Assessment of Physical Fitness and Physical Activity Levels in Patients with Rheumatoid Arthritis, Osteoarthritis, Fibromyalgia

Fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeyi romatoid artrit, osteoartrit, fibromiyalji hastalarında ağrı, kas kuvvetsizliği, hareket kısıtlılığı, yorgunluk sonucunda azalmaktadır. Yapılan çalışmalarda romatoid artrit, osteoartrit, fibromiyalji hastalarda fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeyinin belirlenmesi gerektiği vurgulanmaktadır. Çalışmamızın amacı romatoid artrit, osteoartrit veya fibromiyalji tanısı ile izlenen olgular ve sağlıklı bireylerin fiziksel uygunluk ve fiziksel aktivite düzeylerini belirlemek ve karşılaştırmaktır. Çalışmamız, Başkent Üniversitesi Hastanesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı polikliniğinde tanısı konan 50 romatoid artrit, 95 osteoartrit, 82 fibromyalji ve 110 sağlıklı olgu üzerinde gerçekleştirilmiştir. Olguların ağrı değerlendirmesi için Mcgill Ağrı Anketi kullanılmıştır. Fiziksel aktivite düzeyinin belirlenmesi amacıyla Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (IPAQ) kullanılmıştır. Sağlıkla ilgili fiziksel uygunluk düzeyinin belirlenmesi amacıyla vücut kompozisyonu (VKİ), kas kuvveti ve enduransı (sit up testi), esneklik ( otur uzan- gövde lateral fleksiyon testi), kardiyorespiratuar endurans ( 6 dakika yürüme testi ) ve denge (KAT 3000) ölçümleri yapılmıştır. Fibromyalji grubunun Mcgill Ağrı Anketi alt parametre skorları istatistiksel olarak anlamlı düzeyde romatoid artrit, osteoartrit gruplarına göre daha yüksek bulunmuştur (p ≤ 0,05). Romatoid artrit, osteoartrit, fibromiyalji hasta gruplarının IPAQ anketi alt parametrelerinden yürüme ve toplam fiziksel aktivite skorlarının, sağlıklı olgulara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük olduğuna rastlanmıştır (p≤0,05). Fibromyalji grubundaki olguların % 36,6’sı, osteoartrit grubundaki olguların % 28,4'ü, romatoid artrit grubundaki olguların % 38’inin ve sağlıklı olguların % 22,7’sinin inaktif olduğu saptanmıştır. Sağlıkla ilgili fiziksel uygunluk düzeyi açısından romatoid artrit grubundaki olguların kontrol grubuna göre sit up testi sonuçları anlamlı düzeyde daha düşük, borg yorgunluk skala sonuçları daha yüksek bulunmuştur (p≤ 0,05). Fibromyalji grubundaki olguların, osteoartrit ve sağlıklı vi olgulara göre sit up testi sonuçları anlamlı düzeyde daha düşük bulunmuştur (p<0.05). Romatoid artrit grubundaki olguların osteoartrit grubundaki olgulara göre statik denge düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha düşük olduğuna rastlanmıştır (p <0.05). Osteoartrit grubundaki olguların sağlıklı olgulara göre dinamik denge düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha düşük olduğu saptanmıştır (p<0.05). Sonuç olarak sağlıklı bireylerle kıyaslandığında romatoid artrit, osteoartrit veya fibromiyalji hastalarının fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeylerinin düşük olduğu saptanmıştır. Romatoid artritli olguların fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk düzeylerindeki azalma, osteoartrit ve fibromiyalji olgulardan daha belirgindir. Romatizmal hastalıklarda egzersiz ve günlük fiziksel aktivite programları fizyoterapi rehabilitasyon tedavi yaklaşımları arasında yer almalıdır

Sıçan tip 2 diyabet modelinde farklı egzersiz tiplerinin metabolik parametreler, inflamatuar belirleyiciler ve kasın histolojik yapısı üzerine etkisi

