Malignant peripheral nerve sheath tumour

Mięsaki należą do heterogennej rzadkiej grupy nowotworów pochodzenia mezenchymalnego. Stanowią około 1% nowotworów złośliwych u dorosłych. Szacuje się, że zapadalność na mięsaki tkanek miękkich i mięsaki kości w Polsce wynosi około 1500–2000 nowych zachorowań rocznie. Nowotwory osłonek nerwów obwodowych (MPNST) są zaliczane do mięsaków tkanek miękkich i stanowią około 5–10% wszystkich mięsaków.Nowotwory osłonek nerwów obwodowych najczęściej są zlokalizowane w obrębie tułowia (około 50% przypadków). Rzadziej w obrębie kończyn około 30% chorych, natomiast w obszarze głowy i szyi około 20%. MPNST jest schorzeniem rzadkim, dlatego brak w literaturze jednoznacznych wytycznych dotyczących postępowania diagnostyczno-terapeutycznego.Współczesne leczenie mięsaków tkanek miękkich polega na leczeniu skojarzonym leczenia chirurgicznego i radioterapii, a także w niektórych przypadkach chemioterapii. Trwałe wyleczenie można uzyskać tylko po radykalnym chirurgicznym wycięciu guza pierwotnego. Zdaniem Autorów tylko pełna współpraca chirurga i onkologa radioterapeuty daje szansę skutecznego leczenia. Jednocześnie należy podkreślić ogromne znaczenie badania histopatologicznego poszerzonego o badanie immunohistochemiczne, którego wynik warunkuje dalsze postępowanie terapeutyczne.Sarcomas belong to a diverse group of mesenchymal tumours. They make up for 1% malignant tumours in adults population. There are estimated 1500–2000 new cases of soft tissue and bone sarcomas yearly in Poland. About 5–10% of all sarcomas are malignant peripheral nerve sheath tumours (MPNST).Malignant peripheral nerve sheath tumours (MPNST) are usually located within the torso (about 50% cases), more seldom within the extremities (30%) or head and neck (20%). MPNST is a rare condition, which is why no guidelines regarding the diagnostic process and treatment can be found in literature.The modern treatment for soft tissue sarcomas involves a combination of surgery and radiotherapy, and in some cases chemotherapy. A cure can only be reached by a radical removal of the tumour. A good cooperation between the surgeon and the radiotherapy oncologist increases the chances of successful treatment. At the same time the importance of immunohistochemical assessment should be stressed, with the result determining the further course of therapy

Giant free-floating thrombus of the right brachio-cephalic vein in patient with Paget-Schrötter syndrome

Duża, balotująca skrzeplina w żyle ramienno-głowowej jest rzadkim, grożącym życiu powikłaniem zespołu Paget-Schröttera (PSS). W pracy przedstawiono przypadek 21-letniego kulturysty przyjętego na oddział z trwającym od 6 dni bólem i obrzękiem prawej kończyny górnej. W badaniu ultrasonograficznym techniką kolor Doppler uwidoczniono zakrzepicę prawej żyły podobojczykowej z balotującą, dużą skrzepliną w prawej żyle ramienno-głowowej. Leczenie miejscową trombolizą poprzedzono założeniem filtra do żyły głównej górnej, a po przywróceniu drożności żyły podobojczykowej wykonano jej dekompresję, wycinając pierwsze żebro. Autorzy przedstawiają postępowanie przedoperacyjne oraz zakończone sukcesem leczenie tego, zgodnie z wiedzą autorów, nieopisanego wcześniej w literaturze przypadku.Giant free-floating thrombus in brachiocephalic vein is a rare, life-threatening complication in patients with Paget-Schrötter syndrome (PSS). We report a case of a 21-year-old body builder who was admitted to our department with a 6 days history of pain and swelling in the right upper extremity. Color Doppler ultrasonography diagnosed thrombosis of the right subclavian vein with free-floating, giant thrombus in right brachiocephalic vein. Vena cava superior filter deployment followed by catheter-direct thrombolysis and surgical decompression of the subclavian vein with the first rib resection was performed. We present the preoperative work-up and successful treatment of this unusual case, to our knowledge, never reported before

