Psychological Aspects of Outbreaks Scale (PAOS) : A Validation Study

Aim: The aim of this study was set to develop a measurement tool to understand adults’ attitudes towards pandemic and to provide evidence of its validity and reliability. Material and Method: Items developed from a pool of 59 items were applied to 798 adults. The exploratory factor analysis was made on the data collected, and the size of the measurement tool with factor extraction techniques was analyzed using SPSS and R statistical environment. In an iterative analysis of principal components, items that did not meet predefined criteria were removed and the 16-item final version of the Psychological Aspects of Outbreaks Scale was obtained. The final four-factor solution obtained with principal component analysis was also confirmed by the Exploratory Graph Analysis and Parallel Analysis. The second data collection was carried out by distributing the measurement tool to a group of 62 adults. Data were used to analyze the criterion validity and test-retest reliability of the measurement tool. Results: The following names were given to the dimensions: fear of harm, considerations on precautions, intolerance of uncertainty, appreciation. PAOS’s significant relationships with other relevant constructs such as health anxiety, intolerance of uncertainty, and health cognitions supported criterion-related validity support its criterion-based validity. PAOS items had adequate level of internal consistency (α = .77) and test-retest reliability (r = .76). Discussion: The Psychological Aspects of Outbreak Scale (PAOS) was a valid and reliable tool for evaluating people’s behavior, beliefs, and attitudes during the COVID-19 period

Parental psychological distress associated with COVID-19 outbreak: A large-scale multicenter survey from Turkey

Aims: Pandemics can cause substantial psychological distress; however, we do not know the impact of the COVID-19 related lockdown and mental health burden on the parents of school age children. We aimed to comparatively examine the COVID-19 related the stress and psychological burden of the parents with different occupational, locational, and mental health status related backgrounds. Methods: A large-scale multicenter online survey was completed by the parents (n = 3,278) of children aged 6 to 18 years, parents with different occupational (health care workers—HCW [18.2%] vs. others), geographical (İstanbul [38.2%] vs. others), and psychiatric (child with a mental disorder [37.8%]) backgrounds. Results: Multivariable logistic regression analysis showed that being a HCW parent (odds ratio 1.79, p <.001), a mother (odds ratio 1.67, p <.001), and a younger parent (odds ratio 0.98, p =.012); living with an adult with a chronic physical illness (odds ratio 1.38, p <.001), having an acquaintance diagnosed with COVID-19 (odds ratio 1.22, p =.043), positive psychiatric history (odds ratio 1.29, p <.001), and living with a child with moderate or high emotional distress (odds ratio 1.29, p <.001; vs. odds ratio 2.61, p <.001) were independently associated with significant parental distress. Conclusions: Parents report significant psychological distress associated with COVID-19 pandemic and further research is needed to investigate its wider impact including on the whole family unit. © The Author(s) 2020

Farklı depresyon ölçeklerinden alınan puanların karşılaştırılması: üniversite öğrencileri üzerine bir test eşitleme çalışması

Bu çalışma üniversite öğrencileri ile gerçekleştirilen çalışmalarda yaygın olarak kullanılan üç farklı depresyon ölçeğini eşitleyerek bir puan dönüşüm tablosu oluşturmayı amaçlamaktadır. Veriler üniversitede öğrenim gören 1038 lisans öğrencisinden toplanmıştır. Öğrencilerin depresyon düzeyini ölçme için Beck Depresyon Envanteri, Epidemiyolojik Araştırmalar MerkeziDepresyon Ölçeği ve Depresyon-Kaygı-Stres Ölçeği kullanılmıştır. Eşitleme işlemi gerçekleştirilmeden önce bu işlem için önerilen ön koşullar incelenmiştir. Sonrasında, eşitlemenin madde tepki kuramı modelleri ile analiz uygulanabilirliğini değerlendirmek için tek boyutluluk ve yerel bağımsızlık varsayımları incelenmiştir. Son olarak tek grup deseni ile toplanan veriler eşit yüzdelikli eşitleme yöntemi ile ortak bir metriğe aktarılmıştır. Gerçekleştirilen bu analizler için R istatistik programı kullanılmıştır. Elde edilen bulgular eşitleme varsayımlarının karşılandığını göstermiştir. Diğer taraftan, verilerin Madde Tepki Kuramı modelleri kullanılarak eşitlenmesi için uygun olmadığı belirlenmiştir. Bu doğrultuda eşit yüzdelikli eşitleme yöntemi için gerçekleştirilen analizlere dayalı olarak puan dönüşüm tablosu oluşturulmuştur. Sonuç olarak, Beck Depresyon Envanteri için hafif düzey depresyon belirti düzeyi için belirlenen kesme puanının ile Depresyon Kaygı ölçeğinin depresyon alt boyutu için belirlenen kesme puanının örtüştüğü; Epidemiyolojik Araştırmalar Merkezi Depresyon Ölçeği için belirlenen kesme puanının ise Beck Depresyon Envanterinde şiddet olarak “hafif” düzeye karşılık geldiği görülmüştür. Yani, depresyon ölçüm araçları için belirlenen kesme puanları örtüşmemektedir. Ayrıca, depresyon ölçeklerinin ölçtükleri depresyon şiddet yelpazesinin örtüşmediği söylenebilir. Nihai olarak, oluşturulan dönüşüm tablolarının kullanılması ile birlikte, araştırmacı ve profesyonellerin elde ettikleri puanları farklı depresyon ölçeklerin kullanıldığı araştırmalarda elde edilen puanlar ile de karşılaştırmalarının gerekliliği görülmüştür. Anahtar Kelimeler: test eşitleme, depresyon, öğrencile

