Rumination and Worry in Schema Mode Model: A Review

Şema Terapi Mod Modeli danışanın karmaşık şema tetiklenmelerini ve farklı yönlerini çalışmak için tasarlanmıştır. Modlar teori ve pratikteki ilerlemelerle birlikte giderek genişlemekte ve sayıları artmaktadır. Mod olarak eklenilmesi önerilen Tekrarlayıcı Olumsuz Düşünme (ruminasyon ve endişe), çeşitli psikolojik rahatsızlıklarla (duygudurum bozuklukları, anksiyete bozuklukları, kişilik bozuklukları vb.) ilişkilendirilen zihinsel davranışlardır. Ruminasyon geçmişle ilgili zihindeki kurmaları anlatmak için kullanılmaktadır. Endişe ise gelecekle ilgili evhamları tarifler. Bu derlemede ruminasyon ve endişe modlar bağlamında araştırılıp bulunan çalışmalar anlatısal derleme (narrative review) yöntemiyle kavramsal bir çerçevede ilişkilendirilerek sunulmaktadır. Bunların Mod Modeli’ne eklenmesinin klinik ve teorik düzlemde işlevselliği ve bu dahil etme sürecinde Kaçınma, Kontrasttan Kaçınma, Kontrol, Tepki, vb. gibi ruminasyon ve endişeyle ilgili kuramların göz ardı edilmemesi gerektiği vurgulanmaktadır. Böylelikle Başa Çıkma Modları’na geniş bir zihinsel davranış yelpazesi dahil edilmiş olacaktır. Vaka çalışmaları, etkililik çalışmaları ve süreç analizleri gibi nicel veya nitel çalışmalarla bunların ayrıntılı araştırılması gerekmektedir.The Schema Therapy Mode Model has been designed to study the tangled schema activations and different sides of the patients. With theoretical and practical advancements, the number and scope of the modes have been increasing. The repetitive negative thinking (rumination and worry) suggested to be a part of the Mode Model is mental behavior related to different psychological disorders (anxiety, mood, and personality disorders). Rumination is defined as cogitations based on the past, and worry is misgivings based on the future. In this narrative review method, we examined the place of rumination and worry in mode literature, and the found studies are presented within a frame. Integrating worry and rumination into the Mode Model will be functional in clinical and theoretical contexts. Nonetheless, during the integration procedure, one should recognize the theories on rumination and worry, e.g., Avoidance, Avoidance from Contrast, Control, Response Styles, etc. Within this scope, researchers will add a broad range of mental behavior spectrums to Coping Modes. Quantitative or qualitative research, such as case studies, effectiveness trials, and process analyses, should be conducted to examine deeply

Impact of opioid-free analgesia on pain severity and patient satisfaction after discharge from surgery: multispecialty, prospective cohort study in 25 countries

Background: Balancing opioid stewardship and the need for adequate analgesia following discharge after surgery is challenging. This study aimed to compare the outcomes for patients discharged with opioid versus opioid-free analgesia after common surgical procedures.Methods: This international, multicentre, prospective cohort study collected data from patients undergoing common acute and elective general surgical, urological, gynaecological, and orthopaedic procedures. The primary outcomes were patient-reported time in severe pain measured on a numerical analogue scale from 0 to 100% and patient-reported satisfaction with pain relief during the first week following discharge. Data were collected by in-hospital chart review and patient telephone interview 1 week after discharge.Results: The study recruited 4273 patients from 144 centres in 25 countries; 1311 patients (30.7%) were prescribed opioid analgesia at discharge. Patients reported being in severe pain for 10 (i.q.r. 1-30)% of the first week after discharge and rated satisfaction with analgesia as 90 (i.q.r. 80-100) of 100. After adjustment for confounders, opioid analgesia on discharge was independently associated with increased pain severity (risk ratio 1.52, 95% c.i. 1.31 to 1.76; P < 0.001) and re-presentation to healthcare providers owing to side-effects of medication (OR 2.38, 95% c.i. 1.36 to 4.17; P = 0.004), but not with satisfaction with analgesia (beta coefficient 0.92, 95% c.i. -1.52 to 3.36; P = 0.468) compared with opioid-free analgesia. Although opioid prescribing varied greatly between high-income and low- and middle-income countries, patient-reported outcomes did not.Conclusion: Opioid analgesia prescription on surgical discharge is associated with a higher risk of re-presentation owing to side-effects of medication and increased patient-reported pain, but not with changes in patient-reported satisfaction. Opioid-free discharge analgesia should be adopted routinely

