Integracja imigrantów ze społeczeństwem przyjmującym. Na przykładzie uczestnictwa w tradycjach, świętach, uroczystościach i życiu kulturalnym

This article presents the problem of immigrant integration in Poland, which was investigated in a 2022 diagnostic survey of 56 immigrants living in Krakow. The respondents were asked about their opinions on participation in Polish holidays and traditions, introducing their Polish friends to the customs and traditions of their culture, and participation in Polish cultural life (Polish cinema, Polish theater, Polish exhibitions, and concerts of Polish artists). The analysis of the surveyed indicators shows that the vast majority of the respondents (approx. 70–80%) integrate with the host society to a high degree. The vast majority of the respondents (nearly 90%) claimed that they familiarize their Polish friends with their national culture. Sixty-five percent of the respondents claimed that they participate in Polish cultural life very often or often. However, it is still necessary to take care of this group of immigrants who have problems with integration, so there is a need to modify integration policies, as well as to introduce intercultural education to schools and universities in a wider scope.  Niniejszy artykuł przedstawia problem integracji imigrantów w Polsce, który próbowano zbadać za pomocą przeprowadzonych w 2022 roku metodą sondażu diagnostycznego badań, w których wzięło udział 56 imigrantów mieszkających w Krakowie. Aby osiągnąć zamierzony cel badawczy, zapytano badanych m.in. o opinie na temat uczestnictwa w polskich świętach i tradycjach, zapoznawania swoich polskich znajomych ze zwyczajami i tradycjami charakterystycznymi dla swojej kultury, uczestnictwa w polskim życiu kulturalnym (polskie kino, polski teatr, polskie wystawy, koncerty polskich artystów). Z analizy badanych wskaźników wynika, że zdecydowana większość badanych (ok. 70–80%) w wysokim stopniu integruje się ze społeczeństwem przyjmującym. Zdecydowana większość badanych (blisko 90%) twierdziła, że polskich znajomych zapoznaje ze swoją kulturą narodową. 65% badanych twierdziło, że bardzo często bądź często uczestniczy w polskim życiu kulturalnym. Wciąż jednak należy dbać o tę grupę imigrantów, która ma problemy z integracją. Istnieje potrzeba modyfikowania polityki integracji, a także wprowadzania w szerszym zakresie edukacji międzykulturowej do szkół oraz na uczelnie wyższe.      

Dose-dependent relationship between prenatal exposure to fine particulates and exhaled carbon monoxide in non-asthmatic children : a population-based birth cohort study

Objectives: The main goal of the study was to assess possible association between fetal exposure to fi ne particulate matter (PM2.5) and exhaled carbon monoxide (eCO) measured in non-asthmatic children. Material and Methods: The subjects include 118 children taking part in an ongoing population-based birth cohort study in Kraków. Personal samplers of PM2.5 were used to measure fi ne particle mass in the fetal period and carbon monoxide (CO) in exhaled breath from a single exhalation effort at the age of 7. In the statistical analysis of the effect of prenatal PM2.5 exposure on eCO, a set of potential confounders, such as environmental tobacco smoke (ETS), city residence area, sensitization to house dust allergens and the occurrence of respiratory symptoms monitored over the seven-year follow-up was considered. Results: The level of eCO did not correlate with the self-reported ETS exposure recorded over the follow-up, however, there was a positive signifi cant relationship with the prenatal PM2.5 exposure (non-parametric trend p = 0.042). The eCO mean level was higher in atopic children (geometric mean = 2.06 ppm, 95% CI: 1.58–2.66 ppm) than in non-atopic ones (geometric mean = 1.57 ppm, 95% CI: 1.47–1.73 ppm) and the difference was statistically signifi cant (p = 0.036). As for the respiratory symptoms, eCO values were associated positively only with the cough severity score recorded in the follow-up (nonparametric trend p = 0.057). In the nested multivariable linear regression model, only the effects of prenatal PM2.5 and cough severity recorded in the follow-up were related to eCO level. The prenatal PM2.5 exposure represented 5.1%, while children’s cough represented only 2.6% of the eCO variability. Conclusion: Our study suggests that elevated eCO in non-asthmatic children may result from oxidative stress experienced in the fetal period and that heme oxygenase (HO) activity in body tissues may be programmed in the fetal period by the exposure to fi ne particulate matter

Biokinetics of ^{131}I after endogenous and exogenous stimulation of TSH in patients with DTC

