Damage analysis of masonry structures subjected to rockfalls

Masonry structures present substantial vulnerability to rockfalls. The methodologies for the damage quantification of masonry structures subjected to rockfalls are scarce. An analytical procedure for the damage assessment of masonry structures is presented. The procedure comprises three stages: (1) determination of the rockfall impact actions which are applied to a masonry structure, in terms of external forces, using the particle finite element method (PFEM), (2) evaluation of the mechanical properties, modelling of the masonry structure, and calculation of the internal stresses, using the finite element method (FEM), (3) assessment of the damage due to the rockfall actions, applying a failure criterion adapted to masonries, and calculation of the damage in terms of the percentage of the damaged wall surface. Three real rockfall events and their impact on buildings are analysed. A sensitivity analysis of the proposed procedure is then used to identify the variables that mostly affect the extent of the wall damage, which are the masonry width, the tensile strength, the block diameter and lastly, velocity

Λοιμώδη Νοσήματα και Φυσικές Καταστροφές

Οι φυσικοί κίνδυνοι εκδηλώνονται τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες και έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν εκτεταμένες ζημιές στο φυσικό και στο δομημένο περιβάλλον και συχνά συνδέονται με ανθρώπινες απώλειες, τραυματισμούς και εμφάνιση λοιμωδών νοσημάτων. Οι υδρομετεωρολογικοί κίνδυνοι περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα γεγονότων, κυρίως πλημμύρες, καταιγίδες, ξηρασίες και ακραίες θερμοκρασίες. Οι πλημμύρες μεταβάλλουν τη φυσική ισορροπία του περιβάλλοντος και συχνά δημιουργούν ένα ευνοϊκό ενδιαίτημα για την ανάπτυξη παθογόνων μικροοργανισμών και φορέων. Υδατογενή νοσήματα καθώς και νοσήματα που μεταδίδονται με διαβιβαστές είναι αυτά που είναι πιο πιθανό να επηρεαστούν από τις πλημμύρες. Προτείνονται επίσης στρατηγικές για την πρόληψη και τη διαχείριση των λοιμωδών νοσημάτων σε περιοχές που είναι επιρρεπείς και έχουν πληγεί από πλημμύρες και περιλαμβάνουν μέτρα πρόληψης πριν και μετά την πλημμύρα, μέτρα πρόληψης πριν και μετά την εκδήλωση των νοσημάτων, καθώς και δράσεις μετριασμού όταν τελικά εκδηλωθεί κάποια έξαρση ή επιδημία. Οι σεισμοί και τα ακόλουθα tsunami έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν εκτεταμένες βλάβες στο φυσικό και στο δομημένο περιβάλλον και σημαντικές επιπτώσεις στον πληθυσμό (ανθρώπινες απώλειες, τραυματίες και άστεγοι). Οι εκτεταμένες και σοβαρές επιπτώσεις δημιούργησαν δυσμενείς συνθήκες, ιδανικές για την εμφάνιση λοιμωδών νοσημάτων. Οι πολυμικροβιακές αναπνευστικές λοιμώξεις παρατηρούνται συνήθως μεταξύ των επιζώντων που έχουν υποστεί παρ΄ολίγον πνιγμό. Τα κρούσματα γρίπης ανιχνεύθηκαν συνήθως κατά την περίοδο μετάδοσης της γρίπης. Οι συνθήκες συνωστισμού στους χώρους έκτακτης ανάγκης συνέβαλαν στην αύξηση του ποσοστού εμφάνισης οξέων αναπνευστικών λοιμώξεων, στη μετάδοση ιλαράς και στην ανίχνευση φυματίωσης. Αναπνευστικές, γαστρεντερικές και μεταδιδόμενες από φορείς λοιμώξεις, καθώς και λοιμώξεις τραυμάτων και δέρματος καταγράφονται κυρίως στον πληθυσμό που επλήγη από σεισμό. Η κατάρρευση των υποδομών υγειονομικής περίθαλψης, οι μη οργανωμένου χώροι έκτακτης ανάγκης, η έκθεση σε υψηλά φορτία παθογόνων μικροοργανισμών, οι επιβαρυντικές καιρικές συνθήκες, η περιφερειακή ενδημικότητα των νοσημάτων και η χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη αποτέλεσαν τους κύριους παράγοντες που πυροδοτούν την εμφάνιση λοιμωδών νοσημάτων στην μετακαταστροφική περίοδο. Η υψηλή συχνότητα λοιμώξεων των τραυμάτων καθιστά αναγκαίο τον εξοπλισμό των ιατρικών ομάδων επείγουσας βοήθειας με φάρμακα κατάλληλα για τη θεραπεία λοιμώξεων από Gram αρνητικά βακτήρια που συνήθως είναι και πολυανθεκτικά. Ένα από τα ευρέως προτεινόμενα μέτρα είναι η δημιουργία ενός κατάλληλου συστήματος επιτήρησης των λοιμώξεων, ώστε να εντοπίζεται άμεσα και αποτελεσματικά η εμφάνιση λοιμωδών νοσημάτων πριν και μετά την καταστροφή. Η γνώση των παραγόντων κινδύνου που διέπουν την εμφάνιση των λοιμωδών