Denizli kentinin planlama deneyimi

Bu araştırmanın amacı: Denizli kentinin mekânsal ve işlevsel gelişim sürecini yönlendiren yaşanmış ya da yaşanmakta olan planlama deneyimlerinin, “kırılma noktaları” ve “gelişme dinamikleri” olarak tanımlanan faktörler eşliğinde ayrıntıda irdelenmesidir. Bu irdelemeler sonunda; 1960’lı yıllarda başlayan Nazım Plan çalışmalarının ilk gelişme dinamiği olduğu, ilk kırılma noktasının ise 1976 depremi olduğu belirlenmiştir. Özellikle 1980lerden 1990’lara dek uzanan süreçte ise hızlı sanayileşmeye koşut hızlı göç ve kentleşme olguları ile mücavir alan tartışmaları eşliğinde mevzii imar planlarının kentsel gelişmeleri yönlendirdiği bir deneyim yaşandığı belirlenmiştir. 2006 yılında yakın çevre belde belediyelerinin Denizli Belediyesine bağlanmasına ilişkin olarak çıkarılan yasal düzenlemenin ise kentin geleceğe dönük kentsel gelişme süreci ve planlama deneyimleri açısından önemli bir planlama aracı olacağı düşünülmektedi

Comparing the permanently anoxic Black Sea with the rapidly deoxygenating Marmara Sea: Distinct redox processes of sulfur, nitrogen and oxygen in the two interconnected basins.

Existing marine oxic-anoxic interfaces are expanding and new redox gradients are establishing themselves higher up in the water column in productive oceans and restricted marine basins. The feedback from these interfaces to euphotic zone can be diverse and can include higher internal loading of phosphorus and ammonium, as well as amplified oxygen consumption in cases of excessive hydrogen sulfide formation. There will be no single recipe to parametrize redox processes across these interfaces in next generation biogeochemical models, therefore, both existing and newly forming redox gradients need to be analyzed in a comparative fashion. Here we present the latest observations in two interconnected, but altogether restricted marine basins: Black Sea and Marmara Sea. Using latest water column and sediment microsensor biogeochemical profiles, we show that the Black Sea’s suboxic zone is likely to be sustained by high metal (manganese and iron) fluxes from especially southwestern shelf. The onset of sulfide in the Black Sea has not significantly changed, underpinning the likelihood that the control on the sulfide onset may not short-term physical forcing but a geochemical control sustained by benthic reactive metal stocks. Just to the south of Western Black Sea, connected by Bosporus, is the Marmara Sea (max. depth 1200 m) that is undergoing deoxygenation due to a number of poorly constrained anthropogenic and natural influences. Latest expeditions with R/V Bilim-2 revealed a thin (<40 m) oxic layer with a sharp oxycline. Trace levels (<10 microM) re-appear around 600-800 m in the water column. Biogeochemical profiles indicate that the sub-oxycline water column hypoxic region is dominated by respiratory processes using nitrate as electron acceptor. Only in the very eastern sub-basin of Marmara (Cinarcik Basin), beyond 1000 m depth, we have measured micromolar levels of hydrogen sulfide, indicating that a basin-wide switch to sulfate-reduction in deep Marmara can be likely within the near future. As will be demonstrated in this presentation, seas hosting dynamic redox interfaces will have their uniquely interacting processes and therefore response of each system to anthropogenic and natural forcing will be correspondingly distinct, posing a challenge to ecosystem modeling and subsequent management efforts

Erdemli Zaman Serisi Deniz Araştırmaları 2017

Denizel ortam önemli bir ekonomik kaynak olmasının yanı sıra su, karbon ve ısı döngüsünün bölgesel ve küresel iklim değişimleri belirlenmesinde önemli bir role sahiptir. Kaynakların aşırı kullanımı, kirlilik ve iklim değişikliği gibi etkenlerin denizel ortamlarda meydana getirdiği değişimlerin düzenli ve uzun süreli gözlemlenmesi, bu gözlemleri destekleyecek sayısal modeller ile öngörü yapılması bilimsel açıdan önemli olduğu kadar denizle doğrudan yada dolaylı olarak ilişkili tüm sosyo-ekonomik alanlar içinde önem arz etmektedir. Doğu Akdeniz’de yaklaşık 25 yıldır sürdürülen çalışmalar, özellikle yaz kış tabakalaşmalarında önemli değişimler olduğunu ve tabaklaşma döneminin uzadığını göstermektedir. Şüphesiz fiziksel ortamdaki bu ciddi değişikliğin kısa ve uzun dönemde deniz canlılarını ve tüm sistem dinamiklerini etkileyecektir. Bu değişimlerin gözlenmesi ve ileride hem iklim değişikliği hem de sistemin nasıl evrileceğini anlamak ve gerekli tedbirleri almak için zaman serisi çalışması tek yöntemdir. Erdemli Zaman Serisi çalışması kapsamında toplanacak ve üretilecek veriler bir çok analize ve son ürün olarak da model çalışmalarına temel girdi sağlayacaktır. Sonuç olarak, bu çalışma kapsamında yapılacak çalışmalar, ileride yapılacak ileri analizler ve modeller için temel girdi sağlayacaktır. Bunun yanında gerek tür çeşitliliğindeki değişimler ve mevsimlere bağlı olan bir çok canlının (balık ve diğer deniz ürünleri dahil), üreme dönemlerinde sapmalar gözlenecektir

Radiotherapy for benign diseases in Turkey: a patterns of care survey of the Turkish Society for Radiation Oncology (TROD 05-002).

Purpose: We aimed to investigate the patterns of radiotherapy (RT) care in cases of benign diseases in Turkey. Methods: A questionnaire survey was sent to all radiation oncology (RO) departments in Turkey. The number of patients treated for benign disease between 2015 and 2020 was requested. A list of benign conditions was given, and information on the number of patients per disease, single and total doses prescribed, weekly fractions, radiation type, energy, and device was requested. Results: Of the 138 RO departments, 29 (21%) responded. The data received concerned 15 (52%) university, 10 (34%) public, and four (14%) private hospitals. A total of 130,846 patients were treated with RT in these departments. Of these patients, 6346 (4.85%) were treated for benign conditions. The most common benign diseases treated with RT were meningioma (35%), plantar fasciitis (19%), schwannoma (16%), arteriovenous malformation (11%), and pituitary adenoma (7%). Most centers performed RT for paraganglioma, heterotopic ossification, vertebral hemangioma, and Graves’ ophthalmopathy, but none treated arthrosis. Wide variations were observed across the departments. Radiosurgery for intracranial pathologies was performed intensively in four centers. By contrast, RT for plantar fasciitis was predominantly treated in five centers, one of which had more than 1000 patients. Conclusion: The ratio of patients who underwent RT for benign diseases in Turkey among all patients who underwent RT was 4.85%. The common pattern of RT in 72% of patients was radiosurgery for intracranial benign diseases, followed by low-dose RT for plantar fasciitis in 19%