50 yıllık serüven: Türkiye-İzlanda ilişkileri

This study deals with Turkey-Iceland relations between 1930 and 1980. Relations between these two countries, which have completely different cultures and geographies, have always been limited because they have a long-distance between them, and Iceland is a small market. The contacts which began indirectly in the 1930s evolved into an agreement that resulted in abolishing visa requirements between these countries for three months in 1955. A few years after this agreement, diplomatic relations were established at the plenipotentiary level. Turkey's Embassy in Oslo and Iceland's Embassy in Copenhagen were accredited and started to fulfill this duty. Consulates opened in both countries in 1960. These did not make any contributions to the trade or tourism of either country. Almost no commercial activities have been carried out between these countries so far. As for political activities, Iceland has generally pursued an anti-Turkey policy. Iceland’s relations with third countries, the importance it attaches to universal values, and being an opposition to Turkey cause this situation. This opposition is understood to be the effect of the 1627 Event. In addition, it is seen that the classical European view that Turks are dictators and oppressors also prevails in Iceland. The news in the Icelandic press about Ottoman-Armenian relations, especially in the news about the events between the Iraqi Government and the Kurds in the 1960s and 1970s have ascribed the Republic of Turkey as a dictator, which supports this idea. Another reason for Turkish opposition is the importance Iceland attributes to the freedom of nations. All these events and considerations show that both countries, especially Turkey, should care about the relations and introduce itself more. In this context, it is obvious that it would be an important step for Turkey to open an embassy in Iceland in the first place, which it does not have a single embassy among NATO members. This is the first study conducted on Turkey-Iceland relations in the said period.Bu çalışma 1930-1980 yılları arası Türkiye-İzlanda ilişkilerini konu almaktadır. Birbirinden tamamen farklı kültür ve coğrafyaya sahip bu iki ülke arasındaki ilişkiler, aradaki mesafenin fazlalığı ve İzlanda’nın küçük bir pazar olması nedenlerinden ötürü hep sınırlı kalmıştır. 1930’larda dolaylı başlayan temaslar 1955’te karşılıklı üç ay süreyle vizelerin kaldırılmasıyla sonuçlanan bir anlaşmaya dönüşmüştür. Bu anlaşmadan birkaç yıl sonra orta elçilik düzeyinde diplomatik ilişkiler kurulmuştur. Türkiye’nin Oslo Büyükelçiliği ile İzlanda’nın Kopenhag Büyükelçiliği akredite olarak bu görevi yerini getirmeye başlamışlardır. Her iki ülke 1960 yılında karşılıklı birer de konsolosluk açmıştır. Atılan bu adımlar ne ticarette ne de turizmde her iki ülkenin yüzünü güldürmüştür. Geçen süre zarfında yapılan ticari faaliyetler bu ülkelerin ticaret hacminde yok denecek düzeyde kalmıştır. Siyasi faaliyetler noktasında İzlanda, genelde Türkiye karşıtı bir politika izlemiştir. Bunda İzlanda’nın üçüncü ülkelerle olan ilişkileri ile evrensel değerlere verdiği önemin yanı sıra Türkiye özelinde de bir karşıtlığı söz konusudur. Bu karşıtlık da 1627 Olayı’nın etkisi olduğu anlaşılmaktadır. Ayrıca Türklerin diktatör ve baskıcı olduğu şeklindeki klasik Avrupa bakışının İzlanda’da da hâkim olduğu görülmektedir. İzlanda basınında Osmanlı-Ermeni ilişkilerinde özellikle de 1960’lı ve 1970’li yıllarda Irak Hükûmeti ile Kürtler arasındaki olayları konu olan haberlerde zaman zaman Türkiye Cumhuriyeti’ne yapılan diktatör yakıştırmaları bu düşünceyi desteklemektedir. Türk muhalifliğinin bir başka nedeni de İzlanda’nın ulusların özgürlüğüne atfettiği önemdir. Tüm bu olaylar ve değerlendirmeler, her iki ülkenin özellikle de Türkiye’nin ilişkilere daha fazla önem vermesi ve kendini tanıtması gerekliliğini göstermektedir. Bu bağlamda Türkiye’nin ilk etapta NATO üyeleri arasında tek büyükelçiliği olmayan İzlanda’ya bir elçilik açmasının önemli bir adım olacağı ortadadır. Bu çalışma belirtilen dönemde Türkiye-İzlanda ilişkilerini inceleyen ilk çalışmadır

