Analytical evaluation of the Contour® Plus glucose meter

Wstęp. Glukometry są powszechnie używane do samokontroli glikemii, uznanej za integralną część leczenia cukrzycy. W badaniu dokonano oceny analitycznej glukometru Contour® Plus wykorzystującego reakcję dehydrogenazy glukozy i technikę pomiaru amperometrycznego, przeznaczonego do stosowania w samokontroli glikemii, a także do wykonywania oznaczeń w miejscach opieki nad pacjentem. Materiał i metody. Ocenę precyzji i zmienności zależnej od serii pasków testowych oparto na pomiarach stężenia glukozy w krwi żylnej pobranej na EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy). Z wykorzystaniem badanego glukometru mierzono stężenia glukozy w 208 próbkach świeżej krwi. Jako porównawczą zastosowano metodę heksokinazową na analizatorze Maxmat PLII. Wpływ hematokrytu na wyniki oceniano na podstawie pomiaru stężenia glukozy w próbkach krwi z hematokrytem zmodyfikowanym przez dodanie lub usunięcie określonej objętości osocza. Wyniki. Wyniki oznaczeń stężenia glukozy uzyskane obydwiema metodami korelowały ze sobą (r = 0,99; p < 0,0001). Współczynniki zmienności nieprecyzyjności dla serii jednoczesnych i stężeń glukozy rzędu około 72 mg/dl i około 222 mg/dl wynosiły odpowiednio: 2,40% i 2,37%. Współczynnik zmienności nieprecyzyjności między seriami dla stężenia glukozy rzędu około 123 mg/dl wynosił 2,14%. Różnice względne w wynikach zależne od serii pasków testowych wynosiły 0,88% i 1,16%. Błąd glukometru wyliczony dla całego zakresu stężeń glukozy wynosił 3,7%. W analizie siatki błędów 99,5% wyników mieściło się w strefie A. Glukometr spełniał wymogi dokładności normy International Organization for Standardization (ISO) 15197:2013. Uzupełnianie próbki krwi w pasku testowym nie miało wpływu na dokładność oznaczeń. Zależna od hematokrytu zmiana stężenia glukozy wynosiła -0,126 mg/dl (0,073%) na 1% wzrostu hematokrytu. Wnioski. Oceniany glukometr spełnia aktualne wymogi jakości analitycznej jako system do monitorowania stężenia glukozy we krwi, jest odpowiedni do stosowania w samokontroli glikemii, a także w warunkach szpitalnych i ambulatoryjnych.Introduction. Glucose meters are widely used for self- -monitoring of blood glucose considered an integral part of the treatment of diabetes. In this study we evaluated the analytical performance of the Contour® Plus glucose meter utilizing glucose dehydrogenase reaction and amperometric measurement technique, intended for use in self-monitoring of blood glucose as well as for point-of-care testing. Material and methods. The evaluation of precision and test strips lot dependent variability was based on a series of measurements of glucose concentration in venous blood collected on EDTA. With the use of the evaluated meter, glucose concentrations were measured with 208 fresh venous blood samples. As a comparator hexokinase method on the Maxmat PLII analyzer was used. The hematocrit effect was assessed by measuring glucose concentrations in blood samples with hematocrit modified by adding or removing a defined volume of plasma. Results. Results of glucose concentration measurements using both methods correlated with each other (r = 0.99, P < 0.0001). The within-run imprecision coefficients of variation for glucose concentrations of ~72 mg/dl and ~222 mg/dl amounted to 2.40% and 2.37%, respectively. The between-run coefficient of variation for glucose concentration of ~123 mg/dl was 2.14%. Lot dependent relative differences between the results were equal to 0.88% and 1.16%. Glucose meter error calculated for the entire range of glucose concentrations was 3.7%. The error grid analysis yielded 99.5% of the results within zone A. The meter meets the accuracy requirements of the ISO 15197:2013. Supplementing a blood sample in the test strip did not affect the accuracy. Hematocrit dependent change of glucose concentration amounted to –0.126 mg/dL (0.073%) per 1% increase in hematocrit. Conclusions. The evaluated glucose meter meets the current requirements of analytical quality and suitable for use in self-monitoring of blood glucose as well as in the hospital and outpatient setting

