Avrupa Birliği’nde demokrasi açığı tartışmaları

Avrupa Birliği, kuruluşundan itibaren 1990’lı yıllara kadar ekonomik konulara ağırlık vermiş, siyasi konular ve özellikle demokrasi faktörü göz ardı edilmiştir. Birliğin işleyişinde vatandaşların sürece dahil olamaması ve ilgisizliği, ulusal parlamentoların sistemde yer bulamaması ve Birliğin kendi kurumlarının arasında yeteri kadar şeffaflığın bulunmaması demokrasi açığı kavramının doğmasına sebep olmuştur. Demokrasinin en temel şartı olan vatandaşların sürece dahil olması için Maastricht Antlaşması’ndan sonraki dönemde Birlik kurumlarının işleyişinin vatandaşlardan bağımsız yürütülmesi olarak ifade edilen demokrasi açığını kapatmak adına birçok adım atılmaya çalışılmıştır. Maastricht Antlaşması ile vurgulanan Avrupa vatandaşlığı kavramı da bu adımlardan biridir. Birliğin demokratikliğini sorgulamak adına yapılan tartışmalar, Birliğin bu konuya daha çok önem vermesine yol açmıştır. Bu doğrultuda günümüze kadar Avrupa Birliği demokrasi açığını kapatmak adına AB vatandaşlığı ve Avrupa halkının oluşturulması, 1 milyon sivil insiyatif uygulamasının yürürlüğe konması, Avrupa Parlamentosu’nun yetkilerinin arttırılması, kurumlar arasında şeffaflık ilkesinin sağlanması, karar alma mekanizmalarının demokratikleştirilmesi ve ulusal parlamentoların sürece dahil edilmesi gibi faaliyetlerde bulunmuştur. Bu çalışma da Avrupa Birliği’nde demokrasi açığı konusunu açıklamaya çalışıp, Birliğin bu açığı kapatmak adına attığı adımları değerlendirmeyi amaçlamaktadır.Publisher's Versio