The fatherland’s front in Rİze

Türk siyasal hayatında kutuplaşmanın önemli örneklerinden birisi Vatan Cephesi olayıdır. 1957 genel seçimlerinin ardından oylarını artıran CHP’nin başını çektiği muhalefetin ortak tavır sergilemesi ve iktidarı kışkırtıcı söylemleri, DP’nin harekete çekmesine ve Başbakan Adnan Menderes’in “Nifak Cephesi” diye tanımladığı muhalefete karşı Vatan Cephesi’ni kurmasına yol açtı. Menderes’in 12 Ekim 1958 tarihli konuşması ile başlayan ve 27 Mayıs 1960 günü gerçekleşen askeri müdahaleye kadar yaklaşık 20 ay devam eden bu süreçte partiler arası kıyasıya bir çekişme yaşandı. Bu rekabet, halkın daha fazla politize olmasına ve ayrışmasına neden oldu. Bu çalışmada Rize vilayetinde DP’nin Vatan Cephesi kurma faaliyetleri irdelenmiştir. Rize halkının partiler arası geçiş nedenlerine değinilmiştir. İktidar ve muhalefet teşkilatlarının yoğun olarak yürüttüğü bu dönemki faaliyetler sonucunda Rize’de Vatan Cephesi’ne katılımın, dolayısıyla DP’ye iltihakların daha çok olduğu görülmüştür. Halkın DP’ye yöneliminde Menderes’in çağrısının etkili olmasının yanı sıra muhalif partilerin birleşmesinin de önemli tesiri olmuştur. CHP dışında özellikle son iki seçimde vilayette oylarını arttıran CMP’den DP’ye yoğun bir geçiş gözlemlenmiştirOne of the important examples of polarization in Turkish political life is the Fatherland Front movement. The common attitude of the opposition led by the CHP, which increased its votes after the 1957 general elections, and the provocative rhetoric of the government led the DP to take action and to establish the Fatherland Front against the opposition, which Prime Minister Adnan Menderes defined as the "Discord Front". In this process, which started with Menderes' speech on October 12, 1958 and continued for about 20 months until the military intervention made on May 27, 1960, there was a fierce rivalry between the parties. This rivalry caused the public to become more politicized and segregated. In this study, the activities of DP to establish a Fatherland Front in Rize province are examined. It was seen that the participation in the Fatherland Front and therefore the annexation to the DP was more in Rize as a result of the activities carried out intensively by the government and opposition organizations in this period. Menderes' call, along with the unification of the opposition parties, was effective in the orientation of the people to the DP. Apart from the CHP, an intense transition was observed from the CMP, which increased its votes in the province especially in the last two elections, to the DP

Turkey-Lıthuanıa relatıons between 1923 and 1940 accordıng to Turkısh documents

Türkiye-Litvanya ilişkilerinin başlangıcı Osmanlı Devleti dönemine dayanmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasıyla da devam eden bu ilişkiler, Litvanya Cumhuriyeti’nin 1940 yılında Sovyetler tarafından işgaline dek kesintisiz sürmüştür. Bu çalışmada İkinci Dünya Savaşı yıllarına kadar süre gelen Türkiye-Litvanya ilişkileri konu alınmıştır. Tarafların ilişkilerinin gelişimi ve bu gelişime etki eden faktörler irdelenmiştir. Çalışma, başta Dışişleri Bakanlığı arşiv belgeleri olmak üzere Türk kaynaklarından faydalanılarak hazırlanmıştır. İki devlet arasındaki ilişkiler daha çok ticari anlaşmalar çerçevesinde gerçekleşmiştir. Taraflar bu süreçte dostluk antlaşması da imzalamışlardır. Litvanyalı araştırmacı Antanas Paškevičius-Poška’nın casus olduğu şüphesi ile gözaltına alınması dışında gerginlik yaratan başka bir olaya tesadüf edilmemiştir. İki ülke arasındaki mesafe ve Litvanya’nın büyük bir pazar olmayışı ilişkileri sınırlandıran başlıca nedenler olmuştur. Bunun bir sonucu olarak iki ülke arasındaki ticaret hacmi uzun yıllar düşük seyretmiştir. Karşılıklı diplomatik temsilcilikler açılamamış ve bu yöndeki temaslar akredite olarak sağlanmıştır. Ayrıca belirtilen dönemde karşılıklı konsolosluklar da oluşturulamamıştır. Öte yandan Litvanya’nın işgali ve sonrasında ilhakı Türkiye tarafından tanınmamıştır.The beginning of Turkey-Lithuania relations dates back to the Ottoman Empire period. These relations, which resumed with the establishment of the Republic of Turkey, continued uninterrupted until the invasion of the Republic of Lithuania by the Soviet Union in 1940. This study deals with the Turkey-Lithuania relations dating back to World War II. The development of relations between the parties and the factors affecting this development are examined. Turkish resources including the archives of the Ministry of Foreign Affairs in particular were used in this study. The relations between the two states were mostly within the framework of trade agreements. The parties also signed a treaty of friendship within this period. Other than the arrest of Antanas Paškevičius-Poška, a Lithuanian investigator who was suspected of being a spy, no other incidents causing any tension took place. The distance between the two countries and the fact that Lithuania is a small market are the main reasons limiting the relations. As a result of this, the volume of trade between the two countries were low for many years. No diplomatic representative offices could be opened in either country, and relevant contacts were provided through accreditation. In addition, no mutual consulates could be established during the specified period. On the other hand, the invasion of Lithuania and its subsequent annexation were not recognized by Turkey

