Lateral Epikondilitli Olgularda Radyal Esktrakorporeal Şok Dalga Tedavisinin Ağrı ve Fonsiyonellik Üzerinde Etkisi

In this study, the effect of radial extracorporeal shock wave therapy (RESWT) on pain and functionality were investigated in patients with lateral epicondylitis. This study was carried out on 45 patients. Patients were divided into three groups; high pulsed RESWT and exercise, low pulsed RESWT and exercise and only exercise. In high pulsed RESWT and exercise group, RESWT was applied with 2000 pulses, once in a week, total of 3 sessions and in low pulsed RESWT and exercise group, 20 pulses, once in a week, totally 3 sessions. Stretching and eccentric strengthening exercises were given to the patients in all three groups. The patients were evaluated before and after the treatment and 6 and 12 weeks after the treatment using Visual Analog Scale for subjective pain intensity, algometer for pain threshold, dynamometer for grip strength, goniometry for range of motion, The Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand Score (DASH), Patient Rated Tennis Elbow Evaluation (PRTEE) and Upper Extremity Functional Scale (UEFS) for functionality, Medical Outcomes 36-Item Short Form Health Survey (SF-36) for quality of life. Roles and Maudsley Score was used for measuring patient?s satisfaction. There was no statistically significant difference in pain intensity during rest, palpation, Thomsen test and activities of daily living, pain threshold in frohse arch, range of motion, functionality measured with UEFS and all parameters of SF-36 exception of pain parameter between the groups (p>0.05). It was found that high pulsed RESWT was more effective than the other applications for night and grip pain intensity, lateral and medial epicondyle pain pressure, grip strength and functionality measured with DASH and PRTEE (p0.05). Yüksek atımlı REŞDT'nin gece ağrısı ve kavrama ile meydana gelen ağrı şiddeti, lateral ve medial epikondil ağrı eşiği, kavrama kuvveti, DASH-T ve HBÖDA ile ölçülen fonksiyonellik düzeyleri üzerinde diğer uygulamalara göre daha etkili olduğu görüldü (p<0.05). Bu sonuçlar ışığında REŞDT'nin başta egzersiz olmak üzere diğer konservatif tedavilerle birlikte kullanılmasının daha etkili olacağını düşünmekteyiz

Diz Osteoartriti Olan Yaşli Hastalarda De Morton Mobilite Indeksi'nin Türkçe Versiyonunun Kabul Edilebilirlik, Geçerlik Ve Güvenirliği

Giriş: De Morton Mobilite İndeksi yaşlılarda fonksiyonel mobiliteyi değerlendirmek için yenigeliştirilmiş bir ölçektir. Bu çalışmanın amacı, De Morton Mobilite İndeksi'ni Türkçe'ye çevirmekve diz osteoartriti olan yaşlı hastalarda psikometrik özelliklerini araştırmaktı.Gereç ve Yöntem: De Morton Mobilite İndeksi'nin Türkçe versiyonu çeviri-geri çeviri yöntemi ile geliştirildi. Hastalar (n100) indeksin yeni oluşturulan Türkçe versiyonu, "The Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index" ve "Timed Up and Go Test" kullanılarakdeğerlendirildi. Kabul edilebilirlik, değerlendirmeyi kabul etmeme sıklığı ve uygulama süresi ile değerlendirildi. Taban ve tavan etkisi ve dağılımların çarpıklığı ölçüldü. Ölçümlerde sınıf içi korelasyon katsayısı, standart hata ve minimum saptanabilir değişim skorları hesaplandı. Pearson korelasyon katsayısı ölçüldü. Bulgular: İndeksin ortalama tamamlanma süresi 7.8 dakika, cevaplanma oranı ise 99% idi.Güvenilirlik analizi 40 hastada yapıldı. Sınıf içi korelasyon katsayısı (2,1), standart hata, minimumsaptanabilir değişim90 ve minimum saptanabilir değişim95 değerleri sırası ile 0.95, 3.15, 7.33 ve8.71 bulundu. De Morton Mobilite İndeksi skorlarının normal olarak dağılım gösterdiği ve tabanveya tavan etkisi olmadığı görüldü. Geçerlik analizi 99 diz osteoartritli hastada değerlendirildi. DeMorton Mobilite İndeksi, "Timed Up and Go Test" ve "The Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index"in fiziksel fonksiyon, ağrı ve tutukluk alt ölçekleri arasındaki korelasyon katsayıları sırası ile -0.69, -0.70, -0.39 ve -0.32 bulundu.Sonuç: Diz osteoartriti olan yaşlı hastalarda De Morton Mobilite İndeksi'nin Türkçe versiyonu kabul edilebilir, güvenilir ve geçerli bir mobilite değerlendirme ölçümüdür.Introduction: The de Morton Mobility Index is a newly developed instrument that assessesthe mobility in elderly. The aim of the study was to translate the de Morton Mobility Index intoTurkish and investigate its psychometric properties in elderly patients with knee osteoarthritis.Materials and Method: The Turkish version of the de Morton Mobility Index was developed using the forward-backward translation method. Patients (n100) were assessed using theTurkish version of the index, Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index,and Timed Up and Go test. Acceptability was assessed in terms of refusal rate, and administration time. Floor and ceiling effects and skew of the distribution were measured. Intra-class correlation coefficients, standard error of measurement, and minimal detectable change scores werecalculated. The Pearson's correlation coefficients were measured. Results: Average time to complete the index was 7.8 minutes. The response rate was 99%.The reliability analyses were conducted with 40 patients. The intra-class correlation coefficient(2,1), standard error of measurement, minimal detectable change90, and minimal detectable change95 were 0.95, 3.15, 7.33, and 8.71, respectively. The de Morton Mobility Index scoreswere normally distributed, and had no floor or ceiling effects. Ninety-nine knee osteoarthritis patients were analyzed for validity. Correlation coefficients between the de Morton Mobility Index,Timed Up and Go test and the Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Indexphysical function, pain and stiffness subscales were -0.69, -0.70, -0.39, and -0.32, respectively.Conclusion: The Turkish version of the de Morton Mobility Index is an acceptable, reliableand valid measure for assessing mobility in elderly patients with knee osteoarthritis