Farklı tip kumaşların bebeklerin giyim konforu, Uyku Paterni ve Tükürük Kortizol ve Melatonin düzeyleri üzerine etkisi

Infants’ health must be cared about in order to raise healthy generations. The way that infants can grow healthily is that they wear healthy, safe and comfortable clothes. The purpose of this study is to develop clothes intended for the clothing comfort of infants, to improve the product variety and quality of infant clothes, and also to research how the clothes affect infants. In conclusion of this study, it was confirmed that different fabrics had different reactions on the infants’ bodies.Sağlıklı nesiller yetiştirebilmek için bebeklerin sağlığına önem verilmelidir. Bebeklerin gelişimlerini sağlıklı bir şekilde sürdürebilmelerinin bir kolu da sağlıklı, güvenli ve konforlu giysiler giymeleridir. Bu çalışmanın amacı, 0-1 yaş aralığındaki bebeklerin giyim konforuna yönelik giysilerin geliştirilmesi, bebek giysilerinin ürün çeşidinin ve kalitesinin arttırılması, bunlara ek olarak giysilerin bebekleri ne şekilde etkilemekte olduğunun araştırılmasıdır. Sonuç olarak, birbirlerinden farklı kumaşların bebeklerin vücutları üzerinde farklı tepkiler oluşturdukları ve çalışma kapsamında geliştirilen çift katlı kumaş yapılarının bebeklerde olumlu yönde etkiler ortaya çıkardıkları tespit edilmiştir.This research was funded by Ege University with the project number of 11-TKUAM-001

Fenofibrate Treatment Enhances Antioxidant Status and Attenuates Endothelial Dysfunction in Streptozotocin-Induced Diabetic Rats

Diabetic endothelial dysfunction is accompanied by increased oxidative stress and upregulated proinflammatory and inflammatory mediators in the vasculature. Activation of peroxisome proliferator-activated receptor-alpha (PPAR-α) results in antioxidant and anti-inflammatory effects. This study was designed to investigate the effect of fenofibrate, a PPAR-α activator, on the endothelial dysfunction, oxidative stress, and inflammation in streptozotocin diabetic rats. Diabetic rats received fenofibrate (150 mg kg−1 day−1) for 4 weeks. Fenofibrate treatment restored the impaired endothelium-dependent relaxation and increased basal nitric oxide availability in diabetic aorta, enhanced erythrocyte/liver superoxide dismutase and catalase levels, ameliorated the abnormal serum/aortic thiobarbituric acid reactive substances, and prevented the increased aortic myeloperoxidase without a significant change in serum total cholesterol and triglyceride levels. It did not affect the decreased total homocysteine level and the increased tumor necrosis factor-α level in the serum of diabetic rats. Fenofibrate-induced prevention of the endothelial function seems to be related to its potential antioxidant and antiinflammatory activity

False Positive Diagnosis of Lysosomal Storage Disease Based on Dried Blood Spot Sample; Leucocyte Number of a Challenging Factor

Aim:Recently dried blood spot (DBS) samples have been recommended as a screening test for Lysosomal Storage diseases. Although DBS samples have many advantages including non-invasiveness, cost and transportation, usage of these samples is limited by its high false positive rate. We aimed to investigate any possible effect of the leucocyte number on enzyme activity in dried blood samples in a retrospective study.Materials and Methods:Data was collected from subjects (n=263) for whom hematological parameters were available in the database of Ege University Hospital. The lysosomal enzyme activity results (alpha glycosidase, glycocerebrosidase, alpha galactosidase, sphingomyelinase and galactocerebrosidase) were re-evaluated with regard to the leucocyte number. Enzyme activities were measured using fluorometric and liquid chromatography-tandem mass spectrometry methods.Results:All enzyme activities closely correlated with the total number of leucocyte, since leucocytes are the main source of lysosomal enzymes. Glycocerebrosidase and galactocerebrosidase presented a positive correlation with the number of neutrophils and sphingomyelinase showed a positive correlation with the number of lymphocytes. When we recalculated the lysosomal enzyme activities with regard to the leucocyte number, the false positive rates for glycocerebrosidase, sphingomyelinase and alpha galactosidase decreased from 20%, 10.5% and 10.8% to 4.5%, 4.4% and 4.2%, respectively.Conclusions:Our data indicated that the enzyme activity in dried blood samples including low leucocyte number might be found lower than reference intervals resulting in false positive diagnosis. We concluded that the calculation of enzyme activity with regard to the number of leucocytes might produce more reliable results and might be helpful in decreasing the false positive rate

