Maksiller retrognatik olgularda farklı üç tip protraksiyon yönteminin, ortodontik ve ortopedik etkilerinin sefalometrik olarak incelenmesi

M.Ü. Ortodonti A.D. arşivinde maksiller retrognatiye bağlı iskeletsel Sınıf III olgulara maksiller protraksiyon işlemi uygulananlar seçilmiştir. Bu olgular içerisinden, Klasik Protraksiyon Yüz Maskesi (11 olgu), MMPH (17 olgu) ve Modifiye Yüz Maskesi (12 olgu) kullanılarak protraksiyon işlemi gerçekleştirilenler ayrılmıştır. Elde edilen lateral sefalometrik radyografiler üzerinde 14 referans nokta ve 3 düzlem belirlenmiştir. Bu noktalar referans alınarak toplam 14 iskeletsel (8 açısal ve 6 doğrusal), toplam 8 dişsel (4 açısal ve 4 doğrusal) ölçüm yapılırken, toplamda 22 açı veya uzunluk ölçülmüştür. Ölçümler, iskeletsel ve dişsel olarak iki gruba ayrılarak değerlendirilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde çeşitli istatistiksel yöntemler kullanılmıştır. Sonuçlar anlamlılık p<0,05 düzeyinde değerlendirilmiştir. Bu verilere göre üst çene, her üç grupta ön-arka yönde anlamlı olarak yer değiştirirken; eş zamanlı olarak Grup I'de saat yönünde, Grup II'de saat yönü tersinde dönme hareketi yapmış, Grup III'de de paralel olarak yer değiştirmiştir. Grup I'de saat yönü tersine gelişen rotasyon üst çenenin geri bölgesinin uzaması ile, Grup II'de saat yönünde gelişen rotasyon anterior bölgesinin uzaması ile meydana gelirken; Grup III'de her iki bölgede eşit miktarda uzama olması sonucu herhangi bir rotasyon kaydedilmemiş ve üst çenenin öne doğru paralel olarak hareket ettiği, protraksiyon sistemlerinin ikincil etkileri olarak kaydedilmiştir. Sonuç olarak, üst çene protrasksiyon sistemlerinin ikincil etkilerine göre tasnif edilmesi bir zorunluluktur. Zira bu sistemler üst çeneyi öne alma yönünde başarılı olsalar da, her olgu için yeterli sonuç alınmasını sağlayan asıl olarak ikincil etkilerdir. Olguya göre protraksiyon sistemi seçimi, klinik bozuklukları giderecek en uygun ikincil etkinin bilinmesi ve bu ikincil etkiyi üretecek ilgili protraksiyon sisteminin kullanılması ile mümkün olabilecektir. Anahtar Kelimeler: Sınıf III, üst çene geriliği, Klasik Yüz Maskesi, MMPH, Modifiye Yüz Maskesi CEPHALOMETRIC EVALUATION OF ORTHPEDIC AND ORTHDONTIC EFFECTS OF THREE TYPES OF PROTRACTION METHODS IN MAXILLARY RETROGNATHIC CASES The archive of M.Ü. Department of Orthodontics is scanned and the Class III cases treated with maxillary protraction are selected. Among these, cases that are treated using Classic Protraction Face Mask(11 cases), MMPH(17 cases) and Modified Protraction Face Mask(12 cases) are selected. On the lateral cephalograms, 14 reference points and 3 reference planes are marked. 14 skeletal measurements (8 angular and 6 linear) and 8 dental measurements (4 angular and 4 linear) are done. In total, 22 measurements (angular or linear) are evaluated in two groups which are skeletal and dental. Data gathered from the measurements are evaluated by various statistical methods. The results where p<0.05 accepted as significant. In three groups maxillary complex has significantly moved to anterior direction, instantly Group-I rotated clockwise, Group-II rotated counterclockwise and Group-III did not rotate. In Group-I, rotation is achieved by elongation of the posterior of maxilla, where in Group-II rotation is achieved by elongation of anterior region. In Group-III both anterior and posterior parts of maxilla moved vertically in equal amounts so no rotation occurred. As a conclusion, the classification of maxillary protraction according to the secondary effects is a must. Even though each system is successful in replacement of maxilla to anterior direction, the real outcome of the protraction is the secondary effect. Finally, the determination of the protraction system to a given case is done by considering the secondary effect of the protraction system, thus the protraction system which will give the desired secondary effect should be selected in order to treat the malocclusion. Keywords: Class III, retrognathic maxilla, Classical Protraction Face Mask, MMPH, Modified Protraction Face Mas

