ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΑ, ΜΥΛΟΙ, ΦΟΥΡΝΟΙ, ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΝΗΣΙΩΤΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΟΝ 17ο ΑΙΩΝΑ. ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ

Δεν παρατίθεται περίληψη στα ελληνικά.Au 17e siècle les pressoirs à huile, les moulins, les fours et les églises dans l'espace insulaire constituaient des champs d'activité économique dont l'exploitation présente une caractéristique commune: le choix de la co-propriété a souvent constitué le moyen de leur exploitation économique. Les pressoirs à huile et les moulins à vent ont été des fabriques liées à la production agricole de la région dans laquelle ils avaient été construits, mais leur construction et leur fonctionnement exigeaient une somme d'argent importante. Pour ces biens l'existence de co-propriétaires a été un phénomène habituel. En ce qui concerne les moulins à vent les possesseurs des «parts» étaient très souvent plus de deux. Pour les fours et les églises ce phénomène était moins fréquent et la plupart de fois les co-propriétaires se limitaient à deux. L'apparition de la co-propriété sur ces biens immobiliers n'était pas seulement le résultat des partages héréditaires au sein de la famille. Au contraire il est probable que ce type de propriété constituait un choix qui se mettait en application à partir du jour où on décidait de construire et équiper un de ces immeubles, parce que cela favorisait la rentabilité de leur exploitation, et permettait, de plus, la collaboration de ceux qui possédaient la capital indispensable avec ceux qui avaient les connaissances techniques nécessaires ou ceux qui avaient obtenu certaines qualifications. Parallèlement, alors que la co-propriété ne constituait pas un obstacle à la concentration de ses biens, sous le contrôle des familles puissantes de chaque région, elle empêchait pourtant l'exclusivité sur leur possession et leur emploi

Τοπωνυμικόν της Μυκόνου

L’a etudie les toponymes de Myconos au point de vue historique et linguistique; il les divise en lrnit classes; en les comparant a ceux des autres Cyclades il en explique plusieurs et conclut a des colonisations de Pile faites par des habitants de ses voisins du Sud

Εγκαταστάσεις λουτρών, φιλοξενίας και αναψυχής στην περιοχή Μώλος της Πάρου

Σημείωση: το κυρίως κείμενο και το συνοδευτικό υλικό του διατίθεται σε ξεχωριστό ενιαίο αρχείο

Greece and third generation Greek Australians: a case study between students who had visited the country and those who didn't

Please note: This article is in Greek. Greece and Third Generation Greek Australians: a case study between students who had visited the country and those who didn’t: The paper examines how the journeys of third generation young Greek Australians to Greece is affecting their engagement with the country in comparison with those who did not do the journey. The findings demonstrated that four out of ten students have travelled to Greece, noteworthy number with given constraints, such as the high cost of travel and the long distance between Greece and Australia. The symbolisms of Greece, as a country of origin, culture, holiday and travel destination manifested in high rates for both comparison groups. Students who travelled to Greece compared with those who did not, are linked more closely with the Greek values, practices and knowledge. However, variations in rates between the two groups are not widespread. Therefore, it is not proved that trips to Greece are a key formatting factor of Greek values, practices and knowledge, although they play an enriching role. A substantive relationship of the third generation with Greece and Greek culture is structured through multilevel enculturation process in their family, school and Greek community environment. Within such context, Greece does not represent a refreshing destination, but mainly a starting point for a new relationship with their Hellenic heritage during the journey of Greek Australian adolescents towards their adulthood

13th path: a walk into the depth

Σημείωση: η ηλεκτρονική έκδοση για λόγους διαχείρισης μεγέθους έχει διασπαστεί σε πάνω από ένα τόμους/αρχεία. Παρακαλούμε, κατεβάστε πρώτα όλα τα αρχεία, διατηρώντας τα στην ίδια τοποθεσία, και αποσυμπιέστε μόνο το αρχείο με την κατάληξη .zi

ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΙΜΗ ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ (1822-1850)

Δεν παρατίθεται περίληψη.No abstract

The harvesting and management of water in the rock-cut cemetery and hermitage of Saint Onoufrios in Methoni, Messinia

The significant rock-cut monument of Agios Onoufrios (Saint Onuphrius), in SW Messinia, southern Greece, was initially founded as a cemetery (4th century) then reformed into a hermitic settlement (12th century), in a site where an ancient quarry expanded. The location is waterless, barren and rugged, therefore hermits had to rock-hewn the water collection and storage network on their own, totally dependent on rainfalls. There are two cisterns most probably dated to the 12th century AD; one is entirely rock-cut in soft limestone and the second one is subterranean, partially rock-cut. The present study briefly overviews how they were provided with rainwater (two rock-hewn runnels from the highest point of a rocky knoll), their typological-structural characteristics and the environmental-geological-topographical conditions that led to their construction. Also, it investigates the “spiritual” background of hermits’ trend to settle in a challenging landscape. A short archaeological overview of rock-cut cissterns preserved in Messinia is also provided, along with some information on similar constructions in Cappadocia, North Africa and southern Italy

ΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, 17ος-αρχές 19ου αι.

