Subrecent charophyte flora from Çesşmealti (Izmir Gulf, Western Turkey): Palaeoecological implications

A charophyte assemblage from lower Holocene sediments in ces,mealti (Izmir Gulf, Turkey) is described and illustrated for the first time here. This assemblage is composed of well-preserved gyrogonites and oospores of Lamprothamnium papulosum, which occur in association with seeds of Ruppia cf. maritima and up to eight ostracod species and 22 benthic foraminiferal taxa. The fossil assemblage was extracted from five clay intervals of the SK-2 borehole. The presence of monospecific assemblages of L. papulosum indicates that very shallow (up to 1 m deep), brackish, alkaline, and oligotrophic waters prevailed in the gulf under strong seasonality (marked cyclical changes in humidity and/or temperature). The dominance of germinated gyrogonites suggests that the water salinity of the lagoon decreased during the humid season, reaching at least 10 parts per thousand. The associated ostracod fauna supports the palaeoenvironmental conditions inferred from the flora. Despite the gulf receiving considerable freshwater input, it remained semiconnected to the sea, as indicated by the diverse foraminifera assemblage. The availability of freshwater in the Izmir Gulf during the early Holocene Climatic Optimum, between-9000 and 5000 years BP, might have played an important role for the first human settlements in the area dating back 5500 years BP.Project TUBITAK, 2214-A International Research Fellowship Program (The Scientific and Technological Research Council of Turkey) [1059B142100601]; Spanish Research Agency (AEI) [PID2020 - 113912 GB -100]; European Regional Development Fund (ERDF) [PID2020 - 113912 GB -100]This study was funded by the project TUBITAK, 2214-A International Research Fellowship Program 1059B142100601 Fellowship Number (The Scientific and Technological Research Council of Turkey) . This work is a contribution of the project IBERINSULA (PID2020 - 113912 GB -100/AEI/10.13039/501100011033) of the Spanish Research Agency (AEI) and the European Regional Development Fund (ERDF) . The authors thank the Yumun Engineering Limited Company who performed the borehole campaigns and provided the studied samples. The editor Dr. Elisabeth Gross and two anonymous reviewers greatly improved the manuscript. The English text was cor- rected by Michael Maudsley (Serveis linguistics , University of Barcelona)

Subrecent charophyte flora from Çemealti (Izmir Gulf, Western Turkey): Palaeoecological implications

A charophyte assemblage from lower Holocene sediments in Çeşmealtı (Izmir Gulf, Turkey) is described and illustrated for the first time here. This assemblage is composed of well-preserved gyrogonites and oospores of Lamprothamnium papulosum, which occur in association with seeds of Ruppia cf. maritima and up to eight ostracod species and 22 benthic foraminiferal taxa. The fossil assemblage was extracted from five clay intervals of the SK-2 borehole. The presence of monospecific assemblages of L. papulosum indicates that very shallow (up to 1 m deep), brackish, alkaline, and oligotrophic waters prevailed in the gulf under strong seasonality (marked cyclical changes in humidity and/or temperature). The dominance of germinated gyrogonites suggests that the water salinity of the lagoon decreased during the humid season, reaching at least 10‰. The associated ostracod fauna supports the palaeoenvironmental conditions inferred from the flora. Despite the gulf receiving considerable freshwater input, it remained semiconnected to the sea, as indicated by the diverse foraminifera assemblage. The availability of freshwater in the Izmir Gulf during the early Holocene Climatic Optimum, between ∼9000 and 5000 years BP, might have played an important role for the first human settlements in the area dating back 5500 years BP

Comparison of the screw fixation stability and examination of the surface contact area of first metatarsal shaft osteotomies and their newly defined modification(biomechanical study)