Maksiller retrognatik olgularda farklı üç tip protraksiyon yönteminin, ortodontik ve ortopedik etkilerinin sefalometrik olarak incelenmesi

M.Ü. Ortodonti A.D. arşivinde maksiller retrognatiye bağlı iskeletsel Sınıf III olgulara maksiller protraksiyon işlemi uygulananlar seçilmiştir. Bu olgular içerisinden, Klasik Protraksiyon Yüz Maskesi (11 olgu), MMPH (17 olgu) ve Modifiye Yüz Maskesi (12 olgu) kullanılarak protraksiyon işlemi gerçekleştirilenler ayrılmıştır. Elde edilen lateral sefalometrik radyografiler üzerinde 14 referans nokta ve 3 düzlem belirlenmiştir. Bu noktalar referans alınarak toplam 14 iskeletsel (8 açısal ve 6 doğrusal), toplam 8 dişsel (4 açısal ve 4 doğrusal) ölçüm yapılırken, toplamda 22 açı veya uzunluk ölçülmüştür. Ölçümler, iskeletsel ve dişsel olarak iki gruba ayrılarak değerlendirilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde çeşitli istatistiksel yöntemler kullanılmıştır. Sonuçlar anlamlılık p<0,05 düzeyinde değerlendirilmiştir.Bu verilere göre üst çene, her üç grupta ön-arka yönde anlamlı olarak yer değiştirirken; eş zamanlı olarak Grup I'de saat yönünde, Grup II'de saat yönü tersinde dönme hareketi yapmış, Grup III'de de paralel olarak yer değiştirmiştir.Grup I'de saat yönü tersine gelişen rotasyon üst çenenin geri bölgesinin uzaması ile, Grup II'de saat yönünde gelişen rotasyon anterior bölgesinin uzaması ile meydana gelirken; Grup III'de her iki bölgede eşit miktarda uzama olması sonucu herhangi bir rotasyon kaydedilmemiş ve üst çenenin öne doğru paralel olarak hareket ettiği, protraksiyon sistemlerinin ikincil etkileri olarak kaydedilmiştir.Sonuç olarak, üst çene protrasksiyon sistemlerinin ikincil etkilerine göre tasnif edilmesi bir zorunluluktur. Zira bu sistemler üst çeneyi öne alma yönünde başarılı olsalar da, her olgu için yeterli sonuç alınmasını sağlayan asıl olarak ikincil etkilerdir. Olguya göre protraksiyon sistemi seçimi, klinik bozuklukları giderecek en uygun ikincil etkinin bilinmesi ve bu ikincil etkiyi üretecek ilgili protraksiyon sisteminin kullanılması ile mümkün olabilecektir.Anahtar Kelimeler: Sınıf III, üst çene geriliği, Klasik Yüz Maskesi, MMPH, Modifiye Yüz MaskesiCEPHALOMETRIC EVALUATION OF ORTHPEDIC AND ORTHDONTIC EFFECTS OF THREE TYPES OF PROTRACTION METHODS IN MAXILLARY RETROGNATHIC CASESThe archive of M.Ü. Department of Orthodontics is scanned and the Class III cases treated with maxillary protraction are selected. Among these, cases that are treated using Classic Protraction Face Mask(11 cases), MMPH(17 cases) and Modified Protraction Face Mask(12 cases) are selected.On the lateral cephalograms, 14 reference points and 3 reference planes are marked. 14 skeletal measurements (8 angular and 6 linear) and 8 dental measurements (4 angular and 4 linear) are done. In total, 22 measurements (angular or linear) are evaluated in two groups which are skeletal and dental.Data gathered from the measurements are evaluated by various statistical methods. The results where p<0.05 accepted as significant.In three groups maxillary complex has significantly moved to anterior direction, instantly Group-I rotated clockwise, Group-II rotated counterclockwise and Group-III did not rotate. In Group-I, rotation is achieved by elongation of the posterior of maxilla, where in Group-II rotation is achieved by elongation of anterior region. In Group-III both anterior and posterior parts of maxilla moved vertically in equal amounts so no rotation occurred. As a conclusion, the classification of maxillary protraction according to the secondary effects is a must. Even though each system is successful in replacement of maxilla to anterior direction, the real outcome of the protraction is the secondary effect. Finally, the determination of the protraction system to a given case is done by considering the secondary effect of the protraction system, thus the protraction system which will give the desired secondary effect should be selected in order to treat the malocclusion.Keywords: Class III, retrognathic maxilla, Classical Protraction Face Mask, MMPH, Modified Protraction Face Mas

