Alcohol — heart out of harmony

Patomechanizmy migotania przedsionków (AF) zwykle są złożone. W młodości, u osób bezorganicznej choroby serca, najczęściej występuje tak zwane ogniskowe, odosobnione napadowemigotanie przedsionków. Migotanie jest jednym z powikłań chorób poligenowych,wczesnym — reumatycznej wady zastawki mitralnej, późnym — wady aortalnej. W wiekudojrzałym i starszym towarzyszy nadciśnieniu, chorobie niedokrwiennej, cukrzycy. Nierzadkopojawia się w u osób z chorobami monogenowymi, w tym w zespole Wolffa, Parkinsonai White’a, różnych postaciach kardiomiopatii. Groźnymi czynnika mi usposabiającymi domigotania są między innymi: otyłość, zespół obturacyjnego bezdechu sennego. Udziałw rozwoju migotania pr zedsionków mogą mieć substancje działające kardiotoksycznie,miedzy innymi: niekorzystnie modyfikując przewodzenie elektryczne w sercu i wpływającna powstawanie czynników wyzwalających. Jedną z nich jest alkohol etylowy, zarówno kiedywypity jest w dużej dawce, jak i kiedy nadużywany jest w sposób przewlekły.Przedstawiamy zarys wiedzy uwzględniający działanie alkoholu na występowanie migotaniaprzedsionków oraz towarzyszących chorobie trudności terapeutycznych.Complex mechanisms that cause atrial fibrillation (AF) are not complete understood. Thisarrhythmia is strongly epidemiologically connected with mono- and poligenic cardiovasculardiseases. There is a possibility that some substances which are cardiotoxic and modifyautonomic nervous system, electrical activity and conduction in heart may induce AF. Suchsubstance, commonly used, although chronic and in huge doses is ethanol. In this articleauthors would like to present recent knowledge and to recapitulate the relationship betweenAF and alcohol, and its diagnostic and treatment problems

Obturacyjny bezdech — senny zabójca

Zaburzenia oddychania w czasie snu stanowią niejednorodną grupę chorób, do którychzalicza się zespół obturacyjnego bezdechu sennego. Zebranie wywiadów, zwykle odbliskiej rodziny, umożliwia wstępne rozpoznanie.Główną przyczyną choroby są zaburzenia rozwojowe twarzoczaszki oraz anomalie górnychdróg oddechowych. Istotnym czynnikiem usposabiającym lub nasilającym objawyjest otyłość. Negatywny wpływ wywierają kawa, papierosy oraz leki uspokajającei nasenne, które dają fałszywe poczucie poprawy.W czasie snu pojawia się nadmierny spadek napięcia mięśni podniebienia miękkiegojęzyczka, języka oraz tylnej ściany gardła. Stopień ich zapadania prowadzi do upośledzenia(chrapania) i okresowego braku przepływu powietrza (bezdechu) przez górnedrogi oddechowe, mimo zachowania ruchów oddechowych klatki piersiowej.Ustawiczny bezdech senny jest poważnym problemem dla pacjenta oraz jego rodziny.Zaawansowany zespół stanowi przyczynę problemów w pracy. Kierowcy z nieleczonymbezdechem są często sprawcami groźnych wypadków drogowych, w tym zderzeń czołowych.Obturacyjny bezdech senny wywiera poważny negatywny wpływ na wszystkieukłady, w tym groźny wpływ na układ krążenia — osoby cierpiące na bezdech śródsennywykazują wzmożoną aktywność układu współczulnego oraz wysokie ryzyko rozwojunadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej i wystąpienia zaburzeń rytmu, w tymuporczywie nawracających napadów migotania przedsionków, komorowych zaburzeńrytmu i nagłego zgonu sercowego.Badanie polisomnograficzne, wykonywane w czasie snu, ma na celu ocenę, czy pacjentcierpi na bezdech, ocenia jego rodzaj i stopień.Zróżnicowane przyczyny obturacyjnego bezdechu sennego powodują, że wybór metodleczenia jest indywidualny. W przypadku zaburzeń drożności nosogardzieli koniecznajest operacja korekcyjna, na przykład plastyka podniebienia, usunięcie przerośniętychmigdałków, skrzywienia przegrody nosa. Istotne znaczenie mają: zmiana stylu życia,redukcja masy ciała, odstawienie używek i leków wpływających na oddychanie. U dorosłychzwykle podstawową zachowawczą metodą leczenia jest oddychanie powietrzem podawanym do dróg oddechowych pod dodatnim ciśnieniem za pomocą powietrznejpompy podłączonej do specjalnej maski na twarz, pokrywającej nos albo nos i usta(CPAP, autoCPAP, biPAP). Dodatnie ciśnienie powoduje mechaniczne usztywnieniegórnego odcinka dróg oddechowych. Leczenie protezą powietrzną zapobiega zapadaniugardła w czasie snu i obniżaniu wysycenia krwi tlenem, a w konsekwencji niedotlenieniucałego organizmu, w tym ośrodkowego układu nerwowego, nerek i serca i jegogroźnym konsekwencjom

