Les emprunts récents dans la terminologie de la mode vestimentaire

Le dévelopement du monde contribue à la création des nouveaux termes linguistiques, c’est-à-dire des néologismes. Le secteur de la vie quotidienne particulièrement marqué par l’émergence de nouvelles unités lexicales est la mode vestimentaire. Elle évolue constamment et reflète le plus les changements des goûts propres à chaque époque. Une évolution constante dans ce domaine est visible non seulement dans les formes des vêtements mais aussi dans l’apparition des mots nouveaux pour les désigner. Cet article est consacré à l’analyse des emprunts récents dans le secteur vestimentaire. Les unités collectées proviennent essentiellement des magazines français de la mode féminine. Elles ont été analysées du point de vue de leur diffusion dans la langue (la présence des emprunts dans les dictionnaires, leur fréquence par rapport aux équivalents autochtones et les adaptations linguistiques qu’ils ont subies) afin de pouvoir répondre aux questions suivantes : Quelle langue est la source d’emprunt la plus commune ? Quels types d’emprunts sont le plus fréquents ? Et, enfin, est-ce que la langue française est apte à acueillir et assimiler tous ces emprunts dans son système ?The development of today’s world contributes to the creation of new terms, that is neologisms. The sector which is particularly marked by the emergence of new linguistic units is a fashion industry. It constantly evolves and reflects the tastes and preferences of each of the eras. The continuous development is visible not only in the forms of clothing, but also in the emergence of new terms. This publication will concern primarily the last linguistic borrowings in this sector. Most of the analyzed terms comes from the French fashion magazines. The units have been analyzed in terms of their diffusion in the language (the presence of linguistic borrowings in the dictionaries, the frequency of their use in relation to their French equivalents and their linguistic adaptations) in order to answer the following questions : Which language is the most common source of borrowing ? Which types of borrowing are the most common ? And finally : Is French eager to adopt all borrowings into it’s word system ?Le présent ouvrage est financé par le CNRS (projet PICS – franco-polonais EmpNeo) et par l’Institut d’Études Romanes de l’Université de Łód

The taboo in the denomination of women’s lingerie

Among several domains of everyday life marked by the language taboo we can distinguish the sector of female lingerie which, referring to parts of the human body called shameful, resorts to euphemization to escape the expression of what is embarrassing. The purpose of this article is to analyze how and by what linguistic means this phenomenon is carried out in the denominations of lingerie pieces. The analysis will be done in four languages: French, Italian, English and Polish. We will also take into account the phenomenon of brand names in the mentioned clothing department so that we can observe how the concept of linguistic taboo is achieved through this type of designations. This study will be carried out on different formal, stylistic but also pragmatic contexts.Parmi plusieurs domaines de la vie quotidienne marqués par le tabou langagier nous pouvons distinguer celui de la lingerie féminine qui, se référant à des parties du corps humain dites honteuses, recourt à l’euphémisation pour échapper à l’expression de ce qui est gênant. Le présent article aura pour but d’analyser comment et par quels moyens linguistiques ce phénomène s’effectue dans les dénominations des pièces de lingerie. L’analyse sera effectuée dans quatre langues : le français, l’italien, l’anglais et le polonais. Nous allons également prendre en considération le phénomène des noms de marques dans le rayon vestimentaire mentionné afin de pouvoir observer comment le concept de l’interdiction linguistique est réalisé à travers ce type d’appellations. Cette étude sera portée sur différents contextes formels, stylistiques mais aussi pragmatiques

Jewish social welfare institutions and facilities in the General Government from 1939 to 1944. A preliminary study

Artykuł stanowi zarys działalności całego sektora opieki społecznej dla Żydów w Generalnym Gubernatorstwie, która była realizowana przez dwie centralne organizacje: American Joint Distribution Committee i Żydowską Samopomoc Społeczną (później pn. Jüdische Unterstützungstelle) oraz sieć lokalnych komitetów pomocy i wydziałów opieki społecznej rad żydowskich. Omówiono system organizacyjny żydowskiej opieki społecznej i jego zmiany w czasie, zarówno na poziomie centralnym, jak lokalnym. Wymienione zostały wszystkie źródła, z których instytucje opiekuńcze czerpały środki na swoją działalność, w tym dary zagranicznych organizacji humanitarnych, dotacje rządu GG i samorządów oraz rodzaje wewnętrznych podatków i obciążeń lokalnych społeczności żydowskich. W trzeciej części opisano kierunki działań opiekuńczych, takie jak rozdawnictwo żywności, odzieży, leków, opału, tworzenie kuchni ludowych, ambulatoriów, szpitali, świetlic dla dzieci, domów sierot itd. oraz specjalną pomoc dla przesiedleńców. Artykuł jest próbą wypełnienia luki w historiografii okresu okupacji niemieckiej w Polsce, w której brakuje monograficznych rozpraw dotyczących życia społecznego Żydów przed Zagładą. The article deals with the activities of the entire Jewish social welfare sector in the General Government, which was supervised by two central organisations: the American Joint Distribution Committee and the Jewish Social Self-Help Organisation (Jüdische Soziale Selbsthilfe, later renamed Jüdische Unterstützungstelle), as well as a network of local relief committees and social welfare departments in Jewish councils. First, the organisation of the Jewish social welfare system and its changes over time, both on the central and local level, have been discussed. Second, the sources from which welfare institutions derived their resources, including gifts of foreign humanitarian organisations, grants of the GG administration and local authorities, as well as internal taxes and charges levied on local communities, have been listed. The third section of the article describes the areas of welfare activities, such as distribution of food, clothing, medicines and fuel, establishment of soup kitchens (meal centres), first aid stations, hospitals, children dayrooms, orphanages etc. and special aid for the displaced. The article attempts to fill a gap in the historiography of Poland under the German occupation, as no monographs concerning the social life of the Jews prior to the Holocaust exist

