Prevalence of Clinical and Neuroimaging Markers in Cerebral Amyloid Angiopathy: A Systematic Review and Meta-Analysis

BACKGROUND: Limited data exist regarding the prevalence of clinical and neuroimaging manifestations among patients diagnosed with cerebral amyloid angiopathy (CAA). We sought to determine the prevalence of clinical phenotypes and radiological markers in patients with CAA. METHODS: Systematic review and meta-analysis of studies including patients with CAA was conducted to primarily assess the prevalence of clinical phenotypes and neuroimaging markers as available in the included studies. Sensitivity analyses were performed based on the (1) retrospective or prospective study design and (2) probable or unspecified CAA status. We pooled the prevalence rates using random-effects models and assessed the heterogeneity using the Cochran Q and I2 statistics. RESULTS: We identified 12 prospective and 34 retrospective studies including 7159 patients with CAA. The pooled prevalence rates were cerebral microbleeds (52% [95% CI, 43%-60%]; I2=93%), cortical superficial siderosis (49% [95% CI, 38%-59%]; I2=95%), dementia or mild cognitive impairment (50% [95% CI, 35%-65%]; I2=97%), intracerebral hemorrhage (ICH; 44% [95% CI, 27%-61%]; I2=98%), transient focal neurological episodes (48%; 10 studies [95% CI, 29%-67%]; I2=97%), lacunar infarcts (30% [95% CI, 25%-36%]; I2=78%), high grades of perivascular spaces located in centrum semiovale (56% [95% CI, 44%-67%]; I2=88%) and basal ganglia (21% [95% CI, 2%-51%]; I2=98%), and white matter hyperintensities with moderate or severe Fazekas score (53% [95% CI, 40%-65%]; I2=91%). The only neuroimaging marker that was associated with higher odds of recurrent ICH was cortical superficial siderosis (odds ratio, 1.57 [95% CI, 1.01-2.46]; I2=47%). Sensitivity analyses demonstrated a higher prevalence of ICH (53% versus 16%; P=0.03) and transient focal neurological episodes (57% versus 17%; P=0.03) among retrospective studies compared with prospective studies. No difference was documented between the prevalence rates based on the CAA status. CONCLUSIONS: Approximately one-half of hospital-based cohort of CAA patients was observed to have cerebral microbleeds, cortical superficial siderosis, mild cognitive impairment, dementia, ICH, or transient focal neurological episodes. Cortical superficial siderosis was the only neuroimaging marker that was associated with higher odds of ICH recurrence. Future population-based studies among well-defined CAA cohorts are warranted to corroborate our findings

Infected pancreatic necrosis: outcomes and clinical predictors of mortality. A post hoc analysis of the MANCTRA-1 international study

: The identification of high-risk patients in the early stages of infected pancreatic necrosis (IPN) is critical, because it could help the clinicians to adopt more effective management strategies. We conducted a post hoc analysis of the MANCTRA-1 international study to assess the association between clinical risk factors and mortality among adult patients with IPN. Univariable and multivariable logistic regression models were used to identify prognostic factors of mortality. We identified 247 consecutive patients with IPN hospitalised between January 2019 and December 2020. History of uncontrolled arterial hypertension (p = 0.032; 95% CI 1.135-15.882; aOR 4.245), qSOFA (p = 0.005; 95% CI 1.359-5.879; aOR 2.828), renal failure (p = 0.022; 95% CI 1.138-5.442; aOR 2.489), and haemodynamic failure (p = 0.018; 95% CI 1.184-5.978; aOR 2.661), were identified as independent predictors of mortality in IPN patients. Cholangitis (p = 0.003; 95% CI 1.598-9.930; aOR 3.983), abdominal compartment syndrome (p = 0.032; 95% CI 1.090-6.967; aOR 2.735), and gastrointestinal/intra-abdominal bleeding (p = 0.009; 95% CI 1.286-5.712; aOR 2.710) were independently associated with the risk of mortality. Upfront open surgical necrosectomy was strongly associated with the risk of mortality (p < 0.001; 95% CI 1.912-7.442; aOR 3.772), whereas endoscopic drainage of pancreatic necrosis (p = 0.018; 95% CI 0.138-0.834; aOR 0.339) and enteral nutrition (p = 0.003; 95% CI 0.143-0.716; aOR 0.320) were found as protective factors. Organ failure, acute cholangitis, and upfront open surgical necrosectomy were the most significant predictors of mortality. Our study confirmed that, even in a subgroup of particularly ill patients such as those with IPN, upfront open surgery should be avoided as much as possible. Study protocol registered in ClinicalTrials.Gov (I.D. Number NCT04747990)

