysłowo dzieci. W polskim prawie medycznym pułap wieku dla ograniczonej zdolności decyzyjnej w sprawie zgody na wykonanie czynności medycznych jest określony zbyt wysoko. Przepisy regulują zagadnienie wieku decyzyjnego tylko od strony ważności zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego oraz należnej informacji medycznej. Nawet najlepszy rodzic jest mimo wszystko tylko osobą trzecią wobec interesów osobistych swojego dziecka i nie przysługuje mu prawo dysponowania jego prawami pacjenta. Konsekwencje zaniedbania pieczy w sprawach niewymagających niezwłocznej pomocy lekarskiej mogą być szkodliwe, gdy skutkują na przyszłość dysfunkcjami organizmu, takimi jak pogłębiająca się wada wzroku czy dramatyczne ubytki w uzębieniu. Ustawy medyczne nie różnicują jednak praw osoby małoletniej. Tak wysoki pułap wieku jest dysfunkcjonalny pod wieloma względami, nie rozróżnia bowiem między noworodkiem a piętnastolatkiem, podczas gdy już młodzież szkolna wykazuje przynajmniej ograniczone rozeznanie we własnych sprawach zdrowotnych. Prawo przewiduje wprawdzie wystaranie się o zezwolenie zastępcze sądu opiekuńczego, jednak metoda ta jest zupełnie nieskuteczna, o ile nie będzie jej realizować osoba dorosła. Dziecko powinno zostać wyposażone w środki prawne umożliwiające samodzielne, swobodne i wolne od stresu działanie bez angażowania służb ochrony przynajmniej w sprawach stosunkowo prostych i oczywistych. Po głębszej analizie unormowań okazuje się, że sankcje prawne za pomoc medyczną w zwykłych sprawach zdrowotnych, udzieloną dziecku w warunkach nadużywania władzy rodzicielskiej, można uchylić argumentem o kolizji dóbr i interesów

Mięsak Kaposiego u biorców przeszczepu nerki - obraz kliniczny, rozpoznanie i postępowanie terapeutyczne

Mięsak Kaposiego, nowotwór prawie nieznany w ogólnej populacji polskiej, występuje u osób zakażonych HIV oraz u pacjentów po przeszczepieniu narządu. Wywodzi się z komórek śródbłonka naczyń limfatycznych, które w wyniku zakażenia HHV-8 uległy transformacji do komórek wrzecionowatych, wydzielających zapalne i angiogenne cytokiny, które podtrzymują rozwój nowotworu. Częstość występowania mięsaka jest proporcjonalna do rozpowszechnienia zakażenia HHV-8. Mięsak jest zbudowany ze skupisk komórek wrzecionowatych, sieci nieprawidłowych, proliferujących naczyń, wynaczynionych erytrocytów oraz nacieku leukocytarnego. Nowotwór tworzy różnej wielkości płaskie lub wyniosłe guzy koloru fioletowego, które zajmują skórę, błony śluzowe, węzły chłonne oraz narządy wewnętrzne. Zajęcie narządów wewnętrznych jest przyczyną wysokiej śmiertelności chorych. Czynnikami ryzyka rozwoju mięsaka są: obecność przeciwciał anty-HHV-8 u biorcy i/lub dawcy, płeć męska, starszy wiek biorcy i dawcy, przeszczepienie płuca oraz leczenie inhibitorami kalcyneuryny. Przedstawiono 2 przypadki HIV-negatywnych mężczyzn, u których mięsak Kaposiego wystąpił w pierwszym roku po przeszczepieniu nerki. U jednego chorego zmiany nowotworowe rozwinęły się na skórze i śluzówkach, a u drugiego, dodatkowo, w węzłach chłonnych i płucach. U obydwu chorych dokonano konwersji z inhibitora kalcyneuryny i inhibitora syntezy nukleotydów purynowych do małych dawek sirolimusu. Takie leczenie spowodowało pełną regresję nowotworu. Chorzy pozostają w remisji od 6 lat i czynność przeszczepionej nerki jest u nich stabilna

