The role of physical environmental factors on university students’ academic performance

Education and the level of educational development in a country constitute the basis for the social and economic development of that country. The importance of academic performance in a country, especially in higher education, can not be denied. It is therefore important to investigate factors that affect academic achievement in the positive or negative way. This paper aims to determine the factors influencing the academic performance of university students in terms of physical environment, including building design and conditions, campus layout and surrounding neighborhood.This is an exploratory research in which qualitative research design is used. Statistical analyses such as regression, correlation and variance (ANOVA) are applied in order to analyze data. Since the whole survey population is made of the students of Aeronautics and Astronautics Faculty of Kocaeli University, there is no sampling method applied. Survey is performed on voluntary basis.It was expected to reach the results supporting the main hypothesis of the research "physical environmental factors, such as building, campus layout and surrounding neighborhood, affect university students’ academic performance". However, the findings are far apart from supporting the main hypothesis. It is found out that there is no relationship and no effect between academic performance and physical environmental factors.Current study might be one of the pioneer studies regarding the university students’ academic performance in context of aviation in Turkey. Despite of the fact that the students like to hold physical environment responsible for their academic failure, it is proven that there is no relation and no effect in between them. Of course, these results are weak in generality since the research is limited to only the Faculty of Aeronautics and Astronautics of Kocaeli University. Research needs to be replicated in different faculties and departments of different universities in order to ensure generalizability.

Örgütsel öğrenme ile örgüte bağlılık arasındaki ilişki: türkiye otomotiv lastik üretimi sektöründe bir araştırma

ÖZETÖrgütlerin çevresinin sürekli değişmesi ve bu değişime uyum sağlamanın yaşamsallığı nedeniyle öğrenmenin günümüz örgütleri için taşıdığı önem, geçmiştekine göre daha fazladır. Günümüzde rakiplerden daha hızlı öğrenme ve değişme yeteneğine sahip olma; sürdürülebilir rekabetin ve sürekli gelişmenin temelini oluşturmaktadır.Öğrenen örgütlerde, örgütsel öğrenmenin gerçekleştirilmesi ile ilgili en önemli kaynak “insan” olduğu için, en yetenekli çalışanların ilgisini çekmek, onları motive etmek ve elde tutmak başarılı olmak için hedeflenmektedir.Örgütlerin varlığını devam ettirebilmeleri ve başarılı olabilmeleri için yaratıcı, yetenekli işgörenlerin örgütte çalışması gerekli fakat yeterli değildir. Aynı zamanda bu işgörenlerin örgüt yararına iş tanımlarının gerektirdiğinden daha fazla gayret göstermeleri yani örgüte içten bağlı olmaları gerekir.Öğrenen örgütlerin ortak özelliği; kendi içlerinde bir bağlılık, güçlü bir kimlik birliğinin olmasıdır. Çalışanların birbirleri ve örgütleri ile aralarındaki güçlü bağların bulunması, değişim çalkantılarından başarıyla çıkabilmeleri için gerekli olduğunu göstermiştir. Bu görüş açısıyla örgütsel öğrenme düzeyinin yüksek olduğu örgütlerde örgüte bağlılığında yüksek olacağı aşikardır. Örgütsel öğrenme ile içten bağlılık boyutu arasında çok olumlu bir ilişki vardır. Dahası, Örgütsel öğrenme ile normatif (normative) bağlılık düzeyi arasında olumlu bir ilişki vardır. Ancak örgütsel öğrenme ile zorunlu (continuance) bağlılık düzeyi arasında ilişki yoktur.Birinci bölümde; öğrenme ve örgütsel öğrenme kavramlarının tanımı, değişim ve sürekli iyileştirmede öğrenmenin önemi, örgüt içerisindeki öğrenme düzeyleri, bilgi kavramı, bilgi işleme süreci olarak örgütsel öğrenme ve örgütsel öğrenme yönelimleri irdelenmeye çalışılmıştır.İkinci bölümde ise, örgüte bağlılığın tarihsel gelişimi, önemi, tanımlanması ve boyutları ve örgüte bağlılığı etkileyen faktörleri incelenmeye çalışılmıştır.Üçüncü bölümünde de değişen çevre koşullarını dikkate alarak örgütsel öğrenme ile örgüte bağlılık düzeyleri arasında ilişkiyle ilgili teorik temeller yer almaktadır.Dördüncü bölümde Türkiye Otomotiv Lastik Üretimi sektöründe Beyaz Yakalı çalışanlar üzerinde yapılan örgütsel öğrenme ile örgüte bağlılık düzeyleri arasındaki ilişkiyi belirlemeye yönelik bilimsel araştırma, elde edilen sonuçlar ve öneriler yer almaktadır. SUMMARYBecause of permanent changing in the organizational environment and vitality of adaptation to the alteration, importance of learning for current organizations is more considerable than the former. Currently, learning faster and having ability to alter, constitute foundation of permanent sustainable challenge and development. In the learning organizations, because of the “human being” is the most important source to realize organizational learning; it is aimed to be successfull to pay attention of the most talented employee, to motive and to hold them.The labour of creative and talented employee is necessary but not enough for the maintenance of organizations’ existence and to be successfull. In the same time, the employee must give his all due to working definition and must be committed to the organization. The common essentials of the learning organizations are commitment in each and to be a strong identical relationship. It has seen that, to have employee who feels strong commitment with each other and his organization, is necessary to overcome the changing billow. According to the point of view, it is obvious that if organizational learning level gets higher in the organizations, organizational commitment gets higher too. There is a positive relationship between the learning organization and the affective commitment. Moreover, there is a positive relationship between the learning organization and the normative commitment. But there is no relationship between the learning organization and the continuance commitment. In chapter one, the definition of learning and organizational learning, the importance of alteration and learning about the permanent improvement, learning levels inside the organizations, consept of knowledge, organizational leaning as knowledge transaction process and the tendency of organizational learning are tried to investigate. In chapter two; historical development, importance, definition and dimension of organizational commitment, and the factors affects organizational commitment are tried to investigate.In chapter three; considering changing environmental conditions, theorical essentials about the relationship between the organizational learning and the organizational levels are placed. In chapter four; the scientific research about to determine relationship between the organizational learning and the organizational commitment in Turk Automotive Tire Production Sector’s white collar employee, is placed

