Psychological insulin resistance and affecting factors in patients with type 2 diabetes : Tip 2 diyabetli hastalarda psikolojik insülin direnci ve etkileyen faktörler

Aim: The aim of this study was to investigate psychological insulin resistance and factors affecting it in patients with diabetes mellitus. Method: This descriptive study was conducted in a university hospital in eastern Turkey. The population of the study consisted of patients diagnosed with type 2 DM in the internal medicine clinic of the said hospital. Data were collected using the Patient Identification Form, Problematic Areas in Diabetes, Treatment Compliance and Psychological Insulin Resistance Scales in Patients with Diabetes, which were used to determine the descriptive characteristics of the patients. Findings: In the study, it was found that the mean score of the problematic areas in diabetes scale was 37.89 ± 5.81 and the patients did not experience emotional distress, the mean score of the treatment compliance scale was high (96.56 ± 13.28) and their compliance to treatment was low, the mean score of the psychological insulin resistance scale was 48.40 ± 8.79 and the psychological insulin value of the patients was high. Conclusion: As a result of the study, it was determined that patients’ BMI, education level, employment status, problematic areas in diabetes scale and treatment compliance scale scores were important predictors for psychological insulin resistance.   Özet Amaç: Araştırma, diyabetli hastalarda psikolojik insülin direnci ve etkileyen faktörlerin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Metot: Tanımlayıcı tipteki bu araştırma, Türkiye’nin doğusunda yer alan bir üniversite hastanesinde yürütülmüştür. Araştırmanın evrenini adı geçen hastanenin dahiliye kliniğinde tip 2 DM tanısı almış hastalar oluşturmuştur. Araştırma verileri, hastaların tanıtıcı özelliklerini belirlemek amacıyla kullanılan Hasta Tanıtım Formu, Diyabette Problemli Alanlar, Tedaviye Uyum ve Diyabetli Hastalarda Psikolojik İnsülin Direnci Ölçekleri ile toplanmıştır. Bulgular: Araştırmada hastaların diyabette problemli alanlar ölçeği puan ortalamasının 37.89 ± 5.81 olduğu ve emosyonel distres yaşamadığı, tedavi uyum ölçeği puan ortalamasının yüksek olduğu (96.56 ± 13.28) ve tedaviye uyumlarının düşük olduğu, psikolojik insülin direnci ölçeği puan ortalamalarının 48.40 ± 8.79 olduğu ve hastaların psikolojik insülin değerinin yüksek olduğu bulunmuştur. Sonuç: Araştırmanın sonucunda hastaların BKİ, eğitim düzeyi, çalışma durumu, diyabette problemli alanlar ölçeği ve tedavi uyum ölçeği skorlarının psikolojik insülin direnci için önemli yordayıcılar olduğu belirlenmiştir

Type 2 diabetes and atrial fibrillation could cause transient ischemic attack

Diabetes mellitus is still one of the common chronic problems of not only rural areas, but also urban cities1,2 While the regulation of blood sugar metabolism is one of the most important tasks, the demands of patients living with DM can trammel primary care physicians. Primary care physicians (PCPs) are faced with a number of challenges when treating patients with type 2 diabetes (T2DM), including managing patients who are primarily asymptomatic in the early stages of the disease, and a complex range of complications as the condition worsens

THE ROLE OF SOIL-STRUCTURE INTERACTION ON STRUCTURAL DESIGN

Yapı temel sistemlerinin projelendirilmesinde, yapı-temel-zemin üçlüsü arasındaki etkileşimin dikkatealınması, zemine aktarılan yükler nedeniyle zemin tabakalarında oluşan deformasyonların temel elemanı veüstyapı taşıyıcı sistemindeki iç kuvvetler ve yük dağılımı üzerindeki etkilerinin hesaba katılması gerekir.Bu gereklilik rutin mühendislik uygulamalarında, yapı ve zemin arasındaki ilişkiyi sabit yatak katsayısı ilekuran Winkler yöntemi kullanılarak sağlanmaya çalışılmaktadır. Ancak Winkler yönteminin temel tabanbasıncı dağılımını temsil etmekte yetersiz kaldığı literatürde belirgin bir biçimde ortaya konmuştur. Temelelemanının elastik eğrisini gerçeğe daha yakın modelleyen yöntemler geçmişte birçok araştırmacıtarafından önerilmiştir. Ne var ki, yatak katsayısı modelinin betonarme yapı tasarımı üzerindeki rolüşimdiye dek ortaya konmamıştır. Bu çalışmada zemin yapı etkileşiminin yapısal tasarıma etkisi örnek biranaliz çalışmasıyla incelenmiştir. Rijit yapı-zemin, sabit ve değişken yatak katsayısı yöntemleri ile yapısalçözümler gerçekleştirilmiştir. Yürürlükteki ulusal yönetmelikler çerçevesinde betonarme kolonkesitlerindeki donatı oranları hesaplanarak, yapı-zemin etkileşiminin yapısal tasarımdaki etkisi ortayakonmuştur While designing foundations of structures, structure-foundation-soil interaction must be considered andthe effect of deformations occurring due to the structural loads in soil layers on the load distributions andsectional forces of structural elements must be taken into account. Winkler method is used in order torelate the soil and the structure by means of constant subgrade modulus in routine engineeringapplications. In the literature, it is clearly stated that, Winkler method is insufficient to represent thecontact pressure distribution beneath the foundation. In the past, methods capable of modeling actualelastic curve of the foundation element were suggested by researchers. However, the role of subgradereaction on the structural design has not been stated yet. In this study, the effect of soil-structureinteraction on structural design of reinforced concrete structures is investigated via a case analysis study.Structural analyses were performed using fixed base-soil, constant subgrade modulus and variablesubgrade modulus methods. Reinforcement ratios in reinforced concrete column sections were calculatedaccording to national codes and specifications. The effect of soil-structure interaction on structural designis presented