Guidance for Anti-VEGF Intravitreal Injections During the COVID-19 Pandemic

The World Health Organization designated the outbreak of the novel coronavirus, COVID-19, as a pandemic on March 11, 2020, after its rapid spread to countries throughout the  world.1 There is a strong need to support the ophthalmic community to help guide decision- making during these unprecedented times, where infection control is of utmost concern and  disruption   to   regular   clinical   practice is highly likely. This is  particularly  important for patients with retinal diseases who are receiving intravitreal injections of anti-vascular endothelial growth factor (VEGF) agents.Older age (>65 years), living in a care facility  or nursing home, and having an underlying health condition are key risk factors for developing severe illness following infection with COVID-19,  and  are  also  common among patients with retinal disease. Health conditions  including  chronic   lung   disease  or moderate-to-severe asthma, serious cardiovascular conditions, diabetes, being immunocompromised, severe obesity, liver disease, and chronic kidney disease requiring dialysis are considered particularly high risk, especially when they are not well-controlled.Several organizations have produced general guidance for ophthalmologists on managing patients during the pandemic. The Vision Academy Steering Committee convened in March 2020 to review these relevant guidelines and  documents,  discuss  key  challenges,  and  develop  recommendations  specifically  for managing patients receiving intravitreal injections of anti-VEGF agents during the COVID-19 pandemic. Recommendations were systematically refined before being voted on by the Steering Committee for consensus

ПАНДЕМИЈАТА КОВИД-19 И ОСТВАРУВАЊЕ НА ПРАВОТО НА ПАРИЧНИ НАДОМЕСТОЦИ ОД ЗАДОЛЖИТЕЛНО ЗДРАВСТВЕНО ОСИГУРУВАЊЕ

Во Република Северна Македонија постојат два вида здравствено осигурување:задолжително и доброволно.Задолжителното здравствено осигурување им овозможува навработените и другите граѓани опфатени со задолжително здравствено осигурување правона здравствена заштита и паричен надоместок за случаи утврдени со закон. Доброволнотоздравствено осигурување е поврзано со граѓани кои не се задолжително осигурани со закон.Вклучува и осигурување од поголем обем и стандард.Во трудот се анализира задолжителното здравствено осигурување, односно попрецизнопаричните права од здравствено осигурување. Прво се наведуваат видовите права на паричнинадоместоци од задолжителното здравствено осигурување, потоа се даваат основните насоки занивното остварување со упатување на нивна практична примена во услови на пандемијата соКОВИД-19.Покрај тоа, во трудот се дава толкување и одговор на прашањето како се регулира правотона надоместок на плата за време на привремена спреченост за работа на вработените лица коиимаат симптоми и се заболени од КОВИД-19, на лица кои се во изолација заради спречување назараза но се асимптоматични (односно немаат знаци на болеста), а за кои е констатирано дека сезаболени од КОВИД-19, како и за лица кои се во изолација заради спречување на зараза, но заистите не е потврдено дека се заболени од КОВИД-19.Клучни зборови: болест, работен однос, социјална сигурност, социјално осигурување,спреченост за работа

Про походження слова "сифіліс"

У роботі досліджується історичне походження медичного терміну "сифіліс"

Квалітатыўныя метафары пеяратыўнай скіраванасці

В статье анализируются квалитативные субстантивные метафоры пейоративной (отрицательной) направленности. Выделены основные отрицательные признаки шкалы пейоративности, источник мотивации представленных метафор

Украинская медиакритика в свете теории "коммуникативного действия" Юргена Хабермаса

В статье через призму "теории коммуникативного действия" Ю. Хабермаса анализируются проблемы на пути формирования украинской журналистской критикой условий для построения эффективного полилога между общественностью, СМИ и представителями правящих круго

Ассоциативная семантика новообразований-гибридов

Исследуется соотношение воздействия псевдомотиваторов и реальных мотиваторов на ассоциативную семантику неологизмов

How your ophthalmological practice can survive the coronavirus chaos? How to adapt to the new normality?

This scientific overview adapts the prospective data and content of a number of sources on the transmission of COVID-19 accumulated since 31 December 2019 in Wuhan, Hubei. Primary endpoints of this review are to consider a critical approach to current state and trends in the management of the pandemic in terms of ophthalmic practice and to suggest some practical reasons and recommendations. The author declares that there is no conflict of interest and no financial commitment to disclose

Craving for poetry: 18th-century poets’ views on the uncontrollable desire to write poetry

The penchant for writing poetry became a prominent discussion topic among Russian poets at the very beginning of the 18th century. While poets would usually exonerate themselves of their own “wretched inclination” to versify profusely, they would ridicule and judge similar proclivities shown by fellow poets: as Feofan Prokopovich put it, Omnes ad nauseam versificari occeperant (“everyone was composing verses in the most annoying way”). This kind of criticism was not unfounded: prolific writing led to a deterioration in style, loss of literary craft, dilettantism, and an overall decline in the prestige of the profession. Another consequence was the rise of graphomania that was likewise found reprehensible in literary polemics. Using many case studies, the author of the paper argues that these debates were closely tied to the formation of the literary culture of Modern Times, to changes in daily literary life and to the development of the image of a writer which for the most part would remain unchanged until the present.С самого начала XVIII в. русские поэты заговорили о неуемной страсти к сочинению стихов, как своей, так и других поэтов. При этом собственная «прегнусная охота» к сочинению стихов добродушно оправдывалась, а вот чужая точно такая же страсть довольно зло высмеивалась и осуждалась: «Все предавались стихотворству до тошноты», писал Феофан Прокопович. Для осуждения этой страсти были все основания: многописание приводило к ухудшению стиля и деградации литературного мастерства, дилетантизму и падению престижа литературной работы. Еще одним следствием стало появление графомании, которая также подвергалась осуждению в литературных полемиках. В статье на многочисленных примерах показано, что вся эта проблематика связана со становлением литературной культуры Нового времени, с изменением структуры литературного быта и формированием образа писателя, который в основных своих чертах сохранился до нашего времени