Leczenie przeciwzakrzepowe w migotaniu przedsionków a czynniki zagrożenia udarem

W lipcu 2010 roku na zjeździe Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) w Sztokholmie zostały przedstawione najnowsze wytyczne leczenia migotania przedsionków (AF). Dotychczas obowiązujące zalecenia wymagały uaktualnienia w związku z pojawieniem się wyników nowych badań klinicznych oraz nowych leków przeciwzakrzepowych. Wytyczne owe zmieniają w sposób istotny nasze podejście do leczenia tej częstej i groźnej arytmii, ze szczególnym naciskiem na działania profilaktyczne powikłań zatorowo-zakrzepowych. Aby precyzyjniej identyfikować chorych zagrożonych wyżej wymienionymi powikłaniami, zmodyfikowano skalę ryzyka incydentów zatorowo-zakrzepowych (skala CHA2DS2VASc). Jednocześnie wprowadzono nową skalę określającą ryzyko powikłań krwotocznych leczenia przeciwzakrzepowego (skala HAS-BLED). Pacjenci z AF przygotowywani do leczenia ablacją przezskórną (a także po wykonaniu tego zabiegu) wymagają indywidualnego postępowania, w tym określenia leczenia farmakologicznego (przeciwzakrzepowego, antyarytmicznego, leczenia nadciśnienia tętniczego, terapii obturacyjnego bezdechu sennego). Postępowanie to ustala zespół wykonujący zabieg. Jednym z kluczowych zadań zespołu jest także ustalenie sposobu leczenia antykoagulantami (VKA) lub heparynami drobnocząsteczkowymi. Takie same zalecenia dotyczą pacjentów z trzepotaniem przedsionków (AFL). Forum Medycyny Rodzinnej 2011, tom 5, nr 3, 222–22

KONCEPCJA SYSTEMU DETEKCJI DO LOKALIZACJI WEWNĄTRZ OBSZARÓW ZAMKNIĘTYCH Z WYKORZYSTANIEM TOMOGRAFII RADIOWEJ

System for navigation and localization inside buildings will determine man's location in confined spaces with level of accuracy never yet achieved. System's operation will be mainly based on Bluetooth signals in accordance with the Beacon standard. A worldwide innovation will be the use of Radio Tomographic Imaging (RTI). This technology will enable tracking of moving objects by image reconstruction based on changes of electromagnetic field signal strength (RSS).System do nawigacji wewnątrz budynków będzie umożliwiał określenie pozycji człowieka w zamkniętych pomieszczeniach z dużą precyzją. Działanie systemu będzie opierało się na sygnałach Bluetooth zgodnie ze standardem Beacon.. Innowacyjnym rozwiązaniem będzie zastosowanie tomografii radiowej (ang. Radio Tomographic Imaging (RTI)). Wykorzystanie tej technologii umożliwi śledzenie poruszających się obiektów poprzez rekonstrukcję obrazu na podstawie zmian siły sygnału (RSS) pola elektromagnetycznego