İnler Yaylası (Şebinkarahisar, Doğu Pontidler) Üst Kretase volkano-sedimenter istiflerinin planktonik foraminifer biyostratigrafisi

Şebinkarahisar ilçesinin kuzeybatısında (Giresun-Doğu Karadeniz Bölgesi), İnler Yaylası ve çevresinde yüzeyleyen Üst Kretase volkano-sedimenter istifleri ince pelajik kireçtaşı düzeyleri içerir. Bu çalışmada, pelajik kireçtaşı düzeylerinin planktonik foraminifer içeriği, yaşı ve çökelim ortamı ortaya konulmuştur. 5 ile 20 metre arasında değişen kalınlık sunan pelajik kireçtaşları, planktonik foraminifer içeren vaketaşları ve karbonat çamurtaşları ile temsil edilir. Ölçülü stratigrafi kesiti boyunca, kireçtaşlarında zengin planktonik foraminifer toplulukları tanımlanmıştır. Planktonik foraminifer topluluklarında istifin en alt bölümlerinden itibaren Abathomphalus mayaroensis (Bolli)’in varlığı tüm kireçtaşı paketinin engeç Mastrihtiyen’de çökeldiğini gösterir. Kireçteşı istifin alt düzeylerinde Abathomphalus mayaroensis Takson Menzil Biyozonu tanımlanmıştır. Çeşitlenmiş, iri, kalın kavkılı, kompleks planktonik foraminifer morfotiplerinin (K-seçilim) bolluğu çökelimin havza koşullarında olduğuna işaret eder.The uppermost Cretaceous volcano-sedimentary successions cropping out in İnler Yaylası area andsurroundings in northwest of Şebinkarahisar (Giresun-Eastern Black Sea Region) include thin pelagic limestoneinterlayers. Planktonic foraminifera content, age and depositional environment of the limestones aredocumented in this study. 5 to 20-m-thick pelagic limestones are represented by planktonic foraminifera-bearingwackestones and carbonate mudstones.Divers planktonic foraminiferal assemblages were observed within the limestones along a measuredstratigraphic section. Occurrences of Abathomphalus mayaroensis (Bolli) within the planktonic foraminiferalassemblages from the base of the succession indicate that the whole limestone package was deposited during thelatest Maastrichtian. Abathomphalus mayaroensis Taxon Range Biozone was identified from the lower part ofthe limestone succession. The abundance of divers, large, thick-walled complex planktonic foraminiferamorphotypes (K-selection) suggests a deposition in basinal conditions.</p

Beytitepe Kireçtaşı nın (Bornova Fliş Zonu) Gökdere Alanında (İzmir, Batı Türkiye) Planktonik Foraminifer Biyostratigrafisi ve Mikrofasiyes Özellikleri

