The Impact of Pressure Dressing on Post-Thyroidectomy Hypocalcemia: Prospective Randomized Controlled Clinical Study

Objective:The aim of the study was to evaluate the efficacy of pressure dressing on complications after total thyroidectomy and its correlation with serum calcium levels.Methods:The study involved 112 patients who underwent total thyroidectomy. Patients were randomized into two groups-with and without pressure dressing-and followed prospectively. The calcium levels were measured at 6, 24, and 48 hours postoperatively, respectively. Hypocalcemia was diagnosed when patients were symptomatic or calcium level was below 8.0 mg/dL. Dressing and drain were removed at the 48th hour of postoperatively.Results:No statistically significant difference was found between the two groups in terms of age; gender; thyroid gland weight; calcium concentrations at the 6th, 24th, and 48th hours; total drain liquid; and hypocalcemia rates. Postoperative hematoma developed in 7.1% of the cases and was statistically higher in the without-dressing group compared to with-dressing group. Thyroid gland weight was correlated positively with total drain liquid. There was no correlation between thyroid gland weight and total drain liquid level and 6th-, 24th-, and 48th-hour calcium levels.Conclusion:Pressure dressing after total thyroidectomy significantly reduces postoperative hematoma. Postoperative serum calcium levels were slightly higher in the pressure dressing group but not statistically significant

Long-Term, High-Frequency Tympanometry and Audiometry Results after Cartilage and Fascia Tympanoplasty

Objective:Fascia or cartilage can be used as grafts in tympanoplasty; however, the disadvantage of cartilage is that it causes stiffness and rigidity in the newly formed tympanic membrane. The aim of this study was to compare the long-term high-frequency tympanometry and audiometry outcomes of tympanoplasty using cartilage and fascia.Methods:Forty patients in whom tragal cartilage was used in type 1 tympanoplasty and 40 patients in whom temporal muscle fascia was used were included in the study. The preoperative and postoperative audiometries of the two groups were compared. Postoperative high-frequency tympanometry (224, 668, 800, and 1000 Hz) and air volume, compliance, and pressure differences of the two groups were also compared.Results:The mean age of the patients was 31.3±4.5 year. The success rates were 96% in the cartilage group and 92% in the fascia group. In the fascia group, the preoperative mean air bone gap was 27.9±97 decibels (dB), and the postoperative mean air bone gap was 19.1±7.6 dB. The postoperative mean air bone gap improvement was 8.8±9.9 dB; the difference was statistically significant. In the cartilage group, the preoperative mean air bone gap was 28.2±9.6 dB, and the postoperative mean air bone gap was 17.2±10.5 dB. The postoperative mean air bone gap improvement was 10.9±10.3 dB; the difference was statistically significant. When postoperative mean air bone gap improvement was compared, there was no statistical difference between the two groups. When high-frequency tympanogram values were compared, there were no significant differences between the two groups at 224, 668, 800, or 1000 Hz frequencies in terms of air volume, compliance, or pressure values.Conclusion:The use of temporal muscle fascia and cartilage in tympanoplasty is statistically similar when compared in terms of tympanic membrane repair, hearing gain, air volume, pressure, and compliance. For this reason, cartilage graft can easily be preferred in tympanoplasty, especially in revision cases and adhesive otitis media, without fear of stiffness or rigidity effects

Immunosuppressive therapy and the risk of hepatitis B reactivation: Consensus report

This consensus report includes expert opinions and recommendations regarding the screening, and if necessary, the follow-up, prophylaxis, and treatment of hepatitis B before the treatment in patients who will undergo immunosuppressive therapy due to the risk of hepatitis B reactivation emergency. To increase awareness regarding the risk of hepatitis B reactivation in immunosuppressive patients, academicians from several university health research and training centers across Turkey came together and discussed the importance of the subject, current status, and issues in accordance with the current literature data and presented solutions