Κλινικοί και απεικονιστικοί προγνωστικοί παράγοντες στην εγκεφαλική αμυλοειδική αγγειοπάθεια

Εισαγωγή Η σποραδική εγκεφαλική αμυλοειδική αγγειοπάθεια αποτελεί νόσο των μικρών αγγείων, και προέρχεται από την εναπόθεση β-αμυλοειδούς στα φλοιϊκά και λεπτομηνιγγικά εγκεφαλικά αγγεία. Ελάχιστα δεδομένα υπάρχουν στη βιβλιογραφία σχετικά με το ποσοστά εμφάνισης των διάφορων κλινικών και απεικονιστικών δεικτών στη εγκεφαλική αμυλοειδική αγγειοπάθεια, αλλά και στον πιο σπάνιο φλεγμονώδη υπότυπο αυτής. Μέθοδοι • Εξήντα οκτώ ασθενείς που πληρούσαν τα αναθεωρημένα κριτήρια της Βοστώνης (v1.5) για τη διάγνωση της πιθανής ή ενδεχόμενης εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας εντάχθηκαν σε προοπτική μελέτη και η παρακολούθησή τους διήρκησε τουλάχιστον 12 μήνες. Για την συλλογή των νευροαπεικονιστικών δεδομένων χρησιμοποιήθηκε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου υψηλής ευκρίνειας. Για να διερευνηθούν ανεξάρτητοι προγνωστικοί δείκτες των κλινικών φαινοτύπων χρησιμοποιήθηκαν μοντέλα λογιστικής παλινδρόμησης. Μοντέλα αναλογικού κινδύνου του Cox χρησιμοποιήθηκαν για να υπολογιστούν πιθανές συσχετίσεις με τον κίνδυνο εκδήλωσης επαναιμορραγίας. • Διενεργήθηκε συστηματική ανασκόπηση και μετά-ανάλυση δεδομένων της βιβλιογραφίας σχετικά με την εγκεφαλική αμυλοειδική αγγειοπάθεια, με στόχο τον προσδιορισμό των ποσοστών εκδήλωσης των διαφόρων κλινικών φαινοτύπων και απεικονιστικών δεικτών. • Περιγράψαμε την εμπειρία του Κέντρου μας όσον αφορά τους ασθενείς που διαγνώστηκαν με τον φλεγμονώδη υπότυπο της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας σύμφωνα με τα διεθνή διαγνωστικά κριτήρια κατά τη διάρκεια επταετούς περιόδου (2015–2022), και μελετήσαμε επίσης τα δεδομένα από ενενήντα ασθενείς που είχαν δημοσιευτεί μέχρι τότε στη διεθνή βιβλιογραφία. • Διενεργήθηκε μία ακόμα συστηματική ανασκόπηση και μετά-ανάλυση δεδομένων της βιβλιογραφίας σχετικά με τον φλεγμονώδη υπότυπο της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας με στόχο τον προσδιορισμό των ποσοστών εκδήλωσης των διαφόρων κλινικών φαινοτύπων και απεικονιστικών δεικτών. Αποτελέσματα • Στην προοπτική μελέτη παρατήρησης, τα εστιακά νευρολογικά ελλείμματα, η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών και τα παροδικά επεισόδια εστιακής νευρολογικής σημειολογίας ήταν οι πιο συχνές εκδηλώσεις της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας. Αιμορραγικές βλάβες, όπως οι λοβώδεις μικρο- και μακροαιμορραγίες αλλά και η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση αποτέλεσαν τους πιο κοινούς νευροαπεικονιστικούς δείκτες. Η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση προέκυψε ως ο μοναδικός ανεξάρτητος προγνωστικός δείκτης εμφάνισης παροδικών επεισοδίων εστιακής νευρολογικής σημειολογίας, ενώ οι πολλαπλές μικροαιμορραγίες (>10) συσχετίσθηκαν με αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης ανοϊκής συνδρομής. Η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση εμφανίστηκε επίσης ως ο μοναδικός παράγοντας κινδύνου επαναιμορραγίας κατά την παρακολούθηση των ασθενών. • Στη συστηματική ανασκόπηση και μετά-ανάλυση της βιβλιογραφίας, οι πιο κοινοί νευροαπεικονιστικοί δείκτες ήταν οι φλοιώδεις μικροαιμορραγίες, η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση και οι ενδοεγκεφαλικές αιμορραγίες. Μη αιμορραγικοί δείκτες, όπως το υψηλό φορτίο διευρυσμένων περιαγγειακών χώρων στο ημιωοειδές κέντρο, οι πολλαπλές βλάβες της λευκής ουσίας και τα μικροέμφρακτα ήταν επίσης αρκετά συχνά. Κοινές επίσης κλινικές εκδηλώσεις της νόσου αποτέλεσαν η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών/άνοια και τα παροδικά επεισόδια εστιακής νευρολογικής σημειολογίας. Ο μοναδικός απεικονιστικός δείκτης που συσχετίσθηκε με υψηλότερο κίνδυνο επανεμφάνισης ενδοεγκεφαλικών αιμορραγιών ήταν