Tryptaza - wskaźnik aktywności komórki tucznej w ostrych zespołach wieńcowych

Wstęp: W ostatnim okresie zwrócono uwagę na znaczącą rolę komórek tucznych w rozwoju miażdżycy tętnic wieńcowych i ewentualne ich znaczenie w rozwoju ostrych zespołów wieńcowych (ACS). Można przypuszczać, że tryptaza, która jest specyficznym wskaźnikiem aktywacji mastocytów, pozwala na ocenę swoistej aktywności komórki tucznej in vivo. Materiał i metody: Stężenia tryptazy w surowicy oceniano u 136 pacjentów z ACS, podzielonych na 2 grupy z ostrym zawałem serca (78 osób) i dławicą piersiową niestabilną (58 chorych), przyjętych do leczenia przed upływem 6 godzin od początku bólu wieńcowego. Odpowiednio dobrano grupę kontrolną 28 osób zdrowych. Stężenie tryptazy w surowicy oznaczano metodą UniCAP. Wyniki: Najwyższe średnie stężenie tryptazy odnotowano u chorych z dławicą piersiową niestabilną i było ono istotnie wyższe w porównaniu zarówno z chorymi z zawałem serca (p < 0,05), jak i z grupą kontrolną (p < 0,001). Nie wykazano istotnej różnicy w średnim stężeniu tryptazy u chorych hospitalizowanych w czasie do 3 godzin od początku bólu wieńcowego w porównaniu z przyjętymi później. Wykazano, że średnie stężenie tryptazy w surowicy mężczyzn było istotnie niższe niż u kobiet (p < 0,02). Ocena stężeń tryptazy u chorych z pomyślnym przebiegiem zawału i u chorych, u których wystąpiły powikłania, nie wykazała istotnych różnic, ale średnie wyższe stężenia obserwowano u osób zmarłych oraz u chorych z powikłaniami w przebiegu zawału. Wnioski: Stwierdzane wyższe średnie stężenia tryptazy u pacjentów z dławicą piersiową niestabilną w porównaniu z chorymi z zawałem serca i grupą osób zdrowych mogą świadczyć o aktywności mastocytów w ACS. Prawdopodobnie należałoby wypracować bardziej doskonałe i specyficzne metody określające aktywność komórek tucznych in vivo w przebiegu zawału serca i niestabilnej dławicy piersiowej

Tryptaza - wskaźnik aktywności komórki tucznej w ostrych zespołach wieńcowych

Wstęp: W ostatnim okresie zwrócono uwagę na znaczącą rolę komórek tucznych w rozwoju miażdżycy tętnic wieńcowych i ewentualne ich znaczenie w rozwoju ostrych zespołów wieńcowych (ACS). Można przypuszczać, że tryptaza, która jest specyficznym wskaźnikiem aktywacji mastocytów, pozwala na ocenę swoistej aktywności komórki tucznej in vivo. Materiał i metody: Stężenia tryptazy w surowicy oceniano u 136 pacjentów z ACS, podzielonych na 2 grupy z ostrym zawałem serca (78 osób) i dławicą piersiową niestabilną (58 chorych), przyjętych do leczenia przed upływem 6 godzin od początku bólu wieńcowego. Odpowiednio dobrano grupę kontrolną 28 osób zdrowych. Stężenie tryptazy w surowicy oznaczano metodą UniCAP. Wyniki: Najwyższe średnie stężenie tryptazy odnotowano u chorych z dławicą piersiową niestabilną i było ono istotnie wyższe w porównaniu zarówno z chorymi z zawałem serca (p < 0,05), jak i z grupą kontrolną (p < 0,001). Nie wykazano istotnej różnicy w średnim stężeniu tryptazy u chorych hospitalizowanych w czasie do 3 godzin od początku bólu wieńcowego w porównaniu z przyjętymi później. Wykazano, że średnie stężenie tryptazy w surowicy mężczyzn było istotnie niższe niż u kobiet (p < 0,02). Ocena stężeń tryptazy u chorych z pomyślnym przebiegiem zawału i u chorych, u których wystąpiły powikłania, nie wykazała istotnych różnic, ale średnie wyższe stężenia obserwowano u osób zmarłych oraz u chorych z powikłaniami w przebiegu zawału. Wnioski: Stwierdzane wyższe średnie stężenia tryptazy u pacjentów z dławicą piersiową niestabilną w porównaniu z chorymi z zawałem serca i grupą osób zdrowych mogą świadczyć o aktywności mastocytów w ACS. Prawdopodobnie należałoby wypracować bardziej doskonałe i specyficzne metody określające aktywność komórek tucznych in vivo w przebiegu zawału serca i niestabilnej dławicy piersiowej

Allergic myocardial infarction

In the literature there are very few well-documented cases of myocardial ischemia with pathomechanism accompanying allergic reaction. It is defined as Kounis syndrome, i.e. angina pectoris or infarction with allergic etiology. It is suggested, that few few cases of myocardial ischemia after a Hymenoptera sting reported thus far represent only a minute percentage of the total number of allergic reactions which occur in the circulatory system. It is difficult to make a credible decision whether allergic mechanisms are responsible for a greater number of deaths than we suspect. In the light of the literature, this review deals with current views regarding pathomechanisms of myocardial ischemia in the course of anaphylactic reaction and presents the clinical manifestation of myocardial ischemia with an allergic background, pointing out that allergic reactions involving cardiac muscle are not limited to the development of ischemia. The term organ anaphylaxis, in relation to the heart, also comprises rhythm and contractility disturbances which are present after exposure to the allergen. At the same time, the authors touch upon therapeutic aspects of immunotherapy in patients with significant cardiovascular risk and draw attention to the possibility of an alternative treatment for patients with allergic history, not only during desensitization but also for long- -term outpatient treatment. (Cardiol J 2008; 15: 220-225

Why the Mediterranean diet?