Analytical evaluation of the Contour® Plus glucose meter

Wstęp. Glukometry są powszechnie używane do samo­kontroli glikemii, uznanej za integralną część leczenia cukrzycy. W badaniu dokonano oceny analitycznej glukometru Contour® Plus wykorzystującego reakcję dehydrogenazy glukozy i technikę pomiaru ampero­metrycznego, przeznaczonego do stosowania w samo­kontroli glikemii, a także do wykonywania oznaczeń w miejscach opieki nad pacjentem. Materiał i metody. Ocenę precyzji i zmienności zależ­nej od serii pasków testowych oparto na pomiarach stężenia glukozy w krwi żylnej pobranej na EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy). Z wykorzystaniem badanego glukometru mierzono stężenia glukozy w 208 próbkach świeżej krwi. Jako porównawczą zastosowano metodę heksokinazową na analizatorze Maxmat PLII. Wpływ hematokrytu na wyniki oceniano na podstawie pomiaru stężenia glukozy w próbkach krwi z hematokrytem zmodyfikowanym przez dodanie lub usunięcie określonej objętości osocza. Wyniki. Wyniki oznaczeń stężenia glukozy uzyskane obydwiema metodami korelowały ze sobą (r = 0,99; p &lt; 0,0001). Współczynniki zmienności nieprecyzyjno­ści dla serii jednoczesnych i stężeń glukozy rzędu około 72 mg/dl i około 222 mg/dl wynosiły odpowiednio: 2,40% i 2,37%. Współczynnik zmienności nieprecy­zyjności między seriami dla stężenia glukozy rzędu około 123 mg/dl wynosił 2,14%. Różnice względne w wynikach zależne od serii pasków testowych wy­nosiły 0,88% i 1,16%. Błąd glukometru wyliczony dla całego zakresu stężeń glukozy wynosił 3,7%. W analizie siatki błędów 99,5% wyników mieściło się w strefie A. Glukometr spełniał wymogi dokładności normy In­ternational Organization for Standardization (ISO) 15197:2013. Uzupełnianie próbki krwi w pasku testo­wym nie miało wpływu na dokładność oznaczeń. Zależ­na od hematokrytu zmiana stężenia glukozy wynosiła –0,126 mg/dl (0,073%) na 1% wzrostu hematokrytu. Wnioski. Oceniany glukometr spełnia aktualne wymogi jakości analitycznej jako system do monitorowania stężenia glukozy we krwi, jest odpowiedni do stoso­wania w samokontroli glikemii, a także w warunkach szpitalnych i ambulatoryjnych.Introduction. Glucose meters are widely used for self­-monitoring of blood glucose considered an integral part of the treatment of diabetes. In this study we evaluated the analytical performance of the Contour® Plus glucose meter utilizing glucose dehydrogenase reaction and amperometric measurement technique, intended for use in self-monitoring of blood glucose as well as for point-of-care testing. Material and methods. The evaluation of precision and test strips lot dependent variability was based on a series of measurements of glucose concentration in venous blood collected on EDTA. With the use of the evaluated meter, glucose concentrations were measured with 208 fresh venous blood samples. As a comparator hexokinase method on the Maxmat PLII analyzer was used. The hematocrit effect was assessed by measuring glucose concentrations in blood samples with hematocrit modified by adding or removing a de­fined volume of plasma. Results. Results of glucose concentration measure­ments using both methods correlated with each other (r = 0.99, P &lt; 0.0001). The within-run imprecision coefficients of variation for glucose concentrations of ~72 mg/dl and ~222 mg/dl amounted to 2.40% and 2.37%, respectively. The between-run coefficient of variation for glucose concentration of ~123 mg/dl was 2.14%. Lot dependent relative differences between the results were equal to 0.88% and 1.16%. Glucose meter error calculated for the entire range of glucose con­centrations was 3.7%. The error grid analysis yielded 99.5% of the results within zone A. The meter meets the accuracy requirements of the ISO 15197:2013. Su­pplementing a blood sample in the test strip did not affect the accuracy. Hematocrit dependent change of glucose concentration amounted to –0.126 mg/dL (0.073%) per 1% increase in hematocrit. Conclusions. The evaluated glucose meter meets the current requirements of analytical quality and suitable for use in self-monitoring of blood glucose as well as in the hospital and outpatient setting

DNA methylation microarrays identify epigenetically regulated lipid related genes in obese patients with hypercholesterolemia

Background: Epigenetics can contribute to lipid disorders in obesity. The DNA methylation pattern can be the cause or consequence of high blood lipids. The aim of the study was to investigate the DNA methylation profile in peripheral leukocytes associated with elevated LDL-cholesterol level in overweight and obese individuals.Methods: To identify the differentially methylated genes, genome-wide DNA methylation microarray analysis was performed in leukocytes of obese individuals with high LDL-cholesterol (LDL-CH, ≥ 3.4 mmol/L) versus control obese individuals with LDL-CH, < 3.4 mmol/L. Biochemical tests such as serum glucose, total cholesterol, HDL cholesterol, triglycerides, insulin, leptin, adiponectin, FGF19, FGF21, GIP and total plasma fatty acids content have been determined. Oral glucose and lipid tolerance tests were also performed. Human DNA Methylation Microarray (from Agilent Technologies) containing 27,627 probes for CpG islands was used for screening of DNA methylation status in 10 selected samples. Unpaired t-test and Mann–Whitney U-test were used for biochemical and anthropometric parameters statistics. For microarrays analysis, fold of change was calculated comparing hypercholesterolemic vs control group. The q-value threshold was calculated using moderated Student's t-test followed by Benjamini–Hochberg multiple test correction FDR.Results: In this preliminary study we identified 190 lipid related CpG loci differentially methylated in hypercholesterolemic versus control individuals. Analysis of DNA methylation profiles revealed several loci engaged in plasma lipoprotein formation and metabolism, cholesterol efflux and reverse transport, triglycerides degradation and fatty acids transport and β-oxidation. Hypermethylation of CpG loci located in promoters of genes regulating cholesterol metabolism: PCSK9, LRP1, ABCG1, ANGPTL4, SREBF1 and NR1H2 in hypercholesterolemic patients has been found. Novel epigenetically regulated CpG sites include ABCG4, ANGPTL4, AP2A2, AP2M1, AP2S1, CLTC, FGF19, FGF1R, HDLBP, LIPA, LMF1, LRP5, LSR, NR1H2 and ZDHHC8 genes. Conclusions: Our results indicate that obese individuals with hypercholesterolemia present specific DNA methylation profile in genes related to lipids transport and metabolism. Detailed knowledge of epigenetic regulation of genes, important for lipid disorders in obesity, underlies the possibility to influence target genes by changing diet and lifestyle, as DNA methylation is reversible and depends on environmental factors. These findings give rise for further studies on factors that targets methylation of revealed genes