η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση. • Αναφορικά με την εμπειρία του κέντρου μας στον φλεγμονώδη υπότυπο της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας, επτά ασθενείς διαγνώστηκαν με τη συγκεκριμένη νόσο. Οι πιο συχνές κλινικές εκδηλώσεις ήταν τα εστιακά νευρολογικά συμπτώματα και τα πιο κοινά νευροαπεικονιστικά ευρήματα ήταν οι ασύμμετρες, υψηλού σήματος βλάβες σε T2/FLAIR ακολουθίες της λευκής ουσίας. Όλοι οι ασθενείς μας τέθηκαν σε αγωγή με κορτικοστεροειδή, με καλά κλινικά αποτελέσματα. • Στη συστηματική ανασκόπηση και μετά-ανάλυση της βιβλιογραφίας σχετικά με τον φλεγμονώδη υπότυπο της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας, οι πιο συχνές κλινικές εκδηλώσεις της νόσου ήταν η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών, τα εστιακά νευρολογικά ελλείμματα, η εγκεφαλοπάθεια, οι επιληπτικές κρίσεις και η κεφαλαλγία. Βλάβες της λευκής ουσίας με υψηλό σήμα σε T2/FLAIR ακολουθίες, συνοδευόμενες από λοβώδεις μικροαιμορραγίες και λεπτομηνιγγική σκιαγραφική ενίσχυση, παρουσία φλοιώδους επιπολής αιμοσιδήρωσης αλλά και ενδοεγκεφαλικές αιμορραγίες αποτέλεσαν τους πιο συχνούς νευροαπεικονιστικούς δείκτες της νόσου. Συμπεράσματα • Ενδοεγκεφαλικές αιμορραγίες/ μικροαιμορραγίες με λοβώδη εντόπιση και φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση αποτελούν τους πιο συχνούς απεικονιστικούς δείκτες της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας, ενώ η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών και τα παροδικά επεισόδια εστιακής νευρολογικής σημειολογίας τις πιο συχνές κλινικές εκδηλώσεις. Η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση είναι ο μοναδικός απεικονιστικός δείκτης που συσχετίσθηκε με αυξημένο κίνδυνο επανεμφάνισης ενδοεγκεφαλικών αιμορραγιών. • Βλάβες της λευκής ουσίας με υψηλό σήμα σε T2/FLAIR ακολουθίες, συνοδευόμενες από λοβώδεις μικροαιμορραγίες, και λεπτομηνιγγική σκιαγραφική ενίσχυση αποτελούν τα πιο συχνά νευροαπεικονιστικά ευρήματα ενώ η νοητική έκπτωση την πιο συχνή κλινική εκδήλωση σε ασθενείς με φλεγμονώδη εγκεφαλική αμυλοειδική αγγειοπάθεια.Background Sporadic cerebral amyloid angiopathy (CAA) is a small vessel disease, resulting from progressive amyloid-β deposition in media/adventitia of cortical and leptomeningeal arterioles. Limited data exist regarding the prevalence of clinical, neuroimaging, and genetic markers among patients diagnosed with CAA, and its rare, however distinct subtype, the Cerebral Amyloid Angiopathy-related inflammation (CAA-ri). We sought to determine the prevalence of clinical phenotypes and radiological markers in patients with CAA and CAA-ri. Methods • Sixty-eight patients fulfilling the Boston Criteria v1.5 for probable/possible CAA were enrolled and followed for at least 12 months. Magnetic Resonance Imaging was used to assess specific neuroimaging markers. Multiple logistic-regression analysis was performed to identify predictors of clinical phenotypes. Cox-proportional hazard regression models were used to calculate associations with the risk of recurrent Intracerebral Haemorrhage (ICH). • A systematic review and meta-analysis of studies including patients with CAA was conducted to primarily assess the prevalence of clinical phenotypes and neuroimaging markers as available in the included studies. • We reported our single-center experience of patients diagnosed with CAA-ri according to international criteria during a seven-year period (2015–2022), and we abstracted data from 90 previously published cases. • A systematic review and meta-analysis of published studies including patients with CAA-ri was conducted to determine the prevalence of clinical, neuroimaging, genetic and cerebrospinal fluid biomarker findings. Results • In our prospective cohort study, focal neurological deficits, cognitive decline and transient focal neurological episodes (TFNEs) were the most common clinical manifestations. Hemorrhagic lesions, including lobar cerebral microbleeds, cortical superficial siderosis and lobar ICH were the most prevalent neuroimaging findings. cSS was independently associated with the likelihood of TFNEs at presentation while multiple (>10) lobar CMBs were independently