Hybrid surgery - new possibilities for surgical treatment of chronic lower extremity ischaemia in patients in poor general condition. One year of observation

Background. The aim of this paper was the assessment of the effectiveness of concurrent endovascular angioplasty with stenting and classic "open" surgery in patients in poor general condition with numerous cardiovascular and respiratory risk factors, during one year of observation. Material and methods. The study group consisted of 43 persons (68.2% men and 31.8% women, with an average age of 63.7 years), selected from 56 patients operated on in our clinic in 2007, in which simultaneous surgery with use of "C" arm was carried out. All operations were performed in elective mode. During initial evaluation of all patients, the ankle-brachial pressure index (ABPI) was measured and - for assessment of intermittent claudication distance — walking test was performed with a runway velocity 3.4 km/h, if possible (patients with resting pains were excluded). All patients were qualified for surgery by a cardiologist; their average EF was 41.3%. The frequency of co-morbidities in this group was: ischaemic heart disease 58%, previous myocardial infarction 16%, previous CABG or PTCA 12%, diabetes 33%, chronic kidney disease 7%, cerebral vascular diseases 47%, arrhythmia 14%, and hypertension 67%. According to these co-morbidities, patients were qualified by an anaesthesiologist to ASA groups as follows: ASA I - 5%, ASA II - 43%, ASA II/III - 16%, ASA III - 30%, and ASA IV - 9%. The patients were operated on under local anaesthesia. In all of them endovascular angioplasty with or without stenting of the iliac artery was done and then, after improving arterial low, the classic operation was performed - outflow angioplasty of common femoral and deep femoral artery or femoropopliteal bypass, as needed. If there was not satisfactory arterial flow to the ischaemic extremity, and concurrent stenosis of br>opposite iliac artery was present, endovascular dilation of this artery ("flow donor") was performed and next non-anatomical suprapubic crossover femorofemoral bypass was carried out. The average duration of a single operation was 1 h 48 min. Results. Of the 43 operations performed, in 1 case (2.3%) it was necessary to make an intraoperative change to the classic technique; an iliofemoral bypass was carried out in the first case because of a breakage of the external iliac artery during balloon angioplasty. In 2 cases (3.5%) scheduled amputation was performed, at shin level in 1 case (1.7%) and at forefoot level in 1 case (1.7%). All patients were discharged in good general condition and with considerable improvement of perfusion in the operated leg, with a recommendation of taking oral antiplatelet and hypolipaemic medications. During postoperative follow up in 43 patients, ankle-brachial pressure index (ABPI) was measured and walking test on a running track was performed. The average objective preoperative distance of claudication was 49.09 m, and during the postoperative year it increased to an average of 358.38 m; in patients with critical ischaemia the resting and nocturnal pain has withdrawn, and the distance of claudication has increased to an average of 120 m. The average value of ABPI in the whole group before surgery was 0.315, and at the end of first postoperative year it has increased to 0.87. Conclusions. Early results of the study show the great effectiveness of hybrid surgery, especially in patients with numerous co-morbidities limiting the possibilities of "open" revascularisation. In one year of observation, it has been shown that the obtained postoperative improvement of blood supply in the operated extremity is maintained at a constant satisfactory level, and that the clinical effect of this treatment was good.Wstęp. Celem pracy jest ocena skuteczności jednoczasowej wewnątrznaczyniowej angioplastyki ze stentowaniem naczyń połączonej z operacją klasyczną - otwartą - u chorych z licznymi obciążeniami krążeniowo- oddechowymi na podstawie wykonanych badań kontrolnych w rocznej obserwacji. Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 43 chorych spośród 56 operowanych jednoczasowo z użyciem ramienia C w klinice autorów niniejszej pracy w 2007 roku. U chorych wykonano wewnątrznaczyniową angioplastykę i stentowanie tętnicy biodrowej, a po uzyskaniu dobrego napływu krwi przeprowadzono klasyczny zabieg operacyjny - w zależności od potrzeb angioplastyka odpływowa tętnicy udowej wspólnej i głębokiej uda, ewentualnie przęsło udowo-podkolanowe. W przypadku, kiedy nie można było uzyskać napływu biodrowego po stronie kończyny niedokrwionej, a jednoczasowo stwierdzano zwężenie tętnicy biodrowej po drugiej stronie, wykonywano wewnątrznaczyniowe poszerzenie zwężonej tętnicy biodrowej (dawcy napływu krwi) i ekstraanatomiczne skrzyżowane przęsło nadłonowe. Grupę stanowiło 68,2% mężczyzn i 31,8% kobiet, średni wiek pacjentów wynosił 63,7 roku. Wszystkich chorych operowano w trybie planowym. W trakcie kwalifikacji do zabiegu u wszystkich pacjentów wykonywano badanie ABPI oraz - jeżeli było tylko możliwe (wyłączono chorych z bólami spoczynkowymi) - test marszowy na bieżni przy prędkości 3,4 km/h w celu obiektywnej oceny chromania przestankowego. Wszystkich pacjentów zakwalifikowano do leczenia operacyjnego po konsultacji kardiologicznej, średnia wartość frakcji (EF) wyrzutowej wynosiła 41,3%. Odnotowano następujące schorzenia współistniejące w badanej grupie: choroba niedokrwienna serca (58% chorych), wcześniej wykonane CABG lub PTCA (12% chorych), zawał serca (16% chorych), cukrzyca (33% chorych), choroby przewlekłe nerek (7% chorych), schorzenia pochodzenia naczyniowo-mózgowego (47% chorych), zaburzenia rytmu (14% chorych), nadciśnienie tętnicze (67% chorych). Na podstawie schorzeń współistniejących i po konsultacji anestezjologicznej pacjentów sklasyfikowano do grup ASA: ASA I - 5%, ASA II - 43%, ASA II/III - 16%, ASA III - 30%, ASA IV - 9%. U wszystkich chorych zabieg przeprowadzono w znieczuleniu przewodowym. Wyniki. Spośród 43 przeprowadzonych zabiegów w 1 przypadku (2,3%) doszło do konwersji do zabiegu klasycznego: przęsła biodrowo-udowego z powodu pęknięcia tętnicy biodrowej zewnętrznej podczas angioplastyki balonowej tej tętnicy. W dwóch przypadkach (4,6%) wykonano planowe amputacje: na poziomie goleni (1 chory, 2,3%) i przodostopia (1 chory, 2,3%). Średni czas zabiegu wynosił 1,48 godziny. Wszystkich chorych wypisano ze szpitala z dobrze ukrwioną kończyną operowaną i zaleceniami przyjmowania leków przeciwpłytkowych i hipolipemizujących. Podczas rocznej obserwacji u 43 chorych wykonano kontrolne badanie ABPI oraz kontrolny test na bieżni. Średni obiektywny dystans chromania przed zabiegiem operacyjnym wynosił 49,09 m, a w okresie pooperacyjnym w kontrolnych badaniach przeprowadzonych po roku dystans wydłużył się do wartości średniej 358,8. U chorych z krytycznym niedokrwieniem wycofały się bóle stałe kończyny i dystans chromania wynosił średnio 120 m. Średni wskaźnik ABPI przed zabiegiem wynosił 0,315, a po zabiegu operacyjnym w badaniach kontrolnych po roku jego wartość średnia wynosiła 0,87. Wnioski. Uzyskane wyniki wykazują wysoką skuteczność przeprowadzonych zabiegów hybrydowych szczególnie u pacjentów obciążonych licznymi schorzeniami współistniejącymi, które ograniczają możliwość rewaskularyzacji metodą otwartą. Jednocześnie wyniki odległe w obserwacji rocznej wskazują na utrzymywanie się uzyskanych parametrów na stałym, zadawalającym poziomie

