Baş düşmesi ile prezente olan motor nöron hastalığı

Motor nöron hastalığı, yutma, yürüme, konuşma ve nefes alma gibi işlevlerden sorumlu olan istemli kasları innerve eden motor nöronların tutulumu ile karakterize progresif nörolojik bir hastalıktır. En sık görülen formu amyotrofik lateral sklerozdur. Nörolojik muayene bulguları üst ve alt motor nöron dejenerasyonunu gösterir. Hastalığın tanısı için spesifik bir biyolojik marker bulunmamaktadır. Klinik özellikler elektromiyografik bulgularla birleştirilerek tanı konur. Literatürde az sayıda atipik prezentasyonlu motor nöron hastalığı olgusu bulunmaktadır. Bu yazıda boyun kaslarında progresif güçsüzlükle başlayan atipik bir motor nöron olgusu sunulmuştur.Motor neuron diseases are a group of progressive neurological disorders that destroy motor neurons that control voluntary muscle activity such as swallowing, walking, speaking and breathing. The common form of motor neuron disease is amyotrophic lateral sclerosis. Neurological examination presents specific signs associated with upper and lower motor neuron degeneration. In the absence of any biological marker, the diagnosis of motor neuron disease is based on clinical features, combined with the results of electromyography. Some patients of motor neuron disease with atypical presentation have been reported in the literature. We presented here a case of motor neuron disease with atypical presentation who had progressive weakness of the neck muscles

Idiopathic intracranial hypertension: Clinical, laboratory features and prognosis

Amaç: Bu çalışmada idyopatik intrakranyal hipertansiyon (İİH) olgularının klinik semptom ve bulguları, demografik özellikleri ve prognozları araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Modifiye Dandy kriterlerine göre idyopatik intrakranyal hipertansiyon tanısı almış, on yıllık bir süredir izlenen 21 hasta (18 kadın, 3 erkek; ort. yaş 34.9; dağılım 16-50) çalışmaya alındı. Bütün hastaların başvuru yakınmaları, tıbbi öyküleri, hemogram, biyokimya ve görüntüleme incelemeleri, göz dibi bakıları kaydedilerek değerlendirildi. Bulgular: En sık gözlenen yakınma baş ağrısıydı (%85.7), bunu vizüel semptomlar (%47.6), tinnitus (%19.0) ve bulantı- kusma (%38.1) izliyordu. Hastaların 15'inde (%71.4) papilla ödemi, dördünde (%19.0) optik diskte nazal veya temporal siliklik saptandı, kalan iki hastada (%9.5) fundus muayenesi normaldi. Sekiz hastada (%38.1) beyin ödemi saptandı. Görsel uyandırılmış potansiyel kaydı yapılan 16 hastanı n dördünde (%25) P100 latansında uzama gözlendi. Ortalama sekiz aylık takip süresinin sonunda hastaların baş ağrısı ve vizüel semptomlarında belirgin düzelme oldu. Sonuç: Sonuç olarak, İİH genellikle benign karakterli bir tablodur ancak nadiren kalıcı görme kaybına da neden olabilir. Bu nedenle baş ağrısı, görme ve işitme bozukluğu yakınmalarıyla başvuran genç, kilolu kadın hastalarda İİH tanısı da akılda bulundurulmalıdır.Objectives: In this study, we evaluated the clinical symptoms and findings, demographic features and prognosis of patients with idiopathic intracranial hypertenson (IIH). Patients and Methods: Twenty-one patients (18 women, 3 men; mean age 34.9 years; range 16 to 50 years) who fulfilled the modified Dandy's diagnostic criteria for IIH and were followed in the last 10 years, were included in the study. The presenting complaints, medical history, laboratory data including blood count and routine biochemical assessments, imaging and ophtalmoscopic evaluation data were evaluated. Results: Headache was the primary symptom (85.7%) on admission. The other presenting symptoms were visual impairment (47.6%), tinnitus (19.0%), nausea-vomiting (38.1%). Papilledema was found in 15 patients (71.4%), nasal and temporal swollen of optic disc in 4 patients (19.0%). Two patients had normal fundus examination. Eight (38.1%) had brain edema. Four out of 16 patients who underwent visual evoked potential, had prolonged P100 latency. Headache and visual symptoms were improved within 8 months follow-up period. Conclusion: In conclusion, although idiopathic intracranial hypertenson has good prognosis, it may rarely cause permanent visual loss. For this reason, IIH should be considered in young and obese women presenting with headache, visual and auditive symptoms