The aim of our study was to determine and compare the effects of aerobic exercise, resistance exercise and combined exercise training on metabolic parameters, inflammatory predictors and histological structure of muscle in rat type 2 diabetes model. Our study was performed on 23 male rats with type 2 diabetes. The subjects were divided into four groups as aerobic exercise group (n=6), resistant exercise group (n=6), combined exercise group (n=6) and control group (n=5). The aerobic exercise group were performed 45-60 minutes of swimming training, resistance exercise group were adapted to climb stair with weights that were 75-100% of the body weight attached to their tails, combined exercise group were performed the exercise protocol in which the swimming exercise and weighted climbing stair exercises were alternately combined for 6 weeks 3 times a week. Rats in control group did not performed any exercise protocol. The body weight was measured and the blood glucose level was determined using glucometer by taking blood from the tail vein at the beginning of the exercise period (2nd week), the middle of the exercise period (5th.week), the end of the exercise period (8th week). After exercise training, cholesterol, triglycerides, high density lipoprotein cholesterol (HDLC), low density lipoprotein cholesterol (LDL-C), ALT, AST, HbA1c, insulin, tumor necrosis factor alpha (TNF-α), interleukin1-β (IL-1β), interleukin-6 (IL-6) and irisin hormone were determined taking blood from the hearts of the subjects under anesthesia by the respective kits. M. Soleus and M. Flexor digitorum brevis muscles were removed and structural changes in muscle tissues were examined histologically. As a result of the study, the body weight and blood glucose level were significantly decreased in aerobic exercise and combined exercise group (p0.05). The body weight, blood glucose, TNF-α, IL-1β and IL-6 levels in aerobic exercise and combined exercise group were found to be significantly lower than the other groups (p0.05). The blood glucose level of the resistance exercise group was significantly lower than the control group (p0.05). The histological data were analyzed. It was determined that aerobic exercise and combined exercise training had a positive effect on muscle histology compared to the resistant exercise group and control group. In conclusion, aerobic and combined exercise training have been shown to reduce body weight, improve glycemic control, create an anti-inflammatory effect, prevent complications and increase the energy level of serum irisin by regulating the energy metabolism. The resistance exercise training had positive effects on glucose metabolism and release of irisin hormone.ONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER VE KISALTMALAR xii ŞEKİLLER xv TABLOLAR xvii 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 5 2.1. Diabetes Mellitus Tanımı 5 2.2. Diabetes Mellitus Tarihçesi 5 2.3. Diabetes Mellitus Epidemiyolojisi 6 2.4. Diabetes Mellitus Etyolojik Sınıflandırması 8 2.4.1. TİP 1 Diabetes Mellitus 11 2.4.2. Tip 2 Diabetes Mellitus 12 2.4.3. Diğer Spesifik Diyabet Tipleri 13 2.4.4. Gestasyonel Diabetes Mellitus 15 2.5. Tip 2 Diabetes Mellitus Tanı Kriterleri 15 2.6. Tip 2 Diabetes Mellitus Risk Faktörleri 17 2.7. Diabetes Mellitus Komplikasyonları 18 2.7.1. Akut Komplikasyonlar 18 2.7.2. Kronik Komplikasyonlar 21 2.8. Tip 2 Diabetes Mellitus Patofizyolojisi 24 2.9. Tip 2 Diabetes Mellitus ve Lipid Metabolizması 29 2.10. Tip 2 Diabetes Mellitus ve Karaciğer Fonksiyonları 33 2.11. Tip 2 Diabetes Mellitus ve İnflamasyon 34 2.12. Tip 2 Diabetes Mellitus ve İrisin Hormonu 37 2.13. Tip 2 Diabetes Mellitus ve Histopatoloji 40 x 2.14. Tip 2 Diabetes Mellitus ve Tedavisi 42 2.14.1. Tip 2 Diabetes Mellitus ve Egzersiz 43 2.15. Deneysel Tip 2 Diabetes Mellitus Modelleri 53 2.15.1. Streptozotosin ve Nikotinamid (STZ+NAD) Kullanılarak Oluşturulan Deneysel Tip 2 Diabetes Mellitus Modeli 54 3. GEREÇ VE YÖNTEM 56 3.1. Deney Hayvanları 56 3.2. Tip 2 Diabetes Mellitus Deneysel Model Protokolü 57 3.3. Deney Grupları 58 3.4. Egzersiz Protokolleri 59 3.4.1. Aerobik Egzersiz Protokolü 59 3.4.2. Dirençli Egzersiz Protokolü 60 3.4.3. Kombine Egzersiz Protokolü 61 3.4.4. Kontrol Grubu 61 3.5. Değerlendirme Yöntemleri 62 3.5.1. Vücut Ağırlığının Ölçülmesi 62 3.5.2. Kan Glukoz Düzeyinin Belirlenmesi 63 3.5.3. Kan