Corticosteroid hypersensitivity in allergic rhinitis

Corticosteroid hypersensitivity in allergic rhinitis. Background: intranasal corticosteroid (IC) is the most effective treatment method in allergic rhinitis patients who are unresponsive to antihistamines. The literature reports an approximate 20% treatment failure for instances where IC is used for the treatment allergic rhinitis. Hypersensitivity reaction to corticosteroids may be one of the causes of this treatment failure. Objective: to discover the incidence and confounding factors of corticosteroid hypersensitivity in patients with allergic rhinitis. Methods: after 31 patients were excluded, 150 consecutive patients who were prospectively evaluated in our outpatient clinics with the diagnosis of allergic rhinitis and 50 age- and sex- matched healthy volunteers were included in this study. To diagnose allergic rhinitis, the symptoms of patients and a skin prick test were used. A skin patch test was used to determine corticosteroid hypersensitivity. Total IgE values and total eosinophil count were obtained for all patients. Total symptom scores were calculated for the severity of symptoms and to determine the response to therapy using intranasal corticosteroids. Results: the incidence of corticosteroid hypersensitivity determined via the skin patch test was 14.0% (21 out of 150 patients). A difference was observed for patch test positivity results between the study and control groups (14% vs. 0%, respectively). Serum IgE levels and total eosinophil count were higher among patients who had corticosteroid hypersensitivity (p:0.005 and p:0.004, respectively). Patients unresponsive to intranasal corticosteroids had a higher incidence of corticosteroid hypersensitivity (71.4% vs. 4.4%, p<0.001). Conclusion: our study is the largest to date investigating CH in patients with allergic rhinitis and patients with allergic rhinitis have been found to have a high incidence (14%) of corticosteroid hypersensitivity, which may affect the response of patients to intranasal corticosteroid treatment

How did the updated 2019 european society of cardiology/european atherosclerosis society risk categorization for patients with diabetes affect the risk perception and lipid goals, a simulated analysis of real-life data from EPHESUS study

Background: The recent 2019 European Society of Cardiology/European Atherosclerosis Society practice guidelines introduced a new risk categorization for patients with diabetes. We aimed to compare the implications of the 2016 and 2019 European Society of Cardiology/European Atherosclerosis Society guidelines with regard to the lipid-lowering treatment use, low-density lipoprotein cholesterol goal attainment rates, and the estimated proportion of patients who would be at goal in an ideal setting. Methods: Patients with diabetes were classified into 4 risk categories according to 2019 European Society of Cardiology/European Atherosclerosis Society dyslipidemia guidelines from the database of EPHESUS (cross-sectional, observational, countrywide registry of cardiology outpatient clinics) study. The use of lipid-lowering treatment and low-density lipoprotein cholesterol goal attainment rates were then compared according to previous and new guidelines. Results: This analysis included a total of 873 diabetic adults. Half of the study population (53.8%) were on lipid-lowering treatment and almost one-fifth (19.1%) were on high-intensity statins. While low-density lipoprotein cholesterol goal was achieved in 19.5% and 7.5% of patients, 87.4% and 69.6% would be on target if their lipid-lowering treatment was intensified according to 2016 and 2019 European Society of Cardiology/European Atherosclerosis Society lipid guidelines, respectively. The new target <55 mg/dL could only be achieved in 2.2% and 8.1% of very high-risk primary prevention and secondary prevention patients, respectively. Conclusion: The control of dyslipidemia was extremely poor among patients with diabetes. The use of lipid-lowering treatment was not at the desired level, and high-intensity lipid-lowering treatment use was even lower. Our simulation model showed that the high-dose statin plus ezetimibe therapy would improve goal attainment; however, it would not be possible to get goals with this treatment in more than one-third of the patients