Gastrostomy in hospitalized patients with acute stroke: "NoroTek" Turkey point prevalence study subgroup analysis

Objective: Nutritional status assessment, dysphagia evaluation and enteral feeding decision are important determinants of prognosis in acute neurovascular diseases. Materials and Methods: NöroTek is a point prevalence study conducted with the participation of 87 hospitals spread across all health sub regions of Turkey conducted on 10-May-2018 (World Stroke Awareness Day). A total of 972 hospitalized neurovascular patients [female: 53%, age: 69±14; acute ischemic stroke in 845; intracerebral hematoma (ICH) in 119 and post-resuscitation encephalopathy (PRE) in 8] with complete data were included in this sub-study. Results: Gastrostomy was inserted in 10.7% of the patients with ischemic stroke, 10.1% of the patients with ICH and in 50% of the patients with PRE. Independent predictors of percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) administration were The National Institutes of Health Stroke Scale score at admission [exp (β): 1.09 95% confidence interval (CI): 1.05-1.14, per point] in ischemic stroke; and mechanical ventilation in ischemic [exp (β): 6.18 (95% CI: 3.16-12.09)] and hemorrhagic strokes [exp (β): 26.48 (95% CI: 1.36-515.8)]. PEG was found to be a significant negative indicator of favorable (modified Rankin’s scale score 0-2) functional outcome [exp (β): 0.032 (95% CI: 0.004-0.251)] but not of in-hospital mortality [exp (β): 1.731 (95% CI: 0.785-3.829)]. Nutritional and swallowing assessments were performed in approximately two-thirds of patients. Of the nutritional assessments 69% and 76% of dysphagia assessments were completed within the first 2 days. Tube feeding was performed in 39% of the patients. In 83.5% of them, tube was inserted in the first 2 days; 28% of the patients with feeding tube had PEG later. Conclusion: The NöroTek study provided the first reliable and large-scale data on key quality metrics of nutrition practice in acute stroke in Turkey. In terms of being economical and accurate it makes sense to use the point prevalence method.Amaç: Akut nörovasküler hastalıklarda nütrisyonel durum ve disfaji değerlendirmesi ve enteral beslenme kararı önemli prognoz belirleyicilerindendir. Gereç ve Yöntem: NöroTek, 10 Mayıs 2018’de (Dünya İnme Farkındalık Günü) Türkiye’nin tüm sağlık alt bölgelerine yayılmış 87 hastanenin katılımıyla gerçekleştirilen bir nokta prevalans çalışmasıdır. Hastanede yatan ve bu alt çalışma için toplanan verisi tam olan toplam 972 nörovasküler hasta (kadın: %53, yaş: 69±14 yıl; 845’i akut iskemik inme; 119’u intraserebral hematom ve 8’i post-resüsitasyon ensefalopatisi) analiz edildi. Bulgular: Gastrostomi iskemik inmeli hastaların %10,7, intraserebral kanamalıların %10,1 ve post-resusitasyon ensefalopatisi olanların %50’sine uygulanmıştır. Perkütan endoskopik gastrostomi (PEG) gereksiniminin bağımsız belirleyicileri, iskemik inme grubunda kabul NIHSS [exp (β): 1,09, %95 güven aralığı (GA): 1,05-1,14, puan başına] ile hem iskemik hem de hemorajik inmelerde mekanik ventilasyon uygulanmış olmasıdır [iskemik için: exp (β): 6,18, %95 GA: 3,16- 12,09] ve hemorajik inme için: [exp (β): 26,48, 95% GA: 1,36-515,8]. İnme olgularında PEG uygulaması hastane içi mortalite için bağımsız belirleyici değildi [exp (β): 1,731, 95% GA: 0,785-3,829]. Ancak, PEG uygulanmış olması taburculuk esnasında iyi prognoza (modifiye Rankin skoru 0-2) sahip olabilme için anlamlı bir negatif etmen olarak bulundu [exp (β): 0,032, %95 GA: 0,004-0,251]. Hastanede yatan nörovasküler hastaların yaklaşık üçte ikisinde malnütrisyon ve yutma bozukluğu açısından değerlendirme yapılmıştı. Nutrisyonel status değerlendirmesinin %69’u ve disfaji değerlendirmesinin %76’sı ilk 48 saat içinde gerçekleştirilmişti. Tüple enteral nütrisyon uygulama oranı %39’du. Beslenme tüplerinin %83,5’i ilk 2 gün içinde yerleştirilirken beslenme tüpü olan hastaların %28’ine daha sonra PEG açılmıştı. Sonuç: NöroTek çalışması ile Türkiye’de hastanede yatan akut inme hastalarında nutrisyonel uygulamaların temel kalite ölçütlerine ilişkin ilk güvenilir ve büyük ölçekli veri sağlanmıştır. Ekonomik olması ve doğruluğu açısından nokta yaygınlık yönteminin bu tip verilerin temini için daha fazla kullanılması mantıklıdır