associated with cognitive decline at presentation. cSS emerged as the only risk factor of recurrent ICH during a median follow-up of 20 months. • In the systematic review and meta-analysis regarding CAA, the most prevalent neuroimaging markers were the cerebral microbleeds, the cortical superficial siderosis, and the intracerebral hemorrhage. Non-haemorrhagic markers, including high grades of perivascular spaces located in centrum semiovale, white matter hyperintensities with moderate or severe Fazekas and lacunar infarcts were also common. Common clinical phenotypes were also the dementia or mild cognitive impairment and the transient focal neurological episodes. The only neuroimaging marker that was associated with higher odds of recurrent ICH was cortical superficial siderosis. • Regarding our single-center experience of patients diagnosed with CAA-ri, seven patients were diagnosed with CAA-ri in our center. The most common symptom at presentation was focal neurological dysfunction and the most prevalent radiological finding was the presence of T2/FLAIR white matter hyperintensities. All patients were treated with corticosteroids and had a favorable functional outcome. • In the systematic review and meta-analysis regarding CAA-ri, the most prevalent clinical manifestations were the cognitive decline at presentation, the focal neurological deficits, the encephalopathy, the seizures and the headache. T2/fluid-attenuated inversion recovery-hyperintense white matter lesions, lobar cerebral microbleeds, gadolinium enhancing lesions, cortical superficial siderosis and lobar macrohemorrhage were the most common neuroimaging markers. Conclusions • Cerebral microbleeds, cortical superficial siderosis and ICH were the most prevalent neuroimaging markers and mild cognitive impairment, dementia and transient focal neurological episodes the most common clinical manifestations among patients with CAA. Cortical superficial siderosis was the only neuroimaging marker that was associated with higher odds of ICH recurrence. • Hyperintense T2/fluid-attenuated inversion recovery white matter lesions associated with lobar cerebral microbleeds and leptomeningeal gadolinium enhancement were by far the most prevalent neuroimaging findings and cognitive decline was the most common clinical feature among patients with CAA-ri

Παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή σε κρυπτογενή ισχαιμικά αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή αποτελεί ένα από τα πιο συχνά και δυνητικά αντιμετωπίσιμα αίτια των κρυπτογενών ισχαιμικών αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων. Στην παρούσα μελέτη έγινε προσπάθεια να ταυτοποιηθούν ανεξάρτητοι παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο υποκείμενης κολπικής μαρμαρυγής (ΚΜ) σε ασθενείς με κρυπτογενή ισχαιμικά αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια χωρίς γνωστό ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής και με φλεβοκομβικό ρυθμό στο ηλεκτροκαρδιογράφημα εισόδου. Η μελέτη μας στηρίχθηκε εν μέρει στην υπόθεση – παρατήρηση ότι η αρρυθμία που καταγράφεται στην φασματική ανάλυση κατά τη διενέργεια του νευροϋπερηχογραφικού ελέγχου (CDU και TCD) σχετίζεται με υψηλότερη πιθανότητα ανίχνευσης ΚΜ. ΜΕΘΟΔΟΙ: Ασθενείς με κρυπτογενές ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο τέθηκαν σε 6ετή παρακολούθηση. Δημογραφικά στοιχεία καθώς και κλινικά χαρακτηριστικά αλλά και απεικονιστικοί δείκτες σχετικοί με την εγκεφαλική ισχαιμία καταγράφησαν κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Έγινε καταγραφή αρρυθμίας, που ανιχνευόταν κατά τη διάρκεια της φασματικής ανάλυσης του νευροϋπερηχογραφικού ελέγχου των εξωκράνιων αγγείων του εγκεφάλου. Η διάταση του αριστερού κόλπου αξιολογήθηκε στο υπερηχογράφημα καρδιάς και βασίστηκε σε συγκεκριμένα κριτήρια. Το καταληκτικό σημείο της μελέτης αποτέλεσε η ανίχνευση κολπικής μαρμαρυγής και βασίστηκε στη καταγραφή αυτής της αρρυθμίας σε Holterρυθμού 24ώρου. Η στατιστική ανάλυση διεξήχθη με τη βοήθεια μονοπαραγοντικών και πολυπαραγοντικών μοντέλων λογιστικής παλινδρόμησης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην μελέτη εντάχθηκαν 373 ασθενείς με κρυπτογενές ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό [μέση (Σταθερή Απόκλιση (ΣΑ)] ηλικία 60 (11) έτη, 33% γυναίκες]. Το ποσοστό ανίχνευσης κολπικής μαρμαρυγής στο δείγμα μας ήταν 11%. Οι τρείς ανεξάρτητες μεταβλητές που συσχετίσθηκαν σε στατιστικά σημαντικό βαθμό με την ανίχνευση κολπικής μαρμαρυγής ήταν οι εξής: η ηλικία (OR για κάθε 10ετία αύξηση της ηλικίας: 1,81; 95%CI: 1,32–2,53; p < 0,001), η μέτρια ή σοβαρού βαθμού διάταση του αριστερού κόλπου (OR: 7,21; 95% CI: 2,56–19,6;p < 0,001) και η αρρυθμία που ανιχνεύθηκε κατά τη διάρκεια του νευροϋπερηχογραφικού ελέγχου των εξωκράνιων αγγείων του εγκεφάλου (OR: 3,77; 95% CI: 1,85–7,56;p < 0,001). ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Από τα αποτελέσματα αυτής της προοπτικής μελέτης παρατήρησης προκύπτει ως συμπέρασμα, πως η μελλοντική αξιοποίηση της νευροϋπερηχογραφίας θα μπορούσε να βελτιώσει τα ποσοστά ανίχνευσης κολπικής μαρμαρυγής σε ασθενείς με κρυπτογενές ισχαιμικό ΑΕΕ.BACKGROUND: Paroxysmal atrial fibrillation (PAF) is a common and potential treatable cause of cryptogenic stroke (CS). Aim of this prospective cohort was to identify independent predictors of atrial fibrillation (AF) detection in patients with CS and sinus rhythm on baseline electrocardiogram (ECG), without prior AF history. We had hypothesized that cardiac arrhythmia detection during neurosonology examinations (Carotid Duplex (CDU) and Transcranial Doppler (TCD)) may be associated with higher likelihood of AF detection. METHODS: Consecutive CS patients were prospectively evaluated over a six-year period. Demographics, clinical and imaging characteristics of cerebral ischemia were documented. The presence of arrhythmia during spectral waveform analysis of CDU/TCD was recorded. Left atrial enlargement was documented during echocardiography using standard definitions. The outcome event of interest included PAF detection on outpatient 24-h Holter ECG recordings. Statistical analyses were performed using univariate and multivariate logistic regression models. RESULTS: A total of 373 patients with CS were evaluated [mean (SD) age 60 (11) years, 33% women, median NIHSS-score 4 points).The rate of PAF detection of any duration on Holter ECG recordings was 11%. The following three variables were independently associated with the likelihood of AF detection on 24-h Holter-ECG recordings in both multivariate analyses adjusting for potential confounders: age (OR per 10-year increase: 1.81; 95% CI: 1.32–2.53; p < 0.001), moderate or severe left atrial enlargement (OR: 7.21; 95% CI: 2.56–19.6; p < 0.001) and arrhythmia detection during neurosonology evaluations (OR: 3.77; 95% CI: 1.85–7.56; p < 0.001). CONCLUSION: Our findings underline the potential utility of neurosonology in improving the detection rate of PAF in patients with CS

Clinical and neuroimaging prognostic markers in cerebral amyloid angiopathy

Background: Sporadic cerebral amyloid angiopathy (CAA) is a small vessel disease, resulting from progressive amyloid-β deposition in media/adventitia of cortical and leptomeningeal arterioles. Limited data exist regarding the prevalence of clinical, neuroimaging, andgenetic markers among patients diagnosed with CAA, and it's rare, however distinct subtype, the Cerebral Amyloid Angiopathy-related inflammation (CAA-ri). We sought to determine the prevalence of clinical phenotypes and radiological markers in patients with CAA and CAA-ri. Methods: • Sixty-eight patients fulfilling the Boston Criteria v1.5 for probable/possible CAA were enrolled and followed for at least 12 months. Magnetic Resonance Imaging was used to assess specific neuroimaging markers. Multiple logistic-regression analysis was performed to identify predictors of clinical phenotypes. Cox proportional hazard regression models were used to calculate associations with the risk of recurrent Intracerebral Haemorrhage (ICH).• A systematic review and meta-analysis of studies including patients with CAA was conducted to primarily assess the prevalence of clinical phenotypes and neuroimaging markers as available in the included studies.