P-19: Rektus Femoris'te Heterotopik Ossifikasyon

GİRİŞ: Myositis Ossifikans(MO) iskelet kası,ciltaltı dokusu ve tendona yakın fibröz dokularda oluşan benign heterotopik kemik formasyonudur. Heterotopik ossifikasyon(HO) nörojenik heterotopik ossifikasyon, travmatik heterotopik ossifikasyon, miyozitis ossifikans progresiva olarak genelde üç grupta incelenir[1].Travmatik form özellikle sporcularda posterior uyluk kaslarında ve jokeylerde adduktor longus tendonunun osifikasyonuna bağlı olarak ‘binici kemiği’ şeklinde ortaya çıkabilir.Heterotopik ossifikasyon genellikle travmadan 1-4 ay sonra görülürken,birkaç yıl sonra da gelişebilir[2].Muayenede ağrı,eklem sertliği ile birlikte;nörovasküler yapılara kompresyon gözlenmektedir.Semptomlar sıklıkla lezyonun matürleşmesinden sonra azalır.Tanıda görüntüleme yöntemleri;özellikle malignensilerden ayırmak için yardımcıdır.Tipik patern sınırları belirgin,periferi yüksek dansiteli,merkezi düşük dansiteli kitledir.HO tedavi seçenekleri arasında eklem hareket açıklığının korunması,ilaç tedavisi,radyoterapi ve cerrahi eksizyonu yer almaktadır.Fizyoterapi,asetik asit iyontoforez,magnezyum ve etidronate disodyumun tedavide efektif olduğu bildirilmiştir[3].Bifosfonatlar ve non-steroid antienflamatuar ilaçlar (özellikle indometazin)erken dönem tedavide ve profilakside fayda göstermektedir.Cerrahi rezeksiyon maturasyon tamamlandıktan sonra uygulanabilir.Bu hastalık sıklıkla travmaya bağlı diğer hastalıklarla karışabilmektedir.Biz de bir hastamızla bu konuyu sizlere tekrar hatırlatmak istedik.METOD-BULGULAR: Otuzüç yaşında erkek hasta spor hekimliği polikliniğine 3 aydır geçmeyen kalça ağrısı ile başvurdu.Öyküsünde haftada 3 gün 1 saat bisiklete bindiğini ve haftada 2 gün futbol maçı yaptığını belirten hasta,4 ay önce bisikletten düştüğünü belirtti.Dış merkezde osteitis pubis tanısıyla fizik tedavi gören hastanın,muayenesinde iç rotasyon kısıtlılığı bulunmaktaydı.Hastanın röntgeninde sağ kalça supra asetabular alanda lezyon görüldü ve MR istendi[Şekil1-2].MR’da,sağ kalça eklemi lateral superior komşuluğunda supraasetabular alanda kortekste belirgin kalınlaşma ve yumuşak dokular içerisinde kalça anterioruna doğru uzanan, kas yapılarda ve fasiyal planda geniş kalsifikasyonlar izlendi.Bulgular heterotopik kalsifikasyon ile uyumlu idi.BT de ise;acetabuler çatı lateral kesimi boyunca kaudale uzanan kraniokaudal hatta uzanımı,yaklaşık 70 mm ye kadar ulaşan heterotopik ossifikasyon ile uyumlu görünüm mevcuttu[Şekil3-4].Travmatik HO tanısı konulan hastaya;buz,istirahat,ilaç tedavisine başlandı.Bir ay sonra şikayetleri gerileyen hastaya eklem hareket açıklığı, izometrik, izotonik ve dinamik egzersizleri içeren progresif rehabilitasyon programı verildi.SONUÇ: Spor hekimliği polikliniklerinde sıklıkla travmalarla karşılaşmaktayız.Bu gibi durumlarda ileri görüntüleme yöntemleriyle doğru tanı ve tedaviyi uygulamalıyız

Şanlıurfa Ovası Hilvan Sulama Proje Sahası Yaygın Toprak Serilerinin Bazı Fiziksel ve Hidrolik Özellikleri