Dimitris Dimitropoulos, Construction et intervention communale dans lesîles de la Mer Egée, XVIle- début du XIXe siècleCe texte examine les différentes interventions des Communes par rapportaux règles de construction dans les localités de l'Egée, pendant la dominationottomane. Parallèlement, nous étudions les règles et les restrictionsen vigueur pour la construction des bâtiments de résidence etdes immeubles d'autre usage dans les limites des localités, ainsi que laréglementation relative à la gestion de l'espace agricole, des terres cultivableset des constructions des campagnes. De plus, certains sujets àexaminer sont aussi la construction et le maintien de la libre utilisationdes routes, les constructions en ce qui concerne l'écoulement des eaux,l'application de la «propriété horizontale», le droit des propriétairesd'avoir un libre accès à la vue et à la lumière du soleil, les actions desCommunes pour envisager les installations embarrassantes (dépôts, ateliers,moulins à vent), le voisinage et le processus de revendication desdroits des propriétaires. Nous tentons, en même temps, une approchesur les changements relatifs aux règles coutumières de construction, ainsique leur adaptation aux nouvelles circonstances qui se créent dansl'espace grec, au début du XIXe siècle.Dimitris Dimitropoulos, Construction et intervention communale dans lesîles de la Mer Egée, XVIle- début du XIXe siècleCe texte examine les différentes interventions des Communes par rapportaux règles de construction dans les localités de l'Egée, pendant la dominationottomane. Parallèlement, nous étudions les règles et les restrictionsen vigueur pour la construction des bâtiments de résidence etdes immeubles d'autre usage dans les limites des localités, ainsi que laréglementation relative à la gestion de l'espace agricole, des terres cultivableset des constructions des campagnes. De plus, certains sujets àexaminer sont aussi la construction et le maintien de la libre utilisationdes routes, les constructions en ce qui concerne l'écoulement des eaux,l'application de la «propriété horizontale», le droit des propriétairesd'avoir un libre accès à la vue et à la lumière du soleil, les actions desCommunes pour envisager les installations embarrassantes (dépôts, ateliers,moulins à vent), le voisinage et le processus de revendication desdroits des propriétaires. Nous tentons, en même temps, une approchesur les changements relatifs aux règles coutumières de construction, ainsique leur adaptation aux nouvelles circonstances qui se créent dansl'espace grec, au début du XIXe siècle

Ο Ιβάνοφ του Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Ντίμιτερ Γκότσεφ: μια σύγχρονη επαναδιαπραγμάτευση ενός «έργου εν εξελίξει»

Ο Ιβάνοφ του Τσέχοφ (1887-1901), πρωτόλειο θεατρικό έργο του μεγάλου δραματουργού, γραμμένο την εποχή της «κρίσης του ‘δράματος’», τοποθετείται στο μεταίχμιο ανάμεσα στην κλασική δραματουργία του τέλους του 19ου αιώνα και στη μοντέρνα, «ανοιχτή» δραματουργία των αρχών του 20ού αιώνα. Η παράσταση που ανέβασε ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Ντίμιτερ Γκότσεφ στη βερολινέζικη Volksbühne (2005) ανήκει στην παράδοση της μπρεχτικής ιστορικοποίησης, της επαναδιατύπωσης δηλαδή κλασικών έργων προκειμένου να έρθει στο προσκήνιο η σύγχρονη δυναμική τους. Προς το σκοπό αυτό, ο Γκότσεφ σε συνεργασία με τον δραματουργό Πέτερ Στάατσμαν επιλέγει να ενισχύσει δύο βασικές μη-δραματικές παραμέτρους του κειμένου, τη μονολογικότητα και τη χορικότητα, που λειτουργούν συμπληρωματικά εις βάρος του διαλόγου. Αυτό που οργανώνει τις επιμέρους σκηνές σε σημαίνον σύνολο είναι η φόρμα του μονοδράματος, που επιτρέπει τον συνδυασμό της μονολογικότητας μιας κεντρικής συνείδησης με τη χορικότητα του κοινωνικού αντικατοπτρισμού της. Αντικαθιστώντας την ενότητα της δράσης με την ενότητα του εγώ, ενός εγώ που πορεύεται προς την παραίτηση και το μοιραίο τέλος, ο Γκότσεφ αναπτύσσει με θεατρικά μέσα έναν κριτικό στοχασμό σχετικά με την αποτυχία του σύγχρονου ανθρώπου να γεμίσει το κενό που άφησε η κατάρρευση των ιδεολογιών και το συνακόλουθο τέλος των μεγάλων αφηγήσεων