• We reported our single-center experience of patients diagnosed with CAA-ri according to international criteria during a seven-year period (2015–2022), and we abstracted data from 90 previously published cases.• A systematic review and meta-analysis of published studies including patients with CAA-ri was conducted to determine the prevalence of clinical, neuroimaging, genetic and cerebrospinal fluid biomarker findings. Results: • In our prospective cohort study, focal neurological deficits, cognitive decline and transient focal neurological episodes (TFNEs) were the most common clinical manifestations. Hemorrhagic lesions, including lobar cerebral microbleeds, cortical superficial siderosis and lobar ICH were the most prevalent neuroimaging findings. cSS was independently associated with the likelihood of TFNEs at presentation while multiple (>10) lobar CMBs were independently associated with cognitive decline at presentation. cSS emerged as the only risk factor of recurrent ICH during a median follow-up of 20 months.• In the systematic review and meta-analysis regarding CAA, the most prevalent neuroimaging markers were the cerebral microbleeds, the cortical superficial siderosis, and the intracerebral hemorrhage. Non-haemorrhagic markers, including high grades of perivascular spaces located in centrum semiovale, white matter hyperintensities with moderate or severe Fazekas and lacunar infarcts were also common. Common clinical phenotypes were also the dementia or mild cognitive impairment and the transient focal neurological episodes. The only neuroimaging marker that was associated with higher odds of recurrent ICH was cortical superficial siderosis. • Regarding our single-center experience of patients diagnosed with CAA-ri, seven patients were diagnosed with CAA-ri in our center. The most common symptom at presentation was focal neurological dysfunction and the most prevalent radiological finding was the presence of T2/FLAIR white matter hyperintensities. All patients were treated with corticosteroids and had a favorable functional outcome. • In the systematic review and meta-analysis regarding CAA-ri, the most prevalent clinical manifestations were the cognitive decline at presentation, the focal neurological deficits, the encephalopathy, the seizures and the headache. T2/fluid attenuated inversion recovery-hyperintense white matter lesions, lobar cerebral microbleeds, gadolinium enhancing lesions, cortical superficial siderosis and lobar macrohemorrhage were the most common neuroimaging markers. Conclusions: • Cerebral microbleeds, cortical superficial siderosis and ICH were the most prevalent neuroimaging markers and mild cognitive impairment, dementia and transient focal neurological episodes the most common clinical manifestations among patients with CAA. Cortical superficial siderosis was the only neuroimaging marker that was associated with higher odds of ICH recurrence. • Hyperintense T2/fluid-attenuated inversion recovery white matter lesions associated with lobar cerebral microbleeds and leptomeningeal gadolinium enhancement were by far the most prevalent neuroimaging findings and cognitive decline was the most common clinical feature among patients with CAA-ri.Εισαγωγή: Η σποραδική εγκεφαλική αμυλοειδική αγγειοπάθεια αποτελεί νόσο των μικρών αγγείων, και προέρχεται από την εναπόθεση β-αμυλοειδούς στα φλοιϊκά και λεπτομηνιγγικά εγκεφαλικά αγγεία. Ελάχιστα δεδομένα υπάρχουν στη βιβλιογραφία σχετικά με το ποσοστά εμφάνισης των διάφορων κλινικών και απεικονιστικών δεικτών στη εγκεφαλική αμυλοειδική αγγειοπάθεια, αλλά και στον πιο σπάνιο φλεγμονώδη υπότυπο αυτής. Μέθοδοι: • Εξήντα οκτώ ασθενείς που πληρούσαν τα αναθεωρημένα κριτήρια της Βοστώνης (v1.5) για τη διάγνωση της πιθανής ή ενδεχόμενης εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας εντάχθηκαν σε προοπτική μελέτη και η παρακολούθησή τους διήρκησε τουλάχιστον 12 μήνες. Για την συλλογή των νευροαπεικονιστικών δεδομένων χρησιμοποιήθηκε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου υψηλής ευκρίνειας. Για να διερευνηθούν ανεξάρτητοι προγνωστικοί δείκτες των κλινικών φαινοτύπων χρησιμοποιήθηκαν μοντέλα λογιστικής παλινδρόμησης. Μοντέλα αναλογικού κινδύνου του Cox χρησιμοποιήθηκαν για να υπολογιστούν πιθανές