A novel marker of systemic inflammation in psoriasis and related comorbidities: Chitotriosidase

Background/aim: Chitotriosidase (ChT) is an enzyme secreted by activated macrophages and neutrophils in response to proinflammatory signals. There is growing evidence indicating that ChT activity reflects the systemic inflammatory status. This study aimed to investigate whether serum ChT activity increased in patients with psoriasis and related comorbidities. Materials and methods: This cross-sectional study included 53 (28 with associated comorbidities and 25 without comorbidities) patients with psoriasis and 52 healthy volunteers. All participants underwent laboratory investigations for serum ChT levels, complete blood count, erythrocyte sedimentation rate, C-reactive protein, and serum lipid levels. Results: The patients with psoriasis showed significantly higher levels of ChT activity as compared to the healthy controls (23.5 ± 11.4 vs. 17.5 ± 10.4 μmol/mL/hour; p = 0.015). Additionally, the ChT activity was significantly higher in patients with comorbidities than in those without (p = 0.042). Conclusion: Our data support the pathogenetic role of inflammatory processes induced by macrophage activation in patients with psoriasis and related comorbidities. We believe that high ChT activity in patients with psoriasis may serve as an early prediction of the possible related comorbidities. © TÜBİTAK

Ege tıp öğretim elemanlarının sürekli mesleki gelişim konusundaki eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi

Amaç: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinde görevli olan öğretim elemanlarının sürekli mesleki gelişimini (SMG) sağlayacak eğitici gelişim programlarının planlanması için eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Aralık 2019-Şubat 2020 ayları arasında yapılan kesitsel tipte araştırmadır. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinde görevli olan 225 öğretim elemanına ulaşılmıştır. Araştırmanın verilerini öğretim elemanlarının eğitim gereksinimlerini belirlemeye yönelik hazırlanan dijital anket formu ile toplanmıştır. Veriler, SPSS 21 paket programında değerlendirilmiştir. Verilerin analizinde dağılım istatistikleri (frekans, yüzde, ortalama, standart sapma) kullanılmıştır. Bulgular: Öğretim elemanlarının %61,6’sı (n:98) Dâhili Bilimler, %17’si (n:27) Cerrahi Bilimler, %21,4’ü (n: 34) Temel Bilimlerde görev yapmaktadır. Öğretim elemanları SMG etkinliklerini ayda dört saat, belli zamanlarda tekrarlanan modüler program ve en az 2-5 öğretim yöntemi ile yürütülmesini istedikleri belirlenmiştir. Sürekli mesleki gelişim etkinliklerinde eğitim becerileri olarak asistanların ve Dr. Öğr. Üyelerinin eğitim becerileri konusunda ihtiyaçları olduğu saptanmıştır. Araştırma becerileri olarak asistan ve uzmanların yayın hazırlama ve bilimsel toplantı, diğer öğretim elemanlarının araştırma planlama konusunda gereksinimlerinin olduğu belirlenmiştir. Kişisel gelişim ve uygulama becerileri olarak asistan ve uzmanların bilimsel toplantı, diğer öğretim elemanlarının ise kişisel gelişimlerini destekleyecek eğitimlere ihtiyaçlarının olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Eğitici gelişim programlarının planlanmasında eğiticilerin gereksinimlerinin ve isteklerinin belirlenmesi sürekli mesleki gelişim etkinliklerinin başarısını etkilemektedir. Saptanan eğitim gereksinimleri doğrultusunda sürekli mesleki gelişim etkinlikleri düzenlenmesi önerilmektedir