A Compliant Suspension Application to a Small Scale Car

Compatibility of a compliant equivalent for a double wishbone suspension is assessed in this thesis. Reference rigid double wishbone suspension is taken from a small-scale model car. Rear left suspension of this model car is used as a reference to compare the compliant mechanism. Reference suspension mechanism is modeled using CATIA software. This 3D model is used for obtaining necessary dimensions and positions for kinematic analysis. After conducting the kinematic analysis of the reference suspension mechanism, a smaller equivalent rigid link mechanism needs to be designed as a sub step. The equivalent rigid link mechanism is designed to have the same kinematic properties such as camber, caster, toe variation etc. This sub step is performed because we cannot convert the reference suspension mechanism directly to its compliant equivalent. The reason for that is using pseudo rigid body method to convert a rigid link mechanism results in a bigger compliant equivalent than the mechanism itself. Therefore, converting the smaller rigid link equivalent mechanism to its compliant equivalent will result in a mechanism which has the same kinematic properties as the reference suspension mechanism and can be mounted in the same space on the vehicle. Compliant equivalent design was performed using fixed guided beams as compliant wishbone sections. After completing initial analyses, stress values on the compliant sections needed to be reduced. This is performed by introducing a novel approach by transforming the compliant lower wishbone to double layer formation. This approach keeps the pseudo joints of the compliant link and reduces the stress at the same time. Finite element analyses of the mechanism are performed on ANSYS software. Analyses are performed for static loading, maximum bump loading, maximum braking and curb hitting scenarios. Analytical approach is checked with finite element analysis and final compliant design is proven as an equivalent for the reference suspension mechanism.Sunulan tez kapsamında çift salıncaklı bir süspansiyon mekanizmasına esnek mekanizma alternatifinin eşdeğerliği değerlendirilmiştir. Referans rijit çift salıncak süspansiyon mekanizması küçük ölçekli bir model araçtan alınmıştır. Model olarak kullanılan süspansiyon, aracın sol arka süspansiyon mekanizmasıdır. Referans süspansiyon mekanizması CATIA yazılımı kullanılarak modellenmiştir. Bu 3D model, gerekli pozisyon ve ölçüleri elde etmek için kullanılmıştır. Referans süspansiyon mekanizmasına kinematik analiz yapıldıktan sonra bir ara basamak olarak daha küçük boyutlarda eşdeğer bir rijit mekanizma tasarımı yapılması gerekmektedir. Eşdeğer rijit mekanizma referans mekanizma ile aynı kamber, kaster ve rot açıları değişimi gibi kinematik özelliklere sahip olacak şekilde tasarlanmıştır. Bu ara basamak, referans süspansiyon mekanizması doğrudan esnek mekanizmaya dönüştürülemeyeceği için gerekmektedir. Bunun sebebi, bir rijit mekanizma sahte-rijit-cisim metodu ile esnek alternatifine dönüştürüldüğünde ulaşılan esnek mekanizmanın boyutunun rijit versiyonundan büyük olmasıdır. Bu bağlamda ara basamak olarak tasarlanan eşdeğer rijit mekanizma esnek alternatifine dönüştürüldüğünde referans süspansiyon mekanizması ile aynı kinematik özelliklere sahip olmaktadır ve araç üzerinde aynı hacme monte edilebilecektir. Salıncak mafsallarında sabit kılavuzlu mafsal yaklaşımı kullanılarak esnek mekanizma alternatifi oluşturulmuştur. Ön analizler sonrasında esnek salıncak mafsallarında yüksek gerilim değerleri oluştuğu gözlemlenmiştir ve bu değerlerin düşürülmesi gerekmiştir. Bu sorun, esnek alt salıncak mafsalında çift katman kullanma yaklaşımı ile çözülmüştür. Yaklaşım ile esnek mafsal eşdeğer mesnetlerinin konumu bozulmadan üzerindeki gerilimler azaltılmıştır. Bu yaklaşım literatürde bulunmamaktadır. Sonlu elemanlar analizi ANSYS yazılımı ile gerçekleştirilmiştir. Analizler statik yük, maksimum süspansiyon yükü, maksimum frenleme ve kaldırıma çarpma senaryoları için gerçekleştirilmiştir. Sonlu elemanlar analizi ile analitik yaklaşımın yetkinliği kontrol edilip, nihai esnek mekanizma tasarımının referans süspansiyon mekanizmasına eşdeğerliği kanıtlanmıştır

