Comparison of power outputs of wingate tests applied with loads determined from body weight and lean body mass: (Comparison of power outputs of wingate test with different loads)

Amaç: Wingate testinde erkeklerde uygulanması önerilen ve vücut ağırlığı ile hesaplanan klasik yüklerle elde edilen güç çıktılarını, yağsız vücut ağırlığından hesaplanan yük ile elde edilen güç çıktılarıyla karşılaştırmaktır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya 18-59 yaş arası 60 erkek gönüllü alındı. Katılımcıların vücut yağ yüzdeleri ve yağsız vücut ağırlıkları biyoelektrik empedans analiz yöntemiyle (Bodystat 1500) ölçüldü. Uygulanacak yükler vücut ağırlığının kilogramı başına 75 g (yük-1) ve 95 g (yük-2), yağsız vücut ağırlığı kilogramı başına 95 g (yük-3) olarak hesaplandı. Wingate testi Monark 839 bisiklet ergometre ve 1/12 rezolüsyonlu elektronik pedal sayıcı ile gerçekleştirildi. Toplam 30 saniye süresince her 5 saniye için pedal sayıları kaydedildi. Testler en az bir gün ara ile yapıldı. Farklı yüklerle elde edilen güç çıktıları; Pik Oüç (PG), Ortalama Güç (OG) ve Yorgunluk İndeksi (Yİ) hesaplandı. Sonuçlar “Friedman varyans analizi” ve “Wilcoxon Testi” ile karşılaştırıldı. Bulgular: Yük ortalamaları, yük-1 için 5.2±0.5 kg, yük-2 için 6.6±0.7 kg, yük-3 için 5.7±0.6 kg bulundu ve aralarındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.001). Wingate testinde yük-2 ve yük-3 kullanılarak elde edilen PG ve OG çıktıları, yük-1 ile bulunan PG ve OG çıktılarından yüksekti (pO.OOl). Yük-2 ile elde edilen Yİ, yük-3 kullanılarak elde edilen Yİ’den (p=0.035); yük-3 ile elde edilen Yİ. yük-1 ile elde edilen Yİ’den (p=0.026) yüksek bulundu.Objective: Classically, body vveight has been used for load determination of the Wingate test. The purpose of this study was to compare power outputs of the Wingate test in which loads were determined by two different formulas based on either body vveight or lean body mass. Material and Methods: Sixty males (18-59 years old) volunteered to take part in the study. Body fat percentage and lean body mass were measured by bioelectrical im- pedance analysis (Bodystat 1500). The loads for the Win- gate test were 75 g per body weight (load-1), 95 g per body vveight (load-2) and 95 g per lean body mass (load- 3). The Wingate test was performed on a Monark 839 cy- cle ergometer and pedal revolutions were counted by an electronic counter with resolution of 1/12. Tests were performed at least with one day interval in betvveen. Pedal revolutions were recorded for each 5 second during the 30 second total period. The peak power (PP), the mean power (MP) and the fatigue index (FI) outputs of each Wingate tests were determined. Results were statistically analyzed by “Friedman’s variance analyzes” and “Wilcoxon test”. Results: The mean loads obtained were 5.2±0.5 kg for load-1, 6.6±0.7 kg for load-2, 5.7±0.6 kg for load-3 and signifıcant differences were found betvveen the mean loads for ali three measurements (p<0.001). PP and MP values of the Wingate tests obtained from load-2 and load-3 vvere signifıcantly higher than PP and MP values of the Wingate tests obtained from load-1, respectively (p<0.001). The FI values of load-2 were greater than the one obtained from load-3 (p=0.035). Similarly, the FI values of load-3 was higher than the FI values of load-1 (p=0.026). Conclusion: Our data suggest that load-3 can be used in- stead of load-1 in the Wingate test. Lean body mass can be measured by a cheap and simple method. Size of muscleindependent load determination from body fat percentage for the Wingate test. In addition, further investigations should be carried out to optimize the loads to be determined from lean body mass for highest power outputs for the Wingate test

Comparison of body fat percentage measured by bioelectrical ımpedance analysis and anthropometric methods

