Periodontoloji

20. yüzyılda temel ve uygulamalı tıp dallarında büyük gelişmeler meydana gelmiştir. Tababette meydana gelen gelişmeler periodontal hastalıkların sebepleri ve tedavilerin­de son derece hızlı gelişmeler sağlamıştır. Ülkemizde ise üniversite reformunun yapıldığı 1933 yılından 1970 yılına kadar periodontoloji ile ilgili çalışmalar genel olarak taba­betteki gelişmelerin gerisinde kalmıştır. 1946 yılında A.B.D'de periodontoloji ihtisas dalı olarak -abul edilmiştir. 1970 yılından sonra ülkemiz diş hekimliği fakültelerinde periodontoloji bölümleri kurulmaya ve li­sans ve lisansüstü (mezuniyet sonrası) doktora program- arı oluşturulmaya başlanmıştır. Periodontoloji bölümünün kurulmasında Hacettepe üniversitesi Diş hekimliği Fakültesi Dekanı rahmetli Prof. Dr. Erdem Yarkut'un olağanüstü misyon (özgörev) ve viz­yon (öngörü) anlayışı son derece önemli rol oynamış, li­sans ve lisansüstü programlarının hızla üniversite yöne- tim kurullarından geçirilmesini sağlamıştır. Muhterem hocamız Prof.Dr. Peker Sandallı olağanüs­tü çalışma temposu ve etkinliği ile 1970 yılında Türk Peri- :3ontoloji Derneğini (TPD) kurarak Türk periodontolojisi- nin uluslararası nitelik ve nicelik kazanmasını sağlamıştır. Peker Sandallı ve muhterem eşi Tülin Sandallı hanımefendi ülkemizde TPD çalışmalarını bütün gayretleriyle desteklerken uluslararası alanda son derece başarılı ve sefire görevlerini yerine getirmişler, TPD'nin kurulu­şunun 20. yılı olan 1990'da International Academy of Perdontology (IAP, Uluslararası Periodontoloji Akademisi) Kongresi'nin istanbul'da yapılmasını sağlamışlardır. Kongrede dünyanın en iyi uzmanları ile genç Türk araştırıcıları bir araya gelerek çağdaş gelişmelere katkı sağlamışlardır. Klinik periodontoloji ülkemizde hızla gelişirken temel tıp dalları başta olmak üzere tıp fakültelerinin muhterem öğretim üyeleri laboratuvarlarını ve kliniklerini periodontoloji i araştırmacılarına açarak olağanüstü destek olmuşlardır, Türk periodontolojisinin gelişmesine, uluslararası alanda yer almasında son derece önemli katkıda bulunmuşlardır. Tıp fakülteleri öğretim üyelerine her tür güçlüğü yenerek sunmuş oldukları imkanlardan dolayı edilerine ne kadar teşekkür etsek azdır. 20. yüzyılda temel ve uygulamalı tıp dallarında büyük ge- işmeler meydana gelmiştir. Tababette meydana gelen gelişmeler periodontal hastalıkların sebepleri ve tedavilerin­de son derece hızlı gelişmeler sağlamıştır. Ülkemizde ise üniversite reformunun yapıldığı 1933 yılından 1970 yılına kadar periodontoloji ile ilgili çalışmalar genel olarak taba­betteki gelişmelerin gerisinde kalmıştır

International Partnerships: Thematic Peer Group Report : Learning & Teaching Paper #15

publishedVersio

Gendering resistance: multiple faces of the Kurdish women's struggle

The article explores the Kurdish women's movement in Turkey by bridging two forms of resistance: those of guerrilla women fighters and of activist women. Based on my extensive ethnographic and archival research, I ask how women under conditions of war engage in different modes of resistance. In what ways does the "heroic resistance" of guerrilla women resonate with and/or contradict the everyday, "ordinary" struggles of activist women? The potent image of the Kurdish guerrilla woman that emerged in the early 1990s is constitutive of many other modes of political subjectivities, even among women who do not or cannot become guerrillas. One of those subjectivities is that of the activist woman. My analysis suggests that women's activism opens up a middle ground of action between "heroic" and "ordinary" resistance by reconciling revolutionary politics with everyday activism around gender-based violence, democracy, and human rights. Although both revolutionary movement participants and scholars of revolutionary resistance often contrast the "ordinary" with the realm of armed resistance, this article challenges this dichotomy. I take the two realms of resistance-the ordinary and the heroic-as the core constituents of revolutionary resistance, and I reconsider the gendered interplay between them.WOS:000500125000005Scopus - Affiliation ID: 60105072Social Sciences Citation IndexQ2ArticleUluslararası işbirliği ile yapılmayan - HAYIRAralık2019YÖK - 2019-2

Efficacy of subsequent treatments in patients with hormone-positive advanced breast cancer who had disease progression under CDK 4/6 inhibitor therapy.

Background There is no standard treatment recommended at category 1 level in international guidelines for subsequent therapy after cyclin-dependent kinase 4/6 inhibitor (CDK4/6) based therapy. We aimed to evaluate which subsequent treatment oncologists prefer in patients with disease progression under CDKi. In addition, we aimed to show the effectiveness of systemic treatments after CDKi and whether there is a survival difference between hormonal treatments (monotherapy vs. mTOR-based). Methods A total of 609 patients from 53 centers were included in the study. Progression-free-survivals (PFS) of subsequent treatments (chemotherapy (CT, n:434) or endocrine therapy (ET, n:175)) after CDKi were calculated. Patients were evaluated in three groups as those who received CDKi in first-line (group A, n:202), second-line (group B, n: 153) and >= 3rd-line (group C, n: 254). PFS was compared according to the use of ET and CT. In addition, ET was compared as monotherapy versus everolimus-based combination therapy. Results The median duration of CDKi in the ET arms of Group A, B, and C was 17.0, 11.0, and 8.5 months in respectively; it was 9.0, 7.0, and 5.0 months in the CT arm. Median PFS after CDKi was 9.5 (5.0-14.0) months in the ET arm of group A, and 5.3 (3.9-6.8) months in the CT arm (p = 0.073). It was 6.7 (5.8-7.7) months in the ET arm of group B, and 5.7 (4.6-6.7) months in the CT arm (p = 0.311). It was 5.3 (2.5-8.0) months in the ET arm of group C and 4.0 (3.5-4.6) months in the CT arm (p = 0.434). Patients who received ET after CDKi were compared as those who received everolimus-based combination therapy versus those who received monotherapy ET: the median PFS in group A, B, and C was 11.0 vs. 5.9 (p = 0.047), 6.7 vs. 5.0 (p = 0.164), 6.7 vs. 3.9 (p = 0.763) months. Conclusion Physicians preferred CT rather than ET in patients with early progression under CDKi. It has been shown that subsequent ET after CDKi can be as effective as CT. It was also observed that better PFS could be achieved with the subsequent everolimus-based treatments after first-line CDKi compared to monotherapy ET