The influence of warm ischemia elimination on kidney injury during transplantation - Clinical and molecular study

Kidney surface cooling was used during implantation to assess the effect of warm ischemia elimination on allograft function, histological changes and immune-related gene expression. 23 recipients were randomly assigned to a group operated on with kidney surface cooling during implantation (ice bag technique, IBT group), and the other 23 recipients receiving the contralateral kidney from the same donor were operated on with a standard technique. Three consecutive kidney core biopsies were obtained during the transplantation procedure: after organ recovery, after cold ischemia and after reperfusion. Gene expression levels were determined using low-density arrays (Format 32, TaqMan). The IBT group showed a significantly lower rate of detrimental events (delayed graft function and/or acute rejection, p = 0.015) as well as higher glomerular filtration rate on day 14 (p = 0.026). A greater decrease of MMP9 and LCN2 gene expression was seen in the IBT group during total ischemia (p = 0.003 and p = 0.018). Elimination of second warm ischemia reduced the number of detrimental events after kidney transplantation, and thus had influence on the short-term but not long-term allograft function. Surface cooling of the kidney during vascular anastomosis may reduce some detrimental effects of immune activation resulting from both brain death and ischemia-reperfusion injury

The dispute over cessation of futile therapy and clinically assisted nutrition and hydration: the British case of Polish patient RS

Artykuł omawia i komentuje decyzję brytyjskiego sądu opiekuńczego o zaprzestaniu leczenia podtrzymującego życie (włącznie z odłączeniem sztucznego odżywiania i nawadniania) u polskiego pacjenta znanego pod inicjałami RS, który wskutek poważnego uszkodzenia mózgu popadł w nieodwracalny stan wegetatywny. Autorzy szczegółowo rekonstruują przebieg postępowania sądowego i rozważają (na tle słynnej sprawy T. Blanda oraz brytyjskiej ustawy o zdolności umysłowej z 2005 r.) kryterium najlepszego interesu pacjenta, które stało się podstawą rozstrzygnięcia. Omówione zostały sporne kwestie terminologiczne i etyczne dotyczące tzw. eutanazji biernej, terapii daremnej, terapii uporczywej oraz zaprzestania sztucznego żywienia i nawadniania. Autorzy poruszyli także kwestię roli osób bliskich i rodziny w podejmowaniu decyzji o niepodtrzymywaniu życia pacjentów w stanie wegetatywnym, przywołując m.in. sprawy Terri Schiavo, Vincenta Lambert i Eluany Englaro. Wreszcie, odnosząc się do politycznej i medialnej histerii, jaką wywołała w Polsce sprawa RS, autorzy skomentowali kwestię różnic w regulacjach prawnych i postawach społecznych wobec podejścia do leczenia u schyłku życia, zastanawiając się, jak mogłoby przebiegać leczenie RS w kraju pochodzenia.The article describes and comments upon a recent decision of the British Court of Protection which authorised the cessation of futile life-sustaining therapy including clinically assisted nutrition and hydration (CANH) from RS, a middle-aged Polish patient who fell into the permanent vegetative state (PVS) caused by severe brain damage. The authors scrutinize the legal proceedings and discuss the “best interests” criterion applied by Mr. Judge Cohen (the famous Bland case as well as the Mental Capacity Act of 2005 are evoked in this context). Several terminological and ethical issues are also explained, including the concepts of “passive euthanasia”, “futile therapy”, “over-zealous treatment”, and CANH withdrawal. The authors reflect upon the role of family in decision-making concerning the withdrawal of futile treatment from PVS patients, recalling the notorious cases of Terri Schiavo, Vincent Lambert, and Eluana Englaro. Furthermore, in view of the public outrage caused by the RS case in Poland, the authors comment upon the alleged cultural differences in legal regulations and social attitudes towards the approach to the end of life treatment in Poland and United Kingdom, speculating on the possible way of handling RS’s case in his homeland