Recent Advances in Health Biotechnology During Pandemic

The outbreak of severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2), which emerged in 2019, cut the epoch that will make profound fluctuates in the history of the world in social, economic, and scientific fields. Urgent needs in public health have brought with them innovative approaches, including diagnosis, prevention, and treatment. To exceed the coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic, various scientific authorities in the world have procreated advances in real time polymerase chain reaction (RT-PCR) based diagnostic tests, rapid diagnostic kits, the development of vaccines for immunization, and the purposing pharmaceuticals for treatment. Diagnosis, treatment, and immunization approaches put for- ward by scientific communities are cross-fed from the accrued knowledge of multidisciplinary sciences in health biotechnology. So much so that the pandemic, urgently prioritized in the world, is not only viral infections but also has been the pulsion in the development of novel approaches in many fields such as diagnosis, treatment, translational medicine, virology, mi- crobiology, immunology, functional nano- and bio-materials, bioinformatics, molecular biol- ogy, genetics, tissue engineering, biomedical devices, and artificial intelligence technologies. In this review, the effects of the COVID-19 pandemic on the development of various scientific areas of health biotechnology are discussed

Rize Türk Ocakları (Turkish Societies) In The Republican Period (1924-1931)

Bu çalışma, Cumhuriyet döneminde Rize vilayetinde bulunan Türk Ocaklarını konu almaktadır. Vilayette üç yerde Türk Ocağı açılmıştır. Bunlar; Merkez, Atina (Pazar) ve Hopa ilçeleridir. Bu ocaklar hakkında edinilen bilgiler sınırlı olup daha ziyade Rize (Merkez) Türk Ocağına aittir. Diğer iki ocağın faaliyetlerine dair şuan için elde somut bir bilgi yoktur. Bu nedenle çalışmada, Rize Türk Ocağı’nın; Cumhuriyet dönemi Rize’sinin sosyal hayatına olan etkileri ortaya konulmaya çalışılmıştır. Ocakların, 1931 yılında kapatılmalarının ardından CHF’ye (Cumhuriyet Halk Fırkası) aktarılan mal varlıklarına da bu araştırmada yer verilmiştir. Mevcut bilgiler ışığında Rize Türk Ocağı’nın çok aktif olmadığı, yapılan devrimleri desteklediği ve şube üyelerinin CHF’li ya da bu partiye yakın kişilerden oluştuğu sonuçlarına varılmıştır. Hopa ve Pazar Türk Ocaklarının asgaride olsa belirli bir faaliyet içinde bulundukları varılan bir diğer sonuçtur. Araştırmada; gazete ve arşiv belgelerinin yanı sıra birincil ve ikincil kaynaklardan da yararlanılmıştır.This study deals with “Türk Ocakları” (Turkish Societies) in the Rize province in the Republic period. The societies were founded in three districts of the province. These districts are the center, Athens (Pazar) and Hopa. The obtained information about these societies is limited and mostly belongs to “Rize (Center) Türk Ocağı”. There is not any tangible information on the activities of the other two societies. For this reason, the effects of “Rize Türk Ocağı” on the social life of Rize during the Republic period have been tried to be revealed in the study. The assets of the societies transferred to the CHF (Republican People's Party) after their closure in 1931 have been also included in the study. It has been concluded that “Rize Türk Ocağı” was not very active and supported the revolutions, and that its members were also supporters of CHF or those who were close to the party. Another result obtained from the study is that “Hopa and Pazar Türk Ocakları” were engaged in some activities even at a minimum level.In the study; newspapers and archives as well as primary and secondary sources were utilized