"Mediterranean diet" is a concept that defines a certain range of nutritional behaviors that cannot be faithfully reproduced in current times. The prototype of this diet was created in Crete in the 1960s and spread mainly among poor populations of fishermen and shepherds, leading a lifestyle substantially differed from modern one. The Mediterranean diet is characterized by high consumption of vegetables and fruit, cereal products, legume seeds and olive oil, average consumption of fish, dairy products and alcohol, as well as small consumption of meat, sugar and confectionery products. The products recommended in it contain a number of pro-health properties, among others, thanks to the content of omega-3 fatty acids, monounsaturated fatty acids, fiber, and antioxidants. Therefore, the Mediterranean diet allows to develop good eating habits for life and prevents many civilization diseases

Pacjent ze skrajną niewydolnością serca — psychospołeczne aspekty kwalifikacji do transplantacji serca

In highly developed countries psychological and psychosocial assessments are a standard procedure in the qualification process for glandular organ transplantation. In Poland such evaluation is not common although in some centers it has become a necessary stage in the qualification process for transplantation as is already the case in Cardiology Clinic of University Hospital No. 2 in Bydgoszcz. The article discusses a process that covers sequential events and phases a patient qualified for heart transplant goes through. The process takes into consideration particular burdens that patients undergoing transplantation experience. The article also presents psychological and psychosocial assessment criteria for cardiac transplantation.W krajach wysoko rozwiniętych ocena psychologiczna i psychospołeczna są standardowym etapem kwalifikacji do przeszczepu narządów miąższowych. W Polsce przeprowadzanie takiej oceny nie jest powszechne, jednakże w niektórych ośrodkach stało się jednym z obowiązujących etapów, na przykład w Klinice Kardiologii Szpitala Uniwersyteckiego nr 2 w Bydgoszczy. W artykule omówiono proces, składający się z występujących po sobie zdarzeń i faz, przez który przechodzi pacjent zakwalifikowany do przeszczepu serca. Proces ten omówiono z uwzględnieniem szczególnych obciążeń, których doświadczają pacjenci leczeni za pomocą metody transplantacyjnej. Przedstawiono także kryteria oceny psychologicznej oraz psychospołecznej kwalifikacji do transplantacji serca

Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób lewego serca — aktualne leczenie i kierunki rozwoju terapii

Chronic heart failure is a disease with growing importance in modern cardiology. In spite of a significant progress thetreatment results are still far from satisfactory. Pulmonary hypertension (PH) is a harbinger of poor prognosis in thisgroup of patients increasing the risk of hospitalisation and death. Pulmonary hypertension secondary to left heartdiseases is a result of diastolic and systolic dysfunction leading to increased left ventricular filling pressures. That, inturn, is followed by further unfavourable pathophysiological and functional changes in pulmonary circulation ultimatelycausing right ventricular failure. Diagnosis and treatment of pulmonary hypertension is not an easy task. Thankfully,the development of diagnostic methods, uniformed terminology and a new classification of pulmonary hypertensionallow for faster and more precise diagnosis and qualification of patients to the appropriate clinical subgroup. Right heartcatheterization is crucial for the final diagnosis and classification of pulmonary hypertension. Proper methodology ofthe examination and drawing appropriate conclusions from available haemodynamic and clinical data is essential forfurther therapeutic management. Most of targeted therapies are addressed to patients with pulmonary arterial hypertension and the administration of these drugs in PH-LHD was either not sufficiently studied in randomized trials or was proved to cause the harm. There is a distinct need for further research on basic mechanisms of PH-LHD as well as onnovel therapeutic strategies that may stimulate the development of new guidelines on the treatment of this growingpopulation of PH patients.Przewlekła niewydolność serca jest schorzeniem nabierającym coraz większego znaczenia. Pomimo istotnych postępówwyniki leczenia w tej grupie chorych są wciąż niezadowalające. Groźnym czynnikiem znacząco pogarszającym jakośćżycia chorych z niewydolnością serca, zwiększającym ryzyko hospitalizacji i zgonu jest nadciśnienie płucne. Nadciśnieniepłucne związane z chorobami lewego serca (PH-LHD) wynika z zaburzeń funkcji skurczowej i rozkurczowej lewejkomory, które prowadzą do wzrostu ciśnienia napełniania lewej połowy serca. Zapoczątkowuje to wiele niekorzystnychzmian patofizjologicznych i czynnościowych w krążeniu płucnym i w prawym sercu. Rozpoznanie i leczenie nadciśnieniapłucnego jest trudne. Na szczęście rozwój badań diagnostycznych, zharmonizowana terminologia i nowa klasyfikacjaPH-LHD pozwalają na lepszą diagnostykę i kwalifikację chorych do właściwej grupy. Kluczowe znaczenie w rozpoznaniunadciśnienia płucnego i odpowiedniej jego klasyfikacji ma cewnikowanie serca. Większość terapii celowanych w PH jestprzeznaczona dla osób z tętniczym nadciśnieniem płucnym, a zastosowanie tych leków w PH-LHD nie zostało dostatecznie zbadane w randomizowanych badaniach klinicznych lub wykazano wręcz szkodliwe ich działanie w tej grupiechorych. Istnieje wyraźna potrzeba dalszych badań nad mechanizmami leżącymi u podstaw PH-LHD i nowych opcjiterapeutycznych, które pomogą stymulować rozwój nowych wytycznych leczenia tej grupy chorych