Epileptic seizures following cerebrovascular disease

Amaç: Beyin damar hastalığı geçiren hastalarda epileptik nöbet sıklığı araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Üç yıllık bir sürede beyin damar hastalığı ile başvuran 1273 hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Çalışmaya beyin damar hastalığı sonrası epileptik nöbet geçiren 160 hasta (130 iskemik, 30 hemorajik) alındı. İnme risk faktörleri ile nöbet gelişimi arasındaki ilişki, nöbet tipleri, elektroensefalografi bulguları, nöbetlerin zamansal dağılımı, lezyon tipi ve lokalizasyonu değerlendirildi. Aynı dönemde kliniğimizde takip edilen beyin damar hastalığı olan 640 hasta da kontrol grubu olarak alındı. Bulgular: Üç yıl boyunca takip edilen beyin damar hastalarının ortalama bir aylık takip süresinde nöbet geçirme oranı %12.6 bulundu. Multivaryant analizle, iskemik beyin damar hastalığı olanlarda kortikal tutulum, enfeksiyon ve metabolik bozukluk varlığı; kanayıcı beyin damar hastalığı olanlarda ise kortikal lezyon ve enfeksiyon nöbet gelişimi için bağımsız risk faktörleri olarak saptandı. Total anterior sirkülasyon infarktı olan hastalarda nöbet gelişimi istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu. Sonuç: Kortikal lezyonlu ve anterior sirkülasyon lezyonlu hastalarda nöbet gelişim oranı daha yüksek bulundu ve nöbet geçiren hastaların mortalitesi yüksekti. Ayrıca beyin damar hastalığı sonrası gelişen nöbetlerin çoğu jeneralize tonik klonik tipteydi.Objectives: Evaluation of the frequency of epileptic convulsions in patients with cerebrovascular disease. Patients and Methods: The data of 1273 patients with cerebrovascular disease, admitted within three years, were evaluated retrospectively. 160 patients (130 ischemic, 30 haemorrhagic) with epileptic seizures, developing after cerebrovascular diseases were included in this study. The association between the risk factors of stroke and seizure development, types of seizures, electroencephalographic findings, time distribution of seizures, types and localisations of lesions were evaluated. 640 patients with cerebrovascular disease, admitted to our clinic at the same time period, were included as control subjects. Results: The ratio of epileptic convulsions within one month follow-up period was 12.6% for all patients during the three years follow-up. Multivariant analyses revealed that independent risk factors for convulsion were cortical localisation of lesions, infections and metabolic disturbances were in patients with ischemic cerebrovascular disease and cortical lesions and infections in patients with haemorrhagic cerebrovascular disease. The ratio of convulsion was significantly higher in patients with total anterior circulation ischemic lesion. Conclusion: Patients with cortical lesions and anterior circulation lesions had an increased risk for convulsions, and convulsions increased mortality. Most of the seizures in patients with cerebrovascular disease were of generalised tonic clonic type

The effects of pulsed electromagnetic field treatment in pain due to diabetic polyneuropathy