συσχετίσεις με τον κίνδυνο εκδήλωσης επαναιμορραγίας. • Διενεργήθηκε συστηματική ανασκόπηση και μετά-ανάλυση δεδομένων της βιβλιογραφίας σχετικά με την εγκεφαλική αμυλοειδική αγγειοπάθεια, με στόχο τον προσδιορισμό των ποσοστών εκδήλωσης των διαφόρων κλινικών φαινοτύπων και απεικονιστικών δεικτών. • Περιγράψαμε την εμπειρία του Κέντρου μας όσον αφορά τους ασθενείς που διαγνώστηκαν με τον φλεγμονώδη υπότυπο της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας σύμφωνα με τα διεθνή διαγνωστικά κριτήρια κατά τη διάρκεια επταετούς περιόδου (2015–2022), και μελετήσαμε επίσης τα δεδομένα από ενενήντα ασθενείς που είχαν δημοσιευτεί μέχρι τότε στη διεθνή βιβλιογραφία.• Διενεργήθηκε μία ακόμα συστηματική ανασκόπηση και μετά-ανάλυση δεδομένων της βιβλιογραφίας σχετικά με τον φλεγμονώδη υπότυπο της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας με στόχο τον προσδιορισμό των ποσοστών εκδήλωσης των διαφόρων κλινικών φαινοτύπων και απεικονιστικών δεικτών. Αποτελέσματα: • Στην προοπτική μελέτη παρατήρησης, τα εστιακά νευρολογικά ελλείμματα, η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών και τα παροδικά επεισόδια εστιακής νευρολογικής σημειολογίας ήταν οι πιο συχνές εκδηλώσεις της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας. Αιμορραγικές βλάβες, όπως οι λοβώδεις μικρο- καιμακροαιμορραγίες αλλά και η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση αποτέλεσαν τους πιο κοινούς νευροαπεικονιστικούς δείκτες. Η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση προέκυψε ως ο μοναδικός ανεξάρτητος προγνωστικός δείκτης εμφάνισης παροδικών επεισοδίων εστιακής νευρολογικής σημειολογίας, ενώ οι πολλαπλές μικροαιμορραγίες (>10) συσχετίσθηκαν με αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης ανοϊκής συνδρομής. Η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση εμφανίστηκε επίσης ως ο μοναδικός παράγοντας κινδύνου επαναιμορραγίας κατά την παρακολούθηση των ασθενών. • Στη συστηματική ανασκόπηση και μετά-ανάλυση της βιβλιογραφίας, οι πιο κοινοί νευροαπεικονιστικοί δείκτες ήταν οι φλοιώδεις μικροαιμορραγίες, η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση και οι ενδοεγκεφαλικές αιμορραγίες. Μη αιμορραγικοί δείκτες, όπως το υψηλό φορτίο διευρυσμένων περιαγγειακών χώρων στο ημιωοειδές κέντρο, οι πολλαπλές βλάβες της λευκής ουσίας και τα μικροέμφρακτα ήταν επίσης αρκετά συχνά. Κοινές επίσης κλινικές εκδηλώσεις της νόσου αποτέλεσαν η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών/άνοια και τα παροδικά επεισόδια εστιακής νευρολογικής σημειολογίας. Ο μοναδικόςαπεικονιστικός δείκτης που συσχετίσθηκε με υψηλότερο κίνδυνο επανεμφάνισης ενδοεγκεφαλικών αιμορραγιών ήταν η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση. • Αναφορικά με την εμπειρία του κέντρου μας στον φλεγμονώδη υπότυπο της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας, επτά ασθενείς διαγνώστηκαν με τη συγκεκριμένη νόσο. Οι πιο συχνές κλινικές εκδηλώσεις ήταν τα εστιακά νευρολογικά συμπτώματα και τα πιο κοινά νευροαπεικονιστικά ευρήματα ήταν οι ασύμμετρες, υψηλού σήματος βλάβες σε T2/FLAIR ακολουθίες της λευκής ουσίας. Όλοι οι ασθενείς μας τέθηκαν σε αγωγή με κορτικοστεροειδή, με καλά κλινικά αποτελέσματα.• Στη συστηματική ανασκόπηση και μετά-ανάλυση της βιβλιογραφίας σχετικά με τον φλεγμονώδη υπότυπο της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας, οι πιο συχνές κλινικές εκδηλώσεις της νόσου ήταν η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών, τα εστιακά νευρολογικά ελλείμματα, η εγκεφαλοπάθεια, οι επιληπτικές κρίσεις και η κεφαλαλγία. Βλάβες της λευκής ουσίας με υψηλό σήμα σε T2/FLAIR ακολουθίες, συνοδευόμενες από λοβώδεις μικροαιμορραγίες και λεπτομηνιγγική σκιαγραφική ενίσχυση, παρουσία φλοιώδους επιπολής αιμοσιδήρωσης αλλά και ενδοεγκεφαλικές αιμορραγίες αποτέλεσαν τους πιο συχνούς νευροαπεικονιστικούς δείκτες της νόσου. Συμπεράσματα: • Ενδοεγκεφαλικές αιμορραγίες/ μικροαιμορραγίες με λοβώδη εντόπιση και φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση αποτελούν τους πιο συχνούς απεικονιστικούς δείκτες της εγκεφαλικής αμυλοειδικής αγγειοπάθειας, ενώ η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών και τα παροδικά επεισόδια εστιακής νευρολογικής σημειολογίας τις πιο συχνές κλινικές εκδηλώσεις. Η φλοιώδης επιπολής αιμοσιδήρωση είναι ο μοναδικός απεικονιστικός δείκτης που συσχετίσθηκε με αυξημένο κίνδυνο επανεμφάνισης ενδοεγκεφαλικών αιμορραγιών.• Βλάβες της λευκής ουσίας με υψηλό σήμα σε T2/FLAIR ακολουθίες, συνοδευόμενες από λοβώδεις μικροαιμορραγίες, και λεπτομηνιγγική σκιαγραφική ενίσχυση αποτελούν τα πιο συχνά νευροαπεικονιστικά ευρήματα ενώ η νοητική έκπτωση την πιο συχνή κλινική εκδήλωση σε ασθενείς με φλεγμονώδη εγκεφαλική αμυλοειδική αγγειοπάθεια