Doku hasarında antioksidan enzim değişiklikleri

SUMMARY The aim of this study was to investigate the mechanism of MTO induced hepatotoxicity and the value of some antioxidant enzymes for early diagnosis of the hepatotoxicity, by determining the antioxidant enzyme levels in erythrocytes and liver tissue with liver marker enzymes. In this study, male Swiss-Albino rats weighing 150+20 g were used and the rats were divided into three groups. While the control group (n=15) were injected only water (approx. 0.6ml), MTO group were injected MTO in a dose of 12mg/kg BW (approx. 0.6ml). Following MTO injection, 9 rats were killed by punctured from left ventricule on 4th day (MTO 4) and others were killed on 5th day (MTO 5). AST and ALT levels of plasma and liver tissue were measured by Hitachi 705 autoanalyzer and OCT levels were determined spectrophotometrically based on the method of citrullin produce. Erythrocytes and liver tissue catalase activity were measured according to Aebi, SOD activity was determined according to Misra;Fridovich. Mn-SOD levels were measured by the inhibition of CuZn-SOD using ciyanid in a concentration of 5mM. Cu and Zn levels were analysed by Atomic Absorbtion Spectrophotometry and Se levels were measured by fluorometric determination. We could not found any significant change in plasma AST and ALT levels while there was an increase in OCT levels. On the 5 th day of MTO injection, the decrease of AST and ALT activities in liver tissue were in concordance with70 histopathological findings. While there was a decrease in the erythrocyte catalase activity on the 4th day of MTO treatment. We observed an increase in the activity SOD, two times higher than the value of control group. There was also a significantly decrease in both of total SOD and catalase levels of liver tissue on the 5th day following MTO treatment. Although liver tissue copper levels were remained unchanged, zinc and selenyum were increased in the 4th day. Our findings support that lipid peroxidation have increased during of MTO metabolism and antioxidant enzymes in liver tissue were inhibited by MTO. Our data showed that; alteration in the activity of erythrocyte antioxidant nzyme levels preceed the onset of hepatic injury. In conclusion, we can say that determining antioxidant enzyme activities in erythrocytes can be useful for early diagnosis of hepatot oxicity.ÖZET Bu çalışmanın amacı karaciğer marker enzimleri yanısıra eritrosit ve karaciğer dokularında antioksidan enzimler (SOD ve katalaz) ile bazı iz element tayinlerini yaparak MTO nun hepatotoksik etkisinin mekanizmasını ve erken tanıda bu enzimlerin değerini araştırmaktır. Çalışmamızda kullanılan yaklaşık.. 0+20 g ağırlığındaki Swiss albino türü erkek sıçanlar 3 gruba ayrıldı. Kontrol grubu (n=15) yaklaşık olarak 0.6ml distile su İP olarak verilirken MTO grubuna 12mg/kg BW (yaklaşık 0.6ml) MTO tek doz IP en j ekte edildi. MTO verildikten sonraki 4. ve 5. günlerde 9' ar sıçan kalblerinden kan alınarak öldürüldü. Plazma ve karaciğer dokularında AST ve ALT düzeyleri Hitachi 705 otoanalizörde OTK düzeyleri ise sitrulin ölçümü esasına dayalı spektrofotometrik yöntem ile tayin edildi. Eritrosit ve karaciğer dokusu katalaz aktiviteleri Aebi metodu iile ve SOD aktiviteleri ise Misra;Fridovich'e göre ölçüldü. Mn- SOD akti vitesi siyanür ile CuZn-SOD'un inaktivasyonu esasına dayalı method ile ölçüldü. Plazma AST ve ALT düzeylerinde herhangi bir değişiklik saptanamazken OTK düzeylerinin MT05 de anlamlı olarak arttığı bulundu. Karaciğer dokusunda 5. gün belirlenen AST ve ALT düzeylerindeki azalma histopatolojik bulgularla uyumludur. 4. gün eritrositer katalaz düzeyleri azalırken SOD de iki katına varan bir artma saptandı. Ayrıca karaciğer dokusu SOD ve katalaz düzeylerinin de MTO 5 grubunda belirgin olarak azaldığı gözlendi. Karaciğer dokusunda bakır düzeyleri değişmezken çinko ve selenyumun 4. gün belirgin olarak arttığı bulundu.68 Bu çalışmada elde edilen bulgular MTO metabolizması sırasında lipid peroksidasyonu artışı olduğunu ve karaciğerdeki antioksidan enzimlerin MTO ile inhibe olduğunu desteklemektedir. Bu çalışmadaki bir diğer önemli sonuç; eritrositer antioksidan enzim düzeylerinin karaciğerde hücre hasarı görülmeden önce oluşmasıdır. Sonuç olarak, eritrositer antioksidan enzim düzeylerini tayin etmenin karaciğer toksisitesinin erken tanısında yararlı olabileceğini söyleyebiliri

Ethanol Induced Oxidative Stress and Membrane Injury in Rat Erythrocytes

Peer Reviewe

The Endogenous Scavengers in Cerulein-Induced Acute Pancreatitis

Peer Reviewe