Bu çalışmada Şanlıurfa ovası Hilvan sulama proje sahasında yer alan yedi toprak serisinin bazı fiziksel ve hidrolik özellikleri araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, hacim ağırlıkları yüzey horizonlarında düşük bulunmuş ve toprak derinliği arttıkça bu değerlerde de artış gözlenmiştir. Yalnız Karahisar II ve Benektepe III serilerinde pulluk altı katmanlara rastlanmıştır. Toplam gözeneklilik açısından bütün serilerde yüksek değerler bulunmasına karşılık, sadece Karot, Karahisar II ve Gözeli serilerinin yüzey horizonlarında makro gözenek hacimleri yeterli bulunmuştur. Doymuş ve doymamış hidrolik iletkenlik değerleri bütün serilerde oldukça düşük bulunmuştur. Karahisar II, Hilvan II, Buğur ve Gözeli serilerinde yüzey horizonları en yüksek doymuş hidrolik iletkenlik değerleri vermiştir. Bunun yanında Karot, Karahisar II, Buğur serileri, diğer serilere kıyasla daha yüksek doymamış hidrolik iletkenlik değerleri göstermişlerdir

Effects of oxygen supplementation during the last stage of incubation on broiler performance, ascites susceptibility and some physiological traits

The present study was conducted to determine the possible use of supplemental oxygen treatment during the last 3 days of incubation on broiler performance, ascites susceptibility and some physiological traits. On the 18th day of incubation, fertile eggs were divided into two groups. From 18 to 21 d, the eggs were placed in two hatcher cabinets: one being a control at normal atmospheric conditions, $20.9 \pm 0.5$% at $754 \pm 2$ mm Hg and the other supplemented with oxygen at $23.0 \pm 0.5$%. Oxygen supplementation had a significant effect on initial chick weight. At 6 weeks of age, body weight, growth rate, and feed consumption increased as partial pressure of O$_{2}$ rose from 20.9 to 23.0%. Feed conversion ratio decreased with the increasing partial pressure of oxygen. In the present study, general mortality and mortality due to ascites did not differ between the groups. At 5 weeks of age, oxygen supplementation did not cause significant changes in RBC (red blood cell count), Hb (hemoglobin) and Glucose. However, PCV (hematocrit) increased significantly as the partial pressure O$_{2 }$ rose from 20.9 to 23.0%. There were no differences in the right ventricle, left ventricle + septum, total ventricle and RV:TV (right ventricle:total ventricle) ratio between the oxygen supplemented and control group.Effets d'un apport supplémentaire d'oxygène durant le dernier stade d'incubation sur les performances du poulet de chair, la formation d'ascite et quelques caractères physiologiques. La présente étude a été conduite pour évaluer l'utilisation possible d'un apport supplémentaire d'oxygène pendant les trois derniers jours d'incubation sur les performances du poulet de chair, l'apparition d'ascite et quelques paramètres physiologiques. Au 18$^{\rm e}$ jour d'incubation, les œufs fertiles ont été divisés en deux groupes. De 18 à 21 jours, les œufs ont été placés dans deux éclosoirs, l'un (groupe témoin) sous conditions atmosphériques normales ($20,9 \pm 0,5$ % O$_{2}$ à $754 \pm 2$ mmHg) et l'autre (groupe expérimental) sous atmosphère enrichie en oxygène à $23,0 \pm 0,5$ %. L'apport d'oxygène a eu un effet significatif sur le poids initial des poussins. A six semaines d'âge, le poids corporel, la vitesse de croissance et la consommation d'aliments ont été accrus avec la pression partielle en oxygène la plus élevée, alors que l'indice de consommation a été diminué. La mortalité en général et la mortalité due à l'ascite en particulier n'ont pas différé entre les groupes. A cinq semaines d'âge, l'apport d'oxygène n'a provoqué aucun changement significatif pour la numération des globules rouges, le taux d'hémoglobine et de glucose. Toutefois, l'hématocrite a été sensiblement augmenté lorsque la pression partielle d'O$_{2}$ est passée de 20,9 à 23,0 %. Aucune différence significative n'a été observée entre les deux groupes pour le poids du ventricule droit, le poids du ventricule gauche + septum interventriculaire, le poids ventriculaire total et le rapport du poids du ventricule droit au poids ventriculaire total (VD/VT).