Batı Anadolu’da (Türkiye), Menderes Masifi ile İzmirAnkara Kenedi arasında yer alan Bornova Fliş Zonu (BFZ)Anatolid-Torid’lerin en batı bölümüne karşılık gelir. BFZ şiddetlişekilde deforme olmuş Geç Kretase-Paleosen yaşlı bir matriks vefarklı kökene sahip bloklardan yapılıdır. BFZ’nin matriksi baskınolarak fosil içermeyen fliş türü kayalardan (kumtaşı-şeylardalanması) yapılıdır. Bu kırıntılılar, Bornova-Buca ilçeleri(İzmir) ve çevresinde yersel olarak, planktonik foraminifer içerenpelajik mikritik kireçtaşı ve kalkerli şeyl mercekleri ve aradüzeyleri (Beytitepe Kireçtaşı) içerir. Buca İlçesi’ninkuzeybatısında yer alan Gökdere Köyü ve çevresini içine alançalışma alanında yüzeyleyen Beytitepe Kireçtaşı’na odaklanan buçalışma ile istifin planktonik foraminifer biyostratigrafisi vemikrofasiyes özellikleri ilk kez tanımlanmıştır. Gökdere alanındapelajik, laminalı mikritik kireçtaşı istifi 360 metreye ulaşır. İstifboyunca planktonik foraminifer topluluklarında Abathomphalusmayaroensis, Contusotruncana contusa, Globotruncanita conica veRacemiguembelina fructicosa gibi türlerinin bulunması, bukayaların tümüyle geç Maastrihtiyen yaşlı olduğunu gösterir. Buveri, pelajik kireçtaşlarının altında ve üstünde yer alan fliş türütortulların da geç Maastrihtiyen yaşlı olduğuna işaret eder. İstifinen üst bölümlerinde, topluluklarda Globotruncana linneiana’nınvarlığı, bu istiflerin yaşının en geç Maastrihtiyen’e kadaruzanmadığını gösterir.&nbsp;The Bornova Flysch Zone (BFZ) located between theMenderes Massif and the İzmir-Ankara Suture in western Anatoliacorresponds to the westernmost part of the Anatolide-Taurides.The BFZ comprises intensely-sheared Upper CretaceousPaleocene matrix and blocks of various origin. The matrix of the BFZ comprises mainly of unfossiliferous flysch-type rocks(alternation of sandstones and shales). These clastics locallyinclude planktonic foraminifera-bearing pelagic micritic limestoneand calcareous shale lenses and interbeds (Beytitepe Limestone)between Bornova-Buca and surroundings. This study focuses onthe Beytitepe Limestone cropping out in Gökdere village andsurroundings (NE of Buca) and deals with the planktonicforaminiferal biostratigraphy and microfacies characteristics ofthe succession. Thickness of the pelagic laminated micriticlimestone succession reaches up to 360 m in the Gökdere area.Occurrences of Abathomphalus mayaroensis, Contusotruncanacontusa, Globotruncanita conica and Racemiguembelina fructicosawithin the planktonic foraminiferal assemblages through thesuccession suggest a late Maastrichtian age for the rocks. Thisdata indicate that the age of the flysch-type rocks below and abovethe limestones is late Maastrichtian as well. Presence ofGlobotruncana linneiana in assemblages at top of the successionshows that the age of the limestones does not extend into latestMaastrichtian.</p

Bey Dağları Karbonat Platformu’nun doğu bölümünde orta-üst Senomaniyen platform kireçtaşlarında Geç Kretase yaşlı ardışık pelajik neptüniyen dayk dolguları (Katran Dağ, Antalya, GB Türkiye)