50 YILLIK SERÜVEN: TÜRKİYE-İZLANDA İLİŞKİLERİ

This study deals with Turkey-Iceland relations between 1930 and 1980. Relations between these two countries, which have completely different cultures and geographies, have always been limited because they have a long-distance between them, and Iceland is a small market. The contacts which began indirectly in the 1930s evolved into an agreement that resulted in abolishing visa requirements between these countries for three months in 1955. A few years after this agreement, diplomatic relations were established at the plenipotentiary level. Turkey's Embassy in Oslo and Iceland's Embassy in Copenhagen were accredited and started to fulfill this duty. Consulates opened in both countries in 1960. These did not make any contributions to the trade or tourism of either country. Almost no commercial activities have been carried out between these countries so far. As for political activities, Iceland has generally pursued an anti-Turkey policy. Iceland’s relations with third countries, the importance it attaches to universal values, and being an opposition to Turkey cause this situation. This opposition is understood to be the effect of the 1627 Event. In addition, it is seen that the classical European view that Turks are dictators and oppressors also prevails in Iceland. The news in the Icelandic press about Ottoman-Armenian relations, especially in the news about the events between the Iraqi Government and the Kurds in the 1960s and 1970s have ascribed the Republic of Turkey as a dictator, which supports this idea. Another reason for Turkish opposition is the importance Iceland attributes to the freedom of nations. All these events and considerations show that both countries, especially Turkey, should care about the relations and introduce itself more. In this context, it is obvious that it would be an important step for Turkey to open an embassy in Iceland in the first place, which it does not have a single embassy among NATO members. This is the first study conducted on Turkey-Iceland relations in the said period.Bu çalışma 1930-1980 yılları arası Türkiye-İzlanda ilişkilerini konu almaktadır. Birbirinden tamamen farklı kültür ve coğrafyaya sahip bu iki ülke arasındaki ilişkiler, aradaki mesafenin fazlalığı ve İzlanda’nın küçük bir pazar olması nedenlerinden ötürü hep sınırlı kalmıştır. 1930’larda dolaylı başlayan temaslar 1955’te karşılıklı üç ay süreyle vizelerin kaldırılmasıyla sonuçlanan bir anlaşmaya dönüşmüştür. Bu anlaşmadan birkaç yıl sonra orta elçilik düzeyinde diplomatik ilişkiler kurulmuştur. Türkiye’nin Oslo Büyükelçiliği ile İzlanda’nın Kopenhag Büyükelçiliği akredite olarak bu görevi yerini getirmeye başlamışlardır. Her iki ülke 1960 yılında karşılıklı birer de konsolosluk açmıştır. Atılan bu adımlar ne ticarette ne de turizmde her iki ülkenin yüzünü güldürmüştür. Geçen süre zarfında yapılan ticari faaliyetler bu ülkelerin ticaret hacminde yok denecek düzeyde kalmıştır. Siyasi faaliyetler noktasında İzlanda, genelde Türkiye karşıtı bir politika izlemiştir. Bunda İzlanda’nın üçüncü ülkelerle olan ilişkileri ile evrensel değerlere verdiği önemin yanı sıra Türkiye özelinde de bir karşıtlığı söz konusudur. Bu karşıtlık da 1627 Olayı’nın etkisi olduğu anlaşılmaktadır. Ayrıca Türklerin diktatör ve baskıcı olduğu şeklindeki klasik Avrupa bakışının İzlanda’da da hâkim olduğu görülmektedir. İzlanda basınında Osmanlı-Ermeni ilişkilerinde özellikle de 1960’lı ve 1970’li yıllarda Irak Hükûmeti ile Kürtler arasındaki olayları konu olan haberlerde zaman zaman Türkiye Cumhuriyeti’ne yapılan diktatör yakıştırmaları bu düşünceyi desteklemektedir. Türk muhalifliğinin bir başka nedeni de İzlanda’nın ulusların özgürlüğüne atfettiği önemdir. Tüm bu olaylar ve değerlendirmeler, her iki ülkenin özellikle de Türkiye’nin ilişkilere daha fazla önem vermesi ve kendini tanıtması gerekliliğini göstermektedir. Bu bağlamda Türkiye’nin ilk etapta NATO üyeleri arasında tek büyükelçiliği olmayan İzlanda’ya bir elçilik açmasının önemli bir adım olacağı ortadadır. Bu çalışma belirtilen dönemde Türkiye-İzlanda ilişkilerini inceleyen ilk çalışmadır