A Compilation Study on Self-Compassion as a Protective Factor

Bireyler, yaşamları boyunca olumsuz durumlarla karşı karşıya gelmektedirler. Hata yapmak, güç durumlar karşısında kalmak insanın varlığına tabiidir. Buradan hareketle bazı bireyler hata yaptıklarında kendilerini acımasızca yargılamaktadır. Öz-şefkat tam bu noktada devreye girmektedir. Öz-şefkat, bireylerin yaşamları boyunca karşılaşmış oldukları olumsuz durumlar karşısında kendilerine göstermiş oldukları anlayış olarak ifade edilebilir. Öz-şefkate sahip bireyler, hata yaptıklarında veya yaşamın güçlükleriyle karşılaştıklarında bu durumun insana özgü olduğunu düşünerek kendilerine sevgi ve şefkatle yaklaşabilmektedirler. Bir diğer ifadeyle, öz-şefkat, bireyin olumsuz durumlar karşısında kendisini acımasız ve sert bir şekilde eleştirmeksizin kendisine sevgi ve şefkatle yaklaşarak anlayış göstermesidir. Öz-şefkat, her bireyin öğrenmesi ve geliştirmesi gereken evrensel bir beceridir. Bu çalışmanın amacı; öz-şefkatin kurumsal temeli ve bu konuda yapılan çalışmalara yönelik bir derleme yapmaktır. Bu bağlamda çalışma; öz-şefkatin kavramsal alt yapısı, tarihi, alt bileşenleri ve bu alanda yapılmış araştırmaların derlemesi yapılarak, öz-şefkat ile ilgilenen bireylerin yararlanması amacıyla alan yazınına sunulmuştur.Individuals encounter negative situations through their lives. Making mistakes or being in difficult situations is nature of human existance.From this point of view, some individuals judge themselves severely when they make mistakes. Self-compassion becomes involved at this point. Self-compassion could be identified as the understanding that individuals show to themselves when they encounter negative situations through their lives. Self-compassionate people in case they made mistakes or encounter to obstacles of life, they treat themselves sympathy and compassion by being aware of which these situations is human specific. In other words, self-compassion is to have non-judgmental understanding instead of critizing unmercifully oneself. Self-compassion is universal ability that every individuals need to learn and improve. The aim of this study is to make a literature review regarding conceptual basis of self- compassion and relevant. This article is presented to literature for people who study self-compassion by making compilation of conceptual basis, history, subcomponents of self-compassion, and studies related to this are

Examining the Relationship Between Self-Harmful Behavior and Negative Automatic Negative Automatic Thinking in Adolescents