ROZMOWA „WIELOGŁOSU”

O literaturoznawczym profesjonalizmie, etyce badacza i kłopotach z terminologią rozmawiają prof. Teresa Walas, prof. Henryk Markiewicz, prof. Michał Paweł Markowski, prof. Ryszard Nycz i dr Tomasz Kun

Assessment of inflammatory markers concentration in patients with critical limb ischemia undergoing arterial reconstructive surgery

Wstęp: Krytyczne niedokrwienie jest najbardziej zaawansowaną postacią przewlekłego niedokrwienia kończyn, a jego występowanie wiąże się z potencjalnym wpływem nie tylko na stan miejscowy kończyny, ale także stan ogólny chorego i rokowanie. W pracy podjęto próbę oceny markerów stanu zapalnego u chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn (CLI), kwalifikowanych do leczenia rekonstrukcyjnego.Materiał i metody: Badaniem objęto 14 chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn dolnych (z bólami stałymi lub bólami stałymi i towarzyszącą martwicą) w przebiegu zespołu Leriche’a i wielopoziomowej niedrożności tętnic kończyn dolnych, poddawanych leczeniu rekonstrukcyjnemu w odcinku aortalno-udowym, oraz 6 chorych z grupy kontrolnej (leczonych operacyjnie z powodu tętniaka aorty brzusznej). U chorych w okresie okołooperacyjnym oznaczano w surowicy krwi stężenie markerów stanu zapalnego, takich jak białko C-reaktywne (CRP), interleukina 6 (IL-6) i czynnik martwicy guza (TNF-alfa) oraz liczbę leukocytów. W trakcie badania oceniano wyniki leczenia operacyjnego zarówno w okresie hospitalizacji pooperacyjnej, jak i w okresie odległym (12-miesięcznym), odnotowując między innymi uratowanie kończyny, drożność przęsła, powikłania infekcyjne, incydenty sercowo-naczyniowe i zgony.Wyniki: W grupie chorych z CLI bez współistniejących zmian martwiczych wartości stężenia białka CRP w surowicy w okresie przedoperacyjnym wynosiły 0,8–21 mg/l, w grupie z towarzyszącą martwicą 3,5–116 mg/l (w porównaniu do grupy kontrolnej wyższe wartości CRP zanotowano jedynie w grupie CLI ze współistniejącą martwicą). Wykazano istotne statystycznie różnice w wyjściowym stężeniu IL-6 pomiędzy grupą kontrolną a grupami CLI z bólami stałymi i CLI z towarzyszącą martwicą — wyższy poziom IL-6 obserwowano w obu grupach z krytycznym niedokrwieniem kończyn (p<0,05). Nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic w zakresie stężeń TNF-alfa pomiędzy badanymi grupami. We wczesnym okresie pooperacyjnym jeden chory wymagał reoperacji z powodu zakrzepicy lewego ramienia przęsła aortalno-dwuudowego, kolejny chory wymagał leczenia rozstrzeni żołądka z towarzyszącym krwawieniem. Nie zanotowano zgonów w okresie obserwacji wczesnej — u jednego chorego, ze względu na postęp martwicy, mimo leczenia rekonstrukcyjnego, zaistniała konieczność wykonania amputacji kończyny na poziomie goleni.Wnioski: Krytyczne niedokrwienie kończyny jest chorobą ogólnoustrojową, stanowiącą stan zagrożenia żywotności kończyny i życia chorego. Ze względu na często obecne schorzenia współistniejące, w tym schorzenia związane z obecnością zmian miażdżycowych w innych obszarach, chorzy z CLI wymagają kompleksowego interdyscyplinarnego przygotowania i optymalnego planowania przeprowadzanych zabiegów rekonstrukcyjnych tętnic. Mimo istotnego z punktu widzenia klinicznego przygotowania przedoperacyjnego chorych z CLI, terapia zachowawcza krytycznego niedokrwienia kończyny nie przynosi oczekiwanych korzyści w postaci spadku aktywności prozapalnej układu immunologicznego. Planując leczenie rekonstrukcyjne tętnic ważne jest ograniczenie urazu okołooperacyjnego przez zastosowanie technik wewnątrznaczyniowych i hybrydowych, w szczególności w leczeniu zmian tętnic w odcinku aortalno-biodrowym współistniejących ze zmianami tętnic poniżej więzadła pachwinowego.Introduction: Critical leg ischemia (CLI) is the most advanced stage of the chronic leg ischemia and its presence can result not only in local necrotic lesions but also in worsening of the patient’s general condition. In the paper, an assessment of the severity of an inflammatory process by the evaluation of the serum levels of inflammatory markers in patients with CLI was performed.Material and methods: The study included 14 patients with CLI (rest pain or rest pain and necrosis) having Leriche syndrome and multilevel obstruction of the lower limb arteries, who underwent arterial reconstructive treatment in the aorto-femoral segment, as well as 6 control patients treated surgically because of an abdominal aortic aneurysm. Serum concentrations of inflammatory markers, such as C-reactive protein (CRP), interleukin-6 (IL-6), tumor necrosis factor (TNF-alpha) and WBC, were measured during the perioperative period. The study evaluated the results of surgical treatment both in hospital and late postoperative (12 months) period including limb salvage, graft obstruction, limb amputation, the incidence of infections as well as cardiovascular events and deaths.Results: In patients with CLI without necrotic lesions, CRP preoperative values ranged from 0.8 to 21 mg/L, and in patients with necrosis — from 3.5 to 116 mg/L (in comparison with the control group, higher CRP values were noted only in CLI patients with concomitant necrosis). There was a statistically significant difference in the preoperative IL-6 levels between the control group and CLI groups (higher levels in booth CLI groups was noticed without significant differences between the patients with and without necrosis). There were no differences in TNF-alpha levels between the groups with and without necrosis. In the early postoperative period, one patient underwent reoperation due to the thrombosis of the left branch of the aorto-bifemoral graft; another patient was qualified for the surgery due to bleeding from the stomach. There were no early deaths noticed. In one patient the crural level leg amputation was necessary, despite the reconstructive treatment.Conclusions: Critical limb ischemia is a systemic disease constituting a threat to life and limb viability. Although the interdisciplinary preoperative preparation is important, the conservative preoperative treatment of critical limb ischemia brings no benefit of decreasing pro-inflammatory activity of the immune system. When planning arterial reconstruction, it is important to reduce perioperative trauma by using endovascular and hybrid techniques which allows for achieving better results