νοσημάτων μετά την εκδήλωση κάποιου φυσικού κινδύνου μπορεί να συμβάλει στην εφαρμογή κατάλληλων σχεδίων πρόληψης έκτακτης ανάγκης και διαχείρισης επιπτώσεων καταστροφών που χαρακτηρίζονται από επαρκή περιβαλλοντικό σχεδιασμό, ανθεκτικές υποδομές, ανθεκτικές εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης και καλά εγκατεστημένα κέντρα εκκένωσης. Η παγκόσμια και τοπική επιτήρηση των λοιμωδών νοσημάτων αποτελεί βασική προϋπόθεση για την έγκαιρη προειδοποίηση και την προστασία από την εμφάνιση και τη μετάδοση τους σε περιοχές που πλήττονται από την εκδήλωση κάποιου φυσικού κινδύνου. Έμφαση δίνεται επίσης στις πρωτοφανείς συνθήκες που προκύπτουν όταν οι φυσικοί κίνδυνοι εκδηλώνονται παράλληλα με την εξελισσόμενη πανδημία COVID-19. Αυτή η σύνθετη κατάσταση απαιτεί μια προσέγγιση πολλαπλών κινδύνων για την αποτελεσματική διαχείριση των καταστροφών και τη μείωση των επιπτώσεών τους.Natural hazards occur in both developed and developing countries and have the potential to cause widespread damage to the natural and built environment and are often associated with human losses, injuries and infectious diseases. Hydro-meteorological hazards include a wide range of events, notably floods, storms, droughts and extreme temperatures. Floods alter the natural balance of the environment and often create a favorable habitat for the growth of pathogenic micro-organisms and vectors. Waterborne diseases as well as vector-borne diseases are those most likely to be affected by flooding. Strategies for the prevention and management of infectious diseases in flood-prone and flood-affected areas are also proposed and include pre- and post-flood prevention measures, pre- and post-emergence prevention measures, and mitigation actions when an outbreak or epidemic eventually occurs. Earthquakes and subsequent tsunamis have the potential to cause extensive damage to the natural and built environment and significant impacts on the population (human casualties, injured and homeless). The widespread and severe impacts have created harsh conditions, ideal for the emergence of infectious diseases. Polymicrobial respiratory infections are commonly observed among survivors of near drowning. Influenza cases were usually detected during the influenza transmission period. Respiratory, gastrointestinal and vector-borne diseases as well as wound and skin infections are mainly recorded among the earthquake-affected population. Crowded conditions in emergency shelters contributed to an increase in the incidence of acute respiratory infections, measles transmission and tuberculosis detection. The destruction of health care infrastructure, poorly organized emergency shelters, exposure to high densities of pathogens, aggravating weather conditions, regional endemicity of diseases and low vaccination coverage were the main factors triggering the emergence of infectious diseases in the post-disaster period. The high incidence of wound infections makes it necessary to equip emergency medical teams with drugs suitable for treating infections caused by Gram-negative bacteria that are usually multi-resistant.One of the widely proposed measures is the establishment of a proper disease surveillance system in order to immediately and effectively identify the pre- and post-disaster occurrence ofinfectious diseases. The knowledge of the risk factors underlying the emergence of infectious diseases following the occurrence of a natural hazard can contribute to the implementation of appropriate disaster prevention and preparedness plans characterized by adequate environmental planning, resilient infrastructure, resilient healthcare facilities and well-established evacuation centres. Global and local surveillance of infectious diseases is a key prerequisite for early warning and protection against their emergence and transmission in areas affected by the occurrence of a natural hazard. Emphasis is also given on the unprecedented circumstances that arise when natural hazards occur in parallel with the evolving COVID-19 pandemic. This complex situation requires a multi-hazard approach to effectively manage disasters and reduce their impact