Amaç: Biyoelektrik empedans analiz (BEA) yöntemiyle ölçülen “vücut yağ yüzdesi” (VYY) ile skinfold deri kıvrım kalınlığı ölçüm ve hesaplama yöntemleriyle bulunan vücut yağ yüzdelerini karşılaştırmaktır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya 18-60 yaş arası 90 kadın ve 18¬55 yaş arası 90 erkek olmak üzere toplam 180 katılımcı alındı ve iki yöntemle VYY ölçümleri yapıldı. Katılımcıların ilk ola¬rak BEA yöntemiyle (Bodystat 1500) VYY ölçüldü. Kişi sırt üstü yatar pozisyondayken cihazın elektrotları sağ el ve sağ ayağa yerleştirilerek VYY ölçümü gerçekleştirildi. İkinci ola¬rak antropometrik yöntemler uygulandı. Skinfold aletiyle (Holtain) ölçülen deri kıvrım kalınlığından hesaplama yön¬temleri ile VYY saptandı. Skinfold aleti ile karın (abdomen), kol (triceps), uyluk (thigh) ve sırt (subscapular) deri kıvrım kalınlığı ölçümleri yapıldı. Kadın ve erkeklerde uygulanan Behnke VVilmore, Dumin Womersley formülleri kullanılarak, deri kıvrım kalınlığı ölçümlerinden vücut yoğunlukları hesap¬landı. Bulunan vücut yoğunluklarından Siri veya Brozek for¬mülleri ile katılımcılara ait VYY hesaplandı. Farklı yöntem¬lerle bulunan VYY ölçümleri arasında Pearson korelasyon analizi uygulandı. Bulgular: Vücut kitle indeksi (BMI) ortalaması kadınlar (25.8±6.0) ile erkekler (24.2±3.3) arasında farklı değildi (p=0.27). Katılımcılarda ortalama VYY biyoelektrik empe¬dans analiz yöntemiyle 21.8±10.9, Behnke Wilmore ile 23.0±8.6, Dumin Womersley ile 23.6±6.9 bulundu. BEA ile Behnke VVilmore arasında (r= 0.835, p<0.001), BEA ile Dumin VVomersley arasında (r=0.777, p<0.001) ve Behnke VVilmore ile Dumin VVomersley arasında (r=0.935, p<0.001) çok iyi korelasyon olduğu saptandı. Sonuç: BEA yöntemiyle VYY ölçümü, skinfold ölçümleri kullanılarak Behnke VVilmore veya Dumin VVomersley formülüyle hesaplanan VYY ölçümleri yerine kullanılabileceği söylenebilir.Objective: The aim of this study was compari¬son of body fat percentages measured by bioelectrical imped¬ance analysis (BIA) and skinfold thicknesses methods. Material and Methods: A total of 180 people, 90 females (18-60 years old) and 90 males (18-55 years old), were in¬cluded in the study. Body fat percentage was measured by two methods: BIA and anthropometric methods. First meas¬urements were done using BIA (Bodystat 1500) method as follows; people who participated in this study were asked to lie on supine position, and then the electrodes of BIA device were placed on the right hand and foot to take the measure¬ment for body fat percentage. The measurements were taken and recorded for each person. Secondly, body fat percentage was measured by anthropometric methods. Thickness of ab¬domen, triceps, thigh, subscapular skinfold were measured by Skinfold caliper (Floltain). Body density was estimated using Behnke VVilmore and Dumin Womersley equations based on the skinfold measurements. Body fat percentage was esti¬mated with Siri or Brozek equations using the body density values obtained. The results were analyzed statistically by Pearson’s correlation. Results: Mean body mass index (BMI) was not different between women (25.8±6.0) and men (24.2±3.3) (p=0.27). The mean values for body fat percentage were found as 21.8± 10.9, 23.0±8.6, 23.6±6.9 by BIA, Behnke Wilmore and Dumin Womersley respectively. Strong correlations were observed between the body fat percentage values obtained by BIA and Behnke Wilmore (r= 0.835, p<0.001), BIA and Dumin Womersley (r=0.777, p<0.001), Behnke Wilmore and Dumin Womersley (r=0.935, p<0.001). Conclusion: Our data suggest that BIA method can be used for the estimation of body fat percentage instead of Behnke Wilmore and Dumin Womersley equations based on skinfold measurements

Comparison of power outputs of wingate tests applied with loads determined from body weight and lean body mass: (Comparison of power outputs of wingate test with different loads)

