Adipose tissue transcriptomic signature highlights the pathological relevance of extracellular matrix in human obesity

Analysis of the transcriptomic signature of white adipose tissue in obese human subjects revealed increased interstitial fibrosis and an infiltration of inflammatory cells into the tissue

Fate and Complex Pathogenic Effects of Dioxins and Polychlorinated Biphenyls in Obese Subjects before and after Drastic Weight Loss

BACKGROUND: In humans, persistent organic pollutants (POPs) are stored primarily in adipose tissue. Their total body burden and their contribution to obesity-associated diseases remain unclear. OBJECTIVES: We characterized POP total body burden and their redistribution in obese individuals before and after drastic weight loss and compared these values with a variety of molecular, biological, and clinical parameters. METHODS: Seventy-one obese subjects were enrolled and underwent bariatric surgery. Blood and adipose tissue samples were obtained at different times from these individuals as well as from 18 lean women. RESULTS: POP content (17 dioxins/furans and 18 polychlorinated biphenyl congeners) in different adipose tissue territories was similar, allowing us to assess total POP body burden from a single biopsy. Total POP body burden was 2 to 3 times higher in obese than in lean individuals. We also found increased expression of some POP target genes in obese adipose tissue. Drastic weight loss led to increased serum POPs and, within 6-12 months, to a significant 15% decrease in total polychlorinated biphenyl body burden. Importantly, serum POP levels were positively correlated with liver toxicity markers and lipid parameters, independently of age and body mass index. CONCLUSIONS: POP content in adipose tissue and serum correlate with biological markers of obesity-related dysfunctions. Drastic weight loss leads to a redistribution of POPs and to a moderate decrease of their total body burden

Interdisciplinary European guidelines on surgery of severe obesity

W 2005 roku, dzięki wspólnemu wysiłkowi głównych europejskich towarzystw naukowych aktywnych na polu leczenia otyłości został powołany zespół ekspertów nazwany Bariatryczno-Naukową Grupą Badawczą (BSCG). Towarzystwami, które stworzyły ten zespół i oddelegowały swoich przedstawicieli do prac w opracowaniu wytycznych były: Międzynarodowe Towarzystwo Chirurgicznego Leczenia Otyłości (IFSO), Oddział Europejski Międzynarodowego Towarzystwa Chirurgicznego Leczenia Otyłości (IFSO-EC), Europejskie Towarzystwo Badań nad Otyłością (EASO), Europejska Grupa ds. Otyłości u Dzieci (ECOG) (razem z Międzynarodową Grupą Zwalczania Otyłości). Bariatryczno-Naukowa Grupa Badawcza składała się z władz reprezentujących powyższe towarzystwa (czterech czynnych przewodniczących, dwóch byłych, jeden honorowy, dwóch dyrektorów wykonawczych), a także najwybitniejszych ekspertów w tej dziedzinie. Skład BSCG pozwolił na całościowe objęcie zagadnienia leczenia otyłości olbrzymiej z uwzględnieniem różnorodności geograficznej i etnicznej Europy. Członkowie BSCG odbyli wiele spotkań poświęconych stworzeniu wytycznych, które odzwierciedlałyby współczesną wiedzę i doświadczenie w zakresie leczenia otyłości olbrzymiej.In 2005, for the first time in European history, an extraordinary expert panel named BSCG (Bariatric Scientific Collaborative Group), was appointed through joint effort of the major European scientific societies which are active in the field of obesity management. Societies that constituted this panel were: IFSO - International Federation for the Surgery of Obesity, IFSO-EC - International Federation for the Surgery of Obesity - European Chapter, EASO - European Association for Study of Obesity, ECOG - European Childhood Obesity Group, together with the IOTF (International Obesity Task Force) which was represented during the completion process by its representative. The BSCG was composed not only of the top officers representing the respective scientific societies (four acting presidents, two past presidents, one honorary president, two executive directors), but was balanced with the presence of many other key opinion leaders in the field of obesity. The BSCG composition allowed the coverage of key disciplines in comprehensive obesity management, as well as reflecting European geographical and ethnic diversity. This joint BSCG expert panel convened several meetings which were entirely focused on guidelines creation, during the past 2 years. There was a specific effort to develop clinical guidelines, which will reflect current knowledge, expertise and evidence based data on morbid obesity treatment