Exploring the role of innate immunity in pathogenesis of enterovirus infections

More than 90% of coxsackievirus infections progress subclinically and they rarely cause life-threatening illness. Coxsackieviruses A are responsible for mild upper respiratory illness, while coxsackieviruses Β have been associated with severe or even lethal diseases, including acute myocarditis and acute aseptic meningitis, as well as chronic diseases such as dilated cardiomyopathy. It is generally accepted that specific coxsackievirus serotypes can cause specific clinical disorders. CVB3 is involved in 63% of myocarditis cases and may lead to dilated cardiomyopathy, whereas CVB4 has been implicated in the pathogenesis of insulin-dependent diabetes mellitus. Toll-like receptors are transmembrane proteins structurally related to the Toll receptor of Drosophila. They are innate immunity sensors which recognize conserved pathogen-associated molecular patterns, endogenous cellular ligands and synthetic components. They consist of an extracellular domain that recognize the ligands and an intracellular domain that contributes to the activation of signaling pathways. Ten different human TLRs have been identified. Single nucleotide polymorphisms (SNPs) result from point mutations. The Tlr4 gene has two non-synonymous polymorphisms at amino acid locations Asp299Gly and Thr399Ile of the extacellular domain of TLR4 due to the substitution of aspartic acid from glycine and the substitution of threonine from isoleukine, respectively. Asp299Gly and Thr399Ile are found at a frequency of 1-10% in the general population. It is shown that the increased TLR4 production is associated with enterovirus replication and high viral RNA and TLR4 mRNA levels are correlated with the development of viral myocarditis and dilated cardiomyopathy. Also, it is demonstrated that CVB3 infection leads to an increase of TLR4 expression in macrophages, which are activated to produce proinflammatory cytokines in myocardium, while CVB4 triggers the production of cytokines in human pancreatic cells through a TLR4-dependent pathway. According to the above studies, it is implied that the TLR4 dysfunction could be a predisposing factor for the development enteroviral infections. These two polymorphisms could affect the docking surface structure and reduce the interaction affinity between the receptor and its ligand. In order to determine if the high frequency of Coxsackievirus infections is related with the increased appearance of TLR4 polymorphisms, we studied serologically the prevalence of Coxsackieviruses B throughout Greece. Traditionally, many clinical laboratories use the serum neutralization assay, a laborious procedure that requires the existence of “live” virus in cell culture, for the determination of Coxsackievirus. ELISA assay has been applied in serological diagnosis, but its value is limited due to the frequently observed cross-reactions among antigens from different coxsackievirus serotypes and other enteroviruses. In order to develop an immunosorbent assay with the ability to discriminate among different coxsackievirus serotypes, peptides which mimic a non-conserved amino-terminal epitope of the capsid protein VP1 of coxsackieviruses were synthesized. These peptides were chosen because they include amino acid sequences that discriminate different Coxsackie virus serotypes. The analysis of reactivity of serum samples from healthy blood donors against the three synthetic peptides indicated that the reactivities of positive samples detected using anti-peptide ELISAs can be easily discriminated from the ones observed with anti-CVB1/B5 ELISA. For the majority of sera, anti-CVB3pep and anti-CVB4pep reactivities were distinct and antigen specific. However, a