Two Different Modeling Techniques for Fabrication and Application of Bone-Borne Symphysis Distractor

The aim of this study is to convert a simple, expansion screw used for rapid palatal expansion into a bone-borne symphysis distractor and to introduce two different modeling techniques for adapting of the screw to the anatomy of symphysis before surgery. The techniques will be presented on two cases. The cases used in this study showed mandibular transverse deficiency and lower anterior crowding. In the first case the distractor was fabricated on a study model obtained by cephalometric modeling technique. In the second case the SLA (Stereo-Litographic Apparatus) biomodeling technique was used. The active unit is a simple rapid palatal expansion screw and the parts used to fix the miniscrews to bone during surgery are prefabricated from titanium footplates. Both of the distractors were applied by the same surgeon following the same surgical procedures. During the surgical procedure, although the adaptation of the distractor to the symphyseal region was acceptable in the cephalometric modeling technique, the arms of the distractor needed minor, secondary bendings for perfect fit. During the surgical procedure of the distractor prepared by SLA biomodeling technique there was no need for any additional adaptation. In both of the cases sufficient widening and parallel distraction pattern was obtained; new bone was radiologically observed after the consolidation period. The lower crowding was resolved using the space obtained by distraction; no complication was observed. In conclusion although both of the techniques were successful, the distractor adaptation in SLA biomodeling technique was superior in shortening the surgical procedure and minimizing the possible complications

Fusarium Endophthalmitis, Unusual and Challenging Infection in an Acute Leukemia Patient

Invasive fungal infections bring serious mortality and morbidity during the treatment of acute myeloid leukemia. Especially, mold infections are challenging, and each case is unique in feature. These cases are usually fatal, and there is no consensus regarding optimal treatment. AML patients receive antifungal prophylaxis and may further require IFI (invasive fungal infection) treatments, but fusarium mold infections are often unrecognized and could be overlooked. In this case report, we try to emphasize the importance of this infection with a high-risk AML patient

Novel short peptides isolated from phage display library inhibit vascular endothelial growth factor activity.

Signal transduction through the vascular endothelial growth factor (VEGF)-VEGF receptor (VEGFR) pathway has a pivotal importance in angiogenesis, and has therefore become a prime target in antitumor therapy. In search for peptides antagonizing VEGF binding to its receptors, we screened a random heptamer library displayed on phage for peptides that bind the whole VEGF165 molecule and inhibit VEGF dependent human umbilical vein endothelial cell (HUVEC) proliferation. Two selected peptides with sequences WHLPFKC and WHKPFRF were synthesized. Biacore and matrix-assisted laser desorption/ionization timeof- flight mass spectrometry analysis indicated that these peptides bind the VEGF homodimer in a concentration- dependent manner, with micromolar affinity, and with a 2:1 peptide:VEGF stoichiometry. They inhibited HUVEC proliferation in vitro by 77 and 55%, respectively. Taken together, our results indicate that these peptides could be potent inhibitors of angiogenesis. Furthermore, we show that the peptide- VEGF binding properties can be quantified, a prerequisite for the further optimization of binders