Bey Dağları Otoktonu’nun doğu bölümüne karşılık gelen KatranDağ alanında sığ denizel Jura-Kretase karbonat istifi en üstte orta-geçSenomaniyen yaşlı bol rudistli platform kireçtaşları (Yağca Köy Formasyonu) iletemsil edilir. Bu çalışmada, platform kenarı ortamında çökelmiş kireçtaşlarındadaha derin ortamı işaret eden planktonik foraminifer ve kalsisifer içerenmikritik pelajik neptüniyen dayk dolguları ilk kez tanımlanmıştır. Bu dolgularen az üç farklı zamanda yerleşmiştir. D2 ve D3 dolgularında tanımlananplanktonik foraminifer toplulukları, dolguların geç Koniasiyen-Santoniyen ve engeç Kampaniyen-Maastrihtiyen’de gerçekleştiğini gösterir. D2 dolgusundan daha öncegerçekleşen D1 dolgusunun yaşı planktonik foraminifer içermemesi nedeniylebelirlenememektedir. Benzer şekilde, neritik kireçtaşları veya D2 dolgusundanoluşan yan kayacı kesen D4, D5 ve D6 dolguları da karakteristik planktonikforaminifer içermemeleri nedeniyle yaşlandırılamamaktadır. Ancak, özellikle D4dolgusunun bazı bölümlerinin fasiyes özellikleri D3 dolgusu ile az çokbenzerdir. D2 ve D3 dolgularında tanımlanan fasiyes ve planktonik foraminifertoplulukları Bey Dağları Otoktonu’nun yaygın yüzlekleri bulunan pelajikistifler ile oldukça benzerdir. Bu veri, platformda gözlenen pelajikleşmeninplatformun doğu bölümünde de gerçekleştiğini gösterir. Platformun doğubölümünde, Santoniyen sonrası ve Maastrihtiyen sonunda gerçekleşen aşınmadönemlerinde pelajik istifler aşınmış olmalıdır. Neptüniyen dayk dolgularıçoğunlukla genleşme tektoniğine bağlı olarak gelişen platform boğulmaları ileilişkili olmaları nedeniyle, platformun bu bölümünün de kuzey bölümde olduğugibi geç KoniasiyenSantoniyen ve en geç Kampaniyen-Maastrihtiyen’de boğulduğunugösterir.Shallow marine Jurassic-Cretaceous carbonate succession is represented byabundant rudist bearing middle-late Cenomanian platform limestones (Yağca KöyFormation) at the top in the Katran Dağ area, which corresponds to the eastern partof the Bey Dağları Autochthon. Micritic pelagic neptunian dike infillings were firstidentified within the limestones accumulated in a platform edge environment in thisstudy. Planktonic foraminifera and calcispheres observed in the infillings suggest adeeper marine conditions. These infillings were emplaced at least at three differenttimes. The planktonic foraminiferal assemblages observed within the D2 and D3infillings indicate that the infillings occurred during the late Coniacian-Santonian andlatest Campanian-Maastrichtian times. Although the D1 infilling predates the D2, theage can not be determined as the infilling does not have planktonic foraminifera.Likewise, the age of the infillings D4, D5 and D6 cutting the host rock of neriticlimestones or D2 infilling can not be determined as well because of absence ofplanktonic foraminifera. Hovewer, facies characteristics of some parts of the infillingD4 are more or less similar to the infilling D3. Facies types and planktonicforaminiferal assemblages observed in the infillings D2 and D3 are similar to thosedocumented in the widespread pelagic successions throughout the northern part ofthe Bey Dağları Autochthon. These data show that the onset and development of thepelagic deposition occurred in the eastern part of the platform as in the northern part.The pelagic deposits accumulated in the eastern part of the platform should havebeen eroded during the post Santonian and latest Maastrichtian erosional events. As&nbsp;the neptunian dike infillings are mostly associated with the platform drowning eventsas a result of extensional tectonics, the data obtained in this study suggest that thispart of the platform was drowned during the late Coniacian-Santonian and latestCampanian-Maastrichtian as in the northern part of the platform. <br

Beytitepe Kireçtaşı’nın (Bornova Fliş Zonu) Gökdere Alanında (İzmir, Batı Türkiye) Planktonik Foraminifer Biyostratigrafisi ve Mikrofasiyes Özellikleri

