Καταστροφή της ανθρώπινης ζωής κατά το ΠΗΔΑΛΙΟΝ

Η παρούσα διπλωματική εργασία αναφέρεται στην καταστροφή της ανθρώπινης ζωής σύμφωνα με το Πηδάλιο. Βασιζόμενη στο Πηδάλιο και στην Αγία Γραφή, εξετάζει αναλυτικά τους τρόπους αφαίρεσης ή κακοποίησης της ζωής του ανθρώπου καθώς και τις προβλεπόμενες ποινές που επιβάλλονται από τους Ιερούς Κανόνες ώστε να υπάρχει ηθικός επαναπροσδιορισμός του θύτη και ομαλή επανένταξή του στην κοινωνία. Παράλληλα τονίζει την αξία της ζωής ως ύψιστο αγαθό και ως μέγιστο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Επίσης, εξετάζει τον άνθρωπο ως δημιούργημα και προβάλλει την ανάγκη σεβασμού της ζωής του καταδικάζοντας τις ενέργειες εκείνες που ευτελίζουν και υποτιμούν την ανθρώπινη ζωή.This diplomatic work is developing the human life damage according to the Pidalion. Based on the Pidalion and the Holy Bible, it examines in detail ways of abstraction or abuse of human life as well as the prescribed penalties imposed by the Church's Holy Rules for the moral redefinition of the perpetrator and his smooth reintegration into Society. At the same time it emphasizes the value of human life as the highest commodity and as the greatest gift of Gad to the Human. In addition, it examines human as a creation and shows the need to respect his life by condemning those actions that misinterpret and underestimate human life

Systemic review of the comparison of drug-eluting stents versus bare-metal stents for the management of femoropopliteal stenosis

