Прозвище Коммода и датировка смерти Фронтона

Статья посвящена обзору основных точек зрения в историографии по поводу датировки смерти Марка Корнелия Фронтона и о связи этого события с императором Коммодом

The origin and career of Q. Pompeius Falco

Pompeius Falco je dokaj tipičen primer kozmopolitskega pripadnika vodilnih družin v rimskem imperiju, kot so se pojavili konec 1 . in v začetku 2 . stoletja po Kr., zanimiv pa je posebej, ker je znan iz korespondence Plinija in Frontona in kot prejemnik respkripta cesarja Hadrijana. Cel niz dodatnih imen, ki so ohranjena na napisu iz mesta Tarracina (CIL X 6321 = ILS 1035, glej tudi tekst) — njegov vnuk, konzul leta 169, je imel že vsega skupaj 38 imen (CIL XIV 3609 = ILS 1104) — kaže na razvejane, v glavnem sorodstvene zveze, zlasti po ženini strani, z vrsto odličnih družin. Cognomen Falco (doslej nepojasnjenega izvora) je skoraj enkraten, saj razen pri članih te družine nastopi le še v dveh primerih in še od teh je eden dvomljiv. Avtor meni, da izvira Falco iz Cilicije in se pri tem opira na napis, ki sta ga v njegovo čast v Ciliciji postavila Aulus Laberius Camerinus in njegov sin. Avtor navaja tudi mnenje nekaterih, da bi bil njegov prednik Pompejev klient zgodovinar Theophanes iz mesta Mytilene. V vsakem primeru gre za močne vezi z grškim svetom. Domneva se, da tudi njegov tast Sosius Senecio izvira iz vzhoda. Vsekakor je Falco lep primerek nove multinacionalne aristokracije. Rojen je bil okoli leta 70, prvo mesto je bilo Xvir stlitibus indicandis, vojaško kariero je začel kot tribunus laticlavius X Fretensis, kot je navedeno v napisu iz Hierapolisa, ali, če gre v tem napisu za pomoto, X Gemine. Pozneje je bil pretorski legat X Fretensis. Kvestor je bil v Rimu, leta 97 je bil tribunus plebis-, v to leto datira Plinijev odgovor na Falkonovo vprašanje, ali naj kot tribunus še dalje nastopa kot pravnik. Sledila je pretura. Potem ko je imel poveljstvo nad legio V Macedonica, je bil guverner v provinci Lycia-Pamphylia, verjetno leta 103, nato pa guverner v pretorski provinci Iudaea, kar je nenavadno. Razložiti bi se dalo s tem, da so zaradi aneksije Arabije v letih 105—106 Rimljani rabili posebej izkušenega moža v sosednji provinci. Konzul je postal septembra 108. (dopolnjevanje fragmentiranega mesta na Fasti Ostienses se zdi kljub napisu iz Hierapolisa logično) in je verjetno še nekaj časa ostal v Judeji. V Judejo mu je pisal Plinij, naj njegovemu prijatelju Korneliju Minicijanu priskrbi mesto tribuna. Med prvim in tem pismom je Falco prejel še Plinijevo pismo v zvezi s poezijo, kar kaže na njegov interes za literaturo. Po povratku v Italijo je bil izvoljen med XVviri sacris faciundis in s tem prišel v zelo ekskluzivno odlično družbo, v kateri je bil tudi zgodovinar Cornelius Tacitus. V zadnjem pismu, ki ga je Falco prejel po povratku iz Judeje, se mu Plinij pritožuje nad razsodbami glede posestev. Nato je bil nekaj leta samo curator viae Traianae, ki so jo začeli graditi leta 109, in se omenja na novcih leta 112. Pričakovati je, da je v vojni s Parti leta 113 imel poveljniško mesto; vsekakor je bil nato (morda že leta 113) guverner zelo povečane konzularne province Moesia inferior, kjer je izpričan za leto 116. V Spodnji Meziji je bil še leta 117 in se verjetno razgovarjal s Hadrijanom, ko je ta po Trajanovi smrti pozimi 117/118 prispel na spodnjo Donavo. Verjetno je bil udeležen v pogajanjih s kraljem Roksolanov in pri Hadrijanovi odločitvi, da opusti del province onstran Donave. Tega leta se mu je tudi rodil — najbrž edini — sin, poznejši konzul leta 149. Zdi se, da je Hadrijan poslal takoj leta 118 Falkona v Britanijo, ki jo je upravljal, kot kaže, do leta 122 (za datacijo je na razpolago le diploma CIL XVI 69) in cesarjev respkript v zvezi s samomorom nekega vojaka se verjetneje nanaša na njegovo službo v Britaniji kot v Meziji. V Britaniji so v tem času bili nemiri in zgodovinarji menijo, da je že Falco (ne Nepos) z dobrimi izkušnjami iz Mezije nadziral gradnjo začetka Hadrijanovega zidu med mesti Tyne in Solway. Po vrnitvi iz Britanije je postal prokonzul v Aziji, kjer je izpričan leta 124. Spomin nanj je bil v Judeji še živ, saj sta se mu prišla v Efez kot dobrotniku poklonit dva odposlanca iz Samarije (Flavia Neapolis). Po vsej verjetnosti je nato odšel v pokoj. Poslednjič slišimo o njem v pismu, ki ga je leta 143 pisal Marcus Aurelius Frontonu, svojemu vzgojitelju. V pismu se spominja, kako je pred tremi leti z Antoninom Piem obiskal Falkonovo posestvo