Amaç: Diyabetik periferik nöropati, diyabetin en sık görülen ve özürlülüğe neden olan komplikasyonudur. Nöropatik ağrı sıklıkla çoklu farmakolojik tedaviye dirençlidir ve bu ajanların yan etkileri kullanımlarını sınırlar. Nöropatik ağrı tedavisinde farklı alternatif tedaviler araştırılmaktadır. Nonfarmakolojik tedavilerin sistemik yan etkileri düşüktür. Bu rasgele seçilmiş, plasebo kontrollü çalışmada, dirençli diyabetik nöropatik ağrıda puls elektromanyetik alan tedavisinin etkinliği araştırıldı. Hastalar ve Yöntemler: Çalışma, rasgele ayrılan, 25 puls elektromanyetik alan tedavisi (PEMF) ve 25 plasebo grubunda olmak üzere 50 hastayla tamamlandı. Tedavi grubundaki hastaların her iki ayağına on ardışık gün ve günde 1 saat PEMF uygulandı. Olguların tedaviden önce, sonra ve 6. haftadaki kontrollerinde vizüel analog skala ve nöropatik ağrı skala değerlendirmeleri yapıldı. Elektronöromiyografi tetkikleri, tedaviden önce ve 6. hafta kontrollerinde değerlendirildi. Bulgular: Çalışmanın sonucunda, vizüel analog skala ile yapılan ağrı değerlendirmesinde tedavi sonunda %53, kontrol değerlendirmesinde %67 iyileşme saptandı. Nöropatik ağrı skalası farklı verilerinde saptanan düzelme, tedavi grubunda plasebo grubuna göre istatistiksel olarak anlamlıydı. Sinir ileti hızı çalışmalarında iki grup verileri arasında anlamlı istatistiksel fark saptanmadı. Sonuç: Puls elektromanyetik alan tedavisi, ağrı skorları ve polinöropati semptomları üzerindeki olumlu etkileri ile diyabetik nöropatik ağrı tedavisinde alternatif bir seçenek olarak düşünülebilir.Objectives: Diabetic polyneuropathy is the most common and disabled complication of diabetes mellitus. Pharmacological treatment of diabetic neuropathy is limited because of the side efects of the drugs, used in the treatment of diabetic neuropthy. Alternative treatments are also used in diabetic neuropathy. Systemic side effects of non-pharmacological treatment modalities are rare. We evaluated the value of pulsed electromagnetic field treatment in patients with pain due to diabetic polyneuropathy. Patients and Methods: Symptomatic 95 patients were included in the study, and from these patients, 25 patients were randomized in pulsed electromagnetic field treatment group and 25 patients were randomized in placebo group. Pulsed electromagnetic field device was applied over both feet of the patients for one hour a day (during 10 days). Visual analog scale and neuropathic pain scale of all patients were performed before and after treatment and 6th week. Electroneuromyography was also performed before treatment and 6th week. Results: Improvement of pain determined by visual analog scale was 53% after treatment and 67% six weeks later. The improvement of visual analog scale scores were statistically significant in study group when compared with control subjects. Conclusion: The pulsed electromagnetic field may be an alternative treatment modality in diabetic patients with neuropathic pain

Histopathologic Distribution of Eyelid and Periocular Region Tumors

Amaç: Kırıkkale ili ve çevresinde biyopsi alınarak histopatolojik değerlendirmesi yapılan göz kapağı ve perioküler bölge tümörlerinin epidemiyolojisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: 2008-2016 yılları arasında 217 hastaya ait 239 lezyonun histopatolojik tanısı, yerleşim yeri ve lateralizasyonu geriye dönük olarak taranmış ve sınıflandırılmıştır. Hastalara ait demografik bilgiler derlenmiştir. Bulgular: 217 hastanın 104' ü erkek (%47.9), 113'ü kadın (%52.1) idi. Hastaların Yaş ortalaması 46.0±2.04 olarak bulundu.Lezyonların 117'si sağ (%48.9) 122'si (%51.1) sol tarafta yerleşmiş idi. Olguların 99'u alt kapaktan (%41.4), 120'si üst kapaktan (%50.2), 17'si (%7.1) medial kantus 3'ü (%1.3) ise dış kantusta idi. 239 olgunun %36.8'i epitelyal tümör (n=88), %5.8'i adneksiyal (n=14), % 3.8'i vasküler (n=9), %5'i ksantomatöz (n=12), %15.8 pigmente - melanositik (n=38), %21.3 inflamatuvar veya enfeksiyöz (n=51) , %11.2 u ise malign (n=27) olarak dağılım göstermekteydi. Sonuç: Yaklaşık olarak yapılan her 10 biyopsiden birinin malignite tanısı aldığı görülmektedir. Bir kısım literatür ile uyumlu olan sonuçlarımızın bazıları ile ise farklılık göstermesinin çevresel faktörlerden kaynaklanabileceği düşünülmüştürAim: The aim of the study was to explore the distribution of eyelid and periocular mass lesions in kırıkkale , Middle Anatolia, Turkey, from a histopathological point of view.Methods: Two hundred and thirty nine lesions in 217 patients were classified according to their diagnosis, location and lateralization who admitted between 2008-2016. Demographic data were also reviewed.Results: One hundred and four (47.9%) were female and 113 (52.1%) were female patients. Mean age was 46.0 ±2.04 years. One hundred seventeen (%48.9) of the lesions were on the right side and 122 (%51.1) were on the left. Ninety nine lesions were located at lower eyelid (%41.4) 120 at upper eyelid, 17 (%7.1) at medial canthus (%5.6), 3 (%1.3) at lateral canthus. Two hundred twelve (%88.70) of the lesions were benign. Of these, %36.8 were epithelial (n=88), % 5.85 adnexial (n=14), % 3.7 vascular (n=9), %5 xanthomatous (n=12), %15.9 pigmentary (n=38), and %21.3 inflammatory (n=51) in nature. The rest 27 (%11.29) lesions were malign. Conclusions: Approximately one of every 10 biopsies is diagnosed as malignancy. Some of our results were consistent with literature. We think that inconsistencies were based on as a results of regional difference