Στόχοι Η παρούσα μελέτη στοχεύει στη διεξαγωγή μιας επικαιροποιημένης συστηματικής ανασκόπησης τυχαιοποιημένων δοκιμών που ερευνούν τα αποτελέσματα της πρωτογενούς επαναγγείωσης με φαρμακοελευθερωτικό ενδονάρθηκα, σε σύγκριση με την επαναγγείωση με συμβατικούς μεταλλικούς ενδονάρθηκες σε ασθενείς με αθηρωματική νόσο του μηροϊγνυακού άξονα. Υπόβαθρο Την τελευταία δεκαετία, οι φαρμακοελευθερωτικοί ενδονάρθηκες έχουν εμφανιστεί ως ισοδύναμη ή ακόμα και πιο αποτελεσματική εναλλακτική θεραπεία σε σύγκριση με τους συμβατικούς μεταλλικούς ενδονάρθηκες για τη θεραπεία της συμπτωματικής αθηρωματικής νόσου του μηροϊγνυακού άξονα. Ωστόσο, οι τεκμηριωμένες ενδείξεις για τη σύγκριση των δύο διαφορετικών αυτών τύπων ενδοναρθήκων σε αυτό το αγγειακό πεδίο παραμένουν ελλιπείς. Μέθοδοι Σε αυτή την ανασκόπηση, έγινε αναζήτηση στις βάσεις δεδομένων MEDLINE, Embase, Cochrane Reviews, Clinicaltrials.gov και Clinicaltrials EU σύμφωνα με τις οδηγίες του συστήματος PRISMA. Κριτήρια ένταξης των ασθενών στη μελέτη ήταν οι τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες, η αθηρωματική νόσος του μηροϊγνυακού άξονα και η συγκριτική μελέτη αποκλειστικά μεταξύ φαρμακοελευθερωτικών και μη ενδοναρθήκων. Από τις επιλεγμένες μελέτες, η εξαγωγή δεδομένων έλαβε χώρα με άξονα τα προκαθορισμένα θεματικά πεδία, όπως τύπος συσκευής, κριτήρια συμπερίληψης/αποκλεισμού, σημεία τερματισμού, δημογραφικά, λεπτομέρειες της επέμβασης, καθώς και άλλα χαρακτηριστικά της μελέτης. Χρησιμοποιήθηκε εργαλείο αξιολόγησης του κινδύνου συστηματικού σφάλματος για τις επιλεγμένες μελέτες (Cochrane tool). Αποτελέσματα Στην ανάλυση συμπεριλήφθηκαν πέντε μελέτες με 1227 συμμετέχοντες με μέση ηλικία 68 ετών, κατηγοριοποιημένους στα στάδια Rutherford 2, 3, 4, 5. Οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν στην ομάδα των φαρμακοελευθερωτικών ενδοναρθήκων (736 συμμετέχοντες) και στην ομάδα συμβατικών μεταλλικών ενδοναρθήκων (488 συμμετέχοντες). Στις επιλεγμένες μελέτες, οι αθηρωματικές βλάβες της μηροϊγνυακής αρτηρίας με μήκος από μικρό έως μεσαίο (διάμεση 15 εκ.), αντιμετωπίστηκαν με έναν έως τρεις ενδονάρθηκες και παρακολουθήθηκαν για μέσο όρο 24 μήνες. Οι φαρμακοελευθερωτικοί ενδονάρθηκες παρουσίασαν καλύτερη διατήρηση της βατότητας και χαμηλότερα ποσοστά επεμβάσεων επαναγγείωσης σε σύγκριση με τους συμβατικούς μεταλλικούς ενδονάρθηκες, ωστόσο αυτή η υπεροχή δεν ήταν στατιστικά σημαντική και δεν σχετιζόταν με συγκεκριμένη κλινική επίδραση. Επιπλέον, οι εγγενείς περιορισμοί των τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών δυσχεραίνουν την ανάκτηση ασφαλών συμπερασμάτων. Συμπεράσματα Παρόλο που υπάρχει μια τάση προς την υπεροχή, κυρίως στα ποσοστά βατότητας, στη χρήση φαρμακοελευθερωτικών ενδοναρθήκων συγκριτικά με τους συμβατικούς μεταλλικούς ενδονάρθηκες για τη θεραπεία της συμπτωματικής αθηρωματικής νόσου του μηροϊγνυακού άξονα,, το μικρό μέγεθος του οφέλους, μαζί με την επιφύλαξη μέγιστης αποτελεσματικότητας σε μικρού μήκους βλάβες και το αυξημένο κόστος, δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την σύσταση της χρήσης φαρμακοελευθερωτικών ενδοναρθήκων ,ως πρώτης γραμμής θεραπεία της συμπτωματικής αθηρωματικής νόσου του μηροϊγνυακού άξονα.Objectives This study aims to undertake an updated meta-analysis of randomized trials investigating the outcomes of revascularization with primary drug-eluting stenting compared to bare metal stenting in patients with atherosclerotic disease of femoropopliteal axis. Background In the last decade, drug-eluting stents (DESs) emerge as an equivalent or even as a more efficient alternative compared with bare-metal stents (BMSs) for the treatment of symptomatic femoropopliteal atherosclerotic disease. However, evidence on the comparison of DES to BMS placement in this vascular territory still remains uncertain. Methods In this review, MEDLINE, Embase, Cochrane Reviews, Clinicaltrials.gov and Clinicaltrials EU were searched according PRISMA guidelines. Inclusion criteria were RCT’s, femoropopliteal atherosclerotic disease and comparative study of DES vs BMS. From the selected studies, data extraction was guided by predefined thematic domains, as type of device, inclusion/exclusion criteria, endpoints, demographic, procedural and other study characteristics. The risk of bias tool was figured for the selected studies. Results Five studies recruiting 1227 participants of a mean age of 68 years, classified to Rutherford 2,3,4,5 stages, were included in the analysis. The participants were distributed to DES group (736 participants) and to BMS group (488 participants). In the selected studies, femoropopliteal atherosclerotic lesions of short to intermediate length (median 15cm), were treated with up to three stents and followed up for a median of 24 months. DES presented better patency and lower revascularization rates compared to BMS, however this superiority was not statistically significant and not related to concrete clinical impact. In addition, the inherent limitations of the RCT’s hamper the extraction of safe conclusions. Conclusions Although there is a trend towards superiority, mostly in patency rates, in the use of DES compared to BMS for the treatment of femoropopliteal axis, the small magnitude of the benefit along with the constraint of the maximum efficacy in short lesions and the increase cost, cannot justify the recommendation of DES use as a first line treatment of symptomatic femoropopliteal atherosclerotic disease

The influence of ancient art over the modern and contemporary artistic creations: from the archaeological research and analysis of the iconographic program of Xeste 3 of Acrotiri in Thera to the art and artists of the present day