Batı Anadolu’da (Türkiye), Menderes Masifi ile İzmirAnkara Kenedi arasında yer alan Bornova Fliş Zonu (BFZ)Anatolid-Torid’lerin en batı bölümüne karşılık gelir. BFZ şiddetlişekilde deforme olmuş Geç Kretase-Paleosen yaşlı bir matriks vefarklı kökene sahip bloklardan yapılıdır. BFZ’nin matriksi baskınolarak fosil içermeyen fliş türü kayalardan (kumtaşı-şeylardalanması) yapılıdır. Bu kırıntılılar, Bornova-Buca ilçeleri(İzmir) ve çevresinde yersel olarak, planktonik foraminifer içerenpelajik mikritik kireçtaşı ve kalkerli şeyl mercekleri ve aradüzeyleri (Beytitepe Kireçtaşı) içerir. Buca İlçesi’ninkuzeybatısında yer alan Gökdere Köyü ve çevresini içine alançalışma alanında yüzeyleyen Beytitepe Kireçtaşı’na odaklanan buçalışma ile istifin planktonik foraminifer biyostratigrafisi vemikrofasiyes özellikleri ilk kez tanımlanmıştır. Gökdere alanındapelajik, laminalı mikritik kireçtaşı istifi 360 metreye ulaşır. İstifboyunca planktonik foraminifer topluluklarında Abathomphalusmayaroensis, Contusotruncana contusa, Globotruncanita conica veRacemiguembelina fructicosa gibi türlerinin bulunması, bukayaların tümüyle geç Maastrihtiyen yaşlı olduğunu gösterir. Buveri, pelajik kireçtaşlarının altında ve üstünde yer alan fliş türütortulların da geç Maastrihtiyen yaşlı olduğuna işaret eder. İstifinen üst bölümlerinde, topluluklarda Globotruncana linneiana’nınvarlığı, bu istiflerin yaşının en geç Maastrihtiyen’e kadaruzanmadığını gösterir.&nbsp;The Bornova Flysch Zone (BFZ) located between theMenderes Massif and the İzmir-Ankara Suture in western Anatoliacorresponds to the westernmost part of the Anatolide-Taurides.The BFZ comprises intensely-sheared Upper CretaceousPaleocene matrix and blocks of various origin. The matrix of the BFZ comprises mainly of unfossiliferous flysch-type rocks(alternation of sandstones and shales). These clastics locallyinclude planktonic foraminifera-bearing pelagic micritic limestoneand calcareous shale lenses and interbeds (Beytitepe Limestone)between Bornova-Buca and surroundings. This study focuses onthe Beytitepe Limestone cropping out in Gökdere village andsurroundings (NE of Buca) and deals with the planktonicforaminiferal biostratigraphy and microfacies characteristics ofthe succession. Thickness of the pelagic laminated micriticlimestone succession reaches up to 360 m in the Gökdere area.Occurrences of Abathomphalus mayaroensis, Contusotruncanacontusa, Globotruncanita conica and Racemiguembelina fructicosawithin the planktonic foraminiferal assemblages through thesuccession suggest a late Maastrichtian age for the rocks. Thisdata indicate that the age of the flysch-type rocks below and abovethe limestones is late Maastrichtian as well. Presence ofGlobotruncana linneiana in assemblages at top of the successionshows that the age of the limestones does not extend into latestMaastrichtian.</p

The effect of intraarticular enjection of botulinum toksin-a on the sypmtoms of temporomandibular disorder

Bu çalışmanın amacı klinikte redüksiyonsuz disk deplasmanı teşhisi konulan, ağrı, ağız açıklığında kısıtlılık şikayeti olan hastalara yapılan artrosentez ve sonrasında uygulanan eklem içi botulinum toksin –A (Btx-A)'nın semptomlar üzerindeki etkisinin retrospektif olarak incelenmesidir. Eklem içi Btx-A enjeksiyonunun çeşitli ortopedi çalışmalarında güvenilir şekilde kullanılmasına rağmen temporomandibular eklem üzerinde yapılan kapsamlı bir değerlendirmeye rastlanmamıştır. Mevcut çalışma 2016-2018 yılları arasında İstanbul Medipol Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ağız Diş ve Çene Cerrahisi Ana Bilim Dalı'nda tedavi edilen hastaların kayıtları incelenerek yapılmıştır. Artrosentez endikasyonu konan hastalardan 30 hastanın 15'i artrosentez sonrası Btx-A enjeksiyonu (Grup I), 15'i ise sadece artrosentez (Grup II) yapılan hastalardan oluşmaktadır. Tedavi öncesi ve sonrası alınan kayıtlarda demografik veriler, VAS, ağız açıklığındaki değişimler karşılaştırılmıştır. İşlem öncesi ve işlemden sonra 1.hafta, 2.hafta, 3.hafta, 4.hafta, 3.ay ve 6.ayda hastalardan ağrılarını değerlendirmeleri istemiştir. Aynı zamanda ağız açıklığı değerlendirilmiş ve işlem öncesi ve 6.ayda RDC/TMD formu doldurmaları istenmiştir. Sonuç olarak; olguların 25'i kadın 5 'i erkek olup bu durum literatürle benzerlik göstermektedir. VAS değerlerinde 2.haftadan itibaren grup I'de grup II'ye göre istatistiksel olarak anlamlı derecede fark olduğu görülmüştür (p<0.05). Ağız açıklığının da her iki grupta arttığı ancak yine grup I 'de grup II'ye göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha fazla arttığı görülmüştür(p<0.05). Bu çalışma ile temporomandibular eklem internal düzensizliğinde minimal invaziv bir yöntem olarak uzun senelerdir güvenle uygulanmakta olan artrosentezin, ağrı azaltma etkisinin Btx-A ile potansiyelize edilebileceği, her iki yöntemin birlikte uygulanmasının tedavi başarısını arttıracağı sonucuna varılmıştır.The aim of this study is to examine retrospectively the effect of arthrocentesis and intraarticular botulinum toxin -A (Btx-A) on the patients who suffer from disc deplacement without reduction and has complaints such as pain and mouth opening. Although the intra-articular Btx-A injection is used reliably in various orthopedics studies, no comprehensive evaluation of the temporomandibular joint is observed. The present study was conducted by examining the records of the patients treated in İstanbul Medipol University Faculty of Dentistry Department of Oral and Maxillofacial Surgery between 2016-2018. Of the 30 patients whose arthrocentesis was indicated, 15 of 30 patients had Btx-A injections after arthrocentesis (Group I) and 15 patients had only arthrocentesis (Group II). Demographic data, VAS, changes in mouth opening were compared before and after treatment. It is asked the patients to evaluate the pain before and after the procedure at the 1st week, 2 weeks, 3 weeks, 4 weeks, 3rd months and 6th months. At the same time, mouth opening was evaluated and RDC / TMD form was requested to fill before the procedure and at the 6th month. As a result; 25 of the patients were female and 5 of them male which is similar to the literature. There was a statistically significant difference in VAS values in group I compared to group II from the second week to the 6th month (p<0.05). It was observed that maximum mouth opening increased in both groups, but it increased significantly in group I compared to group II (p<0.05). As a conclusion; in this study, it has been concluded that arthrocentesis which has been applied safely for a long time as a minimally invasive method in temporomandibular joint internal disorder, can be potentialiated by Btx-A, and co-administration of both methods will increase the success of treatment