Halluks valgus ayak 1. parmağın laterale ve 1. metatarsın mediale deviasyonu ile karakterize bir hastalıktır. Ayağın en sık görülen rahatsızlığıdır. Cerrahisinde yumuşak doku dengesinin sağlanması her zaman yeterli olmamakta metatarsal osteotomilerde gerekli olmaktadır. Metatarsal şaft osteotomileri uzun yıllardır bilinmesine rağmen ancak son yıllarda daha sık kullanılarak popüler hale gelen cerrahi tedavidir. Yapılan çalışmalarda bu osteotomilerin redüksiyon ve stabilitede daha üstün oldukları vurgulanmasına karşı, bunların zayıf oldukları noktalar da bulunmaktadır. Bilinen şaft osteotomilerinin mevcut olan sorunları irdelenerek, bu sorunları giderebilecek temas yüzeyinin fazla olduğu, daha fazla düzeltme sağlayabilen ve stabil fiksasyon yapılabilen yeni bir osteotomi tasarlandı. Mevcut yayınlar değerlendirildiğinde yeni tasarlanan osteotomi Mau osteotomisinin bir modifikasyonu olarak değerlendirildi. Çalışmamızda Sawbones metatars kemik modelleri kullanarak dört adet metatarsal şaft osteotomisi ile yeni tanımlamış olduğumuz Mau modifikasyonunun yüzey temas özellikleri, tespit materyal teknik özellikleri ve bending stabilitelerini karşılaştırdık. Birinci gruba Ludloff osteotomisi, ikinci gruba Mau osteotomisi, üçüncü gruba Scarf osteotomisi, dördüncü gruba ofset V osteotomisi ve beşinci gruba ise Mau osteotomisinin yeni tanımlanan modifikasyonu uygulandı. Tüm osteotomiler tekniğine uygun yapıldıktan sonra yüzey ölçümleri için dijital görüntüleri alındı. Tüm osteotomilere 10º'lik düzeltme yapıldı ve sonrasında örnekler iki adet Acutrak başsız kompresyon vidası ile tespit edildi. Tespit öncesi dijital görüntüleri ile yüzey temas alanları hesaplandı. Tespit sonrasında üç nokta bending testi uygulandı ve elde edilen değerler Mann-Whitney U testi ile değerlendirildi. Sonuçlar karşılaştırıldığında Mau osteotomisinin en yüksek stiffness değerine sahip olduğu görüldü. Ofset V ve yeni Mau modifikasyonu gruplarının stiffness değeri Scarf grubundan anlamlı derecede yüksekti. Ludloff grubunun stiffness değeri tüm gruplardan anlamlı derecede düşük bulundu. Osteotomilerin temas alanları değerlendirildiğinde Scarf osteotomisinin fiksasyon öncesinde en yüksek temas alanına sahip olduğu görüldü. Yeni Mau modifikasyonunun fiksasyon öncesi temas alanı Mau ve Ludloff osteotomisinden yüksek bulundu. Düzeltme sonrası temas yüzey alanları hesaplanamadı. Çalışmamızda düz ostetomiler daha kolay tekniğe sahipti ve çentikli osteotomileri tespitte daha dikkatli olunması gerekiyor. Mau osteotomisi distale yakın intrensek stabilitesi olmasıyla bending testinde daha stabil olmasına karşılık temas yüzey alanı daha düşük bulundu. Çalışmanın biyomekanik bir çalışma olması nedeniyle kaynama gibi biyolojik faktörler değerlendirilemedi. Bu çalışmanın klinik bir çalışma ile korele edilmesinin uygun olacağı düşünüldü. Anahtar kelimeler: Halluks valgus, metatarsal şaft osteotomisi, stiffness, biyomekanik Hallux valgus is a disease defined as lateral deviation of first toe and medial deviation of first metatarsal. It is the most seen disease of foot. For surgical treatment, providing the soft tissue balance is not enough in every case, so metatarsal osteotomies needed. Metatarsal shaft osteotomies have known for long years but they become popularized nowadays. Some studies emphesizes that these osteotomies are superior for reduction and stability but they also have some weak points. To overcome some disadvantages of well-known shaft osteotomies, we define a new osteotomy that can provide high contact surface area, more correction and more stable fixation. When the current examined, the new osteotomy thought as a new modification of Mau osteotomy. In our study we use Sawbones metatarsal bone models and we compare relationship between the contact area, fixation technique obligation and the bending stabilities in four well-known metatarsal shaft osteotomy and the new modification. We perform Ludloff osteotomy for the first, Mau for the second, Scarf for the third, Ofset V for the fourth and the new Mau modification for the fifth group. The osteotomies preformed by the originally defined technique and the digital images obtained for the contact surface area. After that, 10° correction done and the osteotomies fixated by two interfragmanter acutrak headless compression screws. With a digital image analyzer software, the contact surface areas calculated before fixation. After fixation the three point bending test performed. The results are analysed by the Mann-Whitney U test. When we compared the results, Mau group was found the highest stiffness value, Ofset V and the new Mau modification groups were significantly stiffer than the Scarf group. Ludloff group was found significantly less stiff than all the other groups. When the examination of the contact areas, Scarf osteotomy had the highest contact area before fixation. New Mau osteotomy had higher contact area than Ludloff and Mau osteotomies before fixation. We could not calculate the contact areas after fixation. According to our experience, the linear osteotomies were easily performed but the notched osteotomies were more technical demanding. Mau osteotomy found more stable in bending test because of its distal intrinsic stability but its contact area was less as well. We know that healing of osteotyzed site be effected by many biological factors, so it is suitable that this study may be correlated with clinical studies. Key words: Hallux valgus, metatarsal shaft osteotomy, stiffness, biomechanic

S-03: Unikondiler Diz Artroplastisinde Ön Çapraz Bağın Nonintakt Olması Post Operatif Propriosepsiyonu ve Fonksiyonel Dengeyi Etkiler mi?