BACKGROUND: The effective radioiodine treatment of patients with DTC is possible only after raising the TSH value over 30 μUI/ml. This effect might be obtained by either endogenous or exogenous stimulation. The aim of this study was to evaluate differences in 131I biokinetics of selected regions of interest (ROIs) in cases of endogenous and exogenous stimulation. MATERIAL AND METHODS: Two groups of 50 patients were enrolled in the study. All patients were treated with 3.7 GBq of 131I; the first group after thyroid hormone withdrawal (THW), the second group after rhTSH administration (rhTSH). On the basis of post-treatment images, the uptake ratios over selected ROIs (thyroid remnants, mediastinum, liver, stomach, abdomen, and whole-body) were compared between groups. RESULTS: In the case of uptake over the whole-body and the liver, statistically significant higher values were received for the THW group. For the remaining regions, the differences between groups were statistically insignificant, but uptake ratios in the rhTSH group were generally numerically lower compared to the THW group. CONCLUSIONS: The revealed difference in radioiodine biokinetics after thyroid hormone withdrawal or administration of recombinant human TSH may influence many important aspects of patients with DTC treatment, such as the choice of proper therapeutic scheme, the cost of therapy, and the dose assessment

Biokinetics of 131I after endogenous and exogenous stimulation of TSH in patients with DTC

BACKGROUND: The effective radioiodine treatment of patients with DTC is possible only after raising the TSH value over 30 μUI/ml. This effect might be obtained by either endogenous or exogenous stimulation. The aim of this study was to evaluate differences in 131I biokinetics of selected regions of interest (ROIs) in cases of endogenous and exogenous stimulation. MATERIAL AND METHODS: Two groups of 50 patients were enrolled in the study. All patients were treated with 3.7 GBq of 131I; the first group after thyroid hormone withdrawal (THW), the second group after rhTSH administration (rhTSH). On the basis of post-treatment images, the uptake ratios over selected ROIs (thyroid remnants, mediastinum, liver, stomach, abdomen, and whole-body) were compared between groups. RESULTS: In the case of uptake over the whole-body and the liver, statistically significant higher values were received for the THW group. For the remaining regions, the differences between groups were statistically insignificant, but uptake ratios in the rhTSH group were generally numerically lower compared to the THW group. CONCLUSIONS: The revealed difference in radioiodine biokinetics after thyroid hormone withdrawal or administration of recombinant human TSH may influence many important aspects of patients with DTC treatment, such as the choice of proper therapeutic scheme, the cost of therapy, and the dose assessment. Nuclear Med Rev 2010; 13, 2: 55–5

Ocena czynników wpływających na stopień akceptacji zachorowania na raka piersi u kobiet poddanych leczeniu oszczędzającemu gruczoł piersiowy: analiza odległa po upływie 5 lat od zabiegu – badanie wstępne

Wstęp: Rak piersi jest najczęściej rozpoznawanym nowotworem złośliwym w populacji polskiej. Leczenie chirurgiczne i uzupełniające wiąże się z występowaniem wielu działań niepożądanych. W procesie zdrowienia niezwykle ważnym aspektem jest jakość życia, na którą wpływ ma poziom akceptacji choroby nowotworowej.Materiał i metody: Badaniem objęto 50 kobiet leczonych chirurgicznie metodą oszczędzającą pierś (BCT) po upływie 5 lat od zabiegu chirurgicznego. Pomiaru zmiennej zależnej dokonano posługując się techniką CATI (computer assisted telephone interview), wykorzystując w tym celu standaryzowaną Skalę Akceptacji Choroby (AIS – Acceptance of Illness Scale) autorstwa B.J Felton, T.A. Revenson i G.A. Hinrichsen,  w adaptacji polskiej Zygfryda Juczyńskiego. Punktacja w skali AIS mieści się w obszarze od 8 – 40. Im wyższy wynik, tym lepsze zaakceptowanie stanu zdrowia oraz mniej negatywnych konsekwencji choroby. Utworzono także kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej, na postawie którego uzyskano dane dotyczące wybranych cech socjodemograficznych oraz klinicznych.Wyniki: Ogólny wynik akceptacji choroby nowotworowej w grupie badanej wynosił 33,7, co oznacza pełne zaakceptowanie schorzenia po upływie 5 lat od zabiegu wolnych od przerzutów nowotworowych. Nie stwierdzono wpływu danych socjodemograficznych na poziom zmiennej zależnej.  W grupie kobiet, u których wykonano procedurę węzła wartowniczego odnotowano wyniki świadczące o lepszym zaakceptowaniu choroby w porównaniu do pacjentek poddanych limfadenektomii pachowej.Wnioski: Po upływie 5 lat od zabiegu chirurgicznego z powodu raka piersi, kobiety cechują się wysokim zaakceptowaniem schorzenia. Zaoszczędzenie węzłów chłonnych dołu pachowego pozwala na lepsze przystosowanie się do choroby