ve Kas Doku Örneklerinin Toplanması 64 3.5.4. Kan Numunelerinde Ölçülen Biyokimyasal Parametreler 67 3.5.5. Kas Dokularının Histolojik Yapısının İncelenmesi 67 3.6. İstatistiksel Analiz 68 4. BULGULAR 69 4.1. Vücut Ağırlık Değişimleri 70 4.2. Kan Glukoz Düzeyleri 73 4.3. Plazma İnsülin ve HbA1c Değerleri 76 4.4. Kan Lipid ve Karaciğer Enzim Seviyeleri 77 4.5. İnflamatuar Belirleyiciler 78 4.6. İrisin Hormon Seviyesi 80 4.7. M. Soleus ve M. Fleksör Digitorum Brevis Kaslarındaki Histolojik Değişiklikler 82 5. TARTIŞMA 91 5.1. Vücut Ağırlık Değişimi 91 xi 5.2. Kan Glukoz Düzeyi 93 5.3. Plazma İnsülin ve HbA1c Değerleri 95 5.4. Kan Lipid ve Karaciğer Enzim Seviyeleri 97 5.5. İnflamatuar Belirleyiciler 99 5.6. İrisin Hormon Seviyesi 101 5.7. M. Soleus ve M. Flexor Digitorum Brevis Kaslarındaki Histolojik Değişiklikler 103 6. SONUÇLAR VE ÖNERİLER 106 7. KAYNAKLAR 109 8.EKLER EK-1. Tez Çalışması ile İlgili Etik Kurul İzini. EK-2. Makale Kabul Mektubu EK-3. Bildiri Kabul Mektubu EK-4. Orjinallik Raporu EK-5. Dijital Makbuz 9. ÖZGEÇMİŞÇalışmamızın amacı, sıçan tip 2 diyabet modelinde aerobik egzersiz, dirençli egzersiz ve kombine egzersiz eğitiminin metabolik parametreler, inflamatuar belirleyiciler ve kasın histolojik yapısı üzerine etkisini belirlemek ve karşılaştırmaktı Çalışmamız tip 2 diyabet oluşturulan 23 adet erkek sıçan üzerinde gerçekleştirildi. Denekler aerobik egzersiz grubu (n=6), dirençli egzersiz grubu (n:6), kombine egzersiz grubu (n=6) ve kontrol grubu (n=5) olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Aerobik egzersiz grubu 60 dakika yüzme egzersizini, dirençli egzersiz grubu vücut ağırlıklarının % 75-100’ü kadar ağırlık kuyruklarına bağlanarak merdiven çıkma egzersizini, kombine egzersiz grubu ise yüzme ve ağırlıklı merdiven çıkma egzersizlerinin dönüşümlü olarak kombine edildiği egzersiz protokolünü 6 hafta, haftada 3 gün gerçekleştirdiler. Kontrol grubundaki sıçanlar herhangi bir egzersiz protokolü uygulamadı. Deneklerin egzersiz dönemi başlangıcında (2. hafta), egzersiz dönemi ortasında (5. hafta), egzersiz dönemi sonunda (8. hafta) vücut ağırlığı ölçüldü ve kuyruk veninden kan alınarak glukometre ile kan glukoz seviyesi belirlendi. Egzersiz eğitimi sonunda anestezi uygulanan deneklerin kalplerinden kan alınarak kolesterol, trigliserit, yüksek yoğunluklu lipoprotein kolesterol (HDL-C), düşük yoğunluklu lipoprotein kolesterol (LDL-C), ALT, AST, HbA1c, insülin, tümör nekroz faktörü alfa (TNF-α), interlökin1-β (IL-1β), interlökin-6 (IL-6) ve irisin hormonu düzeyleri belirlendi. M. Soleus ve M. Fleksör digitorum brevis kası çıkarılarak kas dokularındaki yapısal değişiklikler histolojik olarak incelendi. Çalışma sonucunda, vücut ağırlığı ve kan glukoz düzeyinin aerobik egzersiz ve kombine egzersiz grubunda anlamlı düzeyde azaldığı (p0,05). Aerobik egzersiz ve kombine egzersiz grubunda vücut ağırlığı, kan glukoz, TNF-α, IL-1β, IL-6 düzeyleri diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha düşük bulundu (p0,05). Dirençli egzersiz grubunun kan glukoz düzeyi kontrol grubuna göre anlamlı bir şekilde daha düşüktü (p0,05). Histolojik veriler incelendiğinde; aerobik egzersiz ve kombine egzersiz eğitiminin dirençli egzersiz grubu ve kontrol grubuna göre kas histolojisi üzerinde olumlu etkisi olduğu belirlendi. Sonuç olarak, aerobik ve kombine egzersiz eğitimin vücut ağırlığını azalttığı, glisemik kontrolü iyileştirdiği, antiinflamatuar etki yarattığı ve oluşabilecek komplikasyonları önlediği, plazma irisin hormonunu artırarak enerji metabolizmasını düzenlediği gösterilmiştir. Dirençli egzersiz eğitiminin ise glukoz metabolizmasına ve irisin hormonu salınımına olumlu etkileri olduğu gösterilmiştir

The Risk of Tuberculosis and TNF-alpha Inhibitors

The clinical use of TNF-alpha inhibitors have been increasing in the treatment of autoimmune disorders. The most common anti-TNF-alpha agents on clinical use are ethanercept, infliximab and adalimumab. TNF-alpha is an important mediator in the pathogenesis of tuberculosis, therefore the use of TNFAI increases the risk of tuberculosis. Patients who are on anti-TNF alpha treatment should be carefully evaluated for tuberculosis risk before and during therapy. The recommended screening tools are detailed history, physical examination, tuberculin skin test and/or interferon gamma (IFN-gamma) release assay and chest X-Ray every six months