ROZMOWA „WIELOGŁOSU”

O książce Anny Burzyńskiej "Anty-teoria literatury" rozmawiają dr hab. Anna Burzyńska, prof. Anna Łebkowska, prof. Teresa Walas, prof. Henryk Markiewicz, prof. Ryszard Nycz, dr Tomasz Kunz i mgr Jakub Momr

Państwo, gospodarka, społeczeństwo w integrującej się Europie TOM 2

Ze wstępu: "Sekcja Zarządzania i Marketingu w ramach III Międzynarodowej Konferencji organizowanej przez Krakowską Szkołę Wyższą im. A. F. Modrzewskiego obradowała pod hasłem „Zarządzanie i marketing w procesie globalizacji”. Zarówno procesy globalizacji, jak i integracji obejmują szerokie spektrum przemian we wszystkich dziedzinach życia, do czego nawiązuje tytuł konferencji. Globalizacja jest procesem niekontrolowanym lub kontrolowanym tylko w niewielkim stopniu, integracja zaś podlega kontroli integrujących się państw, zależy od ich woli. Integracja jest łączeniem się mniejszych struktur w większe, dostosowaniem norm, otwarciem na współpracę. Globalizacja wynika przede wszystkim z postępu technicznego, który ułatwił wymianę informacji w skali całego globu. Globalizacja prowadzi w swej konsekwencji do umiędzynarodowienia działalności gospodarczej. Wynalazki z dziedziny multimediów i przetwarzania danych pozwalają przekraczać wiele barier w dziedzinie ekonomii, socjologii, kultury, techniki. W wielu przypadkach może to osłabiać działanie administracji państwowych i programów rządowych kreujących politykę gospodarczą państwa. Szczególnego tempa globalizacja nabiera na rynku finansowym, gdzie wiele produktów czy usług ma niematerialny charakter."(...