“How Do You Know Who You Are?”: Marjorie Prime on Envisioning Humanity Through the Faculty of AI-Powered Memory as Reconstructive Tissue

In reference to the theme of the issue devoted to literary extremities, Jordan Harrison’s play Marjorie Prime raises thought-provoking questions about the potential benefits and drawbacks of advanced AI technology by exploring the nature of memory, identity, and mortality, as well as the ethical implications of creating artificial intelligence that can mimic human behavior and emotions. This article argues that the play positions its AI character—a computerized hologram of Marjorie’s late husband Walter—at the intersection of two divergent perspectives on memory reactivation enhanced by AI-powered technology. While, on the one hand, the humanoid is seen as a potent tool which helps to reduce the cognitive impairment caused by dementia, on the other hand, there is a concern that technological interventions may trigger episodic memory change, testifying to the plastic, and thus reconstructive, character of this foundational human faculty. The article seeks to negotiate the interplay of benefits and dangers of technology-assisted memory reactivation by exploring two divergent ideas represented by Marjorie’s daughter Tess and her son-in-law Jon regarding what would comfort their mother, and, ultimately, their differing ways of comforting each other and themselves individually as the carers of an elderly person. In analyzing how creative and destructive forces exhibited by AI-powered digital tools cross-inhabit the declining memory inflicted by dementia, the article unpacks both the vast potential and the limits of technology while attempting to answer uncomfortable questions about the essence of human existence posed by aging and dementia

Argumentacja w edukacji: postulaty badań edukacyjnych w polskiej szkole argumentacji

Uwzględniając dotychczasową działalność Polskiej Szkoły Argumentacji, w szczególności jej działalność edukacyjną wyeksponowaną podczas XV konferencji ArgDiaP, sformułowaliśmy postulaty dotyczące dalszej działalności edukacyjnej Szkoły. Ich realizacja w ciągu najbliższych lat mogłaby stanowić grunt dla długoterminowych celów edukacyjnych, takich jak (1) opracowanie spójnego programu nauczania sztuki argumentowania i krytycznego myślenia w szkołach podstawowych i średnich oraz (2) zaprojektowanie ogólnopolskich standardów i ram nauczania przedmiotów powiązanych z argumentacją i krytycznym myśleniem na poziomie studiów uniwersyteckich

Retoryka w komunikacji cyfrowej: alians tradycji z nowoczesnością

Looking into the definition of rhetoric in the digital space, one often encounters the view that rhetoric is too remote or too “ancient” to be used as a conceptual, theoretical or practical framework for researching digital media. However, a substantial body of contemporary media research applies the theory of rhetoric, using a modern conceptual apparatus (e.g. cognitive theories of metaphor). Based on Kenneth Burke’s model of the pentad, the article aims to show that media messages in the digital environment are based on the notion of the rhetorical situation and demonstrate that the rhetorical apparatus has a crucial role in discerning the ways to modify the discourse space in human-computer-human communication. The source of modification in the traditional model of a rhetorical situation is the interactive nature of communication in digital media and the fact that the recipient [agent a] is bestowed with the role of an active participant who can influence the content of the message. Thanks to the use of the rhetorical model of pentad, the argument goes that in contrast to traditional media, modifications in the model act 1 → agent → agency → act 2 are possible and they result from the inclusion of external participants [agent b] and changes in the ontological status of the digital medium from the role of an intermediary to an active participant in the communication process [agent c].Poszukując definicji retoryki w przestrzeni cyfrowej, często napotyka się na pogląd, iż retoryka jest pojęciem zbyt odległym, by nie powiedzieć „starożytnym”, aby mogła posłużyć jako rama koncepcyjna, teoretyczna lub praktyczna do badania mediów cyfrowych. Tymczasem wiele współczesnych badań w dziedzinie medioznawstwa korzysta z teorii retoryki, używając uwspółcześnionego aparatu pojęciowego (np. kognitywne teorie metafory). Bazując na modelu pentady Kennetha Burke’a, Autorka ukazuje, jak przekazy medialne w środowisku cyfrowym odnoszą się do pojęcia sytuacji retorycznej i jak kluczowa jest rola aparatu retorycznego w odczytywaniu sposobów modyfikowania przestrzeni dyskursu w komunikacji na linii człowiek-komputer-człowiek. Źródłem modyfikacji w tradycyjnym modelu sytuacji retorycznej jest interakcyjny charakter komunikacji w mediach cyfrowych i nadanie odbiorcy [agent a] roli odbiorcy aktywnego, który może wpłynąć na treść przekazu. Dzięki zastosowaniu retorycznego modelu pentady, w artykule wykazano, iż w przeciwieństwie do mediów tradycyjnych, w modelu act 1 → agent → agency → act 2 możliwe są modyfikacje wynikające między innymi z włączenia się w proces uczestników zewnętrznych [agent b] oraz zmiany statusu ontologicznego medium cyfrowego z roli pośrednika na aktywnego uczestnika procesu komunikacji [agent c]

Diálogos socráticos sobre la relación cuerpo-alma en el Fedro de Platón y Flights de Olga Tokarczuk

Aquest article planteja la possibilitat de llegir la novel·la Flights d'Olga Tokarczuk en el context del mètode dialèctic de Plató. La filosofia platònica sobre la relació cos-ànima que s'exposa en el Fedó serveix de base per a plantejar la discussió sobre el pensament metafísic de Toakrczuk al voltant d'experiències extracorpòries (amputació o membres fantasma) i la seva projecció en la concepció humana de la naturalesa de l'ànima.This paper sets out the possibility of reading Olga Tokarczuk’s novel Flights in the context of Plato’s dialectic method represented in his dialogues. Plato's philosophy on the body-soul relation analyzed in Phaedo sets the ground for the discussion of Tokarczuk’s metaphysical enquiry into the extreme corporeal experience (amputation and phantom pains) and its projection on the human understanding of the nature of the soul.Este artículo plantea la posibilidad de leer la novela Flights de Olga Tokarczuk en el contexto del método dialéctico de Platón. La filosofía platónica sobre la relación cuerpo-alma que se expone en el Fedro sirve de base para plantear la discusión sobre el pensamiento metafísico de Toakrczuk alrededor de experiencias extracorpóreas (amputación o miembros fantasma) y su proyección en la concepción humana de la naturaleza del alma