Amaç: Bu araştırmada; lise öğrencilerinde kendine zarar verme davranışı ile olumsuz otomatik düşüncelerarasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışma grubunu Malatya ili Yeşilyurt ve Battalgaziilçelerinde liselerde eğitim gören 236’sı kız, 144’ü erkek toplam 380 öğrenci oluşturmuştur. Veri toplamaaşamasında toplam 1775 veri toplanmıştır. Kendine Zarar Verme Davranışı hiç göstermeyen 1395 ergen(%78.6) çalışma grubuna alınmamıştır. Katılımcılara Kişisel Bilgi Formu, Kendine Zarar Verme DavranışıDeğerlendirme Envanteri (KZVDDE) ve Otomatik Düşünceler Ölçeği uygulanmıştır. Çalışmadakibulgular SPSS (Sosyal Bilimler İçin İstatistik Paketi) programı kullanılarak elde edilmiştir. Bulgular:Araştırmamızda kendine zarar verme davranışı oranı %21.4 olarak bulunmuştur. 380 kişilik örneklemgrubu, kendine zarar verme seçeneğine ‘’evet’’ diyen öğrencilerden oluşmaktadır. Yapılan araştırmada; liseöğrencilerinde kendine zarar verme davranışı ile olumsuz otomatik düşünceler arasında pozitif yönde (r =0.306) ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p = 0.0001). Kendine zarar verme davranışıile okul türü, sınıf düzeyi ve anne baba birlikteliği arasında anlamlı farklılık görüldüğü; cinsiyet ve aileiçi şiddet değişkenleri açısından anlamlı bir farklılık göstermediği saptanmıştır. Sonuç: Araştırmanınsonuçları, sınırlılıkları ve gelecek araştırmalar için öneriler literatür doğrultusunda tartışılmıştır.Objective: In the present study, it is aimed to examine the relationship between self-harmful behavior and negative automatic thinkings in adolescents. Method: The study sample consisted of a total of 380 high school students (236 female, 144 male) in Yesilyurt and Battalgazi, Malatya. A total of 1775 data were collected at the data collection pro-cess. 1395 adolescents (78.6%) who did not exhibit self-harm behavior were not included in the study group. The data was collected using three instruments: Sociodemographic Information Form, Inventory of Statements About Self-injury, and Automatic Thoughts Questionnaire. In the analysis of data SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) was used. Results: In the study; a positive correlation was found between self-injury behavior and negative automatic thinkings (r = 0.306) in high school students (p = 0.0001). Self-injury behaviors mean scores were changed significantly in terms of type of school, class level, and family togetherness but not changed in terms of gender and domestic violence variable. Conclusion: The results of the study, its limitations and the recommendations for future researchers are discussed in the light of the literature

Gambling Cognitive Constructions on Gambling Behavior and Its Causes in Young Adulthood Period

This study aimed to examine the cognitive structures and negative childhood experiences of young adults about gambling on gambling behavior and its causes. The study group consisted of 232 young adults aged 18–30 years from Gaziantep, Elâzığ, Malatya, Antalya, and İstanbul provinces who exhibited gambling behavior. Participants were provided a personal information form and examined using the South Oaks Gambling Screening Test, the Cognition Scale for Gambling, the Reasons for Gambling Scale, and the Childhood Negative Experiences Scale. The results revealed that the cognitive structures related to gambling affect gambling behaviors (= .714; p < .01) positively. Cognitive structures explained 13% of the change in the reasons for gambling and childhood negative experiences and cognitive structures explained 52% of the change in the reasons for gambling. It was also found that sociodemographic variables have an effect on gambling behavior and its causes. Finally, cognitive structures related to gambling and negative childhood experiences indirectly risk gambling behavior

Factors related to diagnostic persistence of attention deficit/hyperactivity disorder in Turkish children and adolescents

Ayaz, Muhammed (Arel Author)Objective: Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is one of the most frequently occurring mental disorders in children and adolescents. The purpose of this study was to determine diagnostic persistence three years after the first clinical evaluation and to investigate the factors relating to diagnostic persistence in children and adolescents with ADHD. Methods: The study included 183 children and adolescents who were evaluated in the first admission. Of 183 children and adolescents, 142 children and adolescents were evaluated in the second admission and only the data of 142 children and adolescents were analysed in the study. Diagnostic persistence was defined as having met the full criteria for ADHD on second evaluation. Symptom severity of ADHD was determined using the Turgay DSM-IV-based Child and Adolescent Behavior Disorders Screening and Rating Scale-Parents Form (T-DSM-IV-S). Intelligence level was assessed through the Wechsler Intelligence Scale for Children-Revised. Results: Of the children included in the study, 77.5% (n?=?110) were determined to have ADHD diagnostic persistence. Low intelligence levels, younger age and higher T-DSM-IV-S inattention and conduct disorder scores were associated with diagnostic persistence. ADHD diagnosis in children and adolescents tends to continue at high rates. Conclusions: Determination of the risks related to ADHD diagnostic persistence may contribute to improved treatment planning and interventions