Investigating the Putative Impact of Odors Purported to Have Beneficial Effects on Sleep: Neural and Perceptual Processes

International audienceIntroduction Olfaction has an important role in physiological and affective processes, as well as the potential to have profound effects on activities such as sleep and learning. We investigated two commercially manufactured odors ("Deep Sleep" and "Oriental," from This Works) purported to promote sleep, compared with control odor, where we aimed to explore whether neural and behavioral differences existed after odor inhalation. Methods In a neuroimaging study, 30 healthy participants were exposed to the odors via an olfactometer during functional magnetic resonance imaging (fMRI). In a further behavioral study using 12 chronic insomniacs, we investigated whether the commercial odors showed effects on sleep during a double-blind, randomized home evaluation. Results In the neuroimaging, the odors were related to activation of olfactory-relevant areas, such as the orbitofrontal cortex, and we found positive connectivity between the piriform cortex and the hippocampus, amygdala, insula, and middle cingulate cortex. Deep Sleep specifically activated the superior temporal gyrus, whereas Oriental activated the caudate. Further, these commercial odors showed some beneficial impact on sleep. Conclusions The perceptual and neural impacts of the commercial odors showed that olfactory stimulation can potentially aid sleep and modify affective processes in a number of ways. Implications The present work opens up opportunities for further investigations into how different odors may lead to specific behavioral and physiological modifications, such as their impact on sleep and well-being, which may provide non-pharmacological alternative approaches

Το σώμα ως έκφραση στην ποίηση της Μάτσης Χατζηλαζάρου: οι δεσπόζουσες της μορφής και της κίνησης και οι συναρτήσεις τους με το ένσαρκο υποκείμενο

Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η μελέτη των τρόπων (ανα)παράστασης του ανθρώπινου σώματος στην ποίηση της Μάτσης Χατζηλαζάρου. Η σωματικότητα εμπλέκεται σταθερά, σύμφωνα με την ερμηνευτική μας προσέγγιση, με την εσωτερική συνθήκη του ποιητικού υποκειμένου, αναδεικνύοντας έτσι τη σωματική ύλη ως εκφραστικό ορίζοντα και φανερώνοντας συνάμα το Είναι ως ένα αδιάσπαστο όλον. Προκειμένου να αναδειχθούν τα παραπάνω, αξιοποιήθηκαν θεωρητικά ερείσματα αντλημένα από το πεδίο της φαινομενολογίας, όπως η –κομβική για την παρούσα εργασία– έννοια του ένσαρκου/ενσώματου υποκειμένου. Η δόμηση της εργασίας καθορίζεται βάσει της διάκρισης ανάμεσα στις δύο (ανα)παραστατικές δεσπόζουσες της μορφής και της κίνησης, οι οποίες διασταυρώνονται κατά τη διαδικασία ανεύρεσης ενός βάθους οντολογικής τάξεως, καθώς η –ποιητικά και εικονοπλαστικά στοιχειοθετημένη– αναζήτησή του το αναδεικνύει ως πηγή μίας υπαρκτικής αυθεντικότητας. Στο πρώτο κεφάλαιο, εξετάζονται οι μορφοποιητικοί μηχανισμοί που στοιχειοθετούν την (ανα)παράσταση του ενσώματου υποκειμένου, οι οποίοι εκτείνονται σε: (α) ταυτίσεις του ανθρώπινου σώματος με αντικείμενα από τον βιωμένο κόσμο, οι οποίες αίρουν τη διαφορά μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, ούτως ώστε το πρώτο να ενσαρκώνει τις ιδιότητες του δεύτερου, επιφορτίζοντάς τες συνάμα με μία αξία εκφραστική, και (β) χιάσματα μεταξύ του ανθρώπινου σώματος και φυτικών καταρχήν μεγεθών. Στο δεύτερο κεφάλαιο, αναλύονται και ερμηνεύονται η ποιητική σύλληψη του συγκροτητικού βλέμματος και της όρασης-σκέψης από κοινού με την τακτικά επανερχόμενη μεταβατική κίνηση του «χαδιού»· κοινό παρονομαστή μεταξύ τους συνιστά ο συστηματικός συντονισμός τους με όρους ενός (σωματικού και ψυχικού εν ταυτώ) βάθους. To τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο εστιάζει στη μελέτη (ανα)παραστάσεων κινητικών διεργασιών που συμπλέκονται με τη σωματική ύλη, οι οποίες, καθώς επανέρχονται, διαμορφώνουν ένα είδος τυπολογίας, ώστε να μπορούν να οργανωθούν και να εξεταστούν σε διαλεκτικά ζεύγη αντίστροφων εκφραστικών ιδιοτήτων: (α) αποσταθεροποίηση και σταθερότητα, και (β) απόσπαση και (συμ/υπερ)πλήρωση.The subject matter of this master's thesis is the study of the ways that the human body is (re)presented in the poems of Matsie Hadjilazarou. According to our approach, corporeality becomes constantly involved with the internal processes of the human being, both indicating the bodily material as an expressive horizon and revealing the Being as an indivisible entity. In order to point out the above, we worked with theoretical tools drawn from the field of phenomenology, like the concept of the embodied subject, which is crucial to our case. The structure of the thesis is defined by the distinction between two (re)presentative dominants, that of the form and that of the movement, which intersect at the procedure of procuring a depth of ontological importance, since the poetic portrayal of its pursuit features it as the source of an existential authenticity. The first chapter examines the poetic mechanisms used for (re)presenting the form of the embodied subject, mechanisms extending to: (a) identifications between the human body and objects from the lived world, which disestablish the difference between subject and object, so as the first embodies the abilities of the second, while charging them with an expressive value, and (b) chiasms between the human body and certain plants. The second chapter engages with the analysis and interpretation of the poetic conception of seeing as thinking in conjunction with the recurring transitional movement of the "caress"· these two aspects appear to be equally implicated with a –corporeal as well as mental/emotional– depth. In the third chapter, the focus lies on (re)presentations of movements which either affect the material of the body or are performed by it or to it. These movements constitute a sort of a typology, as they can be distinguished in dialectical pairs of reversed expressive qualities: (a) instability and staticness, and (b) detachment and complementing/filling

The smelling of Hedione results in sex-differentiated human brain activity

A large family of vomeronasal receptors recognizes pheromone cues in many animals including most amphibia, reptiles, rhodents, and other mammals. Humans possess five vomeronasal-type 1 receptor genes (VN1R1–VN1R5), which code for proteins that are functional in recombinant expression systems. We used two different recombinant expression systems and identified Hedione as a ligand for the putative human pheromone receptor VN1R1 expressed in the human olfactory mucosa. Following the ligand identification, we employed functional magnetic resonance imaging (fMRI) in healthy volunteers to characterize the in vivo action of the VN1R1 ligand Hedione. In comparison to a common floral odor (phenylethyl alcohol), Hedione exhibited significantly enhanced activation in limbic areas (amygdala, hippocampus) and elicited a sex-differentiated response in a hypothalamic region that is associated with hormonal release. Utilizing a novel combination of methods, our results indicate that the putative human pheromone receptor VN1R1 is involved in extra-olfactory neuronal activations induced by the odorous substance Hedione. The activation of VN1R1 might play a role in gender-specific modulation of hormonal secretion in humans. •All putative human pheromone receptors are expressed in the olfactory mucosa.•Heterologously expressed VN1R1 can be activated by the odorous substance Hedione.•Hedione induces neuronal activity in extra-olfactory brain areas.•VN1R1 is involved in gender-specific hypothalamic activations