Amaç: Wingate testinde erkeklerde uygulanması önerilen ve vücut ağırlığı ile hesaplanan klasik yüklerle elde edilen güç çıktılarını, yağsız vücut ağırlığından hesaplanan yük ile elde edilen güç çıktılarıyla karşılaştırmaktır. Gereç ve yöntem: Çalışmaya 18-59 yaş arası 60 erkek gönüllü alındı. Katılımcıların vücut yağ yüzdeleri ve yağsız vücut ağırlıkları biyoelektrik empedans analiz yöntemiyle (Bodystat 1500) ölçüldü. Uygulanacak yükler vücut ağırlığının kilogramı başına 75 g (yük-1) ve 95 g (yük-2), yağsız vücut ağırlığı kilogramı başına 95 g (yük-3) olarak hesaplandı. Wingate testi Monark 839 bisiklet ergometre ve 1/12 rezolüsyonlu elektronik pedal sayıcı ile gerçekleştirildi. Toplam 30 saniye süresince her 5 saniye için pedal sayıları kaydedildi. Testler en az bir gün ara ile yapıldı. Farklı yüklerle elde edilen güç çıktıları; Pik Oüç (PG), Ortalama Güç (OG) ve Yorgunluk İndeksi (Yİ) hesaplandı. Sonuçlar “Friedman varyans analizi” ve “Wilcoxon Testi” ile karşılaştırıldı. Bulgular: Yük ortalamaları, yük-1 için 5.2±0.5 kg, yük-2 için 6.6±0.7 kg, yük-3 için 5.7±0.6 kg bulundu ve aralarındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.001). Wingate testinde yük-2 ve yük-3 kullanılarak elde edilen PG ve OG çıktıları, yük-1 ile bulunan PG ve OG çıktılarından yüksekti (pO.OOl). Yük-2 ile elde edilen Yİ, yük-3 kullanılarak elde edilen Yİ’den (p=0.035); yük-3 ile elde edilen Yİ. yük-1 ile elde edilen Yİ’den (p=0.026) yüksek bulundu.Objective: Classically, body vveight has been used for load determination of the Wingate test. The purpose of this study was to compare power outputs of the Wingate test in which loads were determined by two different formulas based on either body vveight or lean body mass. Material and Methods: Sixty males (18-59 years old) volunteered to take part in the study. Body fat percentage and lean body mass were measured by bioelectrical im- pedance analysis (Bodystat 1500). The loads for the Win- gate test were 75 g per body weight (load-1), 95 g per body vveight (load-2) and 95 g per lean body mass (load- 3). The Wingate test was performed on a Monark 839 cy- cle ergometer and pedal revolutions were counted by an electronic counter with resolution of 1/12. Tests were performed at least with one day interval in betvveen. Pedal revolutions were recorded for each 5 second during the 30 second total period. The peak power (PP), the mean power (MP) and the fatigue index (FI) outputs of each Wingate tests were determined. Results were statistically analyzed by “Friedman’s variance analyzes” and “Wilcoxon test”. Results: The mean loads obtained were 5.2±0.5 kg for load-1, 6.6±0.7 kg for load-2, 5.7±0.6 kg for load-3 and signifıcant differences were found betvveen the mean loads for ali three measurements (p<0.001). PP and MP values of the Wingate tests obtained from load-2 and load-3 vvere signifıcantly higher than PP and MP values of the Wingate tests obtained from load-1, respectively (p<0.001). The FI values of load-2 were greater than the one obtained from load-3 (p=0.035). Similarly, the FI values of load-3 was higher than the FI values of load-1 (p=0.026). Conclusion: Our data suggest that load-3 can be used in- stead of load-1 in the Wingate test. Lean body mass can be measured by a cheap and simple method. Size of muscleindependent load determination from body fat percentage for the Wingate test. In addition, further investigations should be carried out to optimize the loads to be determined from lean body mass for highest power outputs for the Wingate test

A simple method to reduce halitosis; tongue scraping with probiotics

PubMed: 31639775Objective: We aimed to assess the effects of probiotic implantation to the dorsum of the tongue against halitosis. Materials and methods: 100 participants were randomly divided into three groups as tongue back scraping (TS), probiotic implantation to the dorsum of the tongue (PB) and mouthwash alone as the control group (MW). Measurements were taken before the treatment, after the first month of treatment and one month after the cessation of treatment. Results: Halimeter, winkel and woodlight scores were evaluated initially, in the first month and after the cessation of the treatment. All of MW measurements showed no difference throughout the study. All of TS measurements decreased significantly in the first month (p < 0.05) but rose again in the final count. All of PB measurements significantly decreased in the first month and kept their low levels after the cessation of the treatment (p < 0.05). Conclusion: Probiotics and tongue scraping are widely used against halitosis but they are not intended to be used together. In this study, we proposed and proved an effective method of probiotic implantation by tongue scraping and showed that halitosis did not recur after the cessation of the treatment. © 2019 IOP Publishing Ltd

Association analysis of the BDNF Val66Met Variation with obesity in a population from Turkey: A case control study