Ulusaldan Küresele: Popülizm, Demokrasi, Güvenlik Konferansı

Öngörülmesi giderek güçleşen, sarsıntılı ve savrulmalı zamanlardan geçiyoruz. İkinci Dünya Savaşı ve Soğuk Savaş ortak deneyimleri sonrasında 1950’lerden ve 1990’lardan itibaren demokratik sistemlerin peş peşe dalgalarla meşrulaşacağı, yaygınlaşacağı ve güçleneceği öngörüsü hakimdi. Ancak son yıllarda yaşanan bazı gelişmelerle demokrasilerin geleceği tekrar sorgulanmaya başladı. Gerek 11 Eylül ile başlayan ve IŞİD ile devam eden ve şiddet içeren İslamcı radikalizm, gerek Batı demokrasilerinde popülist radikal sağ hareketlerin ve beyaz ırkçı grupların yükselişi ve iktidara gelişi, bir yandan güvenlik-özgürlük ikileminin demokrasi dengesini bozdu, bir yandan da hem demokratik sistemlerin hem dünya barışının geleceğini bizi tekrar sorgular, sorgulatır hale getirdi. Demokrasileri bildiğimizi zannediyoruz, ama demokrasiler ile ilgili daha öğrenmemiz gereken çok şey var. Demokrasi kaderimiz de geleceğimiz de olmak zorunda değil belki de. Ya da belki yanlış yerden soru sormaya başlıyoruz, belki demokrasi yerine yeni bir referansa ihtiyacımız var. Aslında demokrasileri çantada keklik görmeyip, sabırla büyütüp yeşertmek, geliştirmek, korumak, ileri safhalara taşımak ve bizden sonraki nesillere aktarmak bir sorumluluk, ve bu sorumluluk bizlere ait. Popülizm, demokrasi, güvenlik kavramlarının her biri bugün sıkça ve yaygın olarak kullandığımız kavramlar olarak gündelik sohbetlerimizin içine kadar girmiş durumda. Bu yaygın kullanımlarına rağmen her bir kavram, üzerine düşünmeye, tartışmaya ve değerlendirmeye tekrar tekrar olanak verecek derinlikte. Her bir tartışma bir diğerini açarken, farklı gibi görünen bu kavramların birbirleriyle kesiştikleri zeminler bulmak mümkün. Popülist liderlerin politikaları bütün siyaset yapma biçimlerini kendine çeken ya da kendinden uzaklaştıran eksenler yaratarak her ikisini de aynı anda besleyebiliyor. Popülist politikaya angaje olan liderler ve grupların yanında bu politikaya karşı mücadele eden kişiler ve kitleler de yok değil, ancak kimi zaman bu kitleler eleştirdiği bu siyaset biçiminin kurucu öznesi haline de gelebiliyor. Bunun karşısında tabandan gelen demokratikleşme talepleri ve popülist siyasetle beraber kurumsallaşan diğer politika yapma biçimleri, demokrasi anlayışımızı farklı yönlere çekebiliyor. Bu demokratikleşme talepleri kimi zaman olumlu karşılıklar alsa da, kimi zaman devletlerin güvenlik politikaları ile etkisizleştirilmeye ve bastırılmaya çalışılıyor. Güvenlik politikalarının alanı günümüz teknolojisi sebebiyle o kadar genişledi ki, bu politikanın nesnesi haline gelmemiş varlık ve alan bulmak neredeyse mümkün değil. Ulusaldan Küresele: Popülizm, Demokrasi, Güvenlik konferansımız bu alanların kendine özgülüklerini göz önünde bulundururken, aralarındaki kesişimleri de ortaya koyan pek çok değerli sunuma ev sahipliği yaptı. Konferansın düzenlenmesinde emeği geçen herkese, ve bu bildiri kitabında tam metinleri ve özetleri bulunan bütün katılımcılarımıza çok teşekkür ederiz.Publisher's Versio

A Rare Cause of Orbital Cellulitis: Eikenella corrodens

[No abstract available

OCT Evaluation of Retinal Parameters in Pediatric Gastritis Patients with Helicobacter Pylori

Objectives: The aim of this study was to investigate the effect of Helicobacter pylori (H. pylori) infection on choroidal thickness (CT), retinal nerve fiber layer (RNFL) thickness, and ganglion cell (GCL+IPL) complex thickness in childhood cases of gastritis. Methods: A total of 104 eyes of 52 children were included in the study. Two groups were created: 54 eyes of 27 H. pylori gastritis cases (Group 1) and 50 eyes of 25 gastritis without H. pylori cases (Group 2), as confirmed by an endoscopic biopsy. The mean subfoveal, submacular, and peripapillary CT, RNFL thickness, and GCL+IPL complex thickness was measured using spectral domain optical coherence tomography. Results: The mean subfoveal CT values were significantly higher in Group 1 compared with Group 2 (p=0.042). The mean submacular CT and peripapillary CT measurements of the eyes in Group 1 was greater than that of Group 2, but the difference was not statistically significant (p>0.05). There was also no statistically significant difference between the GCL+IPL complex or RNFL thickness values of the groups (p>0.05). Conclusion: H. pylori is a common gastrointestinal infectious agent with asymptomatic carriers in the population. The role of this agent in ocular pathologies in adult patients has been the subject of many recent studies, but secondary ocular findings in patients with H. pylori gastritis in childhood have not yet been investigated. The results of this study showed that the subfoveal CT value was significantly greater in children with H. pylori gastritis

Education of healthcare personnel working with pediatric patients during covid-19 pandemic within the framework of infection control Covid-19 pandemisinde enfeksiyon kontrol çalışmaları çerçevesinde çocuk hastalarla çalışan sağlık personeli eğitimi