group of sera exhibited high reactivity against both peptides, suggesting a correlation of CVB3pep and CVB4pep recognition. The comparison of the virus neutralization test and our ELISA assays data demonstrated that anti-CVB3pep and anti-CVB4pep activity were resided mainly among the sera possessing anti-CVB3 and anti-CVB4 neutralizing antibodies. Titration and evaluation of avidity of IgG antibodies against CVB4pep, CVB3pep and CVA24pep epitopes in polyreactive sera, evaluation of the specificity of peptide-antibody interactions with homologous and heterologous inhibition assays, affinity purification of specific anti-peptide antibodies and evaluation of their specificity were carried out. From the above experiments, it was concluded that the majority of sera possess antibodies that recognize one of CVB3pep, CVB4pep or CVA24pep peptides with antigen specific way. However, some sera seem to possess an antibody subpopulation which is reactive with all three peptides. In this case, anti-CVA24 IgG antibodies recognize only the CVA24pep. Anti-CVB4 and -CVB3 IgG antibodies are either antigen specific (homotypic antibodies) or recognize both peptides (heterotypic antibodies) but with different avidity. It is possible that the antiCVB3 is the initial specificity of homotypic antibodies, whereas the anti-CVB4 reactivity occurs as a result of cross-reactions with conserved structures on CVB4pep. The assay was applied to a large number of blood donors from six different blood donation sites of Greece. Antibodies against CVB4 were detected to a greater extent in Athens and antibodies against CVB1/B5 in Iraklio/Crete. Taking into account that TLR4 is implicated in the detection of enterovirus replication, it was examined whether Asp299Gly and Thr399Ile SNPs in TLR4 are associated with the occurrence of enterovirus-induced meningoencephalitis. The study group consists of samples from pediatric patients with enterovirus-induced meningoencephalitis while the control group comprises of samples from 40 healthy blood donors. Genomic DNA was isolated from CSF and blood samples and specific TaqMan PCR was applied. The majority of samples come from people who are homozygous for the wild type allele. This allele represents the normal situation, where no polymorphism is observed at amino acid locations Asp299Gly and Thr399Ile of the extacellular domain of TLR4 receptor. From the 40 healthy individuals, only one blood donor displays high fluorescence for the stimulated fluorophore ΤΕΤ and bears both SNPs in heterozygous state in 2,3%. Two of the 44 pediatric patients with enteroviral meningitis possess both polymorphisms in heterozygous state, as it was confirmed from DNA sequencing experiments. The samples which have Asp299Gly polymorphism, they, also, come up with Thr399Ile polymorphism due to the linkage disequilibrium which is observed in the European population. Despite the higher frequency of polymorphisms observed in pediatric patients with enteroviral meningitis compared to the frequency of polymorphisms in healthy blood donors, the TLR4 polymorphisms are not correlated, at a statistically significant level, to the appearance of enterovirus-induced meningoencephalitis, at least for that number of samples.