Turkey-Lithuania relations between 1923 and 1940 according to Turkish documents

Türkiye-Litvanya ilişkilerinin başlangıcı Osmanlı Devleti dönemine dayanmaktadır. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasıyla da devam eden bu ilişkiler, Litvanya Cumhuriyeti’nin 1940 yılında Sovyetler tarafından işgaline dek kesintisiz sürmüştür. Bu çalışmada İkinci Dünya Savaşı yıllarına kadar süre gelen Türkiye-Litvanya ilişkileri konu alınmıştır. Tarafların ilişkilerinin gelişimi ve bu gelişime etki eden faktörler irdelenmiştir. Çalışma, başta Dışişleri Bakanlığı arşiv belgeleri olmak üzere Türk kaynaklarından faydalanılarak hazırlanmıştır. İki devlet arasındaki ilişkiler daha çok ticari anlaşmalar çerçevesinde gerçekleşmiştir. Taraflar bu süreçte dostluk antlaşması da imzalamışlardır. Litvanyalı araştırmacı Antanas Paškevičius-Poška’nın casus olduğu şüphesi ile gözaltına alınması dışında gerginlik yaratan başka bir olaya tesadüf edilmemiştir. İki ülke arasındaki mesafe ve Litvanya’nın büyük bir pazar olmayışı ilişkileri sınırlandıran başlıca nedenler olmuştur. Bunun bir sonucu olarak iki ülke arasındaki ticaret hacmi uzun yıllar düşük seyretmiştir. Karşılıklı diplomatik temsilcilikler açılamamış ve bu yöndeki temaslar akredite olarak sağlanmıştır. Ayrıca belirtilen dönemde karşılıklı konsolosluklar da oluşturulamamıştır. Öte yandan Litvanya’nın işgali ve sonrasında ilhakı Türkiye tarafından tanınmamıştır.The beginning of Turkey-Lithuania relations dates back to the Ottoman Empire period. These relations, which resumed with the establishment of the Republic of Turkey, continued uninterrupted until the invasion of the Republic of Lithuania by the Soviet Union in 1940. This study deals with the Turkey-Lithuania relations dating back to World War II. The development of relations between the parties and the factors affecting this development are examined. Turkish resources including the archives of the Ministry of Foreign Affairs in particular were used in this study. The relations between the two states were mostly within the framework of trade agreements. The parties also signed a treaty of friendship within this period. Other than the arrest of Antanas Paškevičius-Poška, a Lithuanian investigator who was suspected of being a spy, no other incidents causing any tension took place. The distance between the two countries and the fact that Lithuania is a small market are the main reasons limiting the relations. As a result of this, the volume of trade between the two countries were low for many years. No diplomatic representative offices could be opened in either country, and relevant contacts were provided through accreditation. In addition, no mutual consulates could be established during the specified period. On the other hand, the invasion of Lithuania and its subsequent annexation were not recognized by Turkey

A General Outlook on the History of Municipal Organizations Established in Rize

Çalışma, Rize’de kurulan belediye teşkilatlarını konu al-maktadır. Rize’de üçü Osmanlı döneminde, on sekizi Cumhu-riyet döneminde olmak üzere toplam yirmi bir belediye teşkila-tı kurulmuştur. 1580 Sayılı Kanun’a göre belediye kurulabilme-si için yeterli nüfus şartını sağlamayan üç merkezde belediye teşkilatı ancak bu merkezler ilçe olduktan sonra kurulabilmiştir. Merkeze yakın köylerin katılımıyla pek çok ilçe ve belde de zamanla belediye sınırları genişlemiştir. Daha sonra nüfusu iki binin altına düşen Gündoğdu, Güneyce ve Yolbaşı belediyeleri kapanmıştır. Günümüzde vilayette biri il, on biri ilçe ve altısı belde belediyesi olmak üzere toplam on sekiz belediye teşkilatı faal olarak bulunmaktadır. Birinci ve ikinci el kaynaklardan ya-rarlanılarak hazırlanan bu çalışmada; Rize’de ki belediye teşki-latlarının kuruluş süreçleri ve kuruluş tarihleri ile ilgili eksiklik-lerin giderilmesi ve hatalı bilgilerin düzeltilmesi amaçlanmıştır.The present study covers municipal organizations es-tablished in Rize. A total of twenty municipalities were estab-lished in Rize. Three of them were established in the Ottoman period and the rest were established in the Republican period. Municipal organization in three centers which could not provi-de sufficient population for the establishment of municipality according to the Law No. 1580 was established only after these centers became districts. With the involvement of the villages close to the center, municipal borders of many districts and towns expanded over time. Gündoğdu, Güneyce and Yolbaşı municipalities whose population had fallen below two thou-sand were closed down. Today, there are a total of 18 active municipal organizations. One of them is a province municipa-lity, eleven of them are district municipalities, and the rest are town municipalities. In this study, which was prepared by using primary and secondary sources, it is aimed to eliminate deficiencies related to establishment processes and establish-ment dates of municipal organizations in Rize and to correct er-roneous information