© 2020, AVES. All rights reserved.Objective: In the early stages of any epidemic caused by new emerging pathogens healthcare personnel is subject to a great risk. Pandemic caused by SARS-CoV-2, proved to be no exception. Many healthcare workers died in the early stages of pandemic due to inadequate precautions and insufficient protection. It is essential to protect and maintain the safety of healthcare personnel for the confinement of pandemic as well as continuity of qualified healthcare services which is already under strain. Educating healthcare personnel on appropiate use of personal protective equipment (PPE) is as essential as procuring them. Material and Methods: A survey is conducted on 4927 healthcare personnel working solely with pediatric patients from 32 different centers. Education given on PPE usage were questioned and analyzed depending on age, sex, occupation and region. Results: Among four thousand nine hundred twelve healthcare personnel from 32 different centers 91% (n= 4457) received education on PPE usage. Of those who received education only 36% was given both theoretical and applied education. Although there was no differences among different occupation groups, receiving education depended on regions. Conclusion: It is essential to educate healthcare personnel appropiately nationwidely for the continuity of qualified healthcare services during the pandemic

Evaluation of vaccination status of health care workers for recommended vaccines and their acceptance of SARS-CoV-2 vaccines

© 2022 The Author(s). Published with license by Taylor & Francis Group, LLC.Introduction: Health care workers (HCWs) are disproportionately exposed to infectious diseases and play a role in nosocomial transmission, making them a key demographic for vaccination. HCW vaccination rates are not optimal in many countries; hence, compulsory vaccination policies have been implemented in some countries. Although these policies are effective and necessary under certain conditions, resolving HCWs’ hesitancies and misconceptions about vaccines is crucial. HCWs have the advantage of direct contact with patients; hence, they can respond to safety concerns, explain the benefits of vaccination, and counter antivaccine campaigns that escalate during pandemics, as has been observed with COVID-19. Method: A short survey was carried out in May–June 2020 on the vaccination status of HCWs working with pediatric patients with COVID-19. The survey inquired about their vaccination status (mumps/measles/rubella [MMR], varicella, influenza, and diphtheria/tetanus [dT]) and willingness to receive hypothetical future COVID-19 vaccines. The respondents were grouped according to gender, age, occupation, and region. Results: In total, 4927 HCWs responded to the survey. Most were young, healthy adults. The overall vaccination rates were 57.8% for dT in the past 10 years, 44.5% for MMR, 33.2% for varicella, and 13.5% for influenza. Vaccination rates were the highest among physicians. The majority of HCWs (81%) stated that they would be willing to receive COVID-19 vaccines. Conclusion: Although vaccination rates for well-established vaccines were low, a majority of HCWs were willing to receive COVID-19 vaccines when available. Education and administrative trust should be enhanced to increase vaccination rates among HCWs

SARS-CoV-2 seropositivity among pediatric health care personnel just after the first peak of pandemic: A nationwide surveillance.

BACKGROUND: COVID-19 pandemic affected every single person on earth one way or the other. The healthcare personnel were no exception, their responsibilities as well as their risks being immense. METHODS: 4927 healthcare personnel all working in pediatric units at 32 hospitals from seven different regions of Turkey enrolled to the study to determine the seroprevalence of SARS Co-V-2 after the first peak wave. Point of care serologic lateral flow rapid test kit for IgM/IgG was used (Ecotest CE Assure Tech. Co. Ltd.). Seroprevalence and its association with demographic characteristics and possible risk factors were analyzed. RESULTS: Nearly 6.1% of healthcare personnel were found to be seropositive for SARS Co-V- 2. Seropositivity was more common among those who did not universally wear protective masks (10.6% vs 6.1%). Having a COVID-19 co-worker increased the likelihood of infection. The least and the most experienced personnel affected more. Most of the seropositive healthcare personnel (68%) did not have any suspicion that they had COVID-19 previously. CONCLUSIONS: Health surveillance for healthcare personnel involving routine point-of-care nucleic acid testing as well as monitoring PPE adherence would be important strategies to protect healthcare personnel from COVID-19 and to reduce nosocomial SARS-CoV-2 transmission