The dominant Anopheles vectors of human malaria in the Asia-Pacific region: occurrence data, distribution maps and bionomic précis

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>The final article in a series of three publications examining the global distribution of 41 dominant vector species (DVS) of malaria is presented here. The first publication examined the DVS from the Americas, with the second covering those species present in Africa, Europe and the Middle East. Here we discuss the 19 DVS of the Asian-Pacific region. This region experiences a high diversity of vector species, many occurring sympatrically, which, combined with the occurrence of a high number of species complexes and suspected species complexes, and behavioural plasticity of many of these major vectors, adds a level of entomological complexity not comparable elsewhere globally. To try and untangle the intricacy of the vectors of this region and to increase the effectiveness of vector control interventions, an understanding of the contemporary distribution of each species, combined with a synthesis of the current knowledge of their behaviour and ecology is needed.</p> <p>Results</p> <p>Expert opinion (EO) range maps, created with the most up-to-date expert knowledge of each DVS distribution, were combined with a contemporary database of occurrence data and a suite of open access, environmental and climatic variables. Using the Boosted Regression Tree (BRT) modelling method, distribution maps of each DVS were produced. The occurrence data were abstracted from the formal, published literature, plus other relevant sources, resulting in the collation of DVS occurrence at 10116 locations across 31 countries, of which 8853 were successfully geo-referenced and 7430 were resolved to spatial areas that could be included in the BRT model. A detailed summary of the information on the bionomics of each species and species complex is also presented.</p> <p>Conclusions</p> <p>This article concludes a project aimed to establish the contemporary global distribution of the DVS of malaria. The three articles produced are intended as a detailed reference for scientists continuing research into the aspects of taxonomy, biology and ecology relevant to species-specific vector control. This research is particularly relevant to help unravel the complicated taxonomic status, ecology and epidemiology of the vectors of the Asia-Pacific region. All the occurrence data, predictive maps and EO-shape files generated during the production of these publications will be made available in the public domain. We hope that this will encourage data sharing to improve future iterations of the distribution maps.</p

Rewriting second- and third-century history in late antique Rome: the Historia Augusta

Reescrevendo a história dos séculos II e III na Roma Antiga: a “Historia Augusta”. O ensaio resume inicialmente as opiniões atuais acerca das origens da História Augusta. Em seguida, a estrutura da obra é examinada; possivelmente tanto a falta de prefácio quanto a “lacuna” para os anos de 244-260 são deliberadas. Muitas partes do texto são ?ctícias, principalmente as “vidas secundárias” e as personalidades do século III. As passagens ?ccionais, nas quais a história do período anterior a Diocleciano foi reescrita, são importantes para a compreensão da mentalidade do autor desconhecido: ele era hostil a Constantino e ao Cristianismo, mas grande admirador de Diocleciano. Há muitas marcas de humor, particularmente os pseudônimos ‘Trebellius Pollio’ e ‘Flavius Vopiscus Syracusius’, cuja escolha é explicada. Mas, apesar desses gracejos, o autor é sério ao desejar que surja um segundo Diocleciano, que poderia restabelecer os valores tradicionais e a religião da antiga Rom

Rewriting second- and third-century history in late antique Rome: the Historia Augusta

Reescrevendo a história dos séculos II e III na Roma Antiga: a “Historia Augusta”. O ensaio resume inicialmente as opiniões atuais acerca das origens da História Augusta. Em seguida, a estrutura da obra é examinada; possivelmente tanto a falta de prefácio quanto a “lacuna” para os anos de 244-260 são deliberadas. Muitas partes do texto são ?ctícias, principalmente as “vidas secundárias” e as personalidades do século III. As passagens ?ccionais, nas quais a história do período anterior a Diocleciano foi reescrita, são importantes para a compreensão da mentalidade do autor desconhecido: ele era hostil a Constantino e ao Cristianismo, mas grande admirador de Diocleciano. Há muitas marcas de humor, particularmente os pseudônimos ‘Trebellius Pollio’ e ‘Flavius Vopiscus Syracusius’, cuja escolha é explicada. Mas, apesar desses gracejos, o autor é sério ao desejar que surja um segundo Diocleciano, que poderia restabelecer os valores tradicionais e a religião da antiga Rom