Η Ξεστή 3, αποτελεί ένα από τα πιο καλά ερευνημένα κτήρια στο Ακρωτήρι της Θήρας. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του ανασκαμμένου οικισμού στο Ακρωτήρι. Η συστηματική ανασκαφή ξεκίνησε από τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο, Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και Καθηγητή της Προϊστορικής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος συνέχισε το έργο του μέχρι το 1974, χρονιά κατά την οποία σκοτώθηκε στο χώρο των ανασκαφών. Μετά το θάνατο του Σπ. Μαρινάτου η έρευνα δε σταμάτησε, αντίθετα το 1975 ανατέθηκε στον επί σειρά ετών συνεργάτη του καθηγητή Χρήστο Ντούμα να συνεχίσει το έργο του. Το κτήριο της Ξεστής 3 κάλυπτε μια περιοχή συνολικής έκτασης περίπου 283 τετραγωνικών μέτρων και είχε τρεις ορόφους. Το ισόγειο μόνο αριθμεί 15 δωμάτια, τα οποία συνεχίζουν και στον πρώτο όροφο, σημαντικότεροι χώροι εκ των οποίων κρίνονται οι 1,2,4 και 5, καθώς αυτοί περιβάλλουν τον χώρο του αδύτου, δηλαδή τον χώρο 3, ο οποίος βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του κτηρίου. Τα δωμάτια συνδέονται μεταξύ τους με πολύθυρα που αποτελούν χαρακτηριστικό στοιχείο της μινωικής αρχιτεκτονικής. Στο κτήριο αυτό βρίσκονται συγκεντρωμένα αρκετά πολύθυρα. Είναι μοιρασμένα και στους τρεις ορόφους του οικοδομήματος αλλά μεγαλύτερη συγκέντρωση παρουσιάζεται στο ανατολικό τμήμα. Η Ξεστή 3 ως οικοδόμημα αποτελεί ένα μοναδικό αρχαιολογικό εύρημα, καθώς διατηρεί σε εκπληκτικό βαθμό, σχεδόν το σύνολο του τοιχογραφικού διακόσμου. Το εικονογραφικό πρόγραμμα τοποθετείται στο ισόγειο, στον δυτικό, τον βόρειο και τον ανατολικό τοίχο του αδύτου, ενώ ο νότιος τοίχος καταλαμβάνεται από τα πολύθυρα. Οι τοιχογραφίες συνεχίζουν και στον β΄ όροφο. Από το εσωτερικό του κτηρίου διάφορες τοιχογραφίες είναι γνωστές, ανάμεσά τους ο κυνηγός, η πομπή των ανδρών, η πληγωμένη γυναίκα, η Κροκοσυλλογή και πιο συγκεκριμένα οι κροκοσυλλέκτριες, ο καλαμιώνας, οι ρόδακες κλπ. Τα εικονιστικά θέματα, τα μοτίβα, οι τεχνοτροπίες των τοιχογραφιών αυτών και κατ’ επέκταση ολόκληρο το κτήριο αποτέλεσαν σημαντικότατη κοιτίδα προτύπων σε διάφορες πτυχές της νεότερης και σύγχρονης Τέχνης, καθώς αρκετοί καλλιτέχνες από διαφορετικούς τομείς όπως τη δημιουργία κοσμημάτων, τη σκηνογραφία θεάτρου, το βιομηχανικό σχέδιο, το σχέδιο μόδας και το σχεδιασμό μοτίβων διακόσμησης για χρηστικά αντικείμενα, μιμήθηκαν τις συγκεκριμένες τοιχογραφίες χρησιμοποιώντας τις ως πρότυπα και προσπάθησαν να τις προσαρμόσουν στο σήμερα μέσα από το πρίσμα μιας νέας ματιάς και μιας εντελώς διαφορετικής οπτικής γωνίας. Είτε ως προϊόντα μίμησης, είτε ως αντανακλάσεις της τέχνης της εποχής, το μέγεθος της συμβολής της Ξεστής 3 στη νεότερη και σύγχρονη τέχνη είναι μεγάλο, καθώς μέσα από τις αναβιώσεις αυτών των εικονιστικών προτύπων εμπλουτίζεται ακόμα περισσότερο μέχρι και σήμερα η καλλιτεχνική δημιουργία και κατ’ επέκταση η καλλιτεχνική σκηνή στο σύνολό της.Xeste 3 is one of the most well-researched buildings in Akrotiri of Thera. It is located in the southwest end of the excavated settlement in Akrotiri. The systematic excavation was initiated by Spyridon Marinatos, General Director of Antiquities and Professor of Prehistoric Archaeology at the University of Athens, who continued his work until 1974, the year when he was killed in the excavations site. After the death of Spyridon Marinatos, the research did not stop, on the contrary, in 1975, Professor Christos Dumas was assigned to continue his work. Xeste 3 covers an area of approximately 283 square meters and has three floors. The ground floor only consists of 15 rooms, some of which are extended onto the first floor, the most important of them being 1,2,4 and 5, as they surround the area of the sanctuary “adyton”, namely, area 3, located in the northern part of the building. The rooms are connected with polythyra which are a characteristic trait of the Minoan architecture. In this building there are quite a lot of polythyra. They are distributed on the three floors of the building, but more concentration is shown in the eastern part. Xeste 3 as a building is a unique archaeological finding, as it preserves, to an astonishing degree, almost the whole of the wall drawings. The iconographic program is placed on the ground floor, the western, northern and eastern walls of the sanctuary, while the southern wall is occupied by the polythyra. Frescoes are also found on the second floor. Various frescoes are noted such as the hunter, the men’s procession, the wounded woman, the women picking crocus flowers, known as the Crocus picking , the reed field, the rosettes etc. The themes, the motifs, the styles, the art of these frescoes and thus the whole building, became a very important source of icon patterns’ inspiration during various periods in modern and contemporary Art, as many artists who dealt with various art forms such as jewelry, stage design, industrial design, fashion design, graphic design and product design imitated Xeste 3 frescoes using them as models and tried to adapt them to the modern era through a different scope and angle. Either as imitations or as reflections of ancient art, the extent of the contribution of Xeste 3 to modern and contemporary art is major, as through the revival of these icons, the artistic creation and the artistic scene as a whole become more enriched