Hepatic encephalopathy and atypical cortical involvement in cranial MRI: Case report

Hepatik ensefalopati karaciğer fonksiyon bozukluğuna bağlı olarak hastalarda nöropsikiyatrik belirtilerin gelişimi ile karakterizedir. Siroz, portal hipertansiyon veya porto-sistemik şantlar ve akut karaciğer yetmezliği durumlarında gelişebilir. Hafif mental durum bozukluklarından derin komaya kadar değişen geniş bir klinik tablo ile ortaya çıkabilir. Manyetik rezonans görüntüleme (MRG) başta olmak üzere nöro-görüntüleme teknikleri hepatik ensefalopati tanısında kullanılabilir. Sağlıklı bireylerde kolayca metabolize edilebilen maddelerin birikimine bağlı olarak özellikle T1 ağırlıklı MRG'de iki yanlı globus pallidus yapılarında sinyal artışı izlenir. Hepatik ensefalopatide kortikal tutulum oldukça nadir bildirilmiştir. Bu yazıda kortikal ve subkortikal yapıların tutulumu ile seyreden bir hepatik ensefalopati olgusu sunulmuştur.Hepatic encephalopathy is characterized by neuropsychiatric abnormalities occurring in patients with liver dysfunction. It most commonly occurs in association with cirrhosis, portal hypertension, portal-systemic shunts and acute liver failure. Clinical features of hepatic encephalopathy varies between mild cognitive impairment to deep coma. Several neuroimaging techniques, especially magnetic resonance imaging (MRI), may eventually be useful for the diagnosis of hepatic encephalopathy. Cranial MRI may demonstrate high signal intensity in the bilateral globus pallidum on T1-weighted images. Cortical involvement due to hepatic encephalopathy is rarely reported in the literature. We presented here a case of hepatic encephalopathy with cortical and subcortical involvement

Classification of whole brain functional magnetic resonance imaging activation patterns

Thesis (S.M.)--Massachusetts Institute of Technology, Dept. of Electrical Engineering and Computer Science, 2008.Includes bibliographical references (p. 59-62).Functional magnetic resonance imaging (fMRI) is an imaging technology which is primarily used to perform brain activation studies by measuring neural activity in the brain. It is an interesting question whether patterns of activity in the brain as measured by fMRI can be used to predict the cognitive state of a subject. Researchers successfully employed a discriminative approach by training classifiers on fMRI data to predict the mental state of a subject from distributed activation patterns in the brain. In this thesis, we investigate the utility of feature selection methods in improving the prediction accuracy of classifiers trained on functional neuroimaging data. We explore the use of classification methods in the context of an event related functional neuroimaging experiment where participants viewed images of scenes and predicted whether they would remember each scene in a post-scan recognition-memory test. We view the application of our tool to this memory encoding task as a step toward the development of tools that will enhance human learning. We train support vector machines on functional data to predict participants' performance in the recognition test and compare the classifier's performance with participants' subjective predictions. We show that the classifier achieves better than random predictions and the average accuracy is close to that of the subject's own prediction. Our classification method consists of feature extraction, feature selection and classification parts.(cont.) We employ a feature extraction method based on the general linear model. We use the t-test and an SVM-based feature ranking method for feature selection. We train a weighted linear support vector machine, which imposes different penalties for misclassification of samples in different groups. We validate our tool on a simple motor task where we demonstrate an average prediction accuracy of over 90%. We show that feature selection significantly improves the classification accuracy compared to training the classifier on all features. In addition, the comparison of the results between the motor and the memory encoding task indicates that the classifier performance depends significantly on the complexity of the mental process of interest.by Serdar Kemal Balcı.S.M