The effect of intraarticular botulinum toxin-A injection on symptoms of temporomandibular joint disorder

Introduction: Application of arthrocentesis in temporomandibular joint disorders preferred and suggested therapeutic treatment option in recent years. This study was designed to investigate and compare the effect of intra-articular injection of botulinum toxin-A (Btx-A) on pain and mouth opening after arthrocentesis in nonreduction disc displacement.Materials and methods: This restrospective study was conducted on 30 patients with a visual analogue scale is higher than five and limited mouth opening. Patients were divided into 2 groups as conventional arthrocent-esis group (group A) and intra-articular Btx-A injection following arthrocentesis group (group B). Maximum mouth openining and temporomandibular joint pain were measured in preoperative (t0) and at postopera-tive 1st-week (t1), 1st-month (t2) and 6th-month (t3).Results: When VAS scores of group A and group B were examined, no statistical difference was observed at t0 and t1 time intervals; an increased in mouth opening values and decreased VAS score values were observed in both groups in the 1st month (t2) and 6th (t3) months, mostly in group A.Conclusion: I_ntra-articular injection of Btx-A following arthrocentesis can induce mouth opening and reduce the pain and dysfunction in patients with anterior disc displacement

Carbon-isotope stratigraphy of the Cenomanian-Turonian carbonate succession of the Türkoğlu section (SE Turkey): implications for the timing of Late Cretaceous sea-level rise and anoxic event

A carbon–isotope stratigraphy of the upper Cretaceous shallow and deeper water Cretaceous limestones from Türkoğlu section, SE Turkey, has enabled an accurate definition of the Cenomanian–Turonian boundary. Carbon–isotope stratigraphy of this succession revealed a positive shift 13C values that reached +1,97% and represent the CTB interval excursion (OAE2). The sediments close to the boundary show pelagic influence registered by the presence of planktic foraminifera. These results spotlight the potential use of carbon isotopes as a dating and high–resolution correlative tool in shallow–water carbonate rocks and help to elucidate the timing of oceanographic events affected the area that we studied. In particular, it is suggested that the highest rate of a relative, possibly eustatic sea–level rise took place during the latest Cenomanian, that was followed by the global oceanic anoxic event during Cenomanian–Turonian boundary (CTB) interval, and that peak transgression or maximum flooding was achieved during the early Turonian in this region