Common femoral artery injury secondary to tennis ball strike

Tennis is a popular, safe sport that exposes amateur or professional players to minimal risk of injury. Most of this risk is related to musculoskeletal injuries, and vascular trauma is extremely rare. We present a case of a 68-year-old man in whom intermittent claudication developed after his right groin was struck by a tennis ball. The patient sought medical evaluation 2 months after the accident, and a subtotal occlusion of his right common femoral artery was disclosed by angiography and treated by endarterectomy

Motivational Modulation of Self-Initiated and Externally Triggered Movement Speed Induced by Threat of Shock: Experimental Evidence for Paradoxical Kinesis in Parkinson’s Disease

<div><p>Background</p><p>Paradoxical kinesis has been observed in bradykinetic people with Parkinson’s disease. Paradoxical kinesis occurs in situations where an individual is strongly motivated or influenced by relevant external cues. Our aim was to induce paradoxical kinesis in the laboratory. We tested whether the motivation of avoiding a mild electric shock was sufficient to induce paradoxical kinesis in externally-triggered and self-initiated conditions in people with Parkinson’s disease tested on medication and in age-matched controls.</p><p>Methods</p><p>Participants completed a shock avoidance behavioural paradigm in which half of the trials could result in a mild electric shock if the participant did not move fast enough. Half of the trials of each type were self-initiated and half were externally-triggered. The criterion for avoiding shock was a maximum movement time, adjusted according to each participant’s performance on previous trials using a staircase tracking procedure.</p><p>Results</p><p>On trials with threat of shock, both patients with Parkinson’s disease and controls had faster movement times compared to no potential shock trials, in both self-initiated and externally-triggered conditions. The magnitude of improvement of movement time from no potential shock to potential shock trials was positively correlated with anxiety ratings.</p><p>Conclusions</p><p>When motivated to avoid mild electric shock, patients with Parkinson’s disease, similar to healthy controls, showed significant speeding of movement execution. This was observed in both self-initiated and externally-triggered versions of the task. Nevertheless, in the ET condition the improvement of reaction times induced by motivation to avoid shocks was greater for the PD patients than controls, highlighting the value of external cues for movement initiation in PD patients. The magnitude of improvement from the no potential shock to the potential shock trials was associated with the threat-induced anxiety. This demonstration of paradoxical kinesis in the laboratory under both self-initiated and externally-triggered conditions has implications for motivational and attentional enhancement of movement speed in Parkinson’s disease.</p></div

Reaction time (ms) for controls and patients with Parkinson’s disease (PD) in the externally-triggered condition in potential shock (PS) and no potential shock (NPS) trials.

<p>Reaction time (ms) for controls and patients with Parkinson’s disease (PD) in the externally-triggered condition in potential shock (PS) and no potential shock (NPS) trials.</p

The Shock Avoidance Behavioural paradigm with self-initiated (A) and externally-triggered (B) conditions.

<p>The Shock Avoidance Behavioural paradigm with self-initiated (A) and externally-triggered (B) conditions.</p

Movement time (ms) for controls and patients with Parkinson’s disease (PD) in self-initiated (SI) and externally-triggered (ET) conditions for the potential shock (PS) and no potential shock (NPS) trials.

<p>Movement time (ms) for controls and patients with Parkinson’s disease (PD) in self-initiated (SI) and externally-triggered (ET) conditions for the potential shock (PS) and no potential shock (NPS) trials.</p

Reaction time (ms) for controls and patients with Parkinson’s disease (PD) in the externally-triggered condition in potential shock (PS) and no potential shock (NPS) trials.

<p>Reaction time (ms) for controls and patients with Parkinson’s disease (PD) in the externally-triggered condition in potential shock (PS) and no potential shock (NPS) trials.</p

Demographic data and scores on tests of cognition, executive function and mood scales for controls and patients with Parkinson’s disease (PD).

<p>MDS UPDRS = Movement Disorder’s Society Unified Parkinson’s Disease rating Scale; EHI = Edinburgh Handedness Inventory; BDI = Beck Depression Inventory; MMSE = Mini Mental State Examination; NART IQ = National Adult Reading Test Intelligence Quotient.</p><p>The data are means (±SEM).</p