Management of obesity in adults: European clinical practice guidelines

Stworzenie jednolitych wytycznych postępowania w otyłości jest złożone. Obejmują one zarówno zalecenia diagnostyczne, lecznicze, jak i działania w zakresie prewencji. Wobec wielu publikacji i różnic poglądów oraz świadomości krótkotrwałości efektu odchudzającego u poszczególnych osób wielu uważa, że trudno jest ustalić właściwe postępowanie w otyłości. Różnorodność zasad postępowania w kraju oraz pomiędzy regionami Europy utrudnia ustalenie i wprowadzenie standardów. W ustalaniu obecnych wytycznych za podstawę brano wiedzę opartą na dowodach (EBM), a w razie wątpliwości uzupełniano na podstawie doświadczenia klinicznego i różnorodności regionalnej oraz uzgodnionego stanowiska zespołu. W podsumowaniu stwierdzono, że: 1) lekarz jest odpowiedzialny za rozpoznanie otyłości jako choroby oraz pomoc w odpowiedniej prewencji i leczeniu; 2) leczenie powinno być oparte na dobrej praktyce klinicznej i EBM; 3) leczenie otyłości powinno wyznaczać indywidualne realne cele i dożywotnie postępowanie.The development of consensus guidelines for obesity is complex. It involves recommending both treatment interventions and interventions related to screening and prevention. With so many publications and claims, and with the awareness that success for the individual is short-lived, many find it difficult to know what action is appropriate in the management of obesity. Furthermore, the significant variation in existing service provision both within countries as well as across the regions of Europe makes a standardised approach, even if evidence-based, difficult to implement. In formulating these guidelines, we have attempted to use an evidence based approach while allowing flexibility for the practicing clinician in domains where evidence is currently lacking and ensuring that in treatment there is recognition of clinical judgment and of regional diversity as well as the necessity of an agreed approach by the individual and family. We conclude that 1) physicians have a responsibility to recognise obesity as a disease and help obese patients with appropriate prevention and treatment, 2) treatment should be based on good clinical care and evidence- based interventions and 3) obesity treatment should focus on realistic goals and lifelong management

Latent variables and structural equation models for longitudinal relationships: an illustration in nutritional epidemiology

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>The use of structural equation modeling and latent variables remains uncommon in epidemiology despite its potential usefulness. The latter was illustrated by studying cross-sectional and longitudinal relationships between eating behavior and adiposity, using four different indicators of fat mass.</p> <p>Methods</p> <p>Using data from a longitudinal community-based study, we fitted structural equation models including two latent variables (respectively baseline adiposity and adiposity change after 2 years of follow-up), each being defined, by the four following anthropometric measurement (respectively by their changes): body mass index, waist circumference, skinfold thickness and percent body fat. Latent adiposity variables were hypothesized to depend on a cognitive restraint score, calculated from answers to an eating-behavior questionnaire (TFEQ-18), either cross-sectionally or longitudinally.</p> <p>Results</p> <p>We found that high baseline adiposity was associated with a 2-year increase of the cognitive restraint score and no convincing relationship between baseline cognitive restraint and 2-year adiposity change could be established.</p> <p>Conclusions</p> <p>The latent variable modeling approach enabled presentation of synthetic results rather than separate regression models and detailed analysis of the causal effects of interest. In the general population, restrained eating appears to be an adaptive response of subjects prone to gaining weight more than as a risk factor for fat-mass increase.</p

Poursuite de l’irresistible ascension de la chirurgie bariatrique

La chirurgie de l’obésité, après une longue période de prudence – certains diront de réticence – de la part de nombreux médecins et de certaines associations de patients, a pris sa place... une place d’importance. Indiquée pour le traitement des cas d’obésité massive résistant à une prise en charge médicale multifocale durablement conduite, elle pourrait dans les prochaines années voir ses indications s’élargir. Dans certains pays, comme en Suisse, les critères d’indications s’élargissent vers des indices de masse corporelle et des degrés de sévérité des complications moins « stringents ». Il est vrai que ses résultats, notamment sur la qualité de vie, le contrôle des diabètes de type 2 et la réduction de nombreuses autres comorbidités, sont documentés de manière de plus en plus consistante. Mais pour nous médecins, et bien sûr pour les chirurgiens, la chirurgie bariatrique n’est pas un acte anodin : les risques existent, en post-opératoire et à distance, de même que les effets secondaires. L’objectif prioritaire est donc, pour les chirurgiens comme pour les médecins, de réduire tant que faire se peut la mortalité et la morbidité liées à cette chirurgie

Evaluation de la douleur des personnes hospitalisées à l'Hôtel-Dieu de Paris (enquête jour donné)

PARIS-BIUM (751062103) / SudocCentre Technique Livre Ens. Sup. (774682301) / SudocSudocFranceF