Unikondiler Diz Artroplastisi (UDA), ön çapraz bağ (ÖÇB) rüptürü sonrası gelişen diz osteoartritleri gibi erken osteoartrit tedavisinde tercih edilen cerrahi bir yöntemdir. Bazı yazarlar, ÖÇB’nin rüptüre olmasının bu cerrahi teknik için rölatif kontraendikasyon oluşturacağını belirtmektedir.Bu çalışmada; peroperatif ÖÇB yapısının postoperatif diz propriosepsiyonuna ve dengeye olan etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Aynı cerrah tarafından sabit sistem UDA geçiren bireyler peroperatif ÖÇB durumlarına göre ÖÇB’si sağlam (Grup 1, n:12), ÖÇB’si dejenere (Grup 2, n:10) ile ÖÇB’si total rüptüre (Grup 3, n:9) bireyler olarak 3 gruba ayrılarak çalışmaya dahil edildi. Postoperatif dönemde, dizin proprioseptif durumunu değerlendirmek için 30° ve 75°’lerde aktif ve pasif olarak izokinetik dinamometrede propriosepsiyon ölçümü yapıldı. Fonksiyonel dengenin belirlenmesi için ise ‘Tek Ayak Üzerinde Durma Testi’ maksimum 30 saniye boyunca gözler açık ve kapalı olarak iki farklı durumda değerlendirildi.Verileri tanımlarken tanımlayıcı istatistikten, gruplar arası farkın tespiti için Kruskal Wallis testinden faydalanıldı. Fark tespit edilen parametrelerde ise farkın hangi gruplar arasında olduğunu belirlemek için Mann Whitney-U testi yapıldı. İstatistiksel anlamlılık olarak p<0,05 değeri alındı. Sonuçlar ortalama± standart sapma olarak verildi.Grupların demografik verileri arasında istatistiksel anlamlı fark yoktu. Hastaların fonksiyonel değerlendirmeleri içinde istatistiksel anlamlı farklılık tespit edilen parametre, gözler kapalı iken ölçülen fonksiyonel denge testinde idi. Bu farklılıklar; Grup1-Grup 3 (p=0,02), Grup2-Grup 3 (p=0,04)’te görüldü.ÖÇB, propriosepsiyonun ve dengenin sağlanmasında rol alan bir bağdır. ÖÇB’nin rüptüre olması post operatif dönemdeki dengeyi olumsuz yönde etkilemektedir. ÖÇB total rüptüre olup UDA geçirmiş olan bireylerin postoperatif rehabilitasyonunda denge egzersizlerine özel önem verilmelidir.Demografik, proprioseptif (mutlak hata puanı) ve denge verileri (Ort±SH)Grup 1 (n:12)Grup 2 (n:10)Grup 3 (n:9)Yaş (yıl)62,7 ± 6,259,4 ± 7,262,9 ± 5,3Boy (cm)155,2 ± 6,1152 ± 1,7155 ± 4,9Vücut ağırlığı (kg)82,4 ± 11,475,4 ± 9,381,5 ± 8,1VKİ (kg/m2)34,1 ± 5,232,6 ± 3,734 ± 4,3Post op geçen zaman (ay)21,7 ± 6,623,1 ± 6,715,7 ± 4,8Denge gözler açık (sn)16,3 ± 11,915,5 ± 11,712,7 ± 9,9Denge gözler kapalı (sn)*6,7 ± 4,86,8 ± 4,82,6 ± 1,6Aktif 30°6,2 ± 3,47 ± 4,75,1 ± 2,2Aktif 75°6,2 ± 3,44,3 ± 2,25,9 ± 4Pasif 30°5,2 ± 2,37,3 ± 6,25,4 ± 2,9Pasif 75°6,4 ± 3,86,3 ± 4,27,1 ± 4,

New didemnid ascidian spicule records calibrated to the nannofossil data chronostratigraphically in the Quaternary marine deposits of Lake Iznik (NW Turkey) and their paleoenvironmental interpretations