Amaç: Obezite karmaşık etyolojisi ile dünya çapında epidemik bir sağlık problemi haline gelmektedir. Birçok farklı genetik ve çevresel faktörler obezite gelişimine katkıda bulunmaktadır. Bu çalışmada, bir Türkiye populasyounda BDNF geni Val66Met varyantı ile obezite ve obezite-ilişkili klinik fenotipler arasında ilişki olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya toplam 168 birey (88 obez olgu ve 80 sağlıklı kontrol) alındı. Klinik değerlendirilmesi yapılan katılımcılara antropometrik ölçüm ve vücut kompozisyon analizi yapıldı. BDNF geni Val66Met polimorfizmine ilişkin genotipleme çalışması PCR-RFLP tekniği kullanılarak yapıldı. Elde edilen ilgili polimorfizme ait genotipler ile alel frekansları ve antropometrik ölçüm sonuçlarının istatistiksel değerlendirmesi bilgisayar ortamında SPSS programı kullanılarak yapıldı. Bulgular: Çalışılan polimorfizme ait (BDNF Val66met,) genotip ve aleller ile obezite ve obezite-ilişkili fenotipler arasında obez ve kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Sonuç: Bu bulgular çalışılan polimorfizmin obezite ve obezite-ilişkili fenotiplerin gelişiminde yatkınlık oluşturucu bir role sahip olduğu olgusunu desteklememektedir. Bununla beraber, ilgili polimorfizmin obezite gelişimindeki katkısını netleştirmek için daha geniş populasyon serilerinde bir çok aday gen ve polimorfizmlerin birlikte değerlendirildiği yeni çalışmaların yapılması gerektiği kanaatindeyiz.Objective: Obesity is becoming the epidemic health problem worldwide with a very complex etiology. The interaction between diverse genetic and environmental factors contributes to development of obesity. In this tudy, it was aimed to investigate the association/s between BDNF gene Val66Met variant and obesity as well as obesityrelated clinical phenotypes in a population from Turkey. Material and Methods: A total of 168 subjects (88 obese cases and 80 non-obese healthy controls) were included in this study. Following the clinical evalution, the subjects were assessed for anthropometric measurement and body composition analyses. Genotyping of BDNF Val66Met polymorphism was carried out using polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism technique. Then the genotypic and allele frequencies as well as anthropometric measurement were analyzed statisitically using SPSS program. Results: The results revealed no significant difference between BDNF Val66Met polymorphism and obesity or obesity-related clinical phenotypes in ceses versus controls. Conclusion: These results do not support a predisposing role of BDNF Val66Met polymorphism in the developemnt of obesity or obesity realted clinical phenotypes. However, to confirm that the gene variant contributes to obesity and obesity-related phenotypes, further studies with both higher population sizes and many candidate genes are needed to be investigated simultaneously

Association analysis of the BDNF Val66Met Variation with obesity in a population from Turkey: A case control study

Amaç: Obezite karmaşık etyolojisi ile dünya çapında epidemik bir sağlık problemi haline gelmektedir. Birçok farklı genetik ve çevresel faktörler obezite gelişimine katkıda bulunmaktadır. Bu çalışmada, bir Türkiye populasyounda BDNF geni Val66Met varyantı ile obezite ve obezite-ilişkili klinik fenotipler arasında ilişki olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya toplam 168 birey (88 obez olgu ve 80 sağlıklı kontrol) alındı. Klinik değerlendirilmesi yapılan katılımcılara antropometrik ölçüm ve vücut kompozisyon analizi yapıldı. BDNF geni Val66Met polimorfizmine ilişkin genotipleme çalışması PCR-RFLP tekniği kullanılarak yapıldı. Elde edilen ilgili polimorfizme ait genotipler ile alel frekansları ve antropometrik ölçüm sonuçlarının istatistiksel değerlendirmesi bilgisayar ortamında SPSS programı kullanılarak yapıldı. Bulgular: Çalışılan polimorfizme ait (BDNF Val66met,) genotip ve aleller ile obezite ve obezite-ilişkili fenotipler arasında obez ve kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı. Sonuç: Bu bulgular çalışılan polimorfizmin obezite ve obezite-ilişkili fenotiplerin gelişiminde yatkınlık oluşturucu bir role sahip olduğu olgusunu desteklememektedir. Bununla beraber, ilgili polimorfizmin obezite gelişimindeki katkısını netleştirmek için daha geniş populasyon serilerinde bir çok aday gen ve polimorfizmlerin birlikte değerlendirildiği yeni çalışmaların yapılması gerektiği kanaatindeyiz.Objective: Obesity is becoming the epidemic health problem worldwide with a very complex etiology. The interaction between diverse genetic and environmental factors contributes to development of obesity. In this tudy, it was aimed to investigate the association/s between BDNF gene Val66Met variant and obesity as well as obesityrelated clinical phenotypes in a population from Turkey. Material and Methods: A total of 168 subjects (88 obese cases and 80 non-obese healthy controls) were included in this study. Following the clinical evalution, the subjects were assessed for anthropometric measurement and body composition analyses. Genotyping of BDNF Val66Met polymorphism was carried out using polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism technique. Then the genotypic and allele frequencies as well as anthropometric measurement were analyzed statisitically using SPSS program. Results: The results revealed no significant difference between BDNF Val66Met polymorphism and obesity or obesity-related clinical phenotypes in ceses versus controls. Conclusion: These results do not support a predisposing role of BDNF Val66Met polymorphism in the developemnt of obesity or obesity realted clinical phenotypes. However, to confirm that the gene variant contributes to obesity and obesity-related phenotypes, further studies with both higher population sizes and many candidate genes are needed to be investigated simultaneously