Evaluation of relationship between SOD1 50-bp deletion gene polymorphism, Cu, Zn Level, and viscosity in postmenopausal osteoporosis patients with vertebral fractures

Oxidative stress plays a role in the pathogenesis of bone loss, causing low bone mineral density (BMD) and associated osteoporotic fractures. In our study, we aimed to investigate the relationship of SOD1 50-bp insertion( Ins)/deletion( Del) polymorphism that is involved in oxidative stress metabolism, Cu and Zn element concentrations, and plasma viscosity level, with postmenopausal osteoporosis and related vertebral fractures. The study included 167 voluntary individuals. The 50- bp Ins/Del polymorphism of SOD1 was determined by allele-specific PCR. Plasma Cu and Zn levels were measured by atomic absorption spectrophotometry (AAS). The plasma viscosity was determined using the Harkness Capillary Viscometer device. In our study, the distribution of SOD1 promoter 50-bp Ins/Del polymorphism did not indicate a significant difference between the groups and in postmenopausal osteoporosis patients with and without fractures (p > 0.05). The Ins/Ins genotype was found to be common in individuals in both groups. The Cu and Zn levels of the study group were found to be between the normal reference values (p > 0.05). It was determined that plasma viscosity increased significantly in the group of osteoporotic patients and in patients with postmenopausal osteoporosis with fractures (p < 0.01). In addition, plasma viscosity was found to significantly increase in patients with Ins/Ins genotype and fractures (p < 0.01). Postmenopausal osteoporosis and associated vertebral fracture were found not to be directly related to SOD1 50-bp polymorphism and Cu and Zn element levels. Plasma viscosity levels were found to increase due to the increase in oxidative stress products. Further studies are needed to clarify the roles and relationships of SOD genes and trace elements in the development of postmenopausal osteoporosis and vertebral fracture

Effects of Glutamine on Healing of Traumatic Oral Mucosal Lesions: An Experimental Study

Ama&ccedil;: Glutaminin (GLN); asit&ndash;baz dengesi, protein d&ouml;n&uuml;ş&uuml;m&uuml; ve amonyak metabolizmasının d&uuml;zenlenmesinde, katabolik durumlarda ve immun sistemin g&uuml;&ccedil;lenmesinde &ouml;nemli g&ouml;revleri bulunmaktadır. Klinik ve ekonomik olarak bir&ccedil;ok problem yol a&ccedil;an oral mukozal lezyonların &ouml;nlenmesi, bakımı ve tedavisi &ouml;nemlidir. Bu deneysel hayvan modelinde; topikal ve sistemik yolla (enteral, parenteral) uygulanan GLN&rsquo;nin travmatik oral mukozal lezyonlarda pozitif ve farklı etkilerinin ortaya &ccedil;ıkarılması ama&ccedil;landı. Y&ouml;ntemler: Bu &ccedil;alışmaya 21 Wistar Albino sı&ccedil;an d&acirc;hil edildi ve 4 gruba ayrıldı. T&uuml;m sı&ccedil;anlara intraperitoneal anestezi uygulamasından sonra ağız i&ccedil;erisinde travmatik oral mukozal lezyon oluşturuldu. Kontrol grubunda; travmatik oral mukozal lezyon oluşturuldu ve tedavi uygulanmadı. &Ccedil;alışma gruplarında; GLN tedavisi parenteral, enteral ve topikal yollarla uygulandı. Travmatik oral mukozal lezyonun iyileşmesi makroskopik olarak g&ouml;zlendi. Sı&ccedil;anlar sakrifiye edildikten sonra biyopsiler alınarak histopatolojik ve biyokimyasal olarak değerlendirildi. Bulgular: Biyopsilerin histopatolojik incelenmesinde; akut inflamasyon a&ccedil;ısından kontrol grubu ile parenteral/topikal gruplar arasında, epitelyal proliferasyon a&ccedil;ısından kontrol ve parenteral gruplar arasında, fibrosis a&ccedil;ısından kontrol ve topikal gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı. Biyokimyasal analizlerde; yalnızca malondialdehit d&uuml;zeyleri a&ccedil;ısından kontrol ve enteral gruplar arasında anlamlı bir farklılık g&ouml;r&uuml;ld&uuml; (p&lt;0,02). Sonu&ccedil;: Glutaminin (GLN) takviyesinin travmatik oral mukozal lezyonların tedavisinde olumlu etkisi olduğu g&ouml;r&uuml;ld&uuml;. GLN&rsquo;nin parenteral yol ile verilmesi topikal ve enteral yol ile verilmesine kıyasla daha iyi sonu&ccedil; verdiği g&ouml;r&uuml;ld&uuml;. Buna rağmen, GLN&rsquo;nin parenteral yol ile verilmesi topikal ve enteral yol ile verilmesine kıyasla daha iyi sonu&ccedil; verdiği g&ouml;r&uuml;ld&uuml;. Anahtar kelimeler: Deneysel &ccedil;alışma, glutamin, oral mukozit, travmatik yar