Workshop on Paleoclimatic and Paleoecological Studies in Turkey's Lakes (TURQLAKES) -- JUN 21-23, 2016 -- Ardahan Univ, Ardahan, TURKEYThis study discusses the detailed chronobiostratigraphic history and paleoenvironmental features in the Quaternary period at Lake Iznik (NW Turkey) based on fossil ascidian spicules and nannofossil records. New ascidian spicule data and nannofossils were identified in three lake bottom mud cores, K-1, K-2, and K-3, and in the muddy sediments of two drilled samples, SK-1 and SK-2. In the samples, eleven fossil ascidian spicule species, including two new species, were recorded: Bonetia acuta Varol & Houghton, Bonetia brevis Varol & Houghton, Bonetia quasitruncata Varol & Houghton, Micrascidites vulgaris Deflandre & Deflandre-Rigaud, M. gothicus sp. nov., Monniotia aciformis Varol & Houghton, M. fasciculata Varol & Houghton, M. minutula sp. nov., Rigaudia multiradiata Varol & Houghton, and R. praecisa Varol & Houghton. Ascidian spicules in the core muds probably released from the Didemnum species (i.e., D. candidum) were compared to Holocene nannofossil data, such as Alisphaera sp., Coronosphaera mediterranea, Emiliania huxleyi, small Gephyrocapsa spp., and Scyphosphaera spp., representing the NN21 Emiliania huxleyi zone. Drilling core sediments also include the same ascidian fossils, and also one nannofossil species, Gephyrocapsa oceanica, indicating the NN21 zone of upper Pleistocene stage, as found in sample SK-1. Based on the ascidian spicules and nannofossil records of the coring/drilled muds of Lake Iznik was marine, as an inlet or lagoon connected to the modern Gulf of Gemlik, during the Pleistocene to Upper Holocene. It was likely separated from the Marmara Sea and turned into a freshwater lake after the upper Holocene. (C) 2017 Elsevier Ltd and INQUA. All rights reserved.Turkish Acad Sc

S-04: Eklem Pozisyon Hissini Ölçmek İçin Akıllı Telefon Uygulamaları Kullanılabilir mi? (Pilot Çalışma)

Giriş-amaçTelefon teknolojisinin gelişmesi ile birlikte sağlık alanında birçok uygulama kullanıma sunulmuştur. Uygulamalarının klinik içi ya da saha kenarında kullanımının kolay ve ekonomiktir. Ancak, bu teknolojilerin ne kadar geçerli sonuçlar verebildiği sorusu akla gelmektedir. Bu çalışmanın amacı, aktif eklem pozisyon hissi ölçümünde inklinometre uygulamasının geçerliliğini incelemektir.YöntemÇalışmaya; anamnezi, klinik muayenesi ve Türkçe geçerliliği sağlanmış olan Quick DASH anketi ile üst ekstemitesinin sağlıklı olduğuna karar verilen bireyler dahil edildi. Katılımcıların demografik verileri kaydedilip boy ve vücut ağırlığı (SECA 700, Almanya) ölçüldü. Ardından izokinetik dinamometre ve ücretsiz olarak indirilen akıllı telefon (Iphone 6S, ABD) inklinometre uygulaması (Goniometer Pro, 5fuf5, ABD) ile 45° internal rotasyon (İR) ve 75° eksternal rotasyondaki (ER) hedef açılarda aktif omuz propriosepsiyon ölçümü eş zamanlı ve randomize olarak yapıldı. Cihaza uyum sorununu ortadan kaldırmak için ölçümler 6 kez tekrarlandı ve mutlak hata puanı hesaplandı.Veri, tanımlayıcı istatistik, frekans, ‘t testi’, sınıf içi korelasyon testi ve Bland Altman yöntemi ile değerlendirildi. Sonuçlar ortalama±standart sapma (minimum-maksimum) olarak verildi. İstatistiksel olarak alfa=0,05 anlam düzeyi kabul edildi.BulgularÇalışmaya, 18 kadın, 13 erkek katıldı. Katılımcıların ortalama yaşı 23 yıl; boyu 171 cm; vücut ağırlığı 65,6 kg; vücut kitle indeksi 22,4 kg/m2; Quick DASH skoru 4,8 puan idi. 45° İR’de dinamometre ile ölçülen mutlak hata puanı 5,1°±2,8°; inklinometre uygulaması ile ölçülen mutlak hata puanı 4,6°±3,5°; 75° ER’de ise sırasıyla 6,3°±3,5° ve 10,4°±7,2° idi. Yöntemlerin, 75° ER’de ölçtüğü değerler arasında istatistiksel anlamlı fark tespit edildi (p:0,003). Yöntemler arasında istatistiksel anlamlı sınıf içi korelasyon bulunmadı. Yöntemlere ait uyum incelendiğinde ise; 45°İR’de 0,4°±4,3° (-7,9/8,8) ve 75° ER’de -4,1°±6,9° (-17,6/9,3) ortalama uyum olduğu görüldü.SonuçÇalışmamızda, inklinometre uygulaması ile eklem pozisyon hissi ölçümünde dinamometrede yapılan ölçümlere göre 15°’den fazla fark oluşabildiği saptandı. Bu farklılık düzeyi, sporcuların tanı ve tedavi sürecini yönetmek için kabul edilebilecek sınırlarda değildir