Viranşehir Ovasında Bulunan Bazı Toprak Serilerinin Hidrolik Özellikleri

Bu çalışmada, Viranşehir ovasında yaygın olan 3 toprak serisinde açılan örnekleme profillerinden genetik horizonlara göre bozulmuş ve bozulmamış toprak örnekleri alınmış; bu örneklerde serilerin bazı fiziksel ve hidrolik özellikleri saptanmıştır. Doymuş hidrolik iletkenlik değerleri, bozulmamış toprak örneklerinde düşen yük altında belli zamanda örnekten geçen su miktarından, doymamış hidrolik iletkenlik değerleri de elde edilen toprak-su karakteristiklerinden bir bilgisayar programı yardımıyla saptanmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, serilere ait doymamış hidrolik iletkenlik değerleri, toprakların su içeriklerinin azalması veya rutubet geriliminin artmasıyla hızlı bir şekilde azalmıştır. Bu durum, toprakların fazla miktarda smektit grubu şişen kil mineralleri içermesinin bir sonucu olarak değerlendirilmiştir

GEÇİCİ HEMODİYALİZ KATETER UYGULAMALARIMIZ

Amaç: Bu çalışmada, geçici hemodiyalizkateter girişimleri ve bunlarla ilişkilikomplikasyonları incelemeyi amaçladık.Hastalar ve Yöntem: Kliniğimizde Ocak2006- Mayıs 2013 tarihleri arasındahemodiyaliz amaçlı bir ve/veya birden çoksayıda geçici kateter takılan 782 hasta (488erkek, 294 kadın, yaşları 11-91 arasında,ortalama yaş; 47±13), retrospektif olarakincelendi. 484 hastaya bir, 158 hastaya iki, 103hastaya üç, 30 hastaya dört, 7 hastaya beş kezkateter yerleştirildi. 192 hastada böbrekyetmezliği tanısı yeni konulmuştu. 254 hastaise kronik böbrek yetmezliği hastası olup dahaönceden diyalize giren hastalardı.Hastalarımızın 486’sına sağ internal jugulervene (İJV), 173’üne sol İJV, 98’ıne femoralvene, 25’ine subklaviyan vene kateteryerleştirildi.Bulgular: Hemodiyaliz kateterine bağlı olarakgörülen en sık komplikasyon kateterdisfonksiyonu idi. Dört hastamızda karotisarter ponksiyonuna bağlı hematom gelişti.Hastalarımızda hemotoraks ve/veyapnömotoraks komplikasyonu gözlenmedi.Hastalarımızın 98’ıne femoral ven yoluylageçici kateter yerleştirildi. Bu femoralkateterlerden 22 ‘si kateterdeki bükülme vetıkanma nedeniyle ortalama dördüncü günde,27’si ise enfeksiyon nedeniyle ortalama8.günde çıkarıldı. Erken komplikasyon olarak4 hastada boyunda hematom, 87 hastadakateter disfonksiyonu gelişti. Geçkomplikasyon 59 hastada gelişti.Sonuç: Geçici hemodiyaliz kateteruygulamalarında en sık görülen sorun kateterdisfonksiyonudur. Kateterlerin deneyimlikişiler tarafından takılması ile işlem başarısınınartacağı ve komplikasyon oranlarınınazaltacağı kanatindeyiz.Anahtar kelimeler: Hemodiyaliz, Geçicihemodiyaliz kateteri, Kronik böbrekyetmezliğ

Long-term toxicity and survival outcomes after stereotactic ablative radiotherapy for patients with centrally located thoracic tumors

Stereotactic ablative radiotherapy (SABR) is effective for thoracic cancer and metastases; however, adverse effects are greater for central tumors. We evaluated factors affecting outcomes and toxicities after SABR for patients with primary lung and oligometastatic tumors