„Zgodność czasów w trybie subjonctif w języku francuskim i jej ekwiwalenty w języku polskim : studium kontrastywne na podstawie korpusu literackiego”

Le phénomène de concordance des temps, essentiel pour la tradition grammaticale française, peut poser quelques problèmes quant aux analyses contrastives avec le polonais. En outre, il demeure problématique même au sein de la syntaxe française : l’imparfait et le plus-que-parfait du subjonctif ne sont plus en usage dans la proposition subordonnée, indépendamment de temps et de mode de la principale. La règle normative ne semble plus s’appliquer, même dans la langue littéraire. Cette intuition constitue également l’hypothèse du présent travail. Ainsi, en premier temps, nous l’avons soumise à une étude basée sur un corpus littéraire comportant deux romans datant du XIXe/XXe siècle et deux relevant de la littérature moderne. Ensuite, vu le peu d’études abordant l’équivalence du subjonctif en polonais, nous avons visé à répondre à une question épineuse : quels sont ces équivalents et quelles corrélations modo-temporels permet le système slave? Pour y répondre, nous avons analysés les traductions polonaises du corpus. La structure de ce travail repose sur trois parties. La première, centrée sur la confrontation des deux systèmes grammaticaux différents, s’appuie sur les notions de morphologie, usage et syntaxe. La deuxième, consiste à analyser le corpus français, ceci du point de vue de l’application de la règle normative de concordance des temps dans la langue littéraire au cours des siècles. La dernière partie permet de distinguer et d’énumérer les équivalents du subjonctif en polonais et leur usage en fonction de mode et de temps de la proposition principale, mais aussi de la nature sémantique du verbe précis

Wybrane kwestie chłopskie z lat 30. XX wieku w opiniach publicystów warszawskich magazynów literackich („Wiadomości Literackie”, „Prosto z Mostu”, „Pion”)

In the press of the interwar period, among the group of Warsaw opinion-forming periodicals, the three largest literary and social weeklies dominated – the liberal Wiadomości Literackie, the pro-Sanacja Pion and the right-wing Prosto z Mostu. These periodicals shaped the artistic tastes and socio-political views of the progressive intelligentsia. They commented on the most important events of literary and social life, including those related to the activity of rural residents. The article contains the results of a comparative analysis of the speeches of critics and columnists of the capital’s literary magazines in the 1930s, relating to selected forms of social, cultural and political activity of peasants (literary and diary works, as well as strike actions). The study deals with the main themes of press discussions and literary critical essays, referring to the constitutive features of peasant literature, the social image of the village (Jalu Kurek’s novel Grypa szaleje w Naprawie), the living conditions of peasants (Pamiętniki chłopów) and their political attitudes (the Great Peasant Uprising). The interpretation of press materials allowed for the formulation of conclusions about the press image of a cruel and hungry peasant, culturally excluded, and deprived of a chance to change his living conditions. The demands for the social advancement of peasants put forward by columnists of Warsaw magazines were mostly declarative and conservative.Na rynku prasowym międzywojnia w grupie warszawskich pism opiniotwórczych prym wiodły trzy największe tygodniki literacko-społeczne – liberalne „Wiadomości Literackie”, sanacyjny „Pion” i endeckie „Prosto z Mostu”. Periodyki te kształtowały upodobania artystyczne i poglądy społeczno-polityczne postępowych kręgów inteligencji. Na ich łamach komentowano najważniejsze wydarzenia życia literackiego i społecznego, w tym związane z aktywnością mieszkańców wsi. Artykuł zawiera wyniki analizy porównawczej wystąpień krytyków i publicystów stołecznych magazynów literackich w latach 30. XX w., odnoszące się do wybranych form aktywności społeczno-kulturalnej i politycznej chłopów (twórczość literacka i pamiętnikarska oraz akcje strajkowe). W opracowaniu omówiono główne wątki dyskusji prasowych i esejów krytycznoliterackich związane z konstytutywnymi cechami literatury chłopskiej, społecznym wizerunkiem wsi (powieść Jalu Kurka Grypa szaleje w Naprawie), warunkami bytowymi chłopów (Pamiętniki chłopów) oraz ich postawami politycznymi (wielki strajk chłopski). Interpretacja materiałów prasowych pozwoliła na sformułowanie wniosków o prasowym wizerunku chłopa okrutnego i głodnego, wykluczonego kulturowo, pozbawionego szans na zmianę warunków życia. Postulaty awansu społecznego chłopów wysuwane przez publicystów warszawskich magazynów były w większości deklaratywne i zachowawcze