Occupational risks for SARS-CoV-2 infection : the Polish experience

The disease caused by the severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2), termed COVID-19, is asymptomatic or mild in most cases. These patients do not need treatment in hospital and can be isolated at home. To date, most studies have been conducted among inpatients with severe COVID-19. In this study, the authors surveyed patients with mild COVID-19 who remained in home isolation, and analyzed the sources and occupational risk factors for SARS-CoV-2 infections. Material and Methods: This cross-sectional study was carried out on April 17-18, 2020, among patients infected with SARS-CoV-2 who remained in home isolation in Poland. Data were acquired through a structured interview that included questions about the isolation course, symptoms, comorbidities, infection source, household characteristics, occupation, and workplace. Data were presented with descriptive statistics. Results: Of the 4878 patients in home isolation, the authors were able to contact 3313. Of them, 1191 patients declined their invitation, and 2122 agreed to take part. The median age of the patients included in the study was 50 years; 59% were female. Most patients (92%) had not been abroad before the infection. More than half (55%) knew how they became infected; of them, 75% became infected at work. Of all patients, 70% were occupationally active. Nearly half of the occupationally active patients (48%) worked in healthcare, 3% worked in public administration or defense, 3% worked in transportation, and 2% worked in education. Sixty-five percent of the occupationally active patients worked in companies with >100 employees. Conclusions: Most of the patients with COVID-19 in home isolation in Poland were occupationally active, wherein the majority of people who were aware of the source of SARS-CoV-2 infection worked in healthcare. As most of the infected patients worked in companies with >100 employees, which is not a Polish employment pattern, the authors expect that smaller companies may have a lower risk of SARS-CoV-2 infections

Anatomiczny blok prawej odnogi pęczka Hisa u chorej z lewostronnym szlakiem przedsionkowo-komorowym o szybkim przewodzeniu

Blok odnogi pęczka Hisa u chorych z zespołem Wolffa, Parkinsona i White'a wywiera wpływ na zapis EKG zarówno w czasie rytmu zatokowego, jak i w czasie częstoskurczu przedsionkowo-komorowego oraz pogłębia zaburzenia hemodynamiczne. U chorego ze szlakiem lewostronnym, w czasie częstoskurczu przedsionkowo-komorowego ortodromowego z cechami bloku prawej odnogi, lokalna aktywacja lewego przedsionka pojawia się w obrębie zespołu QRS. Nawet kiedy trwa już pobudzenie lewego przedsionka, nadal odbywa się pobudzenie prawej komory

Clinical application of intracardiac echocardiography in the ablation of atrial fibrillation

Background: The application of intracardiac echocardiography (ICE) in atrial fibrillation (AF) ablation may increase the success rate and decrease the complication rate of the procedure. We present our preliminary observations concerning the utility of ICE in AF ablation. Methods: In February and July 2004 we performed 6 radiofrequency (RF) ablations guided by ICE (EP Med Systems) in patients with atrial tachyarrhythmia. All patients had undergone at least three months of oral anticoagulation therapy before the procedure. For three days before ablation enoxaparin was administered. During each procedure the ICE catheter was placed in the right atrium. Transseptal puncture was guided by fluoroscopy and ICE imaging. After placement of the introducer in the left atrium a bolus of heparin (100 IU/kg) was administered followed by additional boluses (1000 IU/h). Electroanatomical isolation of the pulmonary vein ostia was performed with a 4 mm ablation catheter (RF energy was set at 50–55oC and 25–35 W). RF energy was titrated if microbubble formation was observed and delivery was immediately terminated when a brisk shower of bubbles was detected. Results: Transseptal puncture was performed at a typical location in all patients (atypical anatomy was not revealed by ICE). The microbubble effect was observed in all patients. In 1 patient the effect was observed despite a power reduction and the RF application had to be terminated. The following short (15-20 s) applications were performed with low RF energy. During the same procedure ICE imaging revealed 2 thrombi (2 and 5 mm) on the Lasso electrode. None of the patients experienced thromboembolic complications. Conclusions: Intracardiac echocardiography is a useful imaging method in RF ablation. Low RF-energy and standard anticoagulation treatment do not prevent the microbubble effect and the formation of small thrombi