Cerebrospinal fluid biomarkers and apolipoprotein E genotype in cerebral amyloid angiopathy. A narrative review

Sporadic cerebral amyloid angiopathy (CAA) is a cerebral small vessel disease, characterized by the deposition of β-amyloid within the cortical and leptomeningeal blood vessel walls. It has attracted interest concerning new therapeutic perspectives. However, there are scarce data regarding the cerebrospinal fluid biomarkers (CSF) and genetic factors in sporadic CAA.In this narrative review, we investigated the literature regarding the cerebrospinal fluid core biomarkers profile of patients with probable or possible CAA and its subtype, the CAA- related inflammation (CAA-ri), taking into account the clinical and radiological characteristics of the patients. We also analyzed the Apolipoprotein E (APOE) genotype differentiations among the different subtypes of cerebral amyloid angiopathy.Our results demonstrate specific CSF patterns of β-amyloid (Aβ42 and Aβ40) and tau-proteins (t-tau and p-tau) which may serve as molecular biomarkers for CAA/ CAA-ri and could prove helpful for novel therapeutic procedures. Specifically, decreased levels of Aβ40 and Aβ42 in both CAA and CAA-ri, mildly increased concentrations of tau protein in patients with CAA-ri and a strong association between APOE ε4/ε4 genotype and CAA-ri are the main findings

Assessment of quality of life, job insecurity and work ability among nurses, working either under temporary or permanent terms

Objectives Aim of this study was to assess and compare health, quality of life, well-being, job satisfaction and job insecurity between nurses, in a tertiary hospital in Greece, working either under permanent or temporary contract. Material and Methods In this cross-sectional study, consecutively recruited nurses answered a structured questionnaire, the WHO-5 Well-being Index (WHO-5), the Job Insecurity Index (JII), the Work Ability Index (WAI), and the Well-Being at Work Scale (WBWS). Results Included were 323 nurses (87.6% women, age M±SD 43.68±8.10 years). Tem- porary contract employees had worse quality of life (p = 0.009) and higher job insecurity: both in cognitive dimension (p = 0.013) and emotional dimension (p < 0.001). They also scored worse in the positive affect (p < 0.001), negative affect (p = 0.002) and fulfillment of expectations in work environment (p < 0.001) domains of the WBWS. Additionally, they reported less frequently occupational accidents and injuries (p = 0.001), muscu - loskeletal disorders of the spine or neck (p = 0.007), cardiovascular (p = 0.017), and gastrointestinal (p = 0.010) disorders, while they reported more frequently mental disorders (p < 0.001). Multivariate linear regression analysis showed that temporary work predicted high cognitive (p = 0.010) and emotional (p < 0.001) insecurity, low positive emotions and mood index (p = 0.007), low achievement-fulfillment index (p = 0.047) and high index of negative emotions (p = 0.006), regardless of gender and age. Conclusions Temporary employment among nurses is associated with a lower sense of job security and well-being, and a higher prevalence of mental disorders, independently of age or gender without a significantly negative effect on their ability to work. Managers, as well as occupational physicians, should recognize the extent of nurses’ job insecurity and assess their ability to work, to provide them with the necessary support and to stimulate the sense of occupational security and work capacity, so that they can thrive in their workplace and therefore be more productive and provide high quality healthcare. Int J Occup Med Environ Health. 2024;37(1):98–10