Περισσότερο από το 90% των λοιμώξεων που προκαλούνται από ιούς Coxsackie εμφανίζουν υποκλινική διαδρομή και σπάνια προκαλούν απειλητική για τη ζωή νόσο. Οι ιοί Coxsackie Α προκαλούν ήπιες λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, ενώ οι ιοί Coxsackie Β σχετίζονται με σοβαρότερες ή ακόμα και θανατηφόρες νόσους, όπως η οξεία μυοκαρδίτιδα και η οξεία άσηπτη μηνιγγίτιδα, καθώς και με χρόνιες νόσους, όπως η διατατική καρδιομυοπάθεια. Συγκεκριμένοι ορότυποι των ιών Coxsackie μπορούν να προκαλέσουν συγκεκριμένες κλινικές διαταραχές. Έτσι, o ιός Coxsackie B3 εμπλέκεται στο 63% των περιπτώσεων μυοκαρδίτιδας και μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση διατατικής μυοκαρδιοπάθειας ενώ ο ιός Coxsackie B4 ενοχοποιείται ότι ενέχεται στην παθογένεση του διαβήτη τύπου Ι. Οι Toll-like υποδοχείς είναι διαμεμβρανικές πρωτεΐνες δομικά ομόλογες με τον Toll υποδοχέα της Drosophila. Αποτελούν αισθητήρες της φυσικής ανοσίας που αναγνωρίζουν συντηρημένα μοριακά πρότυπα παθογόνων μικροοργανισμών, ενδογενή κυτταρικά στοιχεία και συνθετικές ουσίες. Διαθέτουν μια εξωκυττάρια περιοχή, που εμπλέκεται στην αναγνώριση του παθογόνου παράγοντα, και μια κυτταροπλασματική περιοχή, μέσω της οποίας γίνεται ενεργοποίηση οδών μεταγωγής μηνυμάτων. Στον άνθρωπο έχουν αναγνωριστεί 10 TLRs. Οι πολυμορφισμοί ενός νουκλεοτιδίου (single nucleotide polymorphisms, SNPs) προκύπτουν κατά την αντικατάσταση ενός νουκλεοτιδίου από ένα άλλο. Στο γονίδιο του TLR4 έχουν ταυτοποιηθεί δύο μη συνώνυμοι πολυμορφισμοί που αντιστοιχούν στη θέση 299 και 399 της εξωκυττάριας περιοχής του TLR4. Ο Asp299Gly προκύπτει κατά την αντικατάσταση του ασπαρτικού οξέος από γλυκίνη και ο Thr399Ile από την αντικατάσταση θρεονίνης από ισολευκίνη. Οι πολυμορφισμοί Asp299Gly και Thr399Ile του TLR4 απαντώνται με συχνότητα εμφάνισης 1-10% στο γενικό πληθυσμό. Έχει δειχθεί ότι η αυξημένη έκφραση του TLR4 σχετίζεται με τον πολλαπλασιασμό των εντεροϊών και τα υψηλά επίπεδα RNA τόσο των ιών όσο και του TLR4 σχετίζονται με την εμφάνιση ιογενούς μυοκαρδίτιδας και διατατικής μυοκαρδιοπάθειας. Ακόμη, έχει διαπιστωθεί ότι η λοίμωξη με ιό Coxsackie B3 οδηγεί σε αύξηση της έκφρασης του TLR4 στα μακροφάγα, η οποία ενεργοποιεί τα κύτταρα αυτά έτσι ώστε να παράγουν προφλεγμονώδεις κυτταροκίνες στον καρδιακό οστό, ενώ η Coxsackie B4 επαγώμενη παραγωγή κυτταροκινών σε παγκρεατικά κύτταρα πραγματοποιείται με τη μεσολάβηση του TLR4. Σύμφωνα με τις παραπάνω μελέτες προκύπτει ότι η δυσλειτουργία του TLR4 θα μπορούσε να αποτελέσει προδιαθεσικό παράγοντα για την εμφάνιση λοιμώξεων που προκαλούνται από εντεροϊούς. Οι δύο πολυμορφισμοί μπορούν να προκαλέσουν διαταραχή της δομής που συνιστά την επιφάνεια επαφής με πιθανή συνέπεια τη μειωμένη συγγένεια αλληλεπίδρασης του υποδοχέα με τον συνδέτη. Προκειμένου να διαπιστώσουμε αν η αυξημένη συχνότητα λοιμώξεων από ιούς Coxsackie συσχετίζεται με αυξημένη εμφάνιση πολυμορφισμών στους Toll-like υποδοχείς, χρειάστηκε να προσδιοριστεί ο επιπολασμός των ιών Coxsackie στην Ελληνική Επικράτεια. Παραδοσιακά, πολλά κλινικά εργαστήρια χρησιμοποιούν τη μέθοδο της οροεξουδετέρωσης, μια επίπονη διαδικασία που απαιτεί την ύπαρξη του ενεργού ιού σε καλλιέργεια, για τον προσδιορισμό του οροτύπου των ιών Coxsackie σε διάφορα κλινικά δείγματα. Η τεχνική ELISA έχει εφαρμοστεί στην ορολογική διάγνωση, αλλά η χρήση της περιορίζεται λόγω των συχνών διασταυρούμενων αντιδράσεων με αντιγόνα που προέρχονται από άλλους εντεροϊούς. Προκειμένου να αναπτύξουμε ανοσοενζυμική τεχνική στερεάς φάσης με δυνατότητα διάκρισης αντισωμάτων έναντι διαφορετικών οροτύπων των ιών Coxsackie, σχεδιάστηκαν και παρασκευάστηκαν συνθετικά πεπτίδια που μιμούνται ένα μη συντηρημένο επίτοπο της αμινοτελικής περιοχής της καψιδικής πρωτεΐνης VP1 των ιών Coxsackie, ο οποίος έχει επιλεχθεί γιατί περικλείει αλληλουχίες που διαφοροποιούν τους οροτύπους των ιών Coxsackie. Η μελέτη της δραστικότητας των ορών υγιών αιμοδοτών έναντι των τριών πεπτιδίων έδειξε ότι οι δραστικότητες που προκύπτουν από τις αντι-πεπτιδικές ELISA είναι αντιγονικά διακριτές από αυτές που παρατηρούνται κατά την εμπορική αντιCVB1/B5 ELISA. Ξεκάθαρη διάκριση υπήρξε ανάμεσα στις δραστικότητες αντι-Coxsackie A24 και αντι-Β3 ή αντι-Β4. Για την πλειονότητα των ορών, οι αντι-Β3 και αντι-Β4 δραστικότητες ήταν ξεχωριστές. Όμως για μια υπομονάδα ορών, οι δραστικότητες αυτές βρέθηκαν να σχετίζονται στατιστικά σημαντικά. Η σύγκριση της αντιπεπτιδικής δραστικότητας με την ειδικότητα προσδιορισμού εξουδετερωτικών αντισωμάτων έδειξε ότι η αντι-CVB3pep και αντι-CVB4 δραστικότητα παρατηρείται κυρίως μεταξύ των ορών που φέρουν εξουδετερωτικά αντισώματα έναντι των ιών CVΒ3 και CVB4 Πραγματοποιήθηκε, ακόμη, τιτλοποίηση και εκτίμηση της συνάφειας των αντιπεπτιδικών IgG αντισωμάτων σε ορούς με υψηλή δραστικότητα έναντι των τριών πεπτιδίων, έλεγχος της ειδικότητας αναγνώρισης των πεπτιδίων με πειράματα ομόλογης και ετερόλογης αναστολής, καθαρισμός ειδικών αντιπεπτιδικών αντισωμάτων με χρωματογραφία ανοσοσυγγένειας και εκτίμηση της δραστικότητας των κεκαθαρμένων αντισωμάτων έναντι των τριών πεπτιδίων οδήγησαν στα παρακάτω συμπεράσματα. Από τα παραπάνω πειράματα διαπιστώθηκε ότι η πλειονότητα των ορών διαθέτει αντισώματα που αναγνωρίζουν ένα από τα πεπτίδια CVB3pep, CVB4pep ή CVA24pep με αντιγονοειδικό τρόπο. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι οροί που διαθέτουν αντισώματα τα οποία αναγνωρίζουν και τα τρία πεπτίδια. Στην περίπτωση αυτή, τα αντι-CVA24 IgG αντισώματα αναγνωρίζουν μόνο το CVA24pep. Τα αντι-CVB4 και αντι-CVB3 IgG αντισώματα είτε αναγνωρίζουν αποκλειστικά το αντιγόνο-στόχο τους (ομοτυπικά αντισώματα) είτε αναγνωρίζουν και τα δύο πεπτίδια (ετεροτυπικά αντισώματα) αλλά με διαφορετική συνάφεια. Πιθανώς η αντι-CVB3 είναι η αρχική δραστικότητα των ομοτυπικών αντισωμάτων, ενώ η αντι-CVB4 δραστικότητα των ιδίων αντισωμάτων φαίνεται να είναι αποτέλεσμα διασταυρούμενης αντίδρασης με συντηρημένες περιοχές στο ομόλογο CVB4pep. Η τεχνική που αναπτύξαμε εφαρμόστηκε σε μεγάλο αριθμό αιμοδοτών από έξι κέντρα αιμοδοσίας της Ελλάδας, όμως δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική προτίμηση του ιού για συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή εκτός της Αθήνας για τους Coxsackie B4 και της Κρήτης για τους Coxsackie B1/B5. Προχωρήσαμε στη μελέτη της ύπαρξης των δύο πολυμορφισμών του TLR4 και τη διερεύνηση της συσχέτισης των δύο αυτών πολυμορφισμών του TLR4 με την εμφάνιση λοιμώξεων από εντεροϊούς και ιδιαίτερα με την εμφάνιση μηνιγγίτιδας. Ως ομάδα μελέτης χρησιμοποιήσαμε δείγματα από παιδιατρικές κλινικές ασθενών με ιογενή μηνιγγίτιδα από εντεροϊούς ενώ ως ομάδα ελέγχου δείγματα από 40 υγιείς αιμοδότες. Ακολούθησε απομόνωση γενετικού υλικού και εφαρμογή αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης πραγματικού χρόνου με τη μέθοδο TaqMan. Η πλειοψηφία των δειγμάτων που μελετήθηκαν προέρχεται από άτομα που είναι ομόζυγα για το αλληλόμορφο αγρίου τύπου που αντιπροσωπεύει τη φυσιολογική κατάσταση κατά την οποία δεν παρατηρείται πολυμορφισμός στις θέσεις 299 και 399 της εξωκυττάριας περιοχής του TLR4 υποδοχέα. Μόνο ένας αιμοδότης παρουσιάζει έντονο φθορισμό για το διεγερμένο φθορόχρωμα ΤΕΤ και φέρει και τους δυο πολυμορφισμούς σε ετερόζυγη κατάσταση σε ποσοστό 2,5%. Δύο από τους 44 παιδιατρικούς ασθενείς με μηνιγγίτιδα από εντεροϊούς φέρουν και τους δύο πολυμορφισμούς σε ετερόζυγη μορφή, όπως επιβεβαιώθηκε και από τα αποτελέσματα του προσδιορισμού της αλληλουχίας των τμημάτων DNA που είναι πιθανό να φέρουν τους πολυμορφισμούς. Τα δείγματα που φέρουν τον πολυμορφισμό Asp299Gly φέρουν επίσης τον πολυμορφισμό Thr399Ile του TLR4 λόγω της ανισορροπίας διασύνδεσης που παρατηρείται στον Ευρωπαϊκό πληθυσμό (Καυκάσιοι). Παρότι παρατηρείται αυξημένη συχνότητα εμφάνισης των πολυμορφισμών στους παιδιατρικούς ασθενείς με μηνιγγίτιδα από εντεροϊούς σε σύγκριση με τη συχνότητα εμφάνισης των πολυμορφισμών σε υγιείς αιμοδότες, δεν φαίνεται, τουλάχιστον για το συγκεκριμένο αριθμό δειγμάτων, να φτάνει σε στατιστικά σημαντικό επίπεδο η συσχέτιση της ύπαρξης των δύο πολυμορφισμών του TLR4 με την εμφάνιση μηνιγγοεγκεφαλίτιδας από εντεροϊούς

Infectious Diseases Associated with Hydrometeorological Hazards in Europe: Disaster Risk Reduction in the Context of the Climate Crisis and the Ongoing COVID-19 Pandemic

Hydrometeorological hazards comprise a wide range of events, mainly floods, storms, droughts, and temperature extremes. Floods account for the majority of the related disasters in both developed and developing countries. Flooding alters the natural balance of the environment and frequently establish a favorable habitat for pathogens and vectors to thrive. Diseases caused by pathogens that require vehicle transmission from host to host (waterborne) or a host/vector as part of their life cycle (vector-borne) are those most likely to be affected by flooding. Considering the most notable recent destructive floods events of July 2021 that affected several Central Europe countries, we conducted a systematic literature review in order to identify documented sporadic cases and outbreaks of infectious diseases in humans in Europe, where hydrometeorological hazards, mainly floods, were thought to have been involved. The occurrence of water-, rodent-, and vector-borne diseases in several European countries is highlighted, as flooding and the harsh post-flood conditions favor their emergence and transmission. In this context, strategies for prevention and management of infectious disease outbreaks in flood-prone and flood-affected areas are also proposed and comprise pre- and post-flood prevention measures, pre- and post-outbreak prevention measures, as well as mitigation actions when an infectious disease outbreak finally occurs. Emphasis is also placed on the collision of floods, flood-related infectious disease outbreaks, and the evolving COVID-19 pandemic, which may result in unprecedented multi-hazard conditions and requires a multi-hazard approach for the effective disaster management and risk reduction

The Impact of Earthquakes on Public Health: A Narrative Review of Infectious Diseases in the Post-Disaster Period Aiming to Disaster Risk Reduction

Earthquakes are among the most impressive natural phenomena with very high potential to set off a chain of effects that significantly affects public health through casualties and injuries. Related disasters are attributed not only to the strong ground motion and coseismic phenomena but also to secondary effects, comprising mainly landslides and tsunamis, among others. All these can create harsh conditions favorable for the emergence of infectious diseases that are capable of causing additional human and economic losses and disruption of the emergency and recovery process. The present study comprises an extensive narrative review of the existing literature on the earthquake-triggered infectious diseases recorded worldwide, along with their symptoms, causative pathogens, associated risk factors, most vulnerable population groups, and prevention strategies. Respiratory, gastrointestinal, and vector-borne diseases, as well as wound and skin infections, are mainly recorded among the earthquake-affected population. Measures for effectively preventing earthquake-triggered infectious diseases are also proposed. One of the widely proposed measures is the establishment of a proper disease surveillance system in order to immediately and effectively identify the pre- and post-disaster occurrence of infectious diseases. This approach significantly contributes to disease trends monitoring, validation of early warning, and support of the emergency response and recovery actions

The Impact of Earthquakes on Public Health: A Narrative Review of Infectious Diseases in the Post-Disaster Period Aiming to Disaster Risk Reduction

Earthquakes are among the most impressive natural phenomena with very high potential to set off a chain of effects that significantly affects public health through casualties and injuries. Related disasters are attributed not only to the strong ground motion and coseismic phenomena but also to secondary effects, comprising mainly landslides and tsunamis, among others. All these can create harsh conditions favorable for the emergence of infectious diseases that are capable of causing additional human and economic losses and disruption of the emergency and recovery process. The present study comprises an extensive narrative review of the existing literature on the earthquake-triggered infectious diseases recorded worldwide, along with their symptoms, causative pathogens, associated risk factors, most vulnerable population groups, and prevention strategies. Respiratory, gastrointestinal, and vector-borne diseases, as well as wound and skin infections, are mainly recorded among the earthquake-affected population. Measures for effectively preventing earthquake-triggered infectious diseases are also proposed. One of the widely proposed measures is the establishment of a proper disease surveillance system in order to immediately and effectively identify the pre- and post-disaster occurrence of infectious diseases. This approach significantly contributes to disease trends monitoring, validation of early warning, and support of the emergency response and recovery actions

Respiratory Infections Following Earthquake-Induced Tsunamis: Transmission Risk Factors and Lessons Learned for Disaster Risk Management

Earthquake-induced tsunamis have the potential to cause extensive damage to natural and built environments and are often associated with fatalities, injuries, and infectious disease outbreaks. This review aims to examine the occurrence of respiratory infections (RIs) and to elucidate the risk factors of RI transmission following tsunamis which were induced by earthquakes in the last 20 years. Forty-seven articles were included in this review and referred to the RIs emergence following the 2004 Sumatra-Andaman, the 2009 Samoa, and the 2011 Japan earthquakes. Polymicrobial RIs were commonly detected among near-drowned tsunami survivors. Influenza outbreaks were commonly detected during the influenza transmission period. Overcrowded conditions in evacuation centers contributed to increased acute RI incidence rate, measles transmission, and tuberculosis detection. Destruction of health care infrastructures, overcrowded evacuation shelters, exposure to high pathogen densities, aggravating weather conditions, regional disease endemicity, and low vaccination coverage were the major triggering factors of RI occurrence in post-tsunami disaster settings. Knowledge of risk factors underlying RIs emergence following earthquake-induced tsunami can contribute to the implementation of appropriate disaster prevention and preparedness plans characterized by sufficient environmental planning, resistant infrastructures, resilient health care facilities, and well-established evacuation centers. Global and local disease surveillance is a key prerequisite for early warning and protection against RIs’ emergence and transmission in tsunami-prone areas

Managing Earthquake Debris: Environmental Issues, Health Impacts, and Risk Reduction Measures

Earthquakes have the potential to cause severe and widespread structural damage to buildings and infrastructure in the affected area. Earthquake debris mainly results from building collapses during intense ground motion and the emergency demolition of damaged and unstable buildings following a devastating earthquake. Debris management constitutes a major challenge that must be met by all those participating in disaster management as it poses threats to both the natural environment and public health in an earthquake-affected area. This narrative review examines the hazards that arise throughout the early phases of debris removal, when personnel operate in disaster-affected areas, to the last steps of sorting and disposal. Furthermore, emphasis is also given to the environmental impact caused by unregulated debris disposal on natural habitats that are highly sensitive and susceptible to hazardous substances and materials found in the debris. In the same framework, measures are proposed for alleviating the negative impacts of debris management on the well-being of all individuals involved, including workers, volunteers, and the local community, as well